W trakcie galowego koncertu Emilia Krakowska została wyróżniona Medalem Fundacji Reymonta. Przyjmując to zaszczytne odznaczenie, aktorka powiedziała:
– Chciałam powiedzieć, że właśnie Władysław Reymont nas łączy, otrzymał Nagrodę Nobla, a "Chłopów" pisał w Szwajcarii, i wy wszyscy, rycerze kultury polskiej, pamiętajcie o tym, gdziekolwiek jesteście, musicie się wyróżniać i pamiętać, że my mamy 1000 lat kultury polskiej – chrześcijańskiej, katolickiej, i to nas musi wyróżniać, że od razu wiadomo, że jest to Polak. Przepraszam, po raz pierwszy zobaczyłam i poznałam tu wspaniałego pana architekta, który nie zapomniał, pomimo że ma już siwy włos, że jest góralem polskim i nie wstydzi się swojego kostiumu i go nosi. Tak ma być, Kochani, z naszą kulturą.

Dziękować tej ziemi, która was przyjęła i na której wy zostawiacie swój trud, swoje łzy i radości, i wychowujecie dzieci, ale pamiętajcie, że jesteście z ziemi o wielkiej kulturze i to jest zobowiązujące; żeby było zawsze wiadomo, że co jak co, ale to jest Polak! To jest kultura pracy, szacunku dla życia, dla Boga i dla Ojczyzny. Dziękuję bardzo.

Ta wspaniała wypowiedź została nagrodzona długimi brawami.

W finale wzięli udział:

Grupa 0 – Przedszkole
Horbik, Alexander – Hamilton
Kołodziej, Maria – Oshawa
Mastej, Cecylia – Kitchener
Popielas, Julia – Kitchener
Punturiero, Emilia – Brantford
Świec, Katarzyna – Oshawa

Grupa I – Klasa 1-2
Cieslak, Oliwia – St. Catharines
Dziewierz, Michael – Hamilton
Harbinson, Ariella – Edmonton
Rogalski, Antoś – Oshawa
Serra, Amelia – Mississauga
Szewczyk, Amelia – Hamilton
Szewczyk, Bartosz – Hamilton

Grupa II – Klasa 3-4
Bawoł, Karolina – Oshawa
Dycha, Marcela – Hamilton
Kolbuc, Isabella – St. Catharines
Serra, Anika – Mississauga
Szewczyk, Martyna – Hamilton
Szydło, Emilia – Montreal
Wszołek, Natalia – St. Catharines

Grupa III – Klasa 5-6
Bawoł, Maciej – Oshawa
Iwoczkina, Emilia – Montreal
Kuczek, Karolina – Hamilton
Makarczyk, David – Windsor
Malek, Jessica – Hamilton
Ossowski, Michael – Toronto

Grupa IV – Klasa 7-8
Jach, Karolina – Kitchener
Janota, Martyna – Oshawa
Mastej, Urszula – London
Serra, Adriana – Mississauga
Trojan, Jessica – St. Catharines
Wawrzyniak, Melissa – Hamilton

Grupa V – Klasa 9-10
Kowalowka, Dominika – Montreal
Libera, Adam – Montreal
Łuksza , Patryk – Montreal
Ossowski, Oscar – Toronto
Socha, Martina – Hamilton
Strauchmann, Maciej – Mississauga

Grupa VI – Klasa 11-13
Hewak, Wojciech – Edmonton
Malek, Monica – Hamilton
Świerkosz, Paul – Hamilton

Z Kazimierzem Chrapką, prezesem Fundacji Władysława Reymonta, rozmawia Andrzej Kumor

Goniec: Panie Kazimierzu, jaka jest historia tego konkursu?

Kazimierz Chrapka: Historia konkursu recytatorskiego jest długa, bo już od 45 lat Fundacja organizuje ten konkurs,10 lat temu nastąpiła zasadnicza zmiana i rozbudowa, bo rozpoczęliśmy pracę z Fundacją Władysława Stanisława Reymonta w Lipcach Reymontowskich i nasi laureaci w ramach tej wymiany wyjeżdżają na ogólnopolski konkurs recytatorski w Polsce, a ich laureaci przyjeżdżają na nasz. Nasz już jest 45., a w Polsce dopiero 10. Tak że była to nasza inicjatywa, aby ten konkurs w Polsce stworzyć i mieć tę wymianę. To kwitnie, bo już 24 uczniów z Polski było u nas, a 22 było w Polsce.

– Jakie jest zainteresowanie konkursem?

– Uważam, że bardzo duże.

– Tylko w rejonie Hamilton, czy też Mississauga, Toronto?

– Właśnie tak się niefortunnie składa, że Mississauga i Toronto ma może 0,555 proc., cała Kanada bierze udział, tylko nie Toronto i Mississauga. Z Toronto i Mississaugi praktycznie żadna szkoła nie bierze udziału, tylko osoby indywidualne, ale biorą udział dzieci z Alberty, z Vancouveru, z Montrealu. W tym roku z 8 miast nadeszło 245 aplikacji, komisja w II etapie, półfinale, zakwalifikowała po 6 osób w każdej grupie wiekowej, czyli 42 osoby do finału – a już wtedy trzeba przyjechać i recytować na miejscu, wcześniej wystarczy przysłać taśmę z nagraniem. Z tych nagrań komisja wyłoniła 42 osoby, dzisiaj przyjechało 40 osób.

– Dzisiaj jest też gość honorowy, pani Emilia Krakowska.

– Tak, z okazji 45-lecia zaprosiliśmy panią Emilię Krakowską, która bardzo chętnie się zgodziła, tylko dlatego, że obserwując konkursy w Polsce i występy naszych dzieci, powiedziała, że to jest niemożliwe; "muszę to zobaczyć na własne oczy".

Dlatego łatwo było nam przekonać ją, by przyjechała i była przewodniczącą komisji sędziowskiej. Tak że jest tu z nami i bardzo czynnie się udziela, bo miała już wspaniałe spotkania w Toronto, wczoraj spotkanie w szkole w St. Catharines, we wtorek warsztaty dla nauczycieli, w czwartek spotkanie z Polonią w Hamilton...
Program jest bardzo napięty, ale pani Emilia dzielnie to wszystko znosi i jest bardzo zadowolona, bo dla niej dzieci i młodzież to jest wszystko.

– Panie Kazimierzu, gratuluję i życzę przede wszystkim tego, aby konkurs się rozwijał i język polski w Kanadzie kwitł.

– Właśnie o to nam chodzi, aby dać nauczycielom wsparcie, aby dzieci zmobilizować do uczenia się bardzo trudnych rzeczy, bo w kanadyjskich szkołach nie uczą się na pamięć, a tu trzeba jednak sporo czasu poświęcić, i to jest to wielkie osiągnięcie nas wszystkich.

– Dziękuję bardzo.