W prasie ukazały się zawiadomienia o zapisach do drużyn wodnych harcerzy, a Grupa 5 ZPwK odstąpiła salę na ćwiczenia w Domu Związkowym przy 28 Heintzman St. Moment. Czas był odpowiedni, gdyż właśnie podrosło pokolenie zrodzone po wojnie.
Dnia 15 sierpnia 1957 roku oficjalnie powstała jednostka żeglarska. Otrzymała nazwę 3. Drużyna Żeglarska im. Bolesława Chrobrego.
Rozrost jej postępował szybko. Już w październiku 1959 r., a więc zaledwie w dwa lata po powstaniu, 3. Drużyna Żeglarska przekształciła się w Szczep Wodny „Bałtyk”, w skład którego weszły: 3. Druż. Żegl. i 13. Druż. Żegl. im. gen. Mariusza Zaruskiego, powstała z podziału 3-ki, oraz gromada zuchów „Wilczki Morskie”. Razem te trzy jednostki miały 102 członków: harcerzy, zuchów i instruktorów. Obowiązki komendanta Szczepu przejął hm. Bolesław Hładki.
Opiekę nad Szczepem pełniło Koło Rodzicielskie, na czele którego stanął senior Harcerstwa z czasów Andrzeja Małkowskiego druh inż. Jerzy Woyzbun.
W 1962 r. wskutek napływu harcerzy z „Gromady Wilczków Morskich” trzeba było zorganizować trzecią z kolei drużynę. Otrzymała ona nazwę: 16. Druż. Żegl. im. Marszałka J. Piłsudskiego. Kierownictwo jej przejął wychowanek Szczepu dh Andrzej Woyzbun.
W ostatnim roku Szczep zwrócił uwagę na przeszkolenie kadr instruktorskich. Wytypowanych kierowników pracy harcerskiej i zuchowej skierowano na odpowiednie kursy przy-bocznych i wodzów zuchowych.
W 5. rocznicę założenia, Szczep Wodny „Bałtyk” tak dalece się rozrósł, że trzeba było zorganizować aż dwa obozy dla młodzieży, a to Bałtyk I dla Młodszych i Bałtyk II dla starszych. Ogółem w ciągu 5 lat działalności przez 5 obozów „Bałtyku” przeszło 300 harcerzy, co w sumie dało 9 tysięcy hacerzo-dni.
Kierownikami pracy harcerskiej w ubiegłych latach byli druhowie: (poza wymienionymi wyżej) Bolesław Antonowicz, Eligiusz Zaleski, Kazik Przeciszowski, Roman Jagła i druhna Ita Lewicka, instruktorka zuchów, oraz szereg instruktorów cywilnych: p. J. Wawrzyński, p. H. Malinowski, p. H. Gruchala-Wesierski, p. B. Fijałkowski.
