We wtorek rząd Ontario rozpoczął zapowiadane reformy systemu zasiłków socjalnych. Pierwszymi poważnymi zmianami będą zmniejszenie zapowiadanych podwyżek i likwidacja programu wypłat dla osób o niskich dochodach w ramach pilotażowego programu gwarantowanego dochodu minimalnego. Minister ds. usług socjalnych Lisa MacLeod powiedziała, że w ciągu 100 dni rozpadający się i niespójny system, który pozostawił po sobie poprzedni rząd, zostanie przebudowany. Stwierdziła, że liberałowie przeznaczali publiczne pieniądze na wypłaty, które w gruncie rzeczy w żaden sposób nie pomogły w wyjściu z błędnego koła biedy.

Poprzedni rząd chciał zwiększyć zasiłki wypłacane w ramach Ontario Disability Support Program i Ontario Works o 3 proc. Przyjęta zostanie stawka 1,5 proc. MacLeod powiedziała, że motywem decyzji rządu jest współczucie i to, co robi, ma przywrócić ontaryjczykom godność. Najlepszym programem pomocy społecznej jest praca i wdrażanie ludzi z powrotem w życie społeczne, tam gdzie to tylko możliwe. W reformie nie chodzi o oszczędności, ale o naprawę niewydolnego systemu.

Zlikwidowany zostanie też pilotażowy projekt gwarantowanego dochodu minimalnego, w ramach którego 4000 najsłabiej zarabiających mieszkańców m.in. Hamilton, Thunder Bay, Brantford i Lindsay dostawało wypłaty. Osoby żyjące samotnie otrzymywały do 16 989 dol. rocznie, pary - 24 027 dol. Kwoty były pomniejszane, jeśli dane osoby pracowały zarobkowo. MacLeod pytana o to, na jakiej podstawie przed końcem pilotażu rząd stwierdził, że program jest nieefektywny, odparła po prostu, że "nie spełnia oczekiwań i jest dość drogi".

Z roku na rok ubywa świadków tamtych wydarzeń.

W tym roku nie było już m.in. pani Marii Nowickiej wciąż jednak przed pomnik przychodzi pan Andrzej Łysakowski, który jako trzynastoletni chłopiec brał udział w walkach w Warszawie, gdzie pilnował niemieckich jeńców wziętych do niewoli po zdobyciu PASTY a następnie był więziony w obozie jenieckim.

W tym roku nie było prezesa KPK oddział Toronto pana Juliusza Kirejczyka, który przebywa na urlopie, nie było również innych przedstawicieli władz kongresowych, były natomiast Panie z Koła Pań Nadzieja, była grupa ze Związku Narodowego Polskiego. Przybyli też Sybiracy, w tym pan Stanisław Lasek z żoną.

Prezes Towarzystwa Warszawskiego, które organizuje obchody, Marian Kowalski jak zwykle nakreślił tło historyczne Powstania, a następnie uczciliśmy 74 sekundami ciszy wszystkich poległych i pomordowanych, także ofiary cywilne działań wojennych.

Głos, jak co roku zabrał uczestnik Powstania pan Andrzej Łysakowski, który wspominał jak trafił AK, o tym, że miał tyle szczęścia, że nie zginął, tylko został ranny, a następnie jak pracował niewolniczo w Niemczech.

O mordach ludności cywilnej mówiła z kolei Teresa Arabczyk, która tę tragedię oglądała oczami ośmioletniego dziecka. Przestrzegała, by takie zbrodnie nigdy więcej już się nie wydarzyły.

Trudno oprzeć się wrażeniu że obchody wybuchu powstania które Towarzystwo Warszawskie organizuje dokładnie wtedy kiedy przypada rocznica, w czasie „polskiej” Godzina „W” z roku na rok cieszą się gromadzą coraz mniej, coraz starszych ludzi. A szkoda, bo Powstanie Warszawskie powinno być obowiązkową lekcje dla młodego pokolenia Polaków.

Podobnie jak w latach poprzednich tak i tym razem nie było przedstawicieli władz polskich. Konsul Generalny Krzysztof Grzelczyk odwiedził kilka dni wcześniej uczestników powstania w domu opieki Wawel Villa.

Krzysztof Grzelczyk, podziękował mieszkającym w Domu Seniora Wawel Villa Powstańcom i weteranom za ich heroiczną postawę i służbę Rzeczypospolitej - czytamy na stronach konsulatu - Listy z podziękowaniami, przekazał uczestnikom Powstania Warszawskiego: Pani Marii Nowickiej (nasza Czytelniczka - red), Pani Mirze Dzieduszyckiej (nieobecna), Panu Stanisławowi Sadowskiemu, a także weteranom Pani Helenie Choroszy oraz Panu Janowi Gregalisowi (nasz prenumerator - red.).

Obchody rocznicy odbyły się również w Ottawie Główna uroczystość odbyła się 1 sierpnia 2018 r. o godzinie 11:00 czasu ottawskiego (17:00 w Warszawie) w Confederation Park w Ottawie, pod tablicą poświęconą kanadyjskim lotnikom, którzy zginęli niosąc pomoc walczącej Warszawie.

Policja regionalna z Peel prowadzi dochodzenie w sprawie incydentu motywowanego nienawiścią, który miał miejsce w niedzielę około 6:30 wieczorem na przystanku autobusowym na rogu Hurontario St. i Paisley Blvd. Do 18-letniej mieszkanki Brampton podeszła inna kobieta, która zaczęła wykrzykiwać pod jej adresem rasistowskie obelgi i wyciągać do niej zapaloną zapalniczkę. Jeszcze inna kobieta, będąca świadkiem zdarzenia, próbowała interweniować, ale wtedy też została zaatakowana. Napastniczka próbowała zerwać jej z głowy hidżab. Kobieta uciekła i też jest poszukiwana przez policję w charakterze świadka. Trzecią ofiarą była jeszcze jedna kobieta z Mississaugi w wieku 56 lat, która także została obrzucona wyzwiskami i wobec której także użyto przemocy.

Policja postawiła zarzuty 35-letniej Sandrze Alexander z Mississaugi. Kobieta wkrótce stanie przed sądem. Będzie odpowiadać za przemoc z użyciem broni oraz grożenie uszkodzeniem ciała. Zdaniem śledczych jej zachowanie było motywowane nienawiścią.

Rząd federalny oświadczył, że nie ma w planach dekryminalizacji wszystkich narkotyków, mimo że Montreal i Toronto usilnie go do tego namawiają. Na razie poprzestanie na marihuanie, powiedział rzecznik prasowy ministra zdrowia. Przedstawiciele torontońskiej i montrealskiej agencji zdrowia twierdzą, że w dobie kryzysu opioidowego używanie narkotyków powinno być traktowane jako sprawa zdrowia publicznego, a nie przestępstwo kryminalne.

Według danych Health Canada w 2017 roku z powodu przedawkowania opioidów zmarło prawie 4000 osób, w tym 303 przypadki miały miejsce w Toronto.