W swoim czasie jeden ze znanych redaktorów posłużył się terminem "polactwo". Ta znana od dawna forma określenia jakiejś zbiorowości (np. kozactwo czy żydostwo), a niestosowana dotychczas w stosunku do Polaków, wzbudziła spodziewaną falę protestów.

Protest był oczywiście zrozumiały, bowiem przyrównanie nas do zbiorowości wskazanych w nawiasie zaszczytu nie przynosi, a ponadto termin ten może być odczytywany jako pogardliwy. Istotne również było, z czyich "ust" to określenie padło. Podejrzewać można, że autorowi nie chodziło o tę porównawczą obelgę, a o podkreślenie istotnej wady naszej nacji, tj. długotrwałego kryzysu myślenia; jak to określiła prof. A Raźny. Też i mnie razi ten termin, bowiem kierowany jest wprost do Polaków, a nie do obywateli polskich; określenie "kierdel" dotyczyłoby już mniejszej grupy istot głosujących na POPiS czy SLD, żeby nie wspomnieć o innych.

Ach, jakże oni cudownie wyglądali, ci nasi europejscy liderzy, obrońcy słowa, maszerujący ławą po paryskim bruku. Niczym na przedwojennych pochodach, zacisnęli piąstki (patrz Tusk), wzięli się pod pachy, żeby żadna wraża siła nie przerwała kordonu wolności... Teatr był wielki. Zamiast ustawić się na schodach Pałacu Elizejskiego, "liderzy" postanowili strzelić sobie uliczną fotkę "na płasko", że niby solidarnie, poustawiani podług ważności w politpoprawnym sznurku idą jako awangarda, na czele milionowego pochodu oburzonego Paryża. Wydawało się, że już słychać nad nimi nieśmiertelne "Avanti popolo".

Niestety, to tylko fotka na użytek otumaniania gawiedzi – zdjęcie zrobiono na zamkniętej ulicy, a owo maszerowanie liderów świata ograniczyło się do przebierania nogami w miejscu!

Grzegorz Braun analizuje sytuację międzynarodową – imperium amerykańskie nie włącza istnienia suwerennego państwa polskiego do swej racji stanu - uważa Grzegorz Braun, który w rozmowie z Agnieszką Piwar szczegółowo analizuje międzynarodową sytuację oraz zbliżającą się wojnę między światowymi mocarstwami. W tych rozgrywkach deserem dla Żydów ma być właśnie Polska.

– Wielokrotnie wyrażał Pan przekonanie, że państwo polskie nie istnieje, a na naszym terytorium, kosztem narodu polskiego, realizowany jest całkiem inny projekt polityczny?

– Owszem, tak to nazywam: "KONDOMINIUM ROSYJSKO-NIEMIECKIE POD ŻYDOWSKIM ZARZĄDEM POWIERNICZYM" – to jest scenariusz dla nas przewidziany. Przez kogo? Przez międzynarodowe konsorcjum naszych tradycyjnych zaborców i okupantów. Że Moskwa i Berlin robią wszystko, by zgodnie układać wzajemną współpracę – to widać gołym okiem. Byłoby pół biedy, gdyby oba te kraje sięgały do głębi swych własnych najwspanialszych tradycji. Ale jedni i drudzy upierają się czerpać bardzo płytko – horyzonty ich racji stanu zakreślają więc, z jednej strony, Piotr i Katarzyna do spółki ze Stalinem, a z drugiej – paru kolejnych Fryderyków i Bismarck ze Stresemannem. Że ta współpraca jest ostatecznie zawsze po naszym trupie – to wiadomo z historii.

Obecnie, fałszywa religia zachodniego liberalizmu ściera się z inną fałszywą religią, islamem, ponieważ ich wyznawcy chcą okupować i eksploatować te same przestrzenie – kulturowe ruiny niegdyś chrześcijańskiej Europy.

Jedna zasadniczo nie toleruje drugiej i obie nienawidzą chrześcijaństwa.
Jedna ma Pussy Riot, aby bezcześcić kościoły, a druga ma imamów nawołujących do mordowania w imię Allaha.

Kto nie jest pod wrażeniem reakcji Baracka Obamy na cybernetyczny atak na Sony Pictures Entertainment? USA po raz pierwszy nałożyły za coś takiego sankcje ekonomiczne i polityczne, w tym wypadku Koreę Północną. I to nie koniec. Nieznani sprawcy wywołali w KRLD internetowy blackout, wreszcie Obama obiecał następną turę sankcji.

Refleks Obamy jest imponujący, że aż dziwny. Zwykle w takich wypadkach leniwy, prezydent zadziałał w stylu "kowboja" Reagana, którego notabene w swoich wspomnieniach przedstawiał jako politycznego gangstera. Wiosną 1986 roku, nie czekając na wyniki śledztwa po zamachu na dyskotekę w Berlinie, w której zginęło dwóch amerykańskich żołnierzy, i zupełnie ignorując opinię światową, Reagan wysłał bombowce nad państwo Kadafiego. Uspokoił na jakiś czas dyktatora, zaś w kraju zanotował wzrost społecznego poparcia. Ale to jest Barack "laureat Pokojowej Nagrody Nobla" Obama. Nie Reagan, którego wpływ na tę nagrodę polegał na tym, że obdarowywano nią krytyków jego polityki.

Ktoś się wreszcie w Internecie odezwał i oświadczył: je ne suis Charlie. Zaraz jakiś anonimowy racjonalista dał mu ripostę w postaci – słusznego zresztą – sprostowania, bo faktycznie powinno być ne pas, a nie po prostu ne suis. 

Oczywiście wokoło tego faux pas skoncentrował całą swą diatrybę, pragnąc udowodnić swemu adwersarzowi, że jest głupi, bo nie zna francuskiego, a w ogóle to mądry może być tylko racjonalista, bo wie, że Jezus i Bóg pisze się małą literą. W tym przypadku nawet świadomie dopuścił się błędu filologicznego, co jednak racjonaliście bynajmniej nie przystoi, a jednak! I napisał: Gott mit uns – Gott małą literą. Pognębił Pana Boga doszczętnie, ale jeszcze bardziej niemczyznę, bo jednak Gott to jest Dingwort, zatem pisze się zawsze dużą literą, nawet w ateistycznym amoku.

Nu i się Berlin nie dogadał z Moskwą w sprawie Kijowa. Chiba się trochu teraz pomordują w Donbasie (choć Ukraińcy cały czas prowadzą tam ostrzał w Ługańsku, Doniecku, w Gorłówce...). Mord, mord, mord. Wyjaławianie terenu. Jeśli nie może być nasz, wam zostawimy czeluść. Stare dobre praktyki SS "Galizien".

Fajnie – podczas wczorajszego berlińskiego spotkania w tym ściemnianym tzw. normandzkim formacie, minister spraw zagranicznych Ukrainy (te jego wystraszone oczy, lęk, niepewność, poczucie niskiej wartości) siedział grzecznie przy prawicy Steinmeira, a ten nawet nie krył, że to Berlin reprezentuje Ukrainę.

No proszę, no proszę! O Mary Wagner w prime time w jednym z popularnych talk-shaw kanadyjskiej "prawicowej" telewizji. Oto Michael Coren, znany i uznany komentator "konserwatywnej" sceny, usiłował w rozwikłać "moralny labirynt", z jakim rzekomo mamy do czynienia w przypadku kanadyjskiej obrończyni życia Mary Wagner, przesłuchując na tę okoliczność działaczkę ruchu pro-life z Toronto, panią Alissę Golob, w programie "Moral Maze: Pro-life Extremist Walks the Legal Line". Już samo uznanie Mary Wagner za "ekstremistkę pro-life" nasuwa skojarzenia, jakoby była ona jakąś co najmniej terrorystką albo może członkinią katolickiej odmiany ISIS…

Tezy Corena można streścić następująco:

– Jeśli jakieś prawo jest złe, to nie należy go łamać, lecz zabiegać o zmianę;

– Biedni kanadyjscy policjanci i sędziowie nie mają innego wyboru, jak tylko wsadzać Mary Wagner do kryminału, no bo przecież muszą szanować prawo i postępować zgodnie z przepisami;

– Mary Wagner "prowadziła kampanię w Polsce", gdzie przedstawia się sytuację w Kanadzie w czarnych kolorach, "atakuje naszą kulturę, a Kanada to wspaniały kraj". Polacy są zaś – tu nastąpiło żachnięcie Corena – ostatnimi, którzy mogą mówić, że Kanada to faszystowskie państwo. To jest nonsens…".

Już Stwórca w swojej mądrości wiedział, że ofiarowując człowiekowi wolną wolę, uczyni go szczęśliwym właśnie przez możliwość wolnego, nieskrępowanego wyboru. Zaopatrzył go w zbiór dziesięciu podstawowych praw, których polecił mu przestrzegać.

Definicji wolności człowieka jest wiele. Według Platona, wolność jest istnieniem dobra, Arystoteles twierdził, że podejmowanie samodzielnie decyzji według własnej woli jest wolnością jednostki. Kartezjusz określił, że wolność jest źródłem godności człowieka i ten obdarzony wolną wolą może dokonywać wyborów moralnych zupełnie dobrowolnie. Problem zniewalania ludzi leżał w podstawowej kwestii: wolność człowieka nie była uświęcona, nie stała się czymś nietykalnym, świętym, nadanym od Boga. Była i jest deptana przez hegemonów, rządy czy religie, podporządkowując im całe rzesze ludzi, zamykając ich w gąszczu praw i przepisów służących wyłącznie panującym elitom.

Przeznaczeniem Polski jest przewodzić Europie Środkowowschodniej. Być zwornikiem wymiany gospodarczej północ-południe i wschód-zachód. Bo Polska to największy kraj regionu i przez jej terytorium wiodą najkrótsze szlaki handlowe.

Nadchodzą wielkie geopolityczne zmiany. Wzrost potęgi chińskiej osiągnął tak wielkie rozmiary, że rozsadza obecny porządek świata. Zmuszając Amerykę do przeciwdziałania próbie wypchnięcia jej z kluczowego dla planetarnej hegemonii Zachodniego Pacyfiku. Temu służą transoceaniczne strefy wolnego handlu. Temu służy przerzucenie imperialnego potencjału na Morze Śródziemne XXI w. kosztem Europy. Tego skutkiem jest destabilizacja Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej, wreszcie Ukrainy. To najpewniej zaledwie przedsmak bezmiaru chaosu, który czeka świat w drodze od obecnego ładu międzynarodowego do przyszłego.