Dwie kobiety i jeden mężczyzna przyznali się do stawianych im zarzutów bezprawnego przetrzymywania w głośnej sprawie porwania, które miało miejsce w zeszłym roku pod Edmonton. Imiona i nazwiska oskarżonych nie mogą być podane, ponieważ obowiązuje zakaz publikacji. W sprawę zamieszane były także dwie nastoletnie córki jednej z oskarżonych, ale im nie postawiono zarzutów. Ojciec nastolatek, który nie należał do grupy, powiedział, że zamieszani w porwanie mogli bezwiednie wypić herbatę ze środkiem halucynogennym, ale w dokumentach sądowych nie ma mowy o alkoholu ani narkotykach.

Wesprzyj nas

Pięcioosobowa grupa, w której wszyscy są świadkami Jehowy, zebrała się 2 listopada w domu niedaleko Leduc, 20 km na południe od Edmonton. Matka, 35 l., zabrała swoje dwie córki, w odwiedziny do jej 27-letniego kuzyna i jego 30-leniej żony. Z dokumentów sądowych wynika, że przez następne trzy dni goście nie wychodzili z domu i prawie nie jedli. Jedna z nastolatek wspomina, że oglądała filmy, ale też słyszała krzyki, stukanie i widziała popiół unoszący się w powietrzu. Wszyscy chowali się w sypialni lub łazience, bo uważali że są w niebezpieczeństwie, grożą im jacyś źli ludzie lub demony. Ich zdaniem miał nastać czas „wielkiego ucisku”, a 6 listopada – Armagedon. W końcu wybiegli w pośpiechu z domu i chcieli ocalić rodzinę sąsiadów. Decyzja była nagła i tylko matka była ubrana. Pozostali, którzy się przebierali, nie zdążyli i wyszli nago. Wsiedli do suv-a BMW, prowadziła matka nastolatek, która w amoku nie otworzyła drzwi garażowych, tylko stratowała je samochodem. W drodze do sąsiadów wygięła metalową bramę.

Sąsiadami byli mężczyzna, jego dorosła córka i jej sześciotygodniowy syn. Całą trójkę zmuszono do wyjścia na dwór, na śnieg, bez butów. Kobieta z dzieckiem została umieszczona na tylnym siedzeniu, na którym kuliły się już nagie nastolatki pod kocem. Mężczyźnie nakazano wejść do bagażnika i zawołać „Jehowa” dziesięć razy. Grupa w środku też wzywała boga pędząc do pobliskiej miejscowości Nisku, nie bacząc przy tym na czerwone światła.

Bagażnik nie był domknięty, więc mężczyzna zdołał uciec, gdy auto zwolniło. Jego córce z dzieckiem też udało się wydostać z samochodu. Uciekinierom pomógł kierowca przejeżdżającej ciężarówki. Suv miał potem uderzyć w tył ciężarówki, po czym zjechał do rowu.

Gdy na miejsce przyjechała policja, grupa w BMW odmawiała wyjścia i wzywała boga. Podobno jedna z nastolatek uważała, że policjanci byli potworami, które przyszły by ich zabić. Policjanci stwierdzili, że ludzie w samochodzie byli niesamowicie odporni. Na dwoje nie działał gaz pieprzowy. Troje dorosłych zostało porażonych taserem od dwóch do czterech razy. Jedna osoba i tak wczołgała się pod samochód i musiała być stamtąd wyciągana pasem.

Porwani sąsiedzi powiedzieli, że ich porywacze wyglądali jak opętani i niespełna rozumu.

Sąd zdecyduje o wymiarze kary 20 grudnia.

Audytorzy z Ernst & Young, którzy przejrzeli prowincyjne księgi, zalecają prowincji zmniejszenie zakresu świadczonych usług, podniesienie opłat za usługi, prywatyzację spółek prowincyjnych, a także konsolidację rządowych agencji. Do wzrostu zadłużenia prowincji w ciągu ostatnich 15 lat częściowo przyczynił się duży wzrost wydatków na ochronę zdrowia i edukację. Autorzy sprawozdania z przeglądu zalecają na przykład przejście na świadczenie części usług Service Ontario tylko w formie elektronicznej. Inna propozycja to podniesienie opłat za usługi (np. opłaty sądowe czy korzystanie z parków prowincyjnych), tak by całkowicie pokrywać koszty programów rządowych. Do częściowej lub całkowitej prywatyzacji byłyby przykładowo Liquor Control Board of Ontario, Ontario Power Generation i Ontario Lottery and Gaming Corp.

Wesprzyj nas

Podczas kampanii Ford obiecywał, że nie będzie likwidował miejsc pracy w celu redukcji kosztów. Związki zawodowe zaczynają wątpić we wcześniejsze słowa premiera i już teraz deklarują gotowość do walki z potencjalnymi cięciami zatrudnienia.

Z innego raportu przygotowanego przez Financial Accountability Office wynika, że Ontario zajmuje drugie od końca miejsce pod względem wielkości wydatków w przeliczeniu na mieszkańca. Wydatki na głowę są niemal najniższe we wszystkich kategoriach poza edukacją. Analitycy z Ernst & Young zauważają w związku z tym, że rząd powinien również domagać się od Ottawy zwiększenia transferów finansowych.

Coalition Avenir Québec (CAQ) obiecuje, że jeśli wygra wybory prowincyjne, zwiększy dostęp do eutanazji. Koalicja mówi, że przeznaczy 5 milionów dolarów na badania nad chorobą Alzheimera oraz przeprowadzi konsultacje publiczne dotyczące wcześniejszej zgody na eutanazję dla osób z Alzheimerem i podobnymi chorobami. Mówili o tym w poniedziałek w St-Sauveur kandydaci CAQ Marguerite Blais i François Bonnardel.

Wesprzyj nas

Matka Bonnardela cierpi na chorobę Alzheimera. Kandydat powiedział, że poparłby prawo, które osobom takim jak ona pozwoliłoby na wcześniejsze podpisywanie zgody na śmierć z ręki lekarza. „Widzę, w jakim stanie moja matka jest dzisiaj, po 15 latach choroby. Czy chciałbym umierać tak jak ona? Nie… Chcę mieć możliwość decydowania i myślę, że duża większość mieszkańców Quebecu chce mieć taki wybór”, mówił Bonnardel. „Chcemy rozpocząć debatę ze względu na 125 000 rodzin, które na co dzień żyją z Alzheimerem. Musimy tak zrobić, bo to kwestia godności”.

Warto przypomnieć o przypadku, który miał miejsce w lipcu bieżącego roku. Duńska lekarka otrzymała reprymendę za to, że dokonała eutanazji pacjentki z demencją wbrew jej woli. Według tego, co podaje dokumentacja sprawy, lekarka najpierw podsunęła pacjentce kawę ze środkiem uspokajającym, a potem zaczęła podawać jej śmiercionośny zastrzyk. W trakcie zastrzyku pacjentka ocknęła się i próbowała walczyć z lekarką. Ta mogła dokończyć wykonywanie zastrzyku tylko wtedy, gdy rodzina pacjentki przytrzymała kobietę. Z dokumentów wynika, że pacjentka parę razy powiedziała, że nie chce umierać, a lekarka nie mówiła jej, co planuje, żeby jej dodatkowo nie denerwować.

Pozostaje więc pytanie, czy należy zakładać, że osoby, które kiedyś chciały umrzeć, chcą tego nadal. Czy należy im odmawiać prawa do zmiany zdania?

Wybory w Quebecu już 1 października.

Brian Gallant po rozmowie z gubernator Nowego Brunszwiku Jocelyne Roy-Vienneau powiedział, że ma zgodę na pozostanie na stanowisku premiera, jeśli tylko uzyska wotum zaufania parlamentu. Obiecał, że zwoła posiedzenie parlamentu jeszcze przed Bożym Narodzeniem.

Po poniedziałkowych wyborach prowincyjnych liberałowie Gallanta są w mniejszości – partia zdobyła 21 mandatów. Konserwatyści wygrali w 22 okręgach, a każda z dwóch mniejszych partii – w trzech.

Gallant zwrócił uwagę, że w podobnej sytuacji był premier Stephen Harper i konserwatyści rządzili krajem przez kilka lat jako rząd mniejszościowy bez formalnej koalicji. On koalicji nie wyklucza, rozmawiał z liderem Partii Zielonych, który jest otwarty na współpracę. Powiedział, że akceptuje wynik wyborów, który sugeruje, że mieszkańcy Nowego Brunszwiku pragną zmiany, ale taki rozkład głosów wskazuje na to, że wyborcy oczekują od partii, by dogadały się i rządziły razem. Jednocześnie zauważył, że jeśli uzyska wotum zaufania, nie będzie mógł wcielić w życie wszystkich swoich obietnic wyborczych. Wyborcy pokazali nam, że żaden z przedstawianych programów nie był tym, którego w pełni oczekiwali, powiedział.

W poniedziałek wieczorem lider konserwatystów Blaine Higgs ogłosił, że jego partia wygrała wybory. Jak w każdym wyścigu wyborczym, ten kto ma większość, wygrywa, powiedział, dodając, że rozmawiał z kilkoma ekspertami prawnymi.

W kilku okręgów o zwycięstwie decydowała niewielka przewaga, dlatego najprawdopodobniej odbędzie się jeszcze powtórne liczenie głosów. Gallant nie spodziewa się, by przyniosło to jakieś zmiany.

Donald Wright, profesor nauk politycznych z University of New Brunswick, mówi, że jeśli Gallant nie uzyska wotum zaufania, szansę dostanie Higgs, który być może ułoży się z centroprawicowym People’s Alliance. Jeżeli konserwatystom także nie uda się zdobyć zaufania parlamentu, mieszkańcy Nowego Brunszwiku ponownie pójdą do urn. Niezależnie od tego, czy ostatecznie będą rządzić liberałowie z Zielonymi, czy konserwatyści z People’s Alliance, żadna opcja nie będzie mieć większości po wyborze marszałka. Konserwatyści i People’s Alliance mieliby razem 25 posłów, jeśli jeden będzie marszałkiem, zostanie 24, czyli dokładnie tylu, ilu jest łącznie liberałów i Zielonych.