O tym, że rodzice zobowiązani są do alimentowania dzieci, i o tym, że często jedno z byłych małżonków jest zobowiązane do płacenia alimentów drugiemu, pisałam już w poprzednich artykułach. Dzisiaj odpowiem na często zadawane mi pytanie: "Skąd mogę wiedzieć, ile on lub ona ma mi płacić, skoro nie wiem, ile zarabia?".

Prawodawcy ontaryjscy zdają sobie sprawę z tego, że obowiązki alimentacyjne nie są możliwe do wyegzekwowania, jeżeli druga strona nie ma pełnego obrazu sytuacji finansowej byłego małżonka lub partnera. Stąd ustawowy obowiązek pełnego ujawnienia przez obie strony swojej sytuacji finansowej (financial disclosure), bez względu na to, czy strony biorą udział w procesie sądowym, prowadzą negocjacje przez swoich prawników, czy też biorą udział w mediacji. Jeżeli sprawa trafia do sądu, to strona spóźniająca się z przedstawieniem swojej sytuacji finansowej może musieć płacić koszty sądowe drugiej strony. Jeżeli negocjuje się podpisanie umowy separacyjnej (ale także małżeńskiej lub poprzedzającej wspólne zamieszkanie), to umowa taka może być w przyszłości uznana przez sąd za nieważną, jeżeli jedna ze stron, lub obie strony, zataiła ważne informacje finansowe.

"Czy ja naprawdę muszę mieć umowę separacyjną?" – to jedno z najczęściej zadawanych mi pytań, zarówno w sytuacjach służbowych jak i prywatnych. Krótka odpowiedź brzmi: można się rozstać bez spisania umowy, ale dobrze sporządzona umowa separacyjna w znacznej większości przypadków oszczędza nasz czas, pieniądze, redukuje stres związany z późniejszym dochodzeniem swoich praw oraz obniża ryzyko roszczeń ze strony byłego partnera lub małżonka. 

Dlaczego rozstawanie się bez umowy jest ryzykowne? Przede wszystkim zawierając umowę ustną i bez porady prawnej, strony często zgadzają się na warunki rozstania niezgodne z obowiązującym prawem, nawet jeśli starannie przeczytały wszystkie moje artykuły na temat rozwodów i separacji. Bez porady prawnej i formalnie spisanej umowy łatwo jest też stworzyć sytuacje niekorzystne dla stron z podatkowego punktu widzenia.
Jeżeli para ma dzieci, to jedną z pierwszych kwestii, które muszą być rozwiązane przy rozstaniu, jest ich alimentacja. W przypadku istnienia umowy, jej warunki mogą być egzekwowane w przyszłości w sytuacji, niestety bardzo częstej, w której rodzic niemieszkający z dziećmi, nagle odmawia płacenia. Spisana umowa pozwala na egzekwowanie płatności przez Family Responsibility Office (FRO), który dysponuje szeroką gamą środków ułatwiających skłonienie niepłacącego rodzica do uregulowania zaległości. Jednakże FRO może pomóc tylko osobom, które otrzymują alimenty w oparciu o decyzję sądową lub o podpisaną umowę separacyjną.

OPŁATA KONSULARNA ZA POZBYCIE SIĘ OBYWATELSTWA STANÓW ZJEDNOCZNYCH WZROSŁA PONAD PIĘCIOKROTNIE I KONSULAT W TORONTO NIE NADĄŻA Z ROZPATRYWANIEM PODAŃ.

Uzyskanie obywatelstwa Stanów Zjednoczonych było tradycyjnie warte sporego zachodu i wiele osób stawiało sobie uzyskanie go za cel życiowy. Inni, zwłaszcza Kanadyjczycy, wręcz przeciwnie, stali się obywatelami amerykańskimi przez przypadek – poprzez fakt, iż zdarzyło się, że kraj ten był miejscem ich urodzenia. Jedni i drudzy mieszkający obecnie w Kanadzie rezerwują miejsca w kolejce do Konsulatu Stanów Zjednoczonych w Toronto, aby się tego obywatelstwa pozbyć. Skłonni są nie tylko zapłacić sporą opłatę za złożenie podania (obecnie 2350 USD, którą zwiększono we wrześniu tego roku ponad pięciokrotnie z 450 USD), lecz również narazić się na to, że po pozytywnym rozpatrzeniu ich wniosku i uzyskaniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa amerykańskiego, mogą znaleźć się w kategorii osób, którym nie wolno będzie do tego kraju wjechać (tzw. inadmissible) bez uzyskania specjalnego pozwolenia. Dlaczego?
Odpowiedź możemy zacząć od zacytowania znanego powiedzenia – jeżeli nie wiadomo, o co chodzi, chodzi o… pieniądze. W 2010 roku Kongres Stanów Zjednoczonych przyjął ustawę Foreign Account Tax Compliance Act (FATCA), która weszła w życie 1 czerwca bieżącego roku i ma za cel uzyskanie od nieamerykańskich instytucji finansowych w krajach trzecich na całym świecie informacji na temat kont finansowych osób, które podlegają amerykańskiemu opodatkowaniu, lub firm, instytucji itp., które same podlegają amerykańskiemu opodatkowaniu lub w których osoby podlegające opodatkowaniu mają udziały.

Poprzedni artykuł w tej serii zakończyliśmy pytaniami o to, jakie są podstawowe różnice pomiędzy prowadzeniem jednoosobowego biznesu w formie proprietorship a prowadzeniem biznesu w formie spółki akcyjnej (corporation) i dlaczego przedsiębiorca w ogóle winien rozważyć prowadzenie działalności w tej drugiej formie? Odpowiedzi na te pytania muszą być poprzedzone wstępnym pytaniem – jakie czynniki wpływają na wybór odpowiedniej formy prawnej prowadzenia działalności gospodarczej?

Każdy przedsiębiorca ma inne preferencje, które wynikają z jego indywidualnej sytuacji rodzinnej i profesjonalnej, rodzaju biznesu, który będzie prowadził, ilości funduszy, jakie może zainwestować, konkurencyjności proponowanego działania, zdolności personalnych, pragnienia posiadania wyłącznej kontroli nad biznesem, chęci i możliwości współpracy z potencjalnymi partnerami itp. i dla każdego inne z wymienionych czynników są bardziej lub mniej ważne. Istotne jest jednak, aby jak najwięcej z nich rozważyć przed dokonaniem właściwego wyboru formy prawnej biznesu.

Pomimo iż system prawny, finansowy, administracyjny i podatkowy w Kanadzie sprzyja otwieraniu nowej działalności gospodarczej, osoby, które robią to po raz pierwszy, są przytłoczone ilością spraw, które trzeba wziąć pod uwagę, planując taką działalność, i ilością ważnych decyzji, które należy podjąć. W niniejszej serii artykułów dokonamy przeglądu najistotniejszych aspektów prawnych ważnych przy rozpoczynaniu nowej działalności gospodarczej. Już na wstępie należy nadmienić, iż nie będziemy w stanie omówić wszystkich elementów istotnych dla każdego rodzaju biznesu, ponieważ specyficzne rodzaje działalności mogą wymagać specjalnych pozwoleń, licencji, rejestracji itp., o których też należy pamiętać.

Dwie pierwsze decyzje, które każdy rozpoczynający działalność gospodarczą musi podjąć, to, po pierwsze, czy rozpocząć tę działalność samodzielnie, czy we współpracy z innymi osobami, i, po drugie, czy będzie to otworzenie nowej firmy, czy zakup już istniejącego przedsiębiorstwa.

To, że z punktu widzenia praw i zobowiązań prawnych związki nieformalne nie różnią się od związków małżeńskich, jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych mitów dotyczących prawa rodzinnego. W rzeczywistości istnieje wiele podobieństw, ale istnieje też sporo diametralnych różnic.

Jedną z fundamentalnych różnic jest to, że przy rozpadzie związku nieformalnego nie dochodzi do automatycznego podziału własności. Przy rozstaniu pary małżeńskie równo dzielą tym, czego się dorobiły w trakcie trwania małżeństwa (a dokładniej rzecz biorąc, dzielą się wartością tego, czego się dorobiły w trakcie trwania małżeństwa). Poza nielicznymi wyjątkami, małżonkowie dzielą się pół na pół całym swoim dorobkiem i to, kto jest formalnym właścicielem dóbr lub nieruchomości, ma znaczenie jedynie w ustalaniu ostatecznego bilansu. Przy podziale nie ma znaczenia wkład finansowy małżonków w nabycie dóbr.

Spółka akcyjna (corporation), zwana też potocznie korporacją, jest oprócz własnego jednoosobowego biznesu (proprietorship) oraz spółek partnerskich (partnerships) najczęstszą formą prawną prowadzenia działalności gospodarczej w Kanadzie. W obecnym artykule omawiamy aspekty prawne prowadzenia działalności gospodarczej w tej formie, jej zalety i wady, oraz podajemy podstawowe informacje dotyczące organizacji wewnętrznej spółki akcyjnej i procedur związanych z jej prowadzeniem. Ten artykuł przeznaczony jest głównie dla osób prowadzących lub zamierzających prowadzić małe biznesy, koncentruje się on zatem na tzw. prywatnych spółkach akcyjnych (privately held corporations), czyli tych, których akcje (shares) nie są publicznie dostępne dla inwestorów. Aczkolwiek prawo dotyczące publicznych spółek akcyjnych (publicly held corporations) jest w większości podobne, pomijamy tutaj odrębne aspekty prawne takich spółek.

Wielu początkujących przedsiębiorców jest często negatywnie nastawionych do prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki akcyjnej, uważając, że wiąże się to ze zbędnymi formalnościami, kosztami i procedurami, które przewyższają korzyści płynące z działania w tej formie. Niektórzy sądzą również, że forma ta jest używana jedynie przez duże biznesy i nie jest stosowna dla biznesów małych. Podajemy tutaj powody, dla których mali lub początkujący przedsiębiorcy powinni jednak tę formę prawną poważnie rozważyć, zanim ją pochopnie odrzucą.

W Kanadzie jedyną uznaną przez prawo podstawą do rozwodu jest trwały rozpad małżeństwa. Prawodawcy ustanowili, że trwały rozpad małżeństwa nastąpił, jeżeli:

1) Małżonkowie są w separacji przez rok lub dłużej;
2) Jedno z małżonków dopuściło się zdrady małżeńskiej;
3) Jedno z małżonków zachowuje się okrutnie w stosunku do drugiego (w stopniu, który uniemożliwia wspólne zamieszkanie).

Należy pamiętać, że jedynie osobne zamieszkanie daje obydwojgu małżonkom powód do wystąpienia o rozwód. W przypadku zdrady, jedynie zdradzony małżonek może starać się o rozwód. W przypadku okrucieństwa, jedynie małżonek będący jego ofiarą może starać się o rozwód. Warto wiedzieć, że w Kanadzie obowiązuje rozwód bez orzekania winy (no fault divorce). Skoro nie ustala się, z czyjej winy związek się rozpadł, postępowanie małżonków przed rozwodem, oprócz nielicznych ekstremalnych sytuacji, nie ma wpływu na kwestie finansowe ani na podział majątku.

Jaka może być większa radość dla ojca niż świadomość, że jego droga życiowa znajduje kontynuację u syna? Jakaż może być większa radość, jeśli taki wybór następuje z pokolenia na pokolenie nie raz, a dwa razy?!

W 2014 roku, 55 lat po założeniu kancelarii adwokackiej przez Stefana Malickiego, w poczet palestry przyjęty został syn Marka Malickiego i Elviry Sanchez de Malicki, Gibrian Malicki-Sanchez.

Od 1973 roku, kiedy w ślady własnego ojca, po ukończeniu Osgoode Hall Law School, poszedł Marek Malicki, kancelaria znana jest jako Malicki and Malicki, obecnie, po przyjęciu Gibriana Malickiego do palestry firma znów zmieni nazwę, na Malicki-Sanchez, Barristers, Solicitors, Notaries Public.

Czy masz pisemną umowę o pracę? Jeżeli tak, czy ją przeczytałeś? Jak została ona sporządzona i w jaki sposób Ci ją przedstawiono? W jakich okolicznościach tę umowę podpisałeś? Jakie były inne okoliczności twojego zatrudnienia? Czy wiesz, co Ci się p rawnie należy, jeżeli umowa pisemna tego nie zawiera? Czy jest dla Ciebie niekorzystne, jeżeli pracujesz bez umowy pisemnej? Czy pracodawca dokonał zmian w umowie o pracę już w trakcie Twojego zatrudnienia? Jeżeli tak, jakie to były zmiany i w jakich okolicznościach zostały dokonane? Na jakie klauzule w umowie należy zwracać szczególną uwagę? Jakie warunki umowy mogą być unieważnione? Te i podobne pytania powinien zadać sobie każdy zatrudniony, aby znać swoją pozycję prawną względem pracodawcy. Często pracownik jest tak zadowolony z zatrudnienia, iż nie zwraca uwagi na towarzyszące mu formalności, a te mogą mieć bardzo duże znaczenie w przyszłości.

Prawnie, umowa o pracę ma status kontraktu. A zatem, tak jak w przypadku każdego kontraktu, musi mieć miejsce oferta i jej akceptacja. Obie strony muszą być również zdolne do podjęcia czynności prawnych oraz zawrzeć umowę świadomie i dobrowolnie. W zdecydowanej większości przypadków nie ma wymogu, aby umowa o pracę miała formę pisemną – ustna umowa o pracę jest jak najbardziej wiążąca.