Zanim przejdę do bohatera dzisiejszego odcinka, czyli golfa podpompowanego sterydami – o wdzięcznej nazwie tiguan, mała dygresja.

Otóż, w czas letniej kanikuły wielu z nas wyleguje się na plażach, boso i półnago, a potem musi gdzieś podjechać, dojechać lub odjechać. CO WTEDY? Czy wolno prowadzić boso?

Okazuje się, że Kodeks drogowy sprawy obuwia nie reguluje i jak się człowiek uprze, to na bosaka może nawet jeździć motorem. Podeszwy prawo nie nakazuje.

Można więc jeździć w klapkach, boso, choć uwaga, uwaga! Nie można nago.

Samochód osobowy na drodze publicznej traktowany jest jako miejsce publiczne. A więc stosują się doń przepisy zabraniające chodzenia bez ubrania, choć przypomnę, że dotyczy to wyłącznie dolnej połowy, jako że kilkanaście lat temu ontaryjskie feministki z Guelph wywalczyły sobie prawo do legalnego paradowania z odkrytym torsem amazonki.

Chyba jednak w takiej sytuacji jeżdżenie w pasach do najwygodniejszych nie należy, bo jakoś tendencja ta nie rozwinęła się nawet latem. Co chyba jest dobre.

•••

Tiguan to zgrabny volkswagen samochód, który zaliczają do gatunku mini-SUV-ów, a jest praktyczny, zborny i całkiem szybki. Stąd nazwa będąca ponoć połączeniem tygrysa i iguany.

Cena nie jest wygórowana, bo zaczyna się od 25 tys. dol. A auto można całkiem dobrze doposażyć – choć oczywiście nie jest to darmowe. Tak więc mamy składane siedzenia tylne – bardzo dobry sprzęt grający, panoramiczny szyber dach (opcja) czy na przykład patrząca do tyłu kamera z sensorami.

Mimo że w ciągu kilku minionych lat tiguan zmienił trochę wygląd, wciąż jest to, praktycznie rzecz biorąc, pierwsza wersja modelowa, druga przygotowywana na rok 2016 na razie jeździ w maskowaniu (patrz zdjęcie w rogu) – model ten ma być produkowany w Meksyku.

Co ciekawe, VW jakoś tak nie nagłaśnia tiguana w sprzedaży i raczej polega marketingowo na reklamie usta-usta.

Montowany na tej samej platformie co golf (uznawany za jedno z lepszych aut świata), tiguan dzieli z tym samochodem turbodoładowany silnik dwulitrowy oraz sprawdzoną przekładnię sześciobiegową automatyczną tiptronic oraz system napędu na wszystkie koła 4MOTION. Porównywać z golfem i owszem, można, ale trzeba pamiętać o różnicach. Tiguan nie jest tak zwinny w ruchach jak swój niżej zawieszony kuzyn, i trzeba pamiętać, że auto ma wyżej położony środek ciężkości i jednak prowadzi się nieco gorzej.

Model po raz pierwszy został pokazany w 2006 roku w salonie w Los Angeles jako koncepcja.

Ubolewać możemy, że do tej pory tiguan nie jest oferowany w Ameryce z silnikiem wysokoprężnym, bo przecież w przypadku SUV-ów taka właśnie jednostka napędowa ma sens. Co powiedziawszy, przyznać trzeba, że dwulitrowy rządowy silnik TSI zupełnie wystarcza. Silnik ma 200 koni mechanicznych mocy i 207 stopo-funtów momentu obrotowego. Pali 11,5 w mieście i 9,3 na autostradzie.

Tiguan – podobnie jak inne niemieckie auta, sprawia wrażenie solidnego pojazdu, w którym użyteczność i praktyczność bierze górę nad estetyczną ekstrawagancją.

Volkswagen daje nam gwarancje 4 lata lub 80 tys. oraz 5 lat lub sto tys. na zespół napędowy – skrzynia – silnik.

Auto wypada więc całkiem, całkiem i stanowi niezłą alternatywę dla equinoxa, forda escape, hyundaia tucsona czy innych.

Swoją drogą, warto też trochę poczekać i zobaczyć, co bocian przyniesie VW w roku 2016, bo zakłady koncernu w Puebla w Meksyku kosztem miliarda dolarów zostały na nowo osprzętowane i wkrótce zaczną składać nowego siedmiomiejscowego tiguana budowanego na platformie Modular Transverse Matrix, stosowanej obecnie w golfie, również składanym w Puebla. Tiguan z Meksyku będzie sprzedawany na wszystkich rynkach za wyjątkiem Chin i Europy. Celem VW jest jednak przybliżenie zakładów montażowych do rynku amerykańskiego, tłumaczył niedawno Michael Horn, prezes i dyrektor Volkswagen Group of America. Dzięki temu 90 proc. sprzedaży kierowanej na ten rynek odbywać się będzie wewnątrz NAFTA.

Meksyk jest obecnie czwartym na świecie eksporterem samochodów.

O czym z niejakim przekąsem informuje Państwa Wasz Sobiesław

Człowiek uczy się całe życie. Niedawno pisałem na tych stronach o różnicach w przepisach drogowych między kanadyjskimi prowincjami, a uszła mi ważna sprawa – ciągła linia.

Otóż z niejakim zdziwieniem przeczytałem niedawno w "Globe and Mail", że na ciągłej w Ontario można wyprzedzać...

Zacznijmy po kolei. Chodzi o malowania linii na zwykłych drogach. Do tej pory, jak pijany latarni trzymałem się zasady, że zaczynam manewr wyprzedzania dopiero wówczas, kiedy mam obok linię przerywaną, i to nawet w takich sytuacjach, kiedy już od pewnego czasu widzę, że jest okazja i powinienem zjechać na lewy pas. Jakoś podświadomie wstrzymywała mnie ciągła linia. Teraz okazuje się, że niepotrzebnie.

W prowincji Ontario znaki linii na drodze mają jedynie charakter pomocniczy, a nie kategoryczny, i policja nie może dać mandatu za przekroczenie ciągłej linii (choć może za wiele innych rzeczy z tego wynikających).

Rzecznik ontaryjskiego Ministerstwa Komunikacji wyjaśnia, że ciągła linia ma jedynie funkcję ostrzegawczą. Ontario Highway Traffic Act, jest jedyną prowincyjną ustawą o ruchu drogowym, która nie zabrania explicite przekraczania nawet podwójnej ciągłej linii. Choć w danej sytuacji może nie być to dobry pomysł, z pewnością nie jest to nielegalne.

– Linia ciągła – mówi rzecznik Nichols – ostrzega jedynie kierowcę, że w tym miejscu jej przekraczanie nie jest bezpieczne, a więc że może występować kilka czynników – jak na przykład zbyt mała widoczność czy ukryte skrzyżowanie, którego jeszcze nie widzimy. Wyprzedzanie jest w Ontario nielegalne, jeśli mówi tak znak drogowy – zakaz wyprzedzania.

Abyśmy jednak nie byli zbyt rozpasani, ontaryjskie prawo ma jeden trik. Otóż niezależnie od tego, czy linia była ciągła, czy nie, możemy dostać mandat w oparciu o art. 148 wspomnianej ustawy, który zabrania wyprzedzania, "kiedy nie jest to bezpieczne".

Do tego dochodzi art. 149, który zabrania wyprzedzania i generalnie przekraczania linii środka jezdni, kiedy podjeżdżamy pod wzgórze, zakręt, most lub do tunelu, czy też gdy nie jesteśmy w stanie zobaczyć pojazdów jadących z przeciwka. Słowem, wszystko zależy od tego, na jakiego policjanta trafimy.

Tak się rzeczy mają w Ontario, wszędzie indziej, ciągła linia jest jak Cerber – nie wolno jej przekraczać i już!

Lato sprzyja wyprzedzaniu, zwłaszcza na dobrych ontaryjskich drogach. Zazwyczaj łamiemy przy tym przepisy, ponieważ ruch na drogach z ograniczeniem 80 km/h odbywa się z prędkością pod 100 km/h. Jeśli zatem ktoś jedzie 80, to musi się liczyć z tym, że co rusz ktoś będzie się go starał wyprzedzić. Taki mamy tutaj klimat.

Aby był bezpieczny, manewr wyprzedzania powinien być przeprowadzony w dobrych warunkach widoczności i jak najszybciej. Sam łapię się na tym, że po wyprzedzeniu, zjeżdżając z lewego pasa na prawy, mam na liczniku 120 km/h, czyli prędkość nadającą się na spory mandat. No ale inaczej nie można tego bezpiecznie zrobić!

Stąd prośba do wszystkich: kochani, używajmy podczas jeżdżenia zdrowego rozsądku i stosujmy się do głównego przepisu drogowego: keep the traffic flow, czyli mniej więcej – jedziemy tak jak wszyscy.

A gdy już jesteśmy przy bezpieczeństwie, to kolejna rada "wujka dobra rada"; latem łatwo jest zasnąć za kierownicą – i to nie nocą, ale na przykład o 4 po południu; po dniu spędzonym na plaży czy łódce. Bądźmy tego świadomi, i dbajmy o siebie oraz naszych kierowców – podstawa to nawodnienie siebie i schłodzenie kabiny auta. Nie żałujmy sobie klimatyzacji. Wiem, że wiele osób – mnie samego nie wyłączając – woli jeździć przy otwartych oknach, ale akurat w tym przypadku szum drogi i ciepłe powietrze o wiele szybciej męczą niż schłodzona klimatyzowana kabina.

Kolejna rzecz – róbmy sobie przerwy! I znów poradzę, by zatrzymywać się w pięknych okolicznościach przyrody, czyli w miejscach oznakowanych na odpoczynek, a nie w mcdonaldach i innych kawopojach.

Wychodki w takich picnic area co prawda pozostawiają czasem trochę do życzenia, ale głód zaspokoimy luksusowo, wożąc ze sobą mały palnik gazowy i jakiś polski "gorący kubek" czy inne jedzenie "instant". Do tego zgrzewka wody i mamy naprawdę miłą przerwę na łonie natury, nieporównywalną ze staniem w tasiemcowej kolejce po kawę.

O czym z własnego doświadczenia zapewnia
Wasz Sobiesław

Byle ostrożnie...

Lato już prawie w pełni i coraz więcej mamy okazji do wakacyjnych wyjazdów. Jak się zabrać, kiedy czasem nawet przepastne czeluście naszego SUV-a wydają się nie zaspokajać apetytu małżonki na bambetle, "koniecznie potrzebne" na cottage'u czy kempingu? Co zrobić, jeśli przychodzi nam do głowy pożyczyć kajak czy canoe – jak to bezpiecznie przewieźć?
Oczywiście, rozwiązaniem, które narzuca się samo, jest dach... Czasem traktujemy je zresztą zbyt nonszalancko, czego efektem są nasze graty porozrzucane po autostradzie lub kajak w rowie.
Zacznijmy więc od początku.
Po pierwsze, dobrze jest wyposażyć się w bagażnik na dach. Nie byle jaki, tylko pasujący do naszego modelu samochodu – musimy też zwrócić uwagę na jego dopuszczalne obciążenie (samochodu i bagażnika) i zdawać sobie sprawę, że auto w bagażowym kapeluszu ma przesunięty w górę środek ciężkości, inaczej się prowadzi i łatwiej wywraca – o większych obciążeniach aerodynamicznych nie wspominając.
A więc, generalnie musimy uważać; uważać też powinniśmy przy przejeżdżaniu przez różne bramki, wjeżdżając na parkingi lub do drive-thru – łatwo jest zapomnieć, że "nad czołem" wisi nam czasem i dobre półtora metra dodatkowo.
Wiele bagażników jest dostosowanych do naszego modelu i w odpowiednich miejscach dachu dysponujemy punktami do ich zaczepienia.
Kolejna sprawa – pakując bagażnik na dachu, trzeba wykazać odrobinę zdrowego rozsądku i rzeczy cięższe pakować na spód, a lżejsze wyżej. No i oczywiście wiązać to wszystko stabilnie, najlepiej przy pomocy profesjonalnych load-straps (do wyboru, do koloru w Canadian Tire – od ca 7 dol., do ponad 40 dol.).
Musimy sobie też zdawać sprawę, że z bagażnikiem na dachu zużycie paliwa wzrośnie nam nawet o ok. 2 litrów na sto kilometrów. Liczyć się też wypada z większym hałasem w kabinie.
Jeśli chodzi o przewożenie kajaka czy canoe, w większości wypadków wystarczą podkładki, styropianowe czy gumowe, pozwalające uniknąć porysowania lakieru.
Niedawno na pytanie o przepisy ruchu drogowego regulujące przewożenie takich przedmiotów na dachu odpowiadał rzecznik ontaryjskiego Ministerstwa Komunikacji Bob Nichols.
Pytanie: – Jakie przepisy regulują przewożenie kajaka na dachu, czy wymagane jest pozwolenie, czy jest określona przepisami liczba i sposób mocowań?

Byle ostrożnie...

Lato już prawie w pełni i coraz więcej mamy okazji do wakacyjnych wyjazdów. Jak się zabrać, kiedy czasem nawet przepastne czeluście naszego SUV-a wydają się nie zaspokajać apetytu małżonki na bambetle, "koniecznie potrzebne" na cottage'u czy kempingu? Co zrobić, jeśli przychodzi nam do głowy pożyczyć kajak czy canoe – jak to bezpiecznie przewieźć?
Oczywiście, rozwiązaniem, które narzuca się samo, jest dach... Czasem traktujemy je zresztą zbyt nonszalancko, czego efektem są nasze graty porozrzucane po autostradzie lub kajak w rowie.
Zacznijmy więc od początku.
Po pierwsze, dobrze jest wyposażyć się w bagażnik na dach. Nie byle jaki, tylko pasujący do naszego modelu samochodu – musimy też zwrócić uwagę na jego dopuszczalne obciążenie (samochodu i bagażnika) i zdawać sobie sprawę, że auto w bagażowym kapeluszu ma przesunięty w górę środek ciężkości, inaczej się prowadzi i łatwiej wywraca – o większych obciążeniach aerodynamicznych nie wspominając.
A więc, generalnie musimy uważać; uważać też powinniśmy przy przejeżdżaniu przez różne bramki, wjeżdżając na parkingi lub do drive-thru – łatwo jest zapomnieć, że "nad czołem" wisi nam czasem i dobre półtora metra dodatkowo.
Wiele bagażników jest dostosowanych do naszego modelu i w odpowiednich miejscach dachu dysponujemy punktami do ich zaczepienia.
Kolejna sprawa – pakując bagażnik na dachu, trzeba wykazać odrobinę zdrowego rozsądku i rzeczy cięższe pakować na spód, a lżejsze wyżej. No i oczywiście wiązać to wszystko stabilnie, najlepiej przy pomocy profesjonalnych load-straps (do wyboru, do koloru w Canadian Tire – od ca 7 dol., do ponad 40 dol.).
Musimy sobie też zdawać sprawę, że z bagażnikiem na dachu zużycie paliwa wzrośnie nam nawet o ok. 2 litrów na sto kilometrów. Liczyć się też wypada z większym hałasem w kabinie.
Jeśli chodzi o przewożenie kajaka czy canoe, w większości wypadków wystarczą podkładki, styropianowe czy gumowe, pozwalające uniknąć porysowania lakieru.
Niedawno na pytanie o przepisy ruchu drogowego regulujące przewożenie takich przedmiotów na dachu odpowiadał rzecznik ontaryjskiego Ministerstwa Komunikacji Bob Nichols.
Pytanie: – Jakie przepisy regulują przewożenie kajaka na dachu, czy wymagane jest pozwolenie, czy jest określona przepisami liczba i sposób mocowań?