Samolot linii WestJet lecący we wtorek na wysokości 4000 stóp (1220 metrów) niemal zderzył się z dużym dronem, podała policja z Edmonton. Samolot podchodził do lądowania, gdy piloci zauważyli bezzałogowca w bliskiej odległości przy lewym skrzydle. Rzecznik prasowy policji powiedział, że dron mógł uderzyć w kabinę pilotów lub dostać się do silnika, a wtedy wszystko skończyłoby się katastrofą.

Według przepisów Transport Canada drony używane z celach rekreacyjnych nie powinny przekraczać pułapu 90 metrów (300 stóp), muszą znajdować się w zasięgu wzroku i w odległości nieprzekraczającej 500 metrów od operatora oraz muszą utrzymywać minimalną odległość 30 metrów od pojazdów, statków i ludzi oraz 5,6 km od lotnisk. Za stworzenie zagrożenia dla samolotu grozi kara pieniężna w wysokości do 25 000 dol. i/lub kara więzienia.

Osoby, które wybierają się do USA, powinny wcześniej zapoznać się z internetowym poradnikiem dotyczącym ochrony prywatności przygotowanym przez Civil Liberties Association z Kolumbii Brtyjskiej. W publikacji opisano, jakie prawa przysługują Kanadyjczykom na kanadyjskich przejściach granicznych i w strefach wstępnej odprawy celnej na kanadyjskich lotniskach.

Możliwości prowadzenia przeszukań przez funkcjonariuszy kanadyjskich służb celnych są praktycznie nieograniczone. Obostrzeń prawnych w tym aspekcie jest naprawdę niewiele. Funkcjonariusze graniczni mogą przeszukać, co tylko chcą, nawet jeśli nie mają wyraźnych podejrzeń lub nakazu sądowego. Czy wobec tego agenci będą czytać każdy e-mail i oglądać wszystkie zdjęcia na telefonie? Według dokumentów szkoleniowych CBSA przeszukanie w sytuacji, gdy funkcjonariusz nie ma wyraźnych podejrzeń, powinno umożliwić mu zorientowanie się, czy przeglądane materiały nie zawierają czegoś nielegalnego. Może więc po prostu pobieżnie przejrzeć maile, ale z drugiej strony prawo nie zabrania mu dokładnego zbadania treści, a nawet skopiowania ich. Zgodnie z prawem przeszukania mają na celu pozyskanie dowodów na nielegalny wwóz czegoś do kraju lub informacji o kimś, kto nie powinien być wpuszczony.

Większość osób wytypowanych do przeszukania, nie jest wybierana w sposób przypadkowy. Funkcjonariusze wybierają najczęściej osoby, które były wcześniej uznane za pasażerów wysokiego ryzyka lub są podejrzane o posiadanie materiałów nielegalnych. Na liście typowych celów CBSA są np. samotni mężczyźni podróżujący w pojedynkę, osoby, które kupiły bilet w ostatniej chwili,osoby zachowujące się nerwowo, osoby, które mają przy sobie kilka urządzeń elektornicznych (w tym twarde dyski), importerzy materiałów, które CBSA mogą wydać się podejrzane, np. mangi i anime.

Civil Liberties Association radzi, by na wszelki wypadek zostawić w domu telefony i laptopy zawierające prywatne dane, dokumenty prawne lub wyniki badań medycznych.

Minister bezpieczeństwa publicznego Ralph Goodale powiedział w środę, że CBSA nie sprawdza rutynowo telefonów i komputerów wszystkich podróżnych. Funkcjonariusze są szkoleni, by podczas każdego sprawdzenia szczególną wagę przywiązywać do poszanowania prywatności. Zaznaczył, że podczas przeszukania urządzeń internetowych połączenie z internetem jest wyłączane, tak że sprawdzane są tylko dane przechowywane w pamięci urządzenia.

W Kanadzie powiększa się przepaść między biednymi i bogatymi, a brak podatku spadkowego tylko pogarsza sprawę, sugeruje instytut analiz Canadian Centre for Policy Alternatives. Ekonomista David MacDonald sprawdził, ile mają najbogatsi Kanadyjczycy, a ile posiada cała reszta. Wziął pod uwagę nie zarobki, ale zgromadzony majątek. Okazało się, że 87 najbogatszych rodzin w kraju posiada majątki o łącznej wartości 259 miliardów dolarów, czyli na rodzinę przypada około 3 miliardów. Według Statistics Canada między 2012 a 2016 rokiem kwota ta wzrosła o 850 milionów, o 37 proc. Dal porównania mediana majątku kanadyjskiej rodziny wzrosła w tym okresie o 15 proc. do 295 100 dol.

Macdonald mówi, że w grupie najbogatszych znajduje się spora grupa osób, które większość majątku odziedziczyły. Nieco mniej niż połowa wzbogaciła się sama, tzn. założyła i rozwinęła przedsiębiorstwa, które teraz są warte setki milionów dolarów.

Kanada jest jedynym krajem z 15 członków OECD, w którym formalnie nie ma podatku od spadku, ani federalnego, ani prowincyjnego. Gdy ktoś dziedziczy nieruchomości lub inwestycje, może płacić podatek od zysków kapitałowych, ale to wszystko. Tymczasem Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Japonia czy Korea Południowa pobierają opłaty rzędu 40 proc. liub nawet więcej w przypadku dużych spadków. Zdaniem Macdonalda wprowadzenie jakiegokolwiek podatku spadkowego byłoby jednym z najefektywniejszych sposobów zwalczania nierówności majątkowej, ponieważ dotyczyłoby osób najbogatszych i majątku, który obecnie omija obrót gospodarczy. Gdyby Kanada zdecydowała się na pobieranie podatku w wysokości 45 proc. od spadków powyżej 5 milionów dolarów, do federalnej kasy trafiałyby 2 miliardy dolarów rocznie.

Przeciwnicy podatków od spadku uważają, że brak obowiązku odprowadzania opłat od spadku najlepiej zachęca do inwestowania i w ten sposób na dłuższą metę sprzyja rozwojowi gospodarki i wzrostowi płac.

Według rankingu MoneySense najlepszym miejscem do życia w Kanadzie jest Oakville w Ontario. Przez dwa ostatnie lata prym wiodła Ottawa. Twórcy rankingu mówią, że walka była wyrównana i Oakville wygrało mniej niż jednym punktem. Było lepsze od stolicy kraju w kategoriach związanej z przestępczością i wzrostem populacji. Ottawa z kolei uzyskała lepsze noty jeśli chodzi o komunikację, która jednak była mniej punktowana. Pod uwagę brano też np. bezrobocie, dochody czy czas oczekiwania na wizyty u lekarzy i zabiegi medyczne. Autorzy starali się myśleć tak, jak osoba, która szuka miejsca do mieszkania. Dlatego najwyżej punktowane kategorie dotyczyły bogactwa i stanu gospodarki oraz kosztów utrzymania - bo większości Kanadyjczyków zależy na tym, by znaleźć dobrze płatną pracę, a jednocześnie móc pozwolić sobie na zakup domu lub wynajęcie mieszkania. Ocenie poddano 415 miast.

Główna autorka analizy mówi, że sama wychowała się w Oakville i wspomina, jak miasto się zmieniało. W ciągu ostatnich kilkunastu lat odsetek widocznych mniejszości etnicznych zwiększył się z 18 do 30 proc. 30 proc. mieszkańców mówi w innym języku niż angielski lub francuski. Wygrało nie tylko w głównej klasyfikacji, lecz także w rankingu najlepszych miejsc dla nowych Kanadyjczyków.

Toronto zajęło 16 miejsce. W pierwszej dziesiątce znalazły się Milton (6. miejsce) i Halton Hills (10.).