Niedawno obchodziliśmy 50. rocznicę założenia Związku Nauczycielstwa Polskiego w Kanadzie. Pracy tej organizacji dla naszej społeczności polonijnej nie da się ocenić i naszej wdzięczności nie wyrażą żadne odznaczenia. Od 52 lat organizowany jest Konkurs Pisemny na "Najpiękniejsze Wypracowanie w Języku Polskim", który jest sponsorowany przez Fundację im. Adama Mickiewicza w Kanadzie. W ubiegłym roku zmieniono zasady konkursu i nie uczestniczyli w nim uczniowie najmłodszych klas. W roku 2012 wypracowania pisało 2757 uczniów z 42 szkół na terenie Kanady. Najwięcej wypracowań pisali uczniowie z polskich szkół w Mississaudze w Ontario: Saint Pio of Pietrelcina, Szkoły im. M. Kopernika-John Cabbott i Polskiej Szkoły im. sen. S. Haidasza. Najwięcej pierwszych nagród przyznano uczniom ze Szkoły im. Jana Pawła II w Calgary w Albercie. Tematy wypracowań były bardzo ciekawe, od patriotycznych, do osiągnięć sportowych. W każdej z grup wiekowych przewijały się dwa tematy: "Życie i osiągnięcia Marii Skłodowskiej-Curie" i "Życie i nauczanie Jana Pawła II". Bardzo trudno jest zrozumieć osiągnięcia naukowe Marii Skłodowskiej-Curie i ich znaczenie dla współczesnego świata bez dobrej znajomości podstaw fizyki i chemii. Natomiast nauczanie Jana Pawła II dociera do każdego.

Czasami zadajemy sobie pytania, po co organizowane są te konkursy, po co nasze dzieci powinny uczyć się języka polskiego. Na te pytania odpowiadają uczniowie szkół polskich w Kanadzie w opracowaniach na temat: "Podróż do moich korzeni. Jakie znaczenie mają patriotyzm, kultura i mowa ojczysta?". Na ten temat tak pisze Piotr Pacut z klasy XII Polskiej Szkoły im. sen. S. Haidasza w Mississaudze w Ontario: "W czasach wielkiej globalizacji i mody wyjeżdżania za granicę coraz mniej ludzi umie zachować kulturę i mowę ojczystą swoich przodków. Wielu ludzi nie widzi sensu zachowania swojej kultury, szczególnie w krajach, gdzie ta kultura nie jest powszechna. Wiele rodzin w Kanadzie uczy dzieci kultury i tradycji swoich przodków. Niektórzy się fascynują swoją kulturą, a inni są obojętni. Jednak w mniejszy lub większy sposób kultura kształtuje człowieka i daje nam inną perspektywę. W krajach emigranckich jest tyle kultur, że można się zagubić. Kiedy mamy swoją kulturę, mamy coś, co nas różni od innych, mamy swoje reguły. Kultura otwiera nam drzwi do rozwijania się. Mowa ojczysta jest bardzo ważna, ponieważ pozwala nam komunikować się z naszymi rodzinami. Wielu Polaków łączy się, przynależąc do polonijnych organizacji. To kultura łączy tych ludzi, bez niej tracimy swoją osobowość. Patriotyzm ma również wielkie znaczenie. Kultura i patriotyzm mogą sprawić, że kraj lub cywilizacja nie zginie. To właśnie przez patriotyzm Polska mogła powrócić na mapę świata po 123 latach niewoli. Nie możemy tych wartości utracić".

Katarzyna Przystupa, klasa 11, grupa IV, Polska Szkoła św. Kazimierza, Vancouver, Kolumbia Brytyjska, nie ma wątpliwości, że należy uczyć się języka polskiego i cenić nasz hymn. "Będąc Kanadyjką urodzoną w polskiej rodzinie, bardzo sobie cenię polskie korzenie w kraju, gdzie wielokulturowość jest widoczna na każdym kroku i jest moją rzeczywistością. Na co dzień w moim życiu rozmawiam w szkole, odrabiam lekcje i funkcjonuję, posługując się językami angielskim i francuskim. Nawet tak daleko od Polski staram się podtrzymywać naszą kulturę i tradycje. Uczęszczam do sobotniej polskiej szkoły, tańczę w zespole ludowym POLONEZ i rozmawiam w domu po polsku z rodzicami i młodszą siostrą. Mieszkając w Kanadzie, w kraju wielokulturowym, jestem dumna, że umiem mówić po polsku, że mogę napisać list do swojej rodziny po polsku i że pochodzę z takiego pięknego kraju. Pamiętam miłe uczucie i radość, gdy w czasie zimowej olimpiady w moim mieście Vancouver koleżanki i koledzy z klasy gratulowali mi złotego medalu zdobytego przez Justynę Kowalczyk. W tym momencie byłam dla nich ambasadorem Polski."

Każdy z nas podnosi głowę, kiedy słyszy nasz hymn. Pisze o tym Maya Bielecki ze Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy Konsulacie Generalnym RP (Toronto, Ontario) w wypracowaniu na temat "Jaką rolę w życiu każdego narodu pełni hymn narodowy i jakie treści powinien zawierać?" : "Każdy kraj ma hymn narodowy. Gra się go na ważniejszych uroczystościach. Coś, co często słyszymy w hymnach,to słowa, które przypominają nam o wartościach kraju. Na przykład w polskim hymnie jest napisane... »za Twoim przewodem złączym się z narodem«. Ta zwrotka pokazuje jedną z wartości Polski, każdy Polak jest częścią narodu, miłuje kraj i innych Polaków. Hymny również podkreślają patriotyzm. Mówią o potędze kraju i o tym, że każdy człowiek należący do narodu powinien o niego dbać. Jedna z takich zwrotek w hymnie polskim to – »jeszcze Polska nie zginęła kiedy my żyjemy, co nam obca przemoc wzięła szablą odbierzemy...«. To jest dobry przykład powoływania ludzi do kochania i strzeżenia swojej ojczyzny. Śpiewając te słowa, człowiek czuje się bliżej ojczyzny. Przypomina mu się historia narodu i poświęcenie jego przodków dla kraju. Ponieważ hymn gra się, kiedy się jest razem z innymi ludźmi swojej narodowości, czuje się przynależność do tych ludzi i wielkość narodu. Również można być dumnym ze swojej ojczyzny szczególnie np. na olimpiadzie, kiedy grają hymn, kiedy ktoś wygra".

Tak bardzo się cieszyłam, kiedy grali ten hymn na olimpiadzie letniej w Londynie, i tak bardzo brakowało mi go na Euro 2012 w Polsce. Ale rośnie nam nowe pokolenie piłkarzy i w Polsce, i tu w Kanadzie. Michał Dzierlaga z Polskiej Szkoły im. Jana Pawła II w Edmonton w Albercie, miał co napisać w wypracowaniu "Moje osiągnięcia sportowe", bo ma na swoim koncie ponad dwadzieścia medali z różnych turniejów piłkarskich na terenie prowincji Alberta, w tym w większości złote i srebrne. Pisze: "Ja zawsze chciałem zostać sportowcem, chciałem być dobrym sportowcem, żeby pojechać na olimpiadę i reprezentować swój kraj. Najlepiej chciałbym zostać piłkarzem jak Messi czy Ronaldo". Michale, my też byśmy tego chcieli i tylko ciężko jest przyzwyczaić się do myśli, że może, kiedy Twoja drużyna wygra, będziemy słuchali "O Canada", a nie "Jeszcze Polska nie zginęła", chociaż może uda ci się zająć miejsce Kuby Błaszczykowskiego. Cieszy nas to, że uczysz się dobrze i potrafisz wspaniale łączyć sport z nauką. Gratulacje dla Ciebie i rodziców.

Bardzo racjonalne podejście do uprawiania sportu ma również Patryk Świerkosz z Polskiej Szkoły Średniej przy Katolickim Wydziale Oświaty w Hamilton w Ontario, podejmując temat "Sport to zdrowie, ale czy tylko? Jakie wartości i umiejętności kształtuje uprawianie sportu?". Patryk pisze tak: "Ruch fizyczny jest potrzebny i wskazany dla naszego zdrowia. Pomaga nam kształtować wewnętrzną dyscyplinę, np. punktualność, obowiązkowość i sumienność. Sport rozwija nam osobowość i pomaga stać się lepszym człowiekiem. Stwarza w nas szacunek dla ludzi, którzy są autorytetem i przykładem życia w grupie. Sport, który jest uprawiany zawodowo, może być bardzo niebezpieczny dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Jest bardzo niebezpieczny, kiedy jest uprawiany w ekstremalnych warunkach z narażeniem zdrowia i życia zawodników". Mam nadzieję, że Michał Dzierlaga o tym dobrze wie, że sport zawodowy to nie tylko sława i duże pieniądze, ale i wiele wyrzeczeń.

Podczas Euro 2012 w Polsce i na Ukrainie błogosławiony Jan Paweł II był patronem piłkarzy. Kiedyś przecież sam stawał na bramce. Teraz, kiedy w październiku 2013 ma zostać ogłoszony Świętym Janem Pawłem II, musimy o nim bardziej pamiętać i modlić się do niego.
Napisano już wiele modlitw, ale te napisane przez dzieci chyba najbardziej do niego docierają. Oto modlitwa napisana przez Athenę Koodoo z Polskiej Szkoły Sobotniej w Winnipegu w Manitobie w wypracowaniu: " Błogosławiony Jan Paweł II. Ułóż modlitwę do Jana Pawła II".

"Kochany Janie Pawle II.
Błagam Cię o pomoc dla tego świata,
Żeby wojny się skończyły,
Żeby wszystkie dzieci miały jedzenie na stole,
Żeby każdy bezdomny znalazł dom,
A każdy chory bezpieczne łóżko w szpitalu,
Żeby żołnierze nie musieli zabijać,
Proszę Cię o to, żeby każdy nauczył się kochać,
Błagam o pokój na świecie,
Proszę o świat, gdzie nikt nie musi się bać,
Proszę, by ludzie nauczyli się pracować razem,
Żeby dzieci mogły mówić jakim chcą językiem,
Żeby chłopcy i dziewczynki na całym świecie byli równi,
Proszę o świat, gdzie nikt nie musi się ukrywać,
Gdzie jesteśmy wszyscy specjalni,
Proszę o świat, gdzie kolor skóry i rasa nie są ważne,
Gdzie nieważny jest pieniądz i posiadłość,
Proszę o wolność, o którą Ty się tak mocno starałeś."

Ja do tego tylko mogę dodać. Janie Pawle II, proszę, aby wszystkie dzieci były bezpieczne w szkołach i aby nigdy więcej nie było takich tragedii jak w Newtown w Connecticut.
Proszę, aby wszystkie dzieci i rodzice mieli radosny i szczęśliwy Nowy Rok 2013.

Anna Paudyn
Toronto