Wielkie przemieszczania się ludności mają to do siebie, że wyrównują lub niwelują jakieś napięcia, w tym demograficzne. Kraj posiadający nadwyżkę ludzi pozbywa się ich, a kraj potrzebujący nowego narybku tych ludzi przyjmuje. Ale każda taka fala odbija się i część wędrowców bądź to szuka jeszcze innego miejsca do życia, lub wręcz wraca na stare śmieci.

Różne są motywy takich decyzji. Najczęściej wiąże się to z rozczarowaniem tym, co poszczególni ludzie spotykają u krańca swojej wędrówki. Często obraz nowego, do którego zmierzali, był wyidealizowany. Czasami w kraju rodzinnym nastąpiły zmiany, które eliminują motyw emigracji. Takie przypadki są dość częste wśród Polaków, ale również i innych ludzi z tzw. byłego bloku wschodniego.

Określenie "power of sale" budzi zawsze emocje. Powszechnie panuje przekonanie, że kupno domu sprzedawanego poprzez "power of sale" jest superokazją. 

Jest to błędne przekonanie. Bank nie sprzedaje nieruchomości za tak zwany "balance of the mortgage" – czyli poniżej wartości rynkowej. Prawo do sprzedaży przy pomocy "power of sale" nakłada na bank znaczne obowiązki. Między innymi obowiązek ścisłego rozliczenia się ze wszystkich wydatków związanych ze sprzedażą nieruchomości.

Bank ma obowiązek sprzedaży domu w oparciu o aktualną wartość rynkową, dlatego każda oferowana cena bazuje zwykle na wycenach kilku rzeczoznawców zwanych "apraisers". Wymagania te mają na celu chronienie właścicieli "tracących" domy przed błędami ze strony urzędników. Tracący nieruchomość w przypadku gdy czuje, że jego interes finansowy ucierpiał w wyniku akcji banku, ma prawo wnieść sprawę do sądu. Dlatego banki skrupulatnie pilnują, by wyceny nieruchomości były zgodne z wartością rynkową i by wszystkie poczynania były doskonale udokumentowane, żeby uniknąć potencjalnych spraw sądowych. Między innymi dlatego proces negocjacji ws. nieruchomości wystawionej przez bank ("power of sale") nie przebiega wcale tak szybko i czasami wymaga dużej cierpliwości. Proszę pamiętać, bankowi się zwykle nie spieszy, jest to instytucja finansowa, która nie kieruje się emocjami, a tylko ścisłym interesem ekonomicznym. Urzędnik bankowy przeprowadzający sprzedaż często nawet nie wie, jak sprzedawany dom wygląda i gdzie dokładnie jest zlokalizowany.

Inny bardzo ważny aspekt. Często domy sprzedawane poprzez "power of sale" są niszczone przez tracących je ludzi. Sprzedawane są one w "as is conditions". Zabierane są często wszystkie elementy domu, które można spieniężyć, czyli sprzęty gospodarstwa domowego, lampy, nawet pokrywki od przełączników elektrycznych. Czasami koszt napraw niweczy spodziewaną oszczędność. W wielu przypadkach hasło "power of sale" przyciąga wielu chętnych do kupna domu i zdarza się sytuacja, że pojawia się więcej ofert niż jedna, co w końcowym efekcie prowadzi do podbicia ceny. Znacznie lepsze okazje zdarzają się w przypadku, kiedy domy są sprzedawane w przymusowych sytuacjach przez osoby prywatne. Są to: rozwody, sprzedaże spadkowe, przeniesienia służbowe, domy będące długo na rynku, domy puste – kiedy właściciel jest pod presją sprzedaży.

Warto wiedzieć, co to jest właściwie "power of sale". Ustalając pożyczkę hipoteczną z bankiem, podpisujemy tak zwany "mortgage document". Dokument ten zawiera klauzulę dotyczącą "power of sale". Większość z nas, podpisując dokumenty z bankiem, nie wie nawet, że jest to część naszej umowy. "Power of sale" daje prawo instytucji finansowej sprzedaży domu bez potrzeby wyroku sądowego w przypadku niespłacania pożyczki.

Małe opóźnienie w płaceniu nie zawsze musi powodować utratę domu. Bankom nie zależy na zabieraniu domu – robią to tylko z konieczności. Zwykle jeśli następuje 15 dni opóźnienia, bank (osoba z banku) – dzwoni, by dowiedzieć się o przyczynę opóźnienia (często trwa to dłużej). Każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie. Jeśli opóźnienie wynika z choroby lub przejściowych kłopotów finansowych, a klient ma dobry rekord w banku, bank może pozwolić na opuszczenie jednej lub kilku spłat. Jeśli posiadłość ma bardzo mały mortgage w stosunku do swojej wartości – istnieje nawet możliwość pożyczenia dodatkowych pieniędzy pod jej zastaw, by móc spłacać pożyczkę. Jeśli jednak sytuacja finansowa osób zalegających z opłatami nie rokuje nadziei na poprawę, bank jest dość bezwzględny. Jeśli zaległe płatności nie zostaną uregulowane w ciągu 15 do 45 dni, bank może wysłać specjalny list, który zaczyna "power of sale".

Osoba, która otrzyma taki list, ma 35 dni na uregulowanie zaległości. Jeśli to nastąpi, akcja zostaje wstrzymana automatycznie.

Jeśli to nie nastąpi – bank ma prawo sprzedać nieruchomość na mocy "power of sale" bez potrzeby wyroku sądowego. Dom jest zwykle opróżniany z właścicieli przy pomocy szeryfa i często przy pomocy siły. Sprzedaż przeprowadzana jest zwykle poprzez MLS za pośrednictwem agenta zatrudnionego w tym celu przez bank.

W USA bardzo popularną metodą odzyskiwania domów przez banki jest "foreclosure". Różnica pomiędzy "power of sale" a "foreclosure" jest dość zasadnicza. By sprzedawać dom za pomocą "power of sale" – bank nie musi występować do sądu, ale tracący nieruchomość ma prawo do spłacenia długów i odzyskania nieruchomości aż do momentu, kiedy nowy właściciel nie "zamknie" transakcji. Nazywa się to po angielsku "right to redemption". W przypadku "foreclosure", pożyczkodawca musi uzyskać wyrok sądowy, a tracący nieruchomość nie ma prawa do jej odzyskania. "Foreclosure" daje instytucjom finansowym znacznie więcej swobody w decydowaniu, za ile i kiedy sprzedadzą zabraną nieruchomość. Tracący nieruchomość nie ma również możliwości domagania się rozliczeń od banku. W tej sytuacji dom może być sprzedany "za długi" w dosłownym tego słowa znaczeniu.

Przy obecnym rynku, kiedy praktycznie każdy dobrze wyceniony dom się sprzedaje i rynek nieruchomości ma tendencję wzrostową, jest relatywnie niewiele domów na POS. Jeśli ktoś nie radzi sobie ze spłatami, zazwyczaj wystawia dom na sprzedaż. Uzyskane pieniądze zwykle wystarczą na pokrycie kosztów.
Inaczej ma się sprawa, jeśli jest tendencja spadkowa cen oraz niewielu kupujących, wówczas POS jest powszechnym zjawiskiem.

11 czerwca 2015 roku w życie weszło nowe prawo obywatelskie. Pierwsza zmiana to wymóg dłuższego zamieszkania w Kanadzie, by zakwalifikować się na kanadyjskiego obywatela. Pisałam już o zapowiadanych zmianach, ale ponieważ prawo stało się już rzeczywistością, chciałabym przypomnieć najważniejsze zmiany.

Osoby, które chciałyby złożyć podanie o obywatelstwo Kanady, powinny sprawdzić, czy spełniają wymogi prawne według najnowszych przepisów, zanim złożą swoje podanie.

Obecnie dorośli kandydaci muszą przebywać w Kanadzie minimum 1460 dni (4 lata) w ciągu sześciu lat poprzedzających datę złożenia podania obywatelskiego, i w każdym roku muszą zamieszkiwać przez minimum 183 dni. Wymagany czas przebywania znacznie wydłużył się, nie zalicza się także czasu zamieszkiwania w Kanadzie przed otrzymaniem pobytu stałego.

Każdy wnioskodawca w wieku od 14 do 64 lat musi zdać egzamin językowy lub zademonstrować znajomość języka angielskiego lub francuskiego na odpowiednim poziomie. Od wnioskodawcy wymaga się, by złożył rozliczenia podatkowe z wymaganych lat. Do tej pory osoby ubiegające się o obywatelstwo nie musiały udostępniać urzędowi obywatelskiemu informacji podatkowych. Ważne jest także, by osoba starająca się o obywatelstwo zamieszkiwała w Kanadzie. Dłuższe pozostanie poza Kanadą po złożeniu wniosku może być przyczyną decyzji odmownej.

W nowym prawie pod uwagę brany jest rekord kryminalny osoby w Kanadzie i poza Kanadą. Jeśli osoba posiada wyrok w innym kraju (wykroczenie kryminalne), nie może starać się o obywatelstwo przez określony czas. Wcześniej pod uwagę brane były jedynie wykroczenia karne w Kanadzie.

Fałszowanie informacji w podaniu może być surowiej karane – grzywną do 100.000 dolarów i pozbawieniem wolności na okres do 5 lat.

W dodatku, tylko uprawnione osoby będą miały prawo, by profesjonalnie doradzać w kwestii nowego prawa obywatelskiego, jedynie uprawnione osoby będą mogły przygotować podanie obywatelskie i reprezentować klientów w urzędzie obywatelskim, na przykład konsultanci imigracyjni, adwokaci, notariusze, studenci prawa.

Profesjonaliści imigracyjni, pomagający w załatwieniu pobytu stałego, powinni, moim zdaniem, informować każdego klienta o tych nowych przepisach. Na przykład, warto przedyskutować z klientami, jak ważne jest zrobienie każdego roku zeznania podatkowego, a także nauka języka.

Zmiany te mogą drastycznie wpłynąć na liczbę otrzymywanych obywatelstw, z drugiej strony, na pewno wiele osób będzie zmobilizowanych, by zacząć kursy językowe po otrzymaniu pobytu. Nie wszyscy wykorzystują możliwości nauki języka angielskiego lub francuskiego, pomimo że rząd oferuje darmowe językowe szkoły.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ DO KANADY – SPONSORSTWEM RODZINNYM, POBYTEM STAŁYM, WIZĄ PRACY, STUDIÓW LUB INNĄ PROCEDURĄ IMIGRACYJNĄ, NA PRZYKŁAD ODDALENIEM DEPORTACJI CZY PRZEDŁUŻENIEM POBYTU CZASOWEGO, PROSIMY O KONTAKT TEL. 416 515-2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
WWW.EMIGRACJAKANADA.NET

Większość ludzi niechętnie myśli o rozwodzie w przeddzień ślubu albo w trakcie planowania wesela. Mimo tych zrozumiałych oporów, istnieje spora grupa ludzi , która powinna na ten temat poważnie pomyśleć. Zawarcie związku małżeńskiego ma poważne konsekwencje prawne w wielu aspektach. Zamieszkanie z partnerem w związku nieformalnym również ma konsekwencje prawne, choć są one nieco bardziej ograniczone i trochę bardziej oddalone w czasie, ale dzisiejszy artykuł poświęcam szczególnie umowom małżeńskim i przedmałżeńskim.

Zgodnie z obowiązującym prawem pary małżeńskie dzielą się przy rozstaniu zgromadzonym w trakcie trwania małżeństwa majątkiem. Rezydencja małżeńska podlega podziałowi, nawet jeżeli przed ślubem była własnością tylko jednego z małżonków. Ponadto, jeżeli dochód jednego z małżonków znacznie przewyższa dochód drugiego małżonka, w momencie separacji pojawiają się znaczne zobowiązania alimentacyjne.