Graf Pruszyński w ostatnim numerze "Gońca" (Błędy Becka, 18-24 października, s. 14) odnosi się do tekstu Krzysztofa Mazura, który ukazał się na łamach tygodnika "Najwyższy Czas". Może przypomnę tylko, że K. Mazur w swej publicystyce przypomina nieco inne obszary przedwojennej rzeczywistości niż te, które oficjalnie pojawiają się w mediach. Pisał o Korfantym, wspominał gen. Rozwadowskiego itd. Jednym słowem nie mieści się w nurcie piłsudczykowskim, który z prawdziwą historią często-gęsto niewiele ma wspólnego.

Ale to tak na marginesie, chodzi bowiem o bardzo ważny moment w naszej najnowszej historii, a mianowicie o zajęcie Zaolzia w roku 1938, co traktowane jest przez wielu jako współdziałanie z Hitlerem w rozbiorze Czechosłowacji.

W czterdziestym pierwszym numerze Gońca ukazał się artykuł pt. "Dlaczego Paczkowski bredzi?". Poruszył mnie on z kilku powodów.

Po pierwsze primo, znam profesora A. Paczkowskiego od czasów studenckich, tj. od... no mniejsza z tym, ładnych paru lat. Po drugie primo (to żart!), interesują mnie jego prace naukowe i popularnonaukowe koncentrujące się na polityczno-społecznych problemach II wojny światowej i czasach PRL-u, marca 1968 i temuż podobnież. Przyznaję z przyjemnością, że autor zawsze (jak śpiewał Młynarski) trafiał w sedno. Dla przypomnienia mniej muzykalnym: "Czy to myśmy się zrobili tacy mądrzy w jednej chwili, czy to sedno się zrobiło takie duże?". Skromnie też dodam, że czytając, co wychodzi spod pióra profesorskiego, często myślę – do licha, sam bym tego lepiej nie ujął! To po trzecie primo.