Szanowni Państwo,

Meriam jest wolna! Po trudnych tygodniach modlitw, międzynarodowej mobilizacji w celu uwolnienia Meriam i zbierania podpisów, udało się! O uwolnieniu Meriam poinformował jej prawnik, Mohannad Moustafa.

304.965 osób z całego świata podpisało się pod petycją na CitizenGO (http://citizengo.org/pl/7426-uwolnic-meriam), spośród których aż 84.747 to osoby z Polski! Dziękujemy za tak szeroki udział w tej akcji! Warto było! Dziękujemy za zaproszenie do kampanii rodziny, przyjaciół i znajomych!
Możemy zobaczyć pierwsze zdjęcie Meriam po wyjściu z więzienia.

Tysiące środowisk na całym świecie poruszyła ta historia. Meriam przebywała w więzieniu ze swoim 22-miesięcznym synkiem i urodzoną pod koniec maja córeczką o imieniu Maya! Mężowi odmawiano możliwości odwiedzenia żony i dzieci.

Przypomnijmy, że 27-letnia Meriam Yehya Ibrahim za rzekome przejście z islamu na chrześcijaństwo została skazana na karę śmierci przez powieszenie, poprzedzone chłostą w liczbie 100 batów. Zgodnie z prawem islamu, Meriam religię odziedziczyła po ojcu (który opuścił rodzinę, gdy Meriam miała sześć lat). Została wychowana przez matkę jako chrześcijanka. Ośmieliła się poślubić chrześcijanina Daniela Wani – Sudańczyka z Południa, co islam uznaje za "cudzołóstwo". Sąd pozostawił oskarżonej możliwość uwolnienia od kary, w zamian za wyrzeczenie się wyznawanej wiary.

Kobieta odmówiła. Meriam powiedziała: "Jestem chrześcijanką i nigdy nie popełniłam apostazji". Do tego sąd odmawiał Danielowi odwiedzin żony i dzieci, ponieważ oskarżono go o nawracanie muzułmanki!

Pamiętajmy, że uwięzienie Meriam nie jest wyjątkiem. Chrześcijaństwo jest najbardziej prześladowaną religią świata. Każdego dnia tysiące chrześcijan przeżywają dramat więzienia ze względu na wiarę, a ich bliscy ogromny lęk o los kochanych osób. Ciągle walczymy w sprawie Asii Bibi. Niebawem opublikujemy film na temat Asii oraz na temat prześladowania chrześcijan, którego nagranie było możliwe dzięki Państwa darowiznom, o które poprosiliśmy kilka miesięcy temu. Celem filmu będzie uwrażliwienie na dramatyczną sytuację chrześcijan i wywarcie większego nacisku na pakistański rząd, aby zgodził się uwolnić Asię. Zwłaszcza zachodnie rządy powinny położyć większy nacisk na walkę o wolność religijną. Mówimy dość ich ignorancji...

Będziemy dalej walczyć o wolność religijną. Będę zapraszać Państwa do udziału w kolejnych kampaniach. CitizenGO jest platformą, na której kampanie mogą kreować wszyscy, którzy są świadomi potrzeby ochrony życia, rodziny i wolności religijnej. A ja – w ramach wiadomości takich jak ta – mogę o nich informować. Tę wiadomość otrzymuje ponad 209 tys. Polaków! Dziękuję, że pracujemy wspólnie. Dziękuję, że wspólnie tworzymy CitizenGO! Jestem ogromnie zmotywowana Państwa zaangażowaniem. Dziękuję.

Nasze działanie ma sens.

Serdecznie pozdrawiam w imieniu międzynarodowego Zespołu CitizenGO.
Magdalena Korzekwa
Menedżer Kampanii CitizenGO Polska

•••

Szanowny panie redaktorze,

Pod koniec maja bieżącego roku zostały rozstrzygnięte w ontaryjskim sądzie dwie sprawy. Jedna sprawa dotyczyła Związku Narodowego Polskiego w Kanadzie, druga Związku Polaków w Kanadzie. Sprawa Związku Narodowego Polskiego w Kanadzie była, jak się wydaje, stosunkowo prosta i sędzia zadecydował o niej, powołując się na akt regulujący organizacje niedochodowe. W sprawie dotyczącej Związku Polaków w Kanadzie sędzia również powołał się na akt prawny regulujący życie organizacji niedochodowych w Kanadzie. Przy czym sędzia rozwinął swoje orzeczenie i przywołał w nim praktycznie całą historię Polonii w Kanadzie.

To orzeczenie jest w jakimś sensie dokumentem historycznym mówiącym o Polonii. Problem polega na tym, że te 30 stron maszynopisu orzeczenia pisanego w prawniczym języku angielskim zdaje się stwarzać dla wielu pewien problem.

Niektórzy zatrzymują się na pierwszej stronie orzeczenia, inni czytają tylko stronę ostatnią, a jeszcze inni dochodzą nawet do strony siódmej.

Przeczytałem oba wyroki od początku do końca.

Powiem szczerze, jestem zmęczony rozmowami na temat tych wyroków, ponieważ jak można z kimś rozmawiać, jeśli ta druga osoba nie zapoznała się z wyrokiem?

Czy pan mógłby?

Obawiam się, że po paru słowach dyplomatycznie zakończyłby pan dyskusję. Ale pan jest właścicielem szanowanego płatnego tygodnika. Myślę, że powinien pan przetłumaczyć wyrok u zaprzysiężonego tłumacza, na przykład u pana Syrokomli, i opublikować te tłumaczenia. A jeśli nie oba wyroki, to przynajmniej wyrok w sprawie Związku Polaków w Kanadzie. Sugeruję publikację w odcinkach. Przy czym wersja angielska winna być publikowana obok wersji polskiej.

Rozumiem, że przetłumaczenie łączyłoby się z kosztami, dlatego sugeruję, że "Goniec", w którym byłyby zamieszczone tłumaczenia wyroków, winien kosztować trzy dolary.

Przyznam się, że jestem trochę przybity tym, że jak słyszę, wielu członków innych organizacji polonijnych ma niechęć do zapoznania się z orzeczeniami i jak mi wolno domniemywać, właśnie ze względu na prawniczy język angielski.

Chodzi o to, że sprawy poruszane w wyrokach są niejako standardowe i co jakiś czas powracają w różnych organizacjach polonijnych. Zamieszczając tłumaczenie (tłumaczenia) wyroków, wiele osób nie mogłoby mówić: nie wiedziałem. Jeśli już doszło do spraw sądowych i koszty zostały poniesione, to niech te koszty adwokatów i koszty sądowe służą edukacji całej Polonii.

J.N.

Odpowiedź redakcji: Szanowny Panie, przeczytałem pobieżnie obydwa wyroki. Moim zdaniem, ich tłumaczenie mija się z celem, ważniejsze byłoby omówienie. Ku mojemu rozczarowaniu wyroki te nie kończą "przedmiotowych spraw", pojawiają się rozbieżności w ich interpretowaniu i wcielaniu w życie. Osoby zainteresowane z pewnością znajdą sposoby, aby dokładnie zapoznać się z treścią tych rozstrzygnięć, publikacja w odcinkach długich drętwych sądowych tekstów mija się z celem. Powiem Panu na koniec, że też jestem przybity, ale może z trochę odmiennego powodu. Źle się działo i źle się dzieje – Andrzej Kumor.