Kobiety z północnej części i terenów wiejskich Saskatchewan mają do najbliższych oddziałów położniczych nawet 900 kilometrów. Stephanie Tsannie z Wollaston Lake osiem lat temu leciała ponad 500 kilometrów do Prince Albert z dwoma przesiadkami. W dalszym ciągu w jej miejscowości nie ma lekarzy, dlatego w tym roku najprawdopodobniej czeka ją podobna wyprawa. Tsannie jest w ciąży z drugim dzieckiem. Wiele kobiet z północy prowincji przed spodziewaną datą porodu leci do La Ronge, Prince Albert lub Saskatoon i tam czeka na rozwiązanie. Na północ od La Ronge porody są odbierane tylko w nagłych przypadkach.

Dopiero ostatnio ministerstwo zdrowia zgodziło się na pokrywanie kosztów podróży osoby towarzyszącej. Tsannie wspomina, że przy pierwszym porodzie była przerażona, bo musiała ze wszystkim radzić sobie sama. Mieszkała w Spruce Lodge, ośrodku zapewniającym noclegi i posiłki dla osób wywodzących się z ludności rdzennej przyjeżdżających do Prince Albert na zabiegi medyczne. Potem dojechał do niej jej partner i oboje przenieśli się do rodziny. Rodzice wracali potem do domu z czterodniowym synem.

Dusdy Besskkaystare, ojciec dwóch córek, także z Wollaston Lake, opowiada, że miał 16 lat, gdy rodziło się jego pierwsze dziecko. Jego dziewczyna leciała prawie 900 km do Saskatoon. Prowincja stwierdziła, że jest za młody, by jej towarzyszyć i nie chciała pokryć kosztów jego przelotu. Udało mu się znaleźć bilety, za które musiał zapłacić z własnej kieszeni ponad 2000 dolarów. Jego córka urodziła się przedwcześnie i dotarł na miejsce już cztery dni po tym, jak przyszła na świat.

W Wollaston Lake nie ma lekarza na stałe. Jeden przylatuje co drugi miesiąc. Wiele kobiet rodzi po prostu w domu. Dr Veronica McKinney, dyrektor Northern Medical Services przy University of Saskatchewan College of Medicine, rozumie, że matki nie chcą wyjeżdżać ze swoich miejscowości, mimo że tak im radzą pielęgniarki. Nie chcą być same, boją się izolacji i tego, że same będą musiały troszczyć się o zakwaterowanie i posiłki. A potem muszą na przykład wracać autobusem zimą z dwudniowym noworodkiem. McKinney mówi, że prowincja powinna postawić na położne, brakuje przede wszystkim tych wywodzących się z ludności rdzennej. Obecnie w Saskatchewan pracuje tylko 17 położnych, na północy prowincji nie ma ani jednej.

Każdego roku w Saskatchewan rodzi się ponad 15 000 dzieci. Prawie 75 proc. z nich przychodzi na świat w trzech szpitalach w Saskatoon, Reginie i Prince Albert. Jedynie w 13 innych ośrodkach opieki medycznej odbierane są planowane porody.

Policja z Fredericton podała nazwiska dwojga funkcjonariuszy zabitych podczas piątkowej strzelaniny, do której doszło kompleksie apartamentów na północy miasta. Ofiary to 45-letni Robb Costello i 43-letnia Sarah Burns. Dwie pozostałe to cywile, Bobbie Lee Wright (32 l.) i Donnie Robichaud (42 l). Podejrzany 48-letni Matthew Vincent Raymond odniósł poważne obrażenia, ale jego stan jest stabilny. Strzały padały z góry, powiedziała szefowa policji Leanne Fitch. Raymond po raz pierwszy stanie przed sądem 27 sierpnia.

Wszystko zaczęło się w piątek około 7 rano przy Brookside Drive. Podejrzany został ostatecznie aresztowany w mieszkaniu. Świadek Justin MacLean opowiada, że obudziła go seria strzałów. Gdy wyjrzał przez okno, zobaczył strzelającego policjanta. Potem podszedł do okna z drugiej strony domu. Na zewnątrz leżały trzy ciała. David MacCoubrey, świadek mieszkający w apartamencie w czterobudynkowym kompleksie, mówi, że strzały padły 10 metrów od jego łóżka. Liczy, że od 7:07, gdy się obudził, do około 8:30 naliczył ich 17. Tim Morehouse, także mieszkaniec kompleksu, przypomina sobie, że słyszał dwa strzały, potem trzy kolejne, a gdy wyjrzał przez okno, zobaczył siało mężczyzny leżące na tyłach garażu przy 237 Brookeside. Zadzwonił na 911, potem padły kolejne strzały i po chwili na ziemi leżało dwoje policjantów.

Po strzelaninie policja prosiła mieszkańców okolicy, by pozostali w domach i zamknęli drzwi. Apelowała również o niezamieszczanie w mediach społecznościowych informacji o działaniach policji. Przeszukano budynki w kompleksie, na terenie którego doszło do wymiany ognia. Sąsiednie ulice zostały zamknięte. Właściciele i pracownicy sklepów i punktów usługowych znajdujących się w okolicy nie mogli dojechać do pracy.

Premier Nowego Brunszwiku Brian Gallant przekazał kondolencje rodzinom zmarłych. Oświadczenie wydał też premier Trudeau.

Kanadyjskie służby graniczne wszczęły śledztwo w sprawie 462 osób, które otrzymały status stałego rezydenta w ramach prowincyjnego programu imigracyjnego na Wyspie Księcia Edwarda, posługując się fałszywymi adresami. Prowincyjny program imigracji biznesowej już wcześniej był krytykowany za brak odpowiedniego nadzoru i kontroli. CBSA przypuszcza, że przez cztery lata podejrzani używali we wnioskach adresów domów w Charlottetown należących do dwóch chińskich imigrantów i podawali je jako „adresy grzecznościowe”. Zdaniem głównego śledczego imigranci nigdy nie przyjechali na wyspę, żeby się osiedlić, więc nie spełnili wymogów programu. Dokumenty, które przychodziły na wskazane adresy były najpewniej odsyłane dalej do miejsc ich rzeczywistego pobytu w Kanadzie lub Chinach.

Dwa miesiące temu dwóm osobom działającym w sektorze hotelarskim w Charlottetown postawiono zarzuty pomagania w oszustwie imigracyjnym. CBSA podejrzewa, że 566 imigrantów używało adresów ich hotelu i domu. Jeśli podejrzenia w obu sprawach okażą się słuszne, będzie to oznaczało, że około 1000 osób nadużyło programu imigracyjnego i poza kilkoma przypadkami uzyskało stałą rezydencję w Kanadzie. W ramach programu PNP (provincial nominee program) business aplikanci wpłacali zwrotny depozyt w wysokości 200 000 dol., deklarowali chęć założenia przedsiębiorstwa i zainwestowania 150 000 dol. Po podpisaniu umowy prowincja przedstawiała danego inwestora federalnemu departamentowi imigracji, który przyznawał delikwentowi status stałego rezydenta. Dokumenty potwierdzające nadanie stałej rezydencji przychodziły pocztą, zanim imigrant wywiązał się ze zobowiązań do osiedlenia na P.E.I. i założenia firmy.

Prowincja przyznała, że dwie trzecie aplikantów z lat 2016-17 – łącznie 177 osób – nie dostało z powrotem wpłaconego depozytu. Większość nigdy nie zaczęła działalności biznesowej. Potem władze prowincji zmieniły zasady programu, tak że w bieżącym roku liczba składanych wniosków zdecydowanie zmalała.

Kanada przeprowadzi przegląd standardów emisji spalin samochodowych, które do tej pory były zgodne z wytycznymi stosowanymi w Stanach Zjednoczonych. Biały Dom ogłosił, że obniży wymagania i po 2021 roku zlikwiduje coroczne zaostrzanie standardów.

USA i Kanada od ponad 20 lat stosowały te same wymagania. Ostatni raz w 2012 roku prezydent Obama i premier Harper ustalili, że koncerny samochodowe powinny produkować coraz bardziej ekonomiczne auta i kolejne modele z lat od 2017 do 2025 mają emitować coraz mniej spalin. Teraz prezydent Trump chce zatrzymać się na roku 2021 i zlikwidować zapis pozwalający poszczególnym jurysdykcjom na przyjmowanie standardów ostrzejszych niż federalne. Prokuratorzy generalni z 19 stanów już zapowiedzieli, że wytoczą Waszyngtonowi procesy.

Rezygnacja z istniejących przepisów i przygotowanie nowych zajęłyby Kanadzie co najmniej dwa lata. Rzecznik prasowy minister środowiska Catherine McKenny powiedział, że przegląd przepisów i tak był planowany, niezależnie od decyzji Stanów Zjednoczonych. Kanada ma rozważyć ich wpływ na środowisko i gospodarkę, a następnie zdecydować o dalszych krokach.