8 grudnia obchodziliśmy jubileusz 50 lat życia zakonnego siostry Michaliny Wojnarowicz ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii. Z tej okazji w parafii św. Kazimierza o godzinie 15.00 sprawowana była uroczysta Msza św., którą koncelebrowało aż dziesięciu kapłanów z Toronto, Mississaugi i Oshawy. Obecne były też siostry misjonarki i felicjanki. Homilię wygłosił ks. Mateusz z parafii św. Jadwigi w Oshawie, gdzie s. Michalina pracowała przez ponad 20 lat. Podczas Mszy siostra Jubilatka odnowiła śluby zakonne.

    Następnie wszyscy przeszli do sali parafialnej, gdzie odbył się bankiet. Ustawiła się długa kolejka osób, które chciały złożyć życzenia siostrze Michalinie. Ona sama była zdziwiona, że ma tylu przyjaciół – na bankiecie zjawiło się 180 osób!

    Gdy wszyscy zajęli miejsca, o. Jacek Nosowicz poprowadził  modlitwę przed posiłkiem. S. Michalina otrzymała od papieża Franciszka apostolskie błogosławieństwo z okazji swojego jubileuszu.

    Po obiedzie był czas na tort, życzenia od siostry delegatki Ewy Biniek i występy zespołu parafialnego z Oshawy, zespołów "Harnasie" oraz "Biały Orzeł". Widać było, że Polonia z Oshawy doskonale zna s. Michalinę i darzy ją ogromną sympatią. Wiele rodzin z parafii św. Jadwigi przyjechało z dziećmi, które też chciały zaśpiewać dla Siostry Jubilatki. Ich występ został nagrodzony gromkimi brawami, a zebrani na sali śpiewali razem z najmłodszymi.

    Siostra Michalina Wojnarowicz urodziła się w 1946 roku w Chociwlu w diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Decyzję o wstąpieniu do zakonu podjęła, mając zaledwie 16 lat, rok później, 7 grudnia 1963 r., rozpoczęła nowicjat. Pierwszą profesję złożyła 8 grudnia 1964 roku, wieczystą – 5 grudnia 1970.

Katarzyna Nowosielska-Augustyniak

Od tytułu "punkt.ca"

    Polskie losy są polskimi losami, jak każdy widzi. No, częściej doświadczamy na własnej skórze nasze bycie i życie polskością. Jest to stan zaraźliwy i w dobrych warunkach poddają się  takim nastrojom ludzie spoza naszego kręgu kulturowego z nami przebywający. Mówi się wtedy, że rozumieją nas i są życzliwi. Wielu z nich popada nawet w fascynację, potem zaś w miłość do "polskiej cywilizacji".

   Taka specyficzna odmiana cywilizacji łacińskiej została zdefiniowana przez profesora Feliksa Konecznego należycie en gross, ale w naszym przypadku, gdy sami jesteśmy przedmiotem i podmiotem historii zarazem, owa specyfika czyni z nas ludzi mających swoje losy.

    Czas przedświąteczny powoli wprowadza nas w nastrój Bożego Narodzenia i jego uroczą aurę. W tym klimacie w Polskiej Szkole im. Mikołaja Kopernika w Mississaudze można było podziwiać występy uczniów tej największej  w Kanadzie szkoły podstawowej.

    14 grudnia 2013 roku w murach szkoły zgromadzili się zaproszeni goście, rodzice, dziadkowie, sympatycy szkoły, uczniowie i nauczyciele. Dyrektor szkoły pani Elżbieta Bejaoui powitała wszystkich, a wśród nich ojca Wojciecha Stangela z parafii św. Maksymiliana Kolbe w Mississaudze, pana Kumora z tygodnika "Goniec", Polish Studio, przybyłych na tę uroczystość weteranów II wojny światowej oraz pana Lecha Różańskiego, który od lat dba o oprawę muzyczną przedstawień, a dzięki jego pracy możemy posłuchać, jak świetnie śpiewają i recytują nasze dzieci.

Na początku grudnia 2013 przebywała w Kanadzie delegacja przedstawicieli przedsiębiorstw budowlanych z Polski. Delegacja przybyła na targi "Construct Canada".

W czwartek, 5 grudnia, o godzinie 18.00 w siedzibie Stowarzyszenia Inżynierów Polskich, w budynku SPK przy 206 Beverley St., miało miejsce spotkanie z polską delegacją, na które zostali zaproszeni wszyscy członkowie SIP oraz osoby zainteresowane tematyką architektury i budownictwa.

Celem spotkania z SIP było nawiązanie kontaktów handlowych między Polską i środowiskiem polonijnym w Kanadzie.

Nieubłaganie grudzień zwiastuje nam nadejście najpiękniejszych zimowych chwil, a mianowicie świąt Bożego Narodzenia. Stajemy się łagodniejsi, przepełnieni nadzieją, podnieceni przygotowaniami, czasem lekko nerwowi, a wszystko dlatego, że pragniemy, aby ten okres był dla nas wyjątkowy.

Są to święta niewątpliwie rodzinne, o bogatych tradycjach – zachowały się nawet ślady niektórych obrzędów z czasów słowiańskich. Najważniejszym i chyba najbardziej wzruszającym momentem jest dzielenie się opłatkiem. Staropolskie opłatki były różnokolorowe i niezwykle ozdobne. Dzisiaj są białe i jedyną ich ozdobę stanowią tłoczenia, przedstawiające różne momenty oraz symbole dotyczące narodzenia Chrystusa.

Nie było łatwo, tym bardziej że na co dzień Irek Kuśmierczyk nie mieszka w okręgu 7... ale już zapowiedział, że rozejrzy się za domem w tej okolicy.
Jak przewidywałem (Irek Kuśmierczyk na radnego, "Goniec", 29 XI – 5 XII 2013), frekwencja była niska, a głosy zostały rozdzielone między 11 kandydatów.

Niemniej jednak walka o fotel radnego niemal do końca była nierozstrzygnięta, a toczyła się między Kuśmierczykiem i Angelo Marignanim. Nasz kandydat na radnego zebrał 1140 głosów, czyli 31,3 proc.; Marignani natomiast 1088 głosów – 30 proc.

Nie jest łatwo pisać o sobie, a tak się składa, że nadarza się okazja, ponieważ w minioną sobotę jako ukoronowanie trzydniowych warsztatów dziennikarskich dla dziennikarzy etnicznych mediów miała miejsce uroczysta kolacja zorganizowana przez National Ethnic Press and Media Council of Canada.

Sercem tej organizacji, człowiekiem, który poświęcił jej kilkadziesiąt lat życia, jest Thomas S. Saras, wydawca i redaktor naczelny ukazującego się po grecku "Patrides North American Review". Niewiele osób wie, że tzw. etnicze środki przekazu, czyli gazety i radio nadające i publikującew językach innych niż oficjalne, to w rejonie GTA większość. M.in. wygrywamy z mainstreamowymi gazetami pod względem liczby publikowanych egzemplarzy. Mimo to rzadko pojawiamy się na radarach polityki. Ta sytuacja powoli ulega zmianie, czego przykładem była sobotnia kolacja. Przybyli m.in. minister imigracji Chris Alexander – były wieloletni ambasador Kanady w Afganistanie – był ontaryjski minister turystyki, była posłanka Olivia Chow, wdowa po liderze NDP Jacku Laytonie, spotkanie zaś ze swadą prowadził Tony Ruprecht, były poseł do legislatury z naszego polonijnego okręgu Parkdale.
Rozdano nagrody i dyplomy organizacji dziennikarzy etnicznych. W przemówieniach, prócz komplementów, przewijał się temat wspólnej presji na polityków, by etniczne środki przekazu traktowane były na tych samych zasadach co używające angielskiego i francuskiego.
Oprac. (ak)

23 października 2013 w eleganckiej sali "Oasis Convention Centre" w Mississaudze odbył się Bal 25-lecia Radia Polonia Toronto.

Twórcy tego polonijnego radia nadającego swe audycje na wielokulturowej stacji CHIN 100,7 FM, państwo Krystyna i Ryszard Piotrowscy, postanowili Jubileusz Radia zaakcentować imprezą, na której spotkało się wiele osób działających w Polonii kanadyjskiej.

Beginning in the late-1960s, Canada has enacted an extensive policy of multiculturalism, which became especially entrenched since the Charter of Rights and Freedoms in 1982.

Governments in Canada (federal, provincial, and municipal) have been committed to supporting (at least to some extent) the cultural and organizational activities of multifarious “ethno-cultural” groups. It might appear that the Polish-Canadian community (estimated in the 2006 Canada Census at one million persons of Polish descent) would be playing a large role today. But, that does not seem to be happening. Despite the fact that multiculturalism is juridically recognized and societally encouraged, the Polish-Canadian community does not seem to have much political, social, and cultural influence.

18 listopada w Stowarzyszeniu Inżynierów Polskich w Kanadzie mieliśmy nasze koleżeńskie spotkanie, comiesięczną prezentację.

Stowarzyszenie Inżynierów Polskich w Kanadzie organizuje spotkania na różne tematy techniczne. Oddział Toronto specjalizuje się bardziej w tematach związanych z energetyką atomową i odnawialną i zasłynął z udanych konferencji na te tematy. Oddział Mississauga oscyluje wokół technik wytwarzania i praktycznych zastosowań. Oprócz prezentacji technicznej organizowaliśmy kursy samokształceniowe – Solid Works i Mastercam, gdzie bardziej doświadczeni koledzy uczyli mniej doświadczonych konkretnych umiejętności zawodowych.