Przepadam za chodzeniem po ziemi i może dlatego pozwoliłem sobie po raz enty przeczytać Teresy Torańskiej "Oni"...

Wspominają sobie emeryci, tacy z "górnej" półki (na pewno finansowej). Okazuje się, że to właśnie oni walczyli, wciskali na siłę jedyny sprawiedliwy i z przyszłością system, byli taką mniejszością, ale mającą o sobie bardzo dobre zdanie, która całe dziesięciolecia walczyła z "przejściowymi" trudnościami. Rozglądając się wokoło, to właściwie nic się nie zmieniło, cały czas takie właśnie mniejszości wmawiają reszcie swoje idiotyzmy, ale oni są w swojej pasji zjednoczeni, a wiadomo, że nawet tylko kilku idiotów stanowi siłę, szczególnie gdy mają poparcie innych bardzo podobnych grupek, a gdy wspólny cel je łączy, to i z finansowaniem problemu nie mają. Wyraźnie widać, że niczego dobrego nie przyniesie, gdy będziemy pozwalać, aby "naukowcy" mieli szansę wmawiać nam np. "globalne ocieplenie" i sposoby jego zwalczania. 

It is an open question whether the provision of good ideas through the Internet will be sufficient to challenge today’s informational and cultural monopoly. It is possible that the Internet simply does not (and perhaps cannot, for the foreseeable future) provide enough “authority” and financial, administrative, and infrastructural weight to dissenting ideas.

One may indeed note in today’s society the virtual disappearance of “middle-level” commentators. There appears to have emerged a situation with a division between a tiny handful of very comfortably-funded, mostly “court” academics, intellectuals, media-people, and commentators – and a broad mass of powerless wannabe pundits, usually with little financial resources, who appear mostly in various eclectic small publications and comparatively little-known websites.