Klienci sklepów spożywczych, którzy wybierają błyszczyka (butterfish) lub białego tuńczyka niekoniecznie dostają to, za co płacą. Prawie połowa ryb i owoców morza sprzedawanych w kanadyjskich sklepach i restauracjach nie jest tym, co widnieje na etykietach lub w menu, mówi Julia Levin z Oceana Canada. Członkowie grupy zebrali 382 próbki mięsa takich ryb jak lucjan czerwony (ang. snapper), okoń morski (sea bass) czy sola, które najczęściej są zastepowane innymi, w 177 sklepach i restauracjach w pięciu miastach. Następnie naukowcy z Tru-ID, laboratorium z Guelph, sprawdzili DNA próbek i określili gatunki. Na koniec wyniki porównano z listą ryb kanadyjskiej agencji kontroli żywności, na której znajdują się dopuszczalne nazwy gatunków trafiających na rynek.

Okazało się, że 44 proc. mięsa było sprzedawane jako inny gatunek niż w rzeczywistości. Do naciągania klientów częściej dochodziło w restauracjach, gdzie udowodniono 52 proc. błędów. Dla porównania 22 proc. próbek pobranych w sklepach było źle oznaczonych. Lucjan czerwony, yellowtail i błyszczyk (butterfish) były źle oznaczone w 100 proc. przypadków. W przypadku okonia morskiego błędy występowały w połowie próbek, a dorsza, halibuta, tuńczyka i soli – w ponad 30 proc. Najczęściej szlachetniejsze gatunki udawały eskolar, tilapia i seriola quinqueradiata (Japanese amberjack).

Agencja inspekcji żywności (CFIA) tłumaczy, że jest w trakcie wprowadzania zmian w etykietowaniu żywności. Podkreśla, że ludzie musza wiedzieć, co jedzą, bo jednak narażają swoje zdrowie (np. osoby z alergiami). CFIA prowadzi badania mięsa ryb i od kwietnia 2014 roku z 304 pobranych próbek 13 proc. było źle opisanych.

Ryby i owoce morza stosunkowo często są błędnie etykietowane. Jest to też związane ze sposobem dostawy, gdzie występuje wielu pośredników i na każdym etapie może dojść do oszustwa lub pomyłki. Pomyłki są jednak rzadsze, mówi Julia Levin. Częściej mamy do czynienia z celowym wprowadzaniem klienta w błąd, po prostu dla zysku. Nierzadko same restauracje są wprowadzane w błąd przez dostawców. Czasem proceder ma ukryć nielegalne pochodzenie ryb.

Rząd federalny chce, by mali przedsiębiorcy w pierwszej kolejności zatrudniali imigrantów, a nie Kanadyjczyków. W rządowym raporcie zatytułowanym „Feminist Government” przygotowanym przez radę doradczą premiera znaleźć można zalecenie przyznawania grantów – czyli rozdawania pieniędzy podatników – małym i średnim przedsiębiorcom na przyjmowanie do pracy imigrantów. Privy Council Office pisze, że małe i średnie przedsiębiorstwa mogłyby współpracować z rządem i stać się agencjami usług socjalnych. Na tym miałby polegać model „Social Impact Bond”. W propozycji położono nacisk zwłaszcza na zatrudnianie i awansowanie kobiet oraz zapewnianie imigrantom pierwszej pracy. Na początku rząd i pracodawca mieliby uzgadniać, jak będzie wyglądała kariera zatrudnianego. Na końcu nastąpi ocena realizacji „projektu” i wypłata pieniędzy.

Andrew Griffith, były dyrektor generalny Citizenship and Immigration przyznaje, że turystyka porodowa jest poważnym problemem w niektórych rejonach kraju i należy zlikwidować lukę prawną wykorzystywaną przez ciężarne cudzoziemki. Mówi, że turystyka porodowa to oszustwo. Rozumie, że rodzice chcą zabezpieczyć w ten sposób przyszłość swoich dzieci, ale to błędna interpretacja prawa. Jego zdaniem jednak rezolucja przyjęta w ostatni weekend przez konserwatystów mówiąca o zaprzestaniu przyznawania kanadyjskiego obywatelstwa dzieciom urodzonym w Kanadzie, których rodzice nie są obywatelami lub stałymi rezydentami Kanady, to „strzelanie z armaty do wróbla”.

Kanada, wraz z kilkoma innymi państwami obu Ameryk, m.in. USA, należy do niewielkiej grupy krajów rozwiniętych, w których każde dziecko urodzone na terenie danego państwa automatycznie otrzymuje obywatelstwo. Nie jest przy tym brany pod uwagę status imigracyjny jego rodziców. Od tej reguły jest kilka wyjątków, np. nie dotyczy dzieci dyplomatów.

Według danych Statistics Canada w 2016 roku na 383 315 dzieci urodzonych w Kanadzie tylko 313 miało niekanadyjskie matki. Problem wydaje się więc marginalny, ale inne statystyki sugerują, że prawo nadużywane jest nagminnie. W roku 2016-17 w Richmond Hospital w Richmond, B.C., urodziło się 383 dzieci, których matki nie były rezydentkami Kanady. To 17,2 proc. wszystkich porodów. W ubiegłym roku liczba wzrosła do 469, czyli 22,2 proc., podaje Vancouver Coastal Health Authority. Matki w większości pochodziły z Chin.

Andrew Griffith mówi, że w ten sposób obcokrajowcy korzystają z miejsc w szpitalach przeznaczonych dla Kanadyjczyków. Podpowiada, że szpitale mogłyby żądać większych opłat za usługi medyczne od osób niebędących rezydentami Kanady. Poza tym można zmienić przepisy mówiące o wydawaniu wiz kobietom w ciąży i upoważnić strażników granicznych do odmowy wjazdu, jeśli podejrzewają, że kobieta przyjeżdża do Kanady tylko na poród. South China Morning Post, gazeta z Hong Kongu, pisze o rosnącej liczbie „domów porodowych” w Kolumbii Brytyjskiej – czyli ośrodków dla ciężarnych turystek, które mają tylko jeden cel.

Liberałowie na wieść o rezolucji przyjętej przez konserwatystów zaczęli straszyć, że ewentualny rząd Andrew Scheera będzie pozbawiał osoby urodzone w Kanadzie kanadyjskiego obywatelstwa. Podobnie lider NDP Jagmeet Singh zaraz potępił szerzenie podziałów i nienawiści przez konserwatystów.

Andrew Scheer bronił rezolucji mówiąc, że konserwatyści doceniają wielki wkład w rozwój kraju włożony przez osoby urodzone w Kanadzie z niekanadyjskich rodziców. Nie chce zmieniać podstawowych zasad, ale w przeciwieństwie do premiera Trudeau chce je uchronić przed nadużyciami.

Kanadyjska minister spraw zagranicznych Chrystia Freeland podobno doprowadziła do wściekłości prezydenta Trumpa swoim przymówieniem wygłoszonym po odebraniu prestiżowej nagrody Diplomat of the Year przyznawanej przez Foreign Policy Magazine. Freeland odbierała nagrodę w Waszyngtonie w czerwcu tego roku. Skrytykowała podejście Ameryki do polityki międzynarodowej, m.in. do handlu, ceł i głównych sojuszników takich jak NATO. Wyraziła wątpliwość, czy Stany Zjednoczone podążają we właściwym kierunku.

Źródła podają, że amerykański reprezentant ds. handlu Robert Lightizer i prezydent Trump odebrali przemówienie kanadyjskiej minister jako obelgę. Biały Dom od dawna nie darzy Freeland sympatią, krytykowane są jej poglądy i sposób prowadzenia negocjacji. Pani minister dolała więc oliwy do ognia krótko po zakończeniu szczytu G7 w Charlevoix, Que. Rząd twierdzi jednak, że Freeland nie jest lubiana, bo niestrudzenie broni kanadyjskich interesów.