Z Wielkiej Brytanii przyjechał Czesław Maryszczak, przewodniczący światowej federacji SPK. Kongres Polonii Kanadyjskiej reprezentowała prezes Teresa Berezowska, a władze RP konsul Grzegorz Morawski.

        O SPK  rozmawialiśmy z jednym z członków z młodszego pokolenia, inżynierem Markiem Budnickim, oraz jednym z najstarszych członków, 96-letnim Marcelim Ostrowskim.

***

        Goniec: Od którego roku jest Pan członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów?

        Marek Budnicki: Od 1993 roku.

        – Jaką funkcję Pan pełni?

        – W tej chwili jestem chorążym.

        – Dlaczego się Pan zapisał do SPK?

        – Zapisałem się, jak byłem studentem na UofT. Było zebranie i kombatanci mówili, żeby młodzi się zapisywali, ponieważ starsi odchodzą i młodsi muszą zajmować to miejsce.

        – Jak to jest teraz, bo to już odeszło dużo starszych w tym czasie, jak Pan tu jest?

        – Tak. Wciągamy nowych członków. Studenci się zapisują. Tradycja trwa. Potrzebujemy więcej członków, teraz jest około stu.                 

        – Kto się może zapisać do SPK? Ktoś, kto był w wojsku, pełnił służbę? Jakie są warunki?

        – Również wtedy, jeżeli ktoś z rodziny walczył na przykład w II wojnie światowej.

        – Czyli studenci, którzy nie byli w wojsku, też mogą się zapisać?

        – Mogą się zapisać i utrzymywać tradycje.

        – Na czym to polega?

        – Chodzimy na wszystkie rocznice, spotkania, co roku na przykład na 11 Listopada, 3 Maja, Monte Cassino czy w rocznicę mordu katyńskiego.

        – Czy chodzicie do szkół, robicie jakieś spotkania z młodzieżą?

        – Nie, właściwie nie, ponieważ pracujemy – ja na przykład pracuję i nie mam czasu, ale zawsze namawiam. Wciągnąłem chyba jedenaście osób. Nie wszyscy przychodzą, ale jeżeli 50 procent z tych wciągniętych będzie przychodziło, to będzie duży sukces.

***

        Marceli Ostrowski był strzelcem pokładowym na wellingtonach, brał udział w nocnych bombardowaniach Niemiec, jak również w lotach z cichociemnymi nad okupowaną Polskę; na zdjęciu generał Ujejski odznacza Marcelego Ostrowskiego Virtuti Militari.

        Goniec: Od kiedy jest Pan członkiem SPK?

        Marceli Ostrowski: Od 1956 roku.

        – Wtedy Pan przyjechał do Kanady?

        – Tak, przyjechałem do Kanady z Brazylii.

        – Ilu wtedy było członków SPK?

        – Chyba z trzystu, może czterystu.

        – Jak to było zorganizowane? Tak jak wojsko?

        – Bardziej po wojskowemu było. Teraz jest bardziej bałagan. A przedtem to było tak, że prezes przyszedł,  mówi zrób to, zrób tamto. Mówiło się „Tak jest!” i robiło się.

        – Rozumiem. To wtedy jeszcze wielu oficerów było.

        – Tak, było bardzo dużo oficerów i dużo podoficerów. Ale większość to byli lotnicy, szeregowcy. Było fantastycznie. Wtedy tutaj był Ujejski prezesem. On był moim przełożonym w Anglii.

        – W którym dywizjonie Pan służył?

        – W 301.

        Wszystkim członkom kanadyjskiego SPK gratulujemy i życzymy wielu lat owocnej pracy dla Polski.
(ak)