Zarówno prawodawcy, jak i media w Kanadzie dużo uwagi poświęcają zobowiązaniom rodziców w stosunku do swoich dzieci. Prawo dyktuje, że rodzice są zobowiązani do utrzymywania dzieci zgodnie ze swoim poziomem dochodów. Jeżeli rodzice nie mieszkają razem, to rodzic niemieszkający z dziećmi musi na nie łożyć proporcjonalnie do swoich zarobków. Wysokość płatności wyznaczają, z dużą dokładnością, odpowiednie tabele. Ponadto od rodziców oczekuje się, że finansować będą koszty edukacji dzieci, ich leczenia, o ile zajdzie taka potrzeba, i opieki nad nimi tak długo, jak jej potrzebują. 

Równie wiele uwagi poświęca się kwestii alimentacji byłych partnerów i współmałżonków. Mimo że kwestie prawne związane z alimentacją współmałżonków są nieco bardziej zagmatwane, ilość uwagi poświęcana temu zagadnieniu oraz istniejących decyzji sądowych na ten temat jest olbrzymia.

W odróżnieniu od powyższych problemów, zarówno media, jak i prawodawcy stosunkowo zdawkowo traktują kwestię zobowiązań prawnych dorosłych dzieci w stosunku do starzejących się rodziców.

Zarówno prawodawcy, jak i media w Kanadzie dużo uwagi poświęcają zobowiązaniom rodziców w stosunku do swoich dzieci. Prawo dyktuje, że rodzice są zobowiązani do utrzymywania dzieci zgodnie ze swoim poziomem dochodów. Jeżeli rodzice nie mieszkają razem, to rodzic niemieszkający z dziećmi musi na nie łożyć proporcjonalnie do swoich zarobków. Wysokość płatności wyznaczają, z dużą dokładnością, odpowiednie tabele. Ponadto od rodziców oczekuje się, że finansować będą koszty edukacji dzieci, ich leczenia, o ile zajdzie taka potrzeba, i opieki nad nimi tak długo, jak jej potrzebują. 

Równie wiele uwagi poświęca się kwestii alimentacji byłych partnerów i współmałżonków. Mimo że kwestie prawne związane z alimentacją współmałżonków są nieco bardziej zagmatwane, ilość uwagi poświęcana temu zagadnieniu oraz istniejących decyzji sądowych na ten temat jest olbrzymia.

Doktryna "niesprawiedliwego wzbogacenia" (unjust enrichment) ma długą historię w angielskim prawie zwyczajowym. Dały jej początek w XVIII wieku decyzje o konieczności zwrotu pieniędzy otrzymanych pomyłkowo i generalne założenie, że jedna osoba nie powinna się bogacić kosztem straty drugiej osoby.

Do końca XX wieku doktryna niesprawiedliwego wzbogacenia ulegała dalszemu rozwojowi i stosowana była w coraz większej ilości sytuacji. W latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych Sąd Najwyższy Kanady rozpoczął proces adaptacji doktryny niesprawiedliwego wzbogacenia na potrzeby prawa rodzinnego. Proces ten trwa do dnia dzisiejszego.

Większość ludzi w sposób intuicyjny rozumie, jakie znaczenie ma słowo "własność". Każdy wie, co do niego należy, a czego nie ma. W równie intuicyjny sposób ludzie z reguły rozumieją pojęcie współwłasności, która z definicji zakłada, że dane dobra materialne albo dobytek można posiadać na spółkę z inną osobą (osobami).

Często zdarza się, że para małżeńska lub niemałżeńska wspólnie posiada np. dom. Można też posiadać wspólne konto bankowe albo samochód. Większości ludzi wydaje się, że bycie współwłaścicielem jest prostym, pozbawionym komplikacji pomysłem, częściowo dlatego, że w Polsce jak i w większości Europy można być współwłaścicielem czegoś tylko w jeden sposób.

W jednym z poprzednich artykułów pisałam o alimentowaniu dzieci przez rodziców biologicznych i wykazałam, że obowiązek alimentacyjny w stosunku do dzieci mają naturalni rodzice w zasadzie w każdej sytuacji. Jedynie wspomniałam o obowiązku alimentacyjnym ciążącym na rodzicach niebiologicznych. Dzisiaj omówię ten temat dokładniej.

Wprowadzenie w życie federalnych i ontaryjskich Child Support Guidelines (Guidelines) znacznie uprościło większość kwestii związanych z alimentowaniem dzieci w Kanadzie. Zgodnie z Guidelines alimenty na dzieci (child support) obliczane są według tabeli, która uwzględnia tylko dwa czynniki: dochód osoby płacącej alimenty i liczbę dzieci.

Automatyczny podział majątku dotyczy tylko par kończących formalne związki małżeńskie. Przy rozstaniu dzielą one majątek na pół, w zasadzie bezapelacyjnie, chyba że spisały umowę wykluczającą podział majątku. Majątek partnerów kończących związki nieformalne nie podlega automatycznemu podziałowi, chyba że spisana została umowa dająca partnerom prawa do podziału majątku. 

Należy sobie zdać sprawę z tego, że polski termin "podział majątku" jest mylący, gdyż w Ontario podziałowi ulega nie majątek, ale jego wartość ("property equalization"). Aby dokonać kalkulacji związanych z podziałem wartości majątku małżonków, wartość majątku żony jest porównywana do wartości majątku męża. Bogatszy z małżonków musi wypłacić biedniejszemu sumę równą połowie wartości różnicy między ich stanem majątkowym. Polub "Gońca"  na fejsbuku

Takie pytanie zadaje prawnik klientom przy każdym zamknięciu transakcji kupna nieruchomości, gdy nabywa ją więcej niż jedna osoba. Czym się te dwa rodzaje tytułu własności różnią i jakie to ma znaczenie?

Zanim omówimy różnice pomiędzy nimi, należy zauważyć, iż decyzja o wyborze rodzaju tytułu własności ma duże znaczenie z punktu widzenia (1) planowania majątkowego w rodzinie, (2) możliwości dysponowania nieruchomością w przyszłości, oraz (3) rozliczeń podatkowych.

Joint tenancy i tenancy in common to dwie główne formy posiadania i rejestracji tytułu własności nieruchomości w Kanadzie. Terminy te są również stosowane do określenia form posiadania innych własności niż nieruchomości, lecz artykuł obecny te inne zastosowania pomija. Polub "Gońca"  na fejsbuku

Spółka akcyjna (corporation) jest, oprócz jednoosobowej firmy własnej (proprietorship), najbardziej popularną formą prowadzenia działalności biznesowej w Kanadzie. W razie powodzenia biznesu forma ta jest najdogodniejsza, jeżeli chodzi o możliwość przekazania udziałów następcom lub sprzedaży udziałów osobom trzecim. W razie niepowodzenia, daje ona właścicielom udziałów największą z możliwych ochronę prawną – zabezpiecza ich majątek własny od roszczeń kredytorów. Na potrzeby obecnego artykułu terminy: corporation, spółka akcyjna i korporacja oznaczają tę samą formę prawną.

Corporation może być założona i prowadzona przez jedną osobę bądź przez kilku (lub wielu) współwłaścicieli udziałów, czyli współakcjonariuszy (shareholders). W przypadku firm małych i spełniających określone warunki, biznes prowadzony w formie corporation może korzystać z przywilejów podatkowych i finansowych nadanych ustawowo tzw. małym prywatnym korporacjom kanadyjskim (Canadian-controlled small corporations). Większość małych spółek akcyjnych w Kanadzie spełnia te warunki.

Podział majątku dotyczy tylko par kończących formalne związki małżeńskie. Przy rozstaniu dzielą one majątek na pół automatycznie i w zasadzie bezapelacyjnie. Sytuacji, w których sąd może zdecydować o nierównym podziale, jest bardzo niewiele. Należą do nich:

1. małżeństwa z krótkim stażem (poniżej pięciu lat),

2. umowy przedmałżeńskie, w których małżonkowie zgadzają się na inny sposób podziału majątku,

3. sytuacje, w których jedno z małżonków nieodpowiedzialnie roztrwania dobra rodzinne

4. przed separacją,

5. szokujące i nieodpowiedzialne zachowanie jednego z małżonków w trakcie małżeństwa. Zachowanie to musi mieć związek z sytuacją finansową, np. nieuzasadnione zadłużenie, i musi być naprawdę ekstremalne.

O tym, że rodzice zobowiązani są do alimentowania dzieci, i o tym, że często jedno z byłych małżonków jest zobowiązane do płacenia alimentów drugiemu, pisałam już w poprzednich artykułach. Dzisiaj odpowiem na często zadawane mi pytanie: "Skąd mogę wiedzieć, ile on lub ona ma mi płacić, skoro nie wiem, ile zarabia?".

Prawodawcy ontaryjscy zdają sobie sprawę z tego, że obowiązki alimentacyjne nie są możliwe do wyegzekwowania, jeżeli druga strona nie ma pełnego obrazu sytuacji finansowej byłego małżonka lub partnera. Stąd ustawowy obowiązek pełnego ujawnienia przez obie strony swojej sytuacji finansowej (financial disclosure), bez względu na to, czy strony biorą udział w procesie sądowym, prowadzą negocjacje przez swoich prawników, czy też biorą udział w mediacji. Jeżeli sprawa trafia do sądu, to strona spóźniająca się z przedstawieniem swojej sytuacji finansowej może musieć płacić koszty sądowe drugiej strony. Jeżeli negocjuje się podpisanie umowy separacyjnej (ale także małżeńskiej lub poprzedzającej wspólne zamieszkanie), to umowa taka może być w przyszłości uznana przez sąd za nieważną, jeżeli jedna ze stron, lub obie strony, zataiły ważne informacje finansowe.