Lobbing  w USA
Wciąż wśród wielu Polaków pokutuje irracjonalnie pozytywna wizja Ameryki. Rzekomego światowego strażnika demokracji, praworządności, wolności i wartości. Złudzenia co do USA, tak jak wszystkie zabobony, wynikają z niewiedzy. Doskonałą odtrutką na to szkodliwe uwielbienie dla USA może być książka Konrada Oświecimskiego "Grupy interesu i lobbing w amerykańskim systemie politycznym" wydana przez WAM.
Amerykańska polityka realizuje cele określone przez grupy interesów znajdujące się poza kontrolą obywateli, działające często wbrew interesom Amerykanów, na szkodę mieszkańców USA. Dziś ten patologiczny mechanizm jest coraz bardziej dostrzegalny dzięki wyzwoleniu debaty publicznej w Internecie – co narzuciło też ton debaty mediom i politykom. Jednym z wyrazów patologicznego wpływu grup interesu jest problem korupcji we władzach Stanów Zjednoczonych. Z drugiej jednak strony, brak dostatecznej wiedzy o rzeczywistości grup interesu sprowadza debatę do nadmiernego ich demonizowania i niedostrzegania, że są one czasami reprezentantami pewnej części społeczeństwa.
W pierwszym rozdziale swojej pracy Konrad Oświecimski nakreślił naukowe ramy swoich dociekań nad zjawiskiem wpływu grup interesu na politykę USA. Zdefiniował pojęcia interesów politycznych i grup interesów. Rozróżnił pojęcia grup interesów, partii politycznych i grup pierwotnych. Dokonał podziału grup interesów ze względu na: rodzaj członkostwa, sposób finansowania grupy, charakter relacji pomiędzy członkami, charakter reprezentowany przez grupę, obszar interesów, cel powstania grupy. Opisał przyczyny tworzenia się grup, zwracając uwagę na takie aspekty, jak: dobra kolektywne i selektywne, dylemat akcji kolektywnej, okoliczności, w których grupy mogą przezwyciężać problem akcji kolektywnej, korzyści oferowane członkom przez grupy, najczęściej stosowane rodzaje zachęt, okoliczności wpływające na stosowanie przez grupy poszczególnych kategorii zachęt, założyciele grup, patroni grup, korzyści i zagrożenia wynikające ze zjawiska patronatu, i inne okoliczności ułatwiające organizowanie się grup. Autor w rozdziale pierwszym swojej pracy opisał też proces decyzyjny w grupach, porównując strukturę grupy do struktury państwa, ukazując, jak struktura decyzyjna warunkuje pozycję grupy w debacie. Opisując grupy interesu w Stanach Zjednoczonych, przybliżył polskim czytelnikom takich graczy na amerykańskiej scenie politycznej, jak: korporacje, organizacje o charakterze ogólnym reprezentujące biznes, organizacje branżowe, organizacje zawodowe, związki zawodowe, grupy konsumenckie, grupy ekologiczne, organizacje etniczne, organizacje feministyczne, grupy religijne, organizacje osób o zaburzonej seksualności, organizacje polityczne, grupy zajmujące się jedną kwestią, think tanki. W pracy szczegółowo zostały omówione dwie organizacje: National Rifle Association reprezentująca zwolenników posiadania broni palnej i National Organization for Women domagająca się mordowania nienarodzonych dzieci. Konrad Oświecimski w rozdziale pierwszym opisał też amerykańskie grupy interesu jako system.
W rozdziale drugim polskim czytelnikom zostało przybliżone zjawisko udziału grupy interesu w procesie wyborczym; regulacje prawne dotyczące tego zjawiska, mechanizmy finansowania przez grupy interesu swoich reprezentantów. Wszelkie aspekty działalności Komitetów Akcji Politycznych – instytucji, które służą transferowi pieniędzy od grup interesów na działalność polityczną, kampanie polityczne, partie polityczne. W drugim rozdziale zostało też opisane pozafinansowe zaangażowanie grup w proces wyborczy: udzielanie formalnego poparcia, nakłanianie do wzięcia udziału w wyborach, kreowanie własnych kandydatów i wykorzystanie w tym procesie Internetu.
W rozdziale trzecim pracy zostało zdefiniowane i opisane zjawisko lobbingu, regulacje prawne lobbingu, uczestnicy lobbingu bezpośredniego, rodzaje podmiotów prowadzących lobbing, praca byłych polityków w lobbingu. Konrad Oświecimski, opisując proces lobbowania, przybliżył czytelnikom wagę informacji w procesie lobbingu, rodzaje przekazywanych informacji, kwestie wiarygodności informacji, kanały lobbingu, miejsce i cel działań lobbystycznych, wpływ lobbingu na proces stanowienia prawa, odmienne strategie lobbowania przyjaciół oraz wrogów. Lobbing na poszczególnych szczeblach władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej.
W rozdziale czwartym opisany lobbing oddolny, bezpośredni i pośredni, charakterystyki tych form oddziaływania, udział obywateli w akcjach lobbingowych, formy mobilizacji wolontariuszy do udziału w akcjach, mechanizmy kształtowania opinii publicznej, sposoby przyciągania uwagi mediów.
W aneksach, następujących po podsumowaniu, autor zawarł wywiady z lobbystami reprezentującymi zwolenników: prawa do posiadania broni palnej i mordowania nienarodzonych dzieci.

•••

Egzorcysta styczeń 2013
Czytelników najnowszego numeru Egzorcysty wita z okładki seksowna wampirzyca. Moim zdaniem, nie jest to najlepszy pomysł. Zło powinno być ukazywane w prawdziwej swojej formie, jako szpetne i odpychające, a nie w takiej, w jakiej demony chciałyby, by było widziane przez ludzi. Seksowne wampirzyce kreują pozytywny wizerunek patologii wampiryzmu jako atrakcyjnej rozrywki seksualnej.
W pierwszym artykule Bernard Kwiatkowski dzieli się swoimi negatywnymi wrażeniami z Castle Party w Bolkowie. Prócz trafnego napomknięcia o marnowaniu na ten cel pieniędzy podatników – szkoda, że autor nie rozwinął tego tematu, artykuł nie zawiera informacji przydatnych w walce z okultyzmem i ogranicza się do narzekania na młodych i ich hałaśliwą muzykę.
Duchowość charyzmatyków czytelnikom przybliża ojciec Józef Witko w wywiadzie udzielonym Arturowi Winiarczykowi. Czytelnicy poznają rodzaje modlitw charyzmatycznych: o uzdrowienie duszy lub ciała lub o uwolnienie, moc sakramentu pokuty uzdrawiającego ducha, sakramentów i modlitw uzdrawiających oraz uwalniających duszę, medycyny i modlitwy uzdrawiającej ciało oraz skutki niemoralności będącej chorobą duszy prowadzącej do chorób ciała. Ojciec Witko przybliżył w swoim wywiadzie też fenomeny modlitwy charyzmatycznej: glosolalie, czyli niezrozumiały bełkot, ksenoglosje, czyli mówienie obcymi językami, prorokowania, utraty świadomości zwane zaśnięciem w Duchu Świętym, niekontrolowaną radość towarzyszącą otwarciu stanom ekstatycznym, fizyczne oznaki Bożego nadejścia – wiatr, ciepło, niekontrolowane emocje, świadczenie o innych na podstawie przesłania od Boga, próby zakłócania modlitw przez demony. W wypowiedziach ojca Witki może zaniepokoić przekonanie zakonnika, że przekleństwa, uroki, okultyzm przodków czynić mogą człowieka zniewolonym przez demony oraz sugestie o dobroczynności pielgrzymek do znanego z demonicznych manifestacji Medjugorie.
Dość schizofreniczne są zamieszczone w numerze 5 "Egzorcysty" wspomnienia Agnieszki Marii Dembek, która poprzez dyskusje z demonem została opętana, potem napisała podyktowaną przez demona książkę, zaangażowała się w wampiryzm, by odrodzić się po egzorcyzmach. Na opętanie miały ją otworzyć grzechy przodków – to kolejny raz powtórzona w piśmie ta sama niezwykła teza o determinizmie przeszłości. Dziś dająca świadectwo dostrzega wokół siebie demony, w tym w dzieciach.

W artykule księdza Jarosława Cieleckiego czytelnicy znajdą informacje o epidemii opętań i zniewoleń demonicznych wśród młodzieży. Odpowiada za to nachalne popularyzowanie okultyzmu. Taka szkodliwa działalność ma miejsce także w polskiej edukacji. Do programu nauczania w szkołach średnich wprowadzono propagowanie: różdżkarstwa, wróżbiarstwa, bioenergoterapii. Ksiądz przybliżył czytelnikom swoje doświadczenia z demonami podczas modlitw o uwolnienie, kontaktów z ludźmi którzy zawarli pakt z demonem.
Wincenty Łaszewski przybliżył czytelnikom postać francuskiego księdza wizjonera Jeana Edouarda Lamy i Marii z Agredy. Grzegorz Górny – konflikty księdza Michała Sopoćki z innymi duchownymi.

Jednym z najbardziej interesujących artykułów jest tekst Grzegorza Felsa ukazujący związki mody na wampiryzm z satanizmem. Autor w swoim artykule przybliża czytelnikom: nurty satanizmu – jeden odrzucający realne istnienie szatana i drugi uznający realne istnienie demonów, satanizm wampiryczny uznający, że picie krwi daje moc i przychylność szatana, popularność wampiryzmu w subkulturze gotów, środowisko osób praktykujących wampiryzm.

Niezwykle cennym artykułem jest tekst Sławomira Zatwardnickiego ukazującego szkodliwość fundamentalizmu biblijnego. Ksiądz Józef Maciąg w swoim artykule opisał egzorcyzmy dokonywane przez Jezusa. Małgorzata Nawrocka w swoim tekście przeprowadziła analizę literacką obecności tematu wampiryzmu we współczesnej popkulturze. Juliusz Całkowski ukazał znaczenie symbolu pelikana w kulturze katolickiej. Piotr Mamcarz swój trudny w odbiorze tekst poświęcił wampiryzmowi energetycznemu. Ksiądz Marek Chmielewski opisał Jezusa i Maryję jako wzory do naśladowania. Ojciec Aleksander Posacki opisał obecność wampiryzmu w kulturze ludowej i popkulturze, związki wampiryzmu z szamanizmem i satanizmem.
Numer kończy skandaliczny tekst ojca Wita Chlondowskiego, który wbrew faktom twierdzi, że Kościół nie wypowiedział się w sprawie Medjugorie – pomimo że Kościół zrobił to dwa razy ustami osoby do tego uprawnionej, czyli biskupa miejsca, który wykluczył pochodzenie od Boga zjaw z Medjugorie.

Jan Bodakowski
Teksty ukazały się pierwotnie
na portalu Prawy.pl
http://www.prawy.pl/