Kim był Władysław Bukowiński? Dlaczego nazywany jest Apostołem Kazachstanu? Jak bronił polskości? Czy to możliwe, że w łagrach wykładał więźniom i napisał historię Polski? Dlaczego on, zesłaniec – okazywał się jednak zwycięzcą w najtrudniejszych okolicznościach...?

        A były to okoliczności najbardziej dramatyczne, jakie można sobie wyobrazić. Bo ks. Władysław Bukowiński dokonywał przez lata w sowieckim Sojuzie – będąc katolickim księdzem i w dodatku wybitnym intelektualistą – rzeczy niezwykłych, absolutnie heroicznych, a przy tym był to heroizm, rzekłabym, codzienny, przez niego samego uznany za coś zupełnie zwyczajnego. Posłuchajmy zresztą w największym skrócie:

  Mimo że za swą działalność patriotyczną na polskich Kresach po wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski we wrześniu 1939 roku – był przez bolszewików w Łucku na owych Kresach więziony, a nawet w 1942 roku postawiony wraz z innymi pod mur na rozstrzelanie, to cudem uratowany – po wkroczeniu Niemców na opanowane przez Sowietów Kresy znowu tak ofiarnie pomagał deportowanym, więźniom, także umierającym z głodu więzionym jeńcom (również rosyjskim i ukraińskim) na sowieckiej już Ukrainie, tak gorliwie ratował żydowskie dzieci, a także ofiary pogromów banderowskich, że odznaczony za ten heroizm został już w 1944 roku, przez polskie państwo podziemne – Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, zweryfikowanym potem przez PRL!

        W tym roku w Brantford mieliśmy dwie uroczystości polonijne, 90-lecie Polskiego Towarzystwa Wzajemnej Pomocy i poświęcenie sztandaru w Kole nr 4 SPK, a tegoroczne obchody Święta Niepodległości rozpoczęto w kościele św. Józefa ze względu na niepogodę. Pod pomnikiem złożono wieńce i zapalono znicze.

        Po południu w sali Związku Polaków w Kanadzie przy Albion St. prowadzenie Święta Niepodległości i akademii PTWP przekazało Kołu nr 4 SPK, któremu przewodniczył jego wiceprezes Adam Sikora.

        Ciekawe i okolicznościowe programy przygotowały dzieci z polskiej szkółki im. Mikołaja Kopernika. Patriotycznej treści wiersze i piosenki podbiły serca publiczności. Szczególnie emocjonująca była deklamacja Emilii Punturiero wiersza o nowo poświęconym sztandarze Koła SPK.

        MC Adam Sikora po wprowadzeniu sztandarów witał wszystkich gości i zgromadzonych. Wśród najstarszych członków przedstawił Leona Dubickiego z małżonką Stellą. W tym dniu Leon Dubicki obchodził 93. rocznicę urodzin. Złożono mu gratulacje, a sala gromko odśpiewała „Sto lat”. Nieco młodszy Paweł Lojko, także żołnierz bitwy pod Monte Cassino, otrzymał duże brawa i „Sto lat” na swoje 91-lecie. Obaj nadal są aktywnymi członkami Koła, z czego jesteśmy dumni.

        Referat – genezę odzyskania niepodległości, przedstawił John Król.

        Akademię uświetnił występ Zespołu Ludowego „Biesiadnicy” pod dyrekcją Adama Sikory. Patriotyczne pieśni oraz słowno-muzyczne przedstawienie wydarzeń wprowadziło publiczność w uroczysty nastrój.

        Akademię zakończono pieśnią „Rota”.

        Koło nr 4 SPK i Grupa 10 ZPwK wzięły udział w obchodach Remembrance Day, zorganizowanych przez Legion i miasto Brantford przy pomnikach żołnierzy kanadyjskich i polskich.

Tekst i fot. John Król

        Wielokrotnie otrzymuję pytania, czy można podróżować bez wznowionej karty rezydenckiej. I jeśli ktoś nie posiada ważnej karty, co zrobić, by móc powrócić do Kanady na prawach stałego rezydenta.

        Stali mieszkańcy Kanady (Permanent Residents) mają obowiązek wylegitymować się ważną kartą podróży lub dokumentem pobytu stałego rezydenta, gdy podróżują do Kanady jakimkolwiek przewoźnikiem komercyjnym, np. samolotem. 

        Jeśli nie posiadasz ważnej karty stałego rezydenta (Permanent Resident Card), możesz nie zostać zabrany na pokład samolotu itp. Przewoźnik ma prawo odmówić przewozu, ponieważ takie są obowiązujące przepisy. 

        Twoim obowiązkiem jest upewnić się, że twoja karta PR jest nadal ważna. Kanadyjski rezydent powinien ubiegać się o nową kartę PR odpowiednio wcześniej, zanim posiadana karta wygaśnie. 

        Jeśli złożyłeś podanie o wznowienie karty pobytowej, najlepiej poczekać na nową kartę. 

        Najlepiej powinieneś poczekać, aż otrzymasz swoją nową kartę i z ważnym dokumentem można wówczas swobodnie podróżować. Jeśli jednak z jakichś ważnych powodów musisz opuścić Kanadę, wówczas istnieje możliwość złożenia wniosku za granicą o wydanie dokumentu podróży stałego rezydenta z kanadyjskiego biura wizowego za granicą. Urząd imigracyjny podaje, że na odnowienie karty czeka się obecnie 69 dni, a zatem musimy pomyśleć o tym przynajmniej 3 miesiące wcześniej.

        Jedynymi oficjalnymi dokumentami, które mogą posiadać stali mieszkańcy Kanady, aby wracać do Kanady za pośrednictwem komercyjnego przewoźnika (drogą powietrzną, lądową lub morską), są karta PR lub dokument podróży stałego rezydenta (PRTD). I tu uwaga, procedura uzyskania takiego dokumentu nie zawsze jest łatwa, ponieważ placówka zagraniczna może wymagać dodatkowych dokumentów, stanowiących o tym, że osoba taka  nie straciła stałego pobytu, a zatem zamieszkiwała  w Kanadzie przez określony czas. Jeśli z podania o dokument podróży jasno wynika, że ktoś jest na krótkim wyjeździe, dokumenty dodatkowe mogą nie być konieczne i urząd może o nie nie poprosić, ale lepiej przygotować się na taką ewentualność.  

        Jeśli wjeżdżasz do Kanady prywatnym pojazdem z USA, można przedstawić inne dokumenty tożsamości. 

        W niektórych sytuacjach można wysłać wraz z podaniem dokumenty świadczące o podróżowaniu lub nagłej sytuacji, jaka zmusza do podróżowania, co może przyśpieszyć proces wydania karty rezydenta. 

        I następna informacja, osoby podróżujące do Polski  bez ważnej karty ubiegają się o uzyskanie dokumentu podróży poprzez centrum wizowe VISA APPLICATION CENTER. Centrum sprawdza poprawność i kompletność podania imigracyjnego, a następnie przekazuje dokumentację do placówki, w tym przypadku kanadyjskiej ambasady w Warszawie. 

http://www.vfsglobal.ca/canada/Poland/.

Izabela Embalo

licencjonowany doradca imigracyjny

OSOBY ZAINTERESOWANE PRAWEM IMIGRACYJNYM PROSIMY O KONTAKT: TEL. 416-515-2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Z dużym sukcesem pomogliśmy setkom polskich obywateli osiedlić się na stałe w Kanadzie.

        Moja „kubańska” przygoda wędkarska trwa od wielu lat. Każdego roku staram się spędzić tam wędkarskie wakacje. 

        Tak też było w tym roku. Zaplanowany na początek września wyjazd został niestety wymazany z kalendarza poprzez wizytę huraganu „Irma”, który to przeszedł nad Cayo Coco (moje miejsce docelowe) dokładnie tego samego dnia, kiedy ja miałem tam być. 

        Z niedowierzaniem oglądałem zdjęcia pokazujące zniszczenia z tego regionu. Wszystkie hotele oraz port lotniczy uległy poważnym uszkodzeniom. Lotnisko przypominało krajobraz po bitwie! 

        Osobiście byłem przekonany, że miną lata, zanim ktokolwiek wyląduje po raz pierwszy na tym lotnisku i zanim hotele ponownie dadzą zatrudnienie wielu Kubańczykom. Jadąc na wakacje, bardzo rzadko myślimy o tych, którzy nas obsługują i dla których praca w hotelach jest jedyną możliwością utrzymania rodziny. W chwili katastrofy, jaka miała miejsce na Kubie (szczególne w rejonie Cayo Coco), wielu ludzi znalazło się bez środków do życia! 

        My, Polacy, wiemy, że „komuna” nie dba o obywatela. On się sam musi wyżywić. W takiej sytuacji nawet najmniejsza pomoc jest na wagę złota i o tym warto pamiętać. Nasi kubańscy przyjaciele nigdy nam tego nie zapomną.

        Moja podróż doszła do skutku 3 listopada. Jest to o tyle ważne, że jak się okazało, był to pierwszy „pionierski” lot do Cayo Coco po katastrofie. Kiedy wylądowaliśmy, na płycie lotniska otoczył nas tłum reporterów oraz oficjeli. Oklaski, uśmiechy, zdjęcia, wywiady!