W południowym Ontario nareszcie przyszło upragnione lato, a z nim wakacje dla dzieci i urlopy dla spragnionych wypoczynku. Słupki rtęci szaleją, dochodzą nawet do 34 stopni w cieniu. Udajemy się często poza granice naszej prowincji, aby odetchnąć z dala od nagrzanych miejskich ulic, odreagować od szarej codzienności, spragnieni nowych wrażeń, widoków i przeżyć. Niektórzy z kolei z radością i podekscytowaniem oczekują przyjazdu rodziny z zagranicy, głównie z Polski. Pełni pomysłów i planów na zorganizowanie wypoczynku w tym wakacyjnym okresie, z wyliczeniem kosztów przejazdów i pobytu, nie zawsze jednak ujmujemy w naszym budżecie, a może i nie przywiązujemy zbytnio wagi do prostego i taniego zabezpieczenia medycznego; "travel insurance" – dla nas i naszych najbliższych i "visitor to Canada insurance" – dla odwiedzających nas krewnych bądź znajomych. Nikt z nas nie spodziewa się i nawet nie pomyśli, że przecież może nam się przydarzyć wypadek, zaskoczyć choroba podczas podróży lub pobytu poza Ontario. Niestety, przypadki chodzą po ludziach i niefortunne wypadki zdarzają się nagle i niespodziewanie. Nie mamy na to żadnego wpływu, choćbyśmy nie wiem jak skrupulatnie i bezpiecznie zaplanowali nasze wakacje i naszych najbliższych. Nie powinniśmy mieć żadnych złudzeń, że medyczne ubezpieczenie na podróż, okres pobytu, przerwanie podróży bądź zrezygnowanie z niej z ważnych powodów jest potrzebne i konieczne. Zabezpiecza nas i najbliższych przed niespodziewanym, nagłym i nieprzewidywalnym kosztem medycznym z powodu wypadku lub choroby.
Podróżując poza prowincję Ontario, rządowy plan OHIP pokrywa tylko niewielką sumę ubezpieczenia dziennie. Oferowane przez kompanie ubezpieczeniowe plany indywidualne zabezpieczają nas do maks. sumy 5.000.000 dol., i to już za 1,16 dol. opłaty dziennej.
Dla osób odwiedzających nas, możemy wykupić zabezpieczenie do maks. sumy 150.000 dol. I tutaj również, za jedyne 1,58 dol. dziennej stawki, możemy zabezpieczyć zaproszoną osobę na podstawową sumę 10.000 dol. ubezpieczenia. Czy warto więc, przy tak niskich opłatach, ryzykować, nie posiadając tego typu ubezpieczeń?
Przed planowaną podróżą poza Ontario lub zaproszeniem członków rodziny bądź znajomych do Kanady, sprawdźcie Państwo z doradcą finansowym warunki kwalifikacji na tego typu ubezpieczenie, przysługujące benefity oraz limity i wykluczenia, kiedy i z jakiego powodu ubezpieczenie nie pokrywa pewnych przypadków, zjawisk i zdarzeń. Przedstawiciele kompanii ubezp. często w przypadku poważnego wypadku lub choroby asystują osobie poszkodowanej.
Muszą mieć Państwo świadomość, że zarówno "travel insurance", jak i "visitor to Canada insurance" nie pokrywa wszystkiego. Oprócz określonych warunków, limitów i obwarowań co do możliwości nabycia tego planu, ważne jest kwalifikowanie się i otrzymanie pokrycia na sumę ubezpieczenia w przypadku występowania symptomów choroby, istniejącej dolegliwości lub defektu medycznego przed i po wykupieniu polisy. Dlatego też konieczna jest konsultacja z osobą, która oferuje Wam ten rodzaj ubezpieczenia.
Wielokrotnie w okresie mojej pracy asystowałem osobom poszkodowanym, które otrzymały pomoc medyczną, opłaconą z sumy wykupionego benefitu.
Znam przypadki utraty domu, olbrzymiego stresu i załamania psychicznego osób, które niestety nie zadbały wcześniej i nie zatroszczyły się o wykupienie zabezpieczenia medycznego dla odwiedzających ich rodziców z Polski. Czy warto ryzykować? Trudno jest zrozumieć, że stać nas na pokrycie kosztów przelotu, pobytu, a brak kilkudziesięciu dolarów na wykupienie zabezpieczenia dla naszych najbliższych. Bo czym wytłumaczyć fakt utraty domu, spowodowany zapłaceniem 100.000 dol. kosztów leczenia szpitalnego ojca (w wieku 69 lat), który kilka dni po przylocie dostał wylewu, z ewentualnym jednorazowym kosztem stawki ubezpieczeniowej, w tym konkretnym przypadku niewiele ponad 200 dol. za miesiąc pobytu w Kanadzie. Czy naprawdę warto ryzykować? Bądźmy rozsądni, rozważni i przezorni. Pieniądze wydane na ten cel mogą zwrócić się stokrotnie, a przy tym zachowamy wewnętrzny spokój i poczucie pełnej troski za podjęte przez nas decyzje i zobowiązania. A na koniec muszę zapewnić, a jednocześnie zmartwić wszystkich sceptyków medyczno-szpitalnego ubezpieczenia dla podróżujących i wizytujących – kompanie ubezpieczeniowe płacą!!!
Tadeusz Niemiec
tel. 416-939-3770
mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Wbrew naturalnej każdemu beztrosce lat młodzieńczych i średnich – o emeryturze lepiej zacząć myśleć wcześniej niż później. Wprawdzie nigdy nie jest za późno, ale…

Dlaczego twierdzę, że nigdy nie jest za późno? Nawet małe zmiany wprowadzone w życie dzisiaj dadzą całkiem pokaźnych rozmiarów wyniki w dalszej przyszłości. Podstawowa sprawa, to zacząć i konsekwentnie kontynuować.
Sprawa emerytury to właściwie pięć różnych spraw: długość życia i korzystania z niej, zgromadzony majątek, należności, które trzeba będzie regulować, dochody i codzienne wydatki. Niewiele da się zrobić w pierwszej kwestii, ale już gospodarka zgromadzonym majątkiem, nawet najskromniejszym, to pole do popisu dla doradcy finansowego. Na tym polega ich rola – mają zaprezentować klientowi możliwości, jakie wytworzył sektor finansowy kraju, a są to (proszę mi wierzyć) możliwości znacznie większe niż się laikom wydaje. Nie ma oczywiście cudów na świecie i ze skromnego mająteczku nie da się uczynić oszałamiających bogactw, ale jakieś korzyści zawsze niemal są możliwe.
Spore pole do popisu ma doradca finansowy zajmujący się należnościami, jakie przyszły emeryt musi regulować. W większości przypadków można tu odpowiednio ułożyć wszystko tak, by jak najwięcej skorzystać na rozlicznych ulgach i kredytach podatkowych, oraz skomasować długi, redukując ich dotkliwość. Znowu – cudów nie ma, ale coś zaoszczędzić z reguły uda się.
Wzrost dochodów przyszłego emeryta to oczywiście najlepsze i najkorzystniejsze rozwiązanie, ale zarazem – najtrudniejsze do osiągnięcia. Tu zresztą niewiele ma do powiedzenia doradca finansowy: dochody każdego z nas są zależne od wartości wykonywanej pracy, a ta jest, jaka jest. Można radzić komuś, by zarabiał więcej, ale nie da się mu w tym pomóc. Doradcy finansowemu pozostaje zwrócić uwagę klienta na fakt, że niewielki wzrost wysiłku (i na przykład podjęcie dodatkowej pracy w częściowym wymiarze godzin) może dać bardzo wyraźne efekty finansowe w okresie emerytalnym.
Najistotniejsze jednak zmiany doradca finansowy może zasugerować w wysokości codziennych wydatków. I tu wyniki dobrej rady są najwyraźniejsze i najskuteczniejsze. Niezależnie od wysokości naszych codziennych wydatków, zawsze można coś tam jeszcze z nich uszczknąć. Jak stwierdził pewien ekspert finansowy: on do pracy zabiera kanapki przygotowane w domu, zamiast wydawać pieniądze na lunch w pobliskiej kafejce. Zaoszczędzone pieniądze – jak twierdzi – zapewnią mu możliwość zakupu żywności w czasie, kiedy już będzie na emeryturze.
Nad wydatkami osobistymi mamy największą kontrolę – w porównaniu do pozostałych czterech aspektów gospodarki finansami. Może to czasem mało przyjemne, może ogranicza nam to radość życia, ale taka jest bezwzględna prawda: to, czego nie zmarnujemy dzisiaj, może dać nam bardzo dużo satysfakcji za kilka czy kilkanaście (a nawet kilkadziesiąt) lat.
Dla przykładu – skoro niemal wszyscy i tak korzystają z telefonów komórkowych, można właściwie zrezygnować z telefonu domowego. Pozwala to zaoszczędzić przeciętnie 700 dolarów rocznie. Rada eksperta w kwestii kanapek na lunch da przeciętnie 1800 dolarów rocznych oszczędności. Jeśli decyzję tę podejmuje 45-latek – zainwestowane oszczędności dadzą mu wzrost majątku w chwili przejścia na emeryturę w wysokości ponad 80 tysięcy dolarów.
Nie do pogardzenia korzyść, moim skromnym zdaniem.

Właściciel "Universal Life" – (UL) posiadający oprócz sumy ubezpieczeniowej znaczne zasoby inwestycyjne wewnątrz polisy, ma możliwość zastosowania opcji "levereged life insurance policy". Opcja ta polega na użyciu polisy na życie z akumulowaną wewnątrz sumą inwestycyjną jako zastawu, a jednocześnie zabezpieczenia na udzielenie pożyczki z instytucji finansowej.

Na bazie skumulowanej wartości inwestycji w polisie typu "UL" właściciel może aplikować o przyznanie pożyczki z banku. Kiedy osoba ubezpieczona umiera, bank, który udzielił pożyczki na bazie wartości inwestycji w polisie, otrzymuje z konta polisy ("cash value") pieniądze do spłaty pożyczki z odsetkami. Reszta sumy inwestycji, jeżeli takowa pozostała, jest wypłacana przez kompanię ubezpieczeniową spadkobiercy łącznie z sumą ubezpieczenia, na którą był ubezpieczony zmarły jako całkowity "death benefit", oczywiście bez podatku.

A teraz przykład; załóżmy, że właściciel polisy oprócz 500.000 dol. sumy ubezpieczeniowej, posiada skumulowane 200.000 dol. na koncie "cash value". Załóżmy również, że całkowity kapitał, który wpłacił, wynosi 100.000 dol., a dochód z inwestycji drugie 100.000 dol. Przy całkowitym wybraniu sumy 200.000 dol. z konta polisy, właściciel musiałby zapłacić podatek od 100.000 dol. dochodu ("interest" lub "capital gain") w wysokości, w jakim przedziale podatkowym się znajduje. Żeby tego uniknąć, opracowano koncepcję "collateral loan", zwaną również "leveraged loan", która pozwala zamiast wybierania 200.000 dol. z konta polisy i płacenia podatku, aplikować o otrzymanie pożyczki bankowej do 90 proc. wartości nagromadzonych pieniędzy na koncie oszczędnościowym polisy. Płacenie rocznie średnio 5 – 6 proc. odsetek od sumy 180.000 dol. pożyczki jest bardziej opłacalne, niż zapłacenie od razu podatku od całej wybranej kwoty. Nie musimy jednak spłacać procentu od pożyczki. Skumulowany, niespłacony procent zostanie uregulowany z bankiem z polisy po śmierci osoby ubezpieczonej.

Należy zauważyć, że pieniądze w polisie pozostały nienaruszone, są inwestowane przez cały okres życia ubezpieczonego, przez kompanię ubezpieczeniową, która wydała polisę. W całym tym okresie pożyczkowym, jeżeli procent pożyczki bankowej jest niższy niż przychody inwestycyjne z kapitału w polisie ubezpieczeniowej, to ta koncepcja jest korzystna i opłacalna. Dodatkowym atutem tej koncepcji jest możliwość odliczania odsetek od pożyczki od podatku przez właściciela polisy, jeżeli pożyczone pieniądze zostały zainwestowane i przynoszą dochód.
Pieniądze gromadzone w polisie, wzbogacane o przyrosty inwestycyjne i otrzymane po 20 – 30 latach,

w naszym przykładzie 180.000 dol. w formie pożyczki bankowej, są doskonałą dodatkową formą finansowania planu emerytalnego, bez podatku.
Nie ma wątpliwości, że polisa "Universal Life" posiada wiele przywilejów, które w każdym etapie naszego życia możemy wykorzystać. Oferuje pokrycie sumy ubezpieczeniowej 24 godziny na dobę na wypadek śmierci od momentu założenia, w naszym przykładzie 500.000 dol., oraz inwestycje, które potencjalnie mogą przynieść niezłe dochody, i co jest istotne, mamy cały czas kontrolę nad nimi (możliwość zmiany portfolia inwestycyjnego kilka razy w roku). A chyba najbardziej ważne jest to, że oferuje nam korzyści podatkowe w okresie gromadzenia oszczędności w polisie, podczas wybierania w czasie poważnej choroby, oraz stosując opcję "leveraged loan".

Polisa "Universal Life" z wcześniejszym założeniem maksymalnego inwestowania wewnątrz planu, nie jest dla każdego. Sprawdza się doskonale dla osób o wysokich dochodach, założona co najmniej 10 lat przed emeryturą, które wykorzystują maksymalne wpłaty do tradycyjnych planów emerytalnych, RESP dla dzieci i powstały w ostatnich czterech latach TFSA.

Tadeusz
Niemiec
416-939-3770
e-mail:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W licznych komentarzach na temat finansów kanadyjskich gospodarstw domowych (szczególnie: wygłaszanych z pozycji lewicowych) powtarza się nuta pretensji do pokolenia "baby boomers", iż wydaje nad miarę i obciążając zadłużeniem konto państwa, zagraża przyszłości ekonomicznej pokolenia naszych dzieci czy wnuków. Jak jednak wynika z beznamiętnie gromadzonych przez Statistics Canada danych, nie tylko my, dorośli i dojrzali, trwonimy schedę należną przyszłym pokoleniom. Owe przyszłe pokolenia same doskonale radzą sobie z budowaniem poważnego zagrożenia dla swojej własnej finansowej przyszłości.

Raport sporządzony przez firmę American Express wykazuje, iż sytuacja finansowa tzw. Pokolenia Y, czyli ludzi urodzonych po 1983 roku, jest znacznie groźniejsza niż być powinna, i to z ich własnej winy. Wskaźnik bezrobocia w tej warstwie społeczeństwa waha się od kilku lat w granicach 15 proc., czyli co najmniej dwa razy więcej niż ogólny wskaźnik dla całości ludności. Nie budzi to jednak niczyjego – jak się wydaje – zaniepokojenia. Dane American Express pozwalają stwierdzić, że Pokolenie Y ze spokojem i beztroską zwiększyło w ostatnich latach swoje wydatki na towary i usługi luksusowe (głównie galanterię i odzież) aż o 33 proc. Wydatki na podróże po świecie wzrosły w tym sektorze o 74 proc., a na wytworne restauracje i przyjęcia – aż o 102 proc.

Bank TD Canada Trust opublikował jednocześnie dane dotyczące stopnia zadłużenia młodych ludzi. Połowa ludności w wieku od 18 do 34 lat jest zadłużona na kartach kredytowych. Około 40 proc. spłaca jedynie przewidziane umową bankową minimum!

Jak groźne jest to zjawisko? Weźmy dla przykładu klienta, który zaciągnął na kartę kredytową dług w wysokości zaledwie 2000 dolarów, czyli – jak na dzisiejsze czasy – niewielki. Jeżeli przyjąć, że klient będzie spłacał jedynie owe przewidziane umową minimum, spłata zaciągniętego długu zajmie mu ponad 7 lat, a bank otrzyma w tym czasie ponad 4 tysiące dolarów w należnym oprocentowaniu. Innymi słowy – spłacany po minimum dług rośnie trzykrotnie i blokuje racjonalne gospodarowanie zarobionymi pieniędzmi na jedną szóstą produktywnego życia.

Władze kraju czynią wysiłki, by wyedukować młodych ludzi w zakresie właściwego gospodarowania pieniędzmi. Założonaw 1955 roku organizacja charytatywna Junior Achievement korzysta z zajęć szkolnych, by unaocznić młodym ludziom groźbę niekontrolowanego zadłużenia. W ubiegłym roku z rad organizacji skorzystało (lub skorzystać mogło) 216 tysięcy młodych Kanadyjczyków. W 2009 roku rząd zainicjował działanie specjalnej komisji Task Force on Financial Literacy, działania w tym kierunku podejmuje Canadian Institute of Chartered Accountants. Są na rynku książki na ten temat i organizowane są różnorakie seminaria i kursy właściwego gospodarowania pieniędzmi.

Jak i w wielu innych zakresach edukacji życiowej, wszystko to jednak ma stosunkowo niewielki i na pewno niewystarczający efekt. Okazuje się, że nic nie może zastąpić właściwego wzoru i przyzwyczajeń wyniesionych z domu, oraz konsultacji na temat osobistej sytuacji finansowej ze znającymi realia i potrafiącymi właściwie liczyć specjalistami, doradcami finansowymi.

Przypominam moim klientom, iż na rozwagę nigdy nie jest za późno. To prawda, ale prawdą jest również, iż – czym później, tym drożej.