Apology/Przepraszamy!

Redakcja tygodnika "Goniec" przeprasza Liuna Local 183 za opublikowanie w wydaniu z dnia 31 maja 2013 roku w dziale listów do redakcji listu p. Henryka Sztaby. Goniec nie utożsamia się z użytymi w nim sformułowaniami i zarzutami stawianymi związkowi zawodowemu budownictwa.

"Goniec" apologizes for publishing Mr. Henryk Sztaba letter to the editor (in May 31 2013 edition of Goniec) in which he accuses construction labour union for unlawful practises against his company. We does not support any statements made by Mr. Sztaba. We regret publishing his letter.

Andrzej Kumor
Editor-in-Chief

Szanowny Panie Sierzputowski,

zdecydowałam się na napisanie tego listu w związku z tematem, który w Pana tekstach powraca niczym bumerang. Mówi się, że żadna praca nie hańbi – widzę jednak, że nie należy Pan do osób, które podpisałyby się pod tym stwierdzeniem. Wniosek ten nasuwa mi się, gdy obserwuję, w jaki sposób odnosi się Pan do kobiet, które pracują w innym zawodzie niż wyuczony. Nie szczędzi Pan bowiem słów sarkazmu i pogardy.

Zastanawiam się tylko, dlaczego akurat uparcie piętnuje Pan kobiety. Podejrzewam, że wcale nie mniej jest mężczyzn, którzy z wyboru pracują nie w swoim zawodzie. Ci jednak mają u Pana taryfę ulgowa.

Czy próbował Pan kiedykolwiek pomyśleć, dlaczego kobiety, które tak Pan krytykuje, zmieniły zawód? Trochę empatii nikomu nie zaszkodzi. Sama należę do osób, które w chwili obecnej nie wykorzystują wiedzy zdobytej podczas studiów. Jednak nie każdy, idąc na studia po maturze – taka jest tendencja w Polsce – dokonuje wyboru, który go satysfakcjonuje przez całe życie. Tak było w moim przypadku. Już po studiach zainteresowałam się inną dziedziną, dodam, że zdecydowanie mniej intratną, w której postanowiłam spróbować swoich sił.

Proszę wziąć pod uwagę fakt, że czasy się zmieniły i nie jest już tak, że człowiek pracuje 35 lat w jednym zakładzie pracy. Do zmiany zawodu może zmuszać z jednej strony sytuacja ekonomiczna, ale też nie wolno zapominać, że kobieta posiada coś takiego jak zainteresowania. I może jej się odmienić, może zechcieć spróbować nowych rzeczy. Nawet takich, które ma Pan w głębokim poważaniu. Nie każdy też nadaje się do prowadzenia własnego przedsiębiorstwa zarówno z braku odwagi, jak i naturalnych predyspozycji.

Pisze Pan, że jest mu smutno, gdy widzi, jak dziewczyna z dyplomem biega ze szczotką. A mnie by było bardziej smutno, gdyby nic nie robiła i żyła sobie, pobierając zasiłki od państwa. Bezrobocie, jeśli utrzymuje się przez dłuższy czas, staje się patologią. Dlatego uważam, że każde zajęcie jest dobre. Niekiedy bywa tak, że idziemy do jakiejś pracy z konieczności, a potem się okazuje, że bardzo nam ona odpowiada. Nawet wynosić śmieci można z godnością i poczuciem wartości swojej pracy. A z takiej postawy jak Pańska bierze się tylko brak szacunku społecznego dla kobiet zatrudnionych m.in. w serwisach sprzątających.

Ciekawa tylko jestem, kto u Pana w domu sprząta. Czy przypadkiem nie jakaś kobieta z dyplomem, która musi latać po pokojach ze wzgardzoną szmatą?

Z poważaniem
Katarzyna Nowosielska
magister inżynier lotnictwa
Toronto

Od redakcji: Podpisujemy się oburącz.

•••

Dotyczy artykułu Izabeli Embalo: "Rozczarowani Kanadą"...

Artykuł dotyczył osób, które nie mają prawa stałego zamieszkania i przyjechały z tak zwaną ograniczoną wizą pracy (work permit), mogą pracować tylko dla jednego pracodawcy, więc sytuacja taka jest ciężka, inne możliwości i perspektywy mają emigranci, którzy posiadają wszelkie prawa i otwartą autoryzację pracy w Kanadzie, nie muszę pracować dla jednego i tego samego pracodawcy, który albo jest dobrym szefem i dba o swoich pracowników, albo nie. Należy pamiętać o kontekście wypowiedzi, Kanada nadal jest dobrym krajem do emigrowania i jeśli jest szansa na stałą emigrację, warto o tym pomyśleć. Nie zawsze jest łatwo na początku, ale wiele osób odnosi sukces i żyje na godnym, jeśli nie dość wysokim poziomie w porównaniu do osób w Polsce…

A jeśli chodzi o adwokatów, doradców, lekarzy…nikt nie jest zmuszany do korzystania z usług profesjonalistów –można sobie samemu wyrwać ząb, zaszyć ranę, naprawić samochód, zbudować dom oraz załatwić sprawę rozwodową czy odwołać się od emigracyjnej deportacji. Pisząc półserio, ja akurat mam dobre doświadczenie z doradcami i innymi profesjonalistami. Mam jeszcze pytanie…mój bratanek przyjechał na wizę pracy z Irlandii do Alberty, stąd znam dobrze ten temat, jest zadowolony z pracy, ale ma, jak pisałem, ograniczoną wizę, ważną na dwa lata (WORK PERMIT), na dokumencie jest napisane, że nie może pracować dla innego pracodawcy i zmieniać miejsca, jak otrzymać pobyt stały w tej sytuacji? Co będzie, jeśli na przykład firma zwolni go, choć na razie się nie zapowiada? Chcielibyśmy wiedzieć, co dalej robić, wiza wygaśnie za jakiś czas?
Dziękuje za podpowiedź :)

Od redakcji: Trzeba by zapytać profesjonalistów...