Nadal sporym zainteresowaniem cieszy się program wizy studenckiej w Kanadzie. Wiza studencka posiada także różne przywileje, np. współmałżonek lub konkubent zagranicznej studentki (lub odwrotnie) uzyskuje w Kanadzie otwartą wizę studencką, a zatem nie potrzebuje posiadać ani kontraktu pracy, ani LMIA. Studenci zagraniczni także mogą w Kanadzie pracować na pół etatu. Dodatkowym przywilejem jest to, iż student może starać się o wizę pracy po zakończeniu studiów, w zależności od trwania nauki może to być wiza na trzy lata, i jeśli otrzyma pracę, współmałżonkowie/konkubenci także mogą wizę pracy otrzymać.

        Istnieją także programy imigracyjne prowincji, które przyjmują studentów zagranicznych na pobyt stały, o ile posiadają oni kanadyjskiego pracodawcę.

        I oczywiście sama wiza pracy daje możliwości uzyskania pobytu stałego w programie federalnym i w programach prowincji.

        Ponadto minister imigracji oznajmił ostatnio w mediach, iż uważa studentów zagranicznych za najlepszy materiał na imigrantów, więc mam nadzieję, że może przywróci kategorię studencką programu dla doświadczonych, kiedy to studenci po dwóch latach nauki mogli już starać się o stałą rezydencję.

        Jaki może być powód odmowy wizy studenckiej? Otóż prawo imigracyjne wymaga, by student okazał się odpowiednimi funduszami na studia (minimum pierwszy rok) oraz by wykazał intencje powrotu po zakończeniu nauki, pomimo że prawo zezwala na staranie się o pobyt stały po zakończeniu nauki.

        Ważne jest zatem, by wziąć pod uwagę te czynniki i wymogi prawne. Brak odpowiedniej dokumentacji wspierającej podanie studenckie może w rezultacie zaowocować odmowną decyzją.

        Osoby posiadające mniejsze zasoby finansowe mogą posłużyć się listami gwarancyjnymi od rodziny lub przyjaciół w Kanadzie, którzy chcą zapewnić im na przykład zamieszkanie lub zamieszkanie i wyżywienie. Gwarantorzy powinni załączyć dokumenty swojego kanadyjskiego statusu (pobyt stały/obywatelstwo), także dokumentację swoich dochodów, np. list o zatrudnieniu i ostatnie zeznanie podatkowe. Ja osobiście złączam także dowody posiadania nieruchomości lub wynajmu lokalu mieszkaniowego oraz kopię ostatnich wypłat (zatrudnienie). Jeśli Wasz reprezentant posiada uprawnienia notaryzacyjne, warto uwierzytelnić list gwarancyjny.

        Proszę także pamiętać, że już niebawem także od studentów zagranicznych będzie wymagane, by posiadali zezwolenie na wlot do Kanady (eTA).

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
        OSOBY ZAINTERESOWANE PRAWEM IMIGRACYJNYM PROSIMY O KONTAKT: Tel./Text. 416-5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
        Posiadamy 18 lat doświadczenia. Z dużym sukcesem pomogliśmy setkom polskich imigrantów wyemigrować do Kanady.
        Możliwość konsultacji poprzez Skype (imigra.canada).
        Lokalizacja biura w centrum Mississaugi.
www.emigracjakanada.net

        Kiedy na niepowodzenia w życiu, w związku z brakiem mamy, skarży się kilku- czy kilkunastoletnie osierocone dziecko, to jest to naturalne. Ale dziwnie brzmiała ta skarga na los z ust 30-letniego mężczyzny, którego mama zresztą żyła. Była ona jednak od niego daleko przez ostatnią dekadę. I, jak mówił, nie chodziło o pilnowanie każdego kroku, ale poczucie, że matka jest tym życzliwym recenzentem poczynań, nawet już dorosłego dziecka.

        Jurek (Jerry) przebimbał ostatnie dziesięć lat, z tego osiem lat w Kanadzie. Jak twierdził, to i tak mu się udało tak długo omijać rafy policyjno-imigracyjne. Ale w końcu nastąpiła wpadka i Jurek, bez żenady zaczął opowiadać o swoich wzlotach i upadkach.

        Pobytu stałego nie traci się po 6 miesiącach od opuszczenia Kanady. Tak było kiedyś, choć do dziś wiele osób jest przekonanych, że zostanie im odebrana stała rezydencja, jeśli wybiorą się poza Kanadę na kilka miesięcy. Pobyt stały można także stracić, jeśli ktoś popełni przestępstwo kryminalne lub jeśli małżeństwo/związek konkubinatu rozpadnie się zbyt szybko i po uzyskaniu pobytu stałego na mocy programu łączenia rodzin.

        Znam nawet kobietę, która w obawie o utratę pobytu w Kanadzie (zamieszkuje obecnie w Miami w USA), zmuszona jest do częstego podróżowania do Kanady po 6-miesięcznej nieobecności w Toronto. Znajomi podpowiedzieli jej, że takie są zasady zachowania pobytu w Kanadzie. Można sobie tylko wyobrazić, ile musi ona niepotrzebnie wydać na bilety lotnicze. W dodatku towarzyszy jej małżonek, obywatel kanadyjski, a zatem pobyt stały nie zostanie jej odebrany nawet po dłuższej nieobecności w Kanadzie. Warto zaznajomić się z tą zasadą i wiedzieć, jakie są wyjątki od reguły, NIE KAŻDA BOWIEM OSOBA POSIADAJąCA STAłą REYDENCJę TRACI STATUS STAłEGO REZYDENTA PO DłUŻSZEJ NIEOBECNOśCI.

        Jak wygląda ta sprawa w świetle obowiązujących przepisów? Kodeks prawa imigracyjnego Kanady opisuje, jakie warunki muszą być spełnione, by stały rezydent Kanady nie stracił pobytu stałego. Jeszcze do tej pory wiele osób jest przekonanych, kierując się starymi zasadami, że pobyt traci się już po kilku miesiącach nieobecności w Kanadzie, jednak prawo zmieniło się i obligacja rezydencka została zmieniona na korzyść imigrantów.

        Prawo kanadyjskie wymaga, by osoba przebywała w Kanadzie fizycznie 730 dni, by utrzymać pobyt stały w okresie ostatnich pięciu lat. A zatem można być poza Kanadą przez trzy lata i nie stracić stałego statusu. Ponadto kanadyjski rezydent przebywający za granicą nie traci stałego pobytu, jeśli zamieszkuje poza Kanadą z kanadyjskim obywatelem – żoną, mężem, dzieckiem, partnerem w relacji konkubinatu.

        Osoby pracujące poza Kanadą dla kanadyjskiej korporacji czy dla kanadyjskiego rządu także nie tracą prawa stałego zamieszkania, nawet jeśli pozostają poza Kanadą przez wiele lat.

        Ponadto brane są pod uwagę wszelkiego rodzaju humanitarne okoliczności sprawy, a zatem na przykład, jeśli osoba przebywała poza Kanadą z przyczyn niezależnych od siebie i pragnie po latach powrócić do Kanady jako stały rezydent, pobyt stały nie zostanie odebrany. Oczywiście decyzja finalna zależy od urzędnika, wiele jednak podobnych spraw jest rozpatrywanych pozytywnie.

        Pobyt stały może być także odebrany na terenie Kanady osobie, która popełniła wykroczenie kryminalne.

        Co robić w przypadkach odebrania statusu stałego rezydenta? Osoba posiadająca pobyt stały ma prawo odwoływać się od tej decyzji, a zatem w zależności od zaistniałych okoliczności, nawet po odebraniu pobytu stałego jest szansa go uzyskać.

        Byli stali rezydenci mogą także skorzystać z opcji ubiegania się o pobyt stały, na przykład w programie humanitarnym, jeśli na przykład założą w Kanadzie rodzinę, istnieje także możliwość ponownego uzyskania pobytu poprzez łączenie rodzin.

        Przyznany warunkowy pobyt stały dla partnerów w relacji konkubinatu i małżeństwa nie zostaje odebrany, jeśli zaistnieje udokumentowana sytuacja przemocy domowej lub jeśli para posiada dziecko.

mgr Izabela Embalo
Licencjonowany doradca
prawa imigracyjnego
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ, WIZAMI PRACOWNICZYMI, STUDENCKIMI I INNYMI PROCEDURAMI IMIGRACYJNYMI, PROSIMY O KONTAKT: tel. 416 515 2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net
        Przyjmujemy także wieczorami i w niektóre weekendy po uprzednim zamówieniu wizyty.
        Nowa lokalizacja w centrum Mississaugi.

        Tak ich dowcipnie nazywano w  kanadyjskim areszcie imigracyjnym, a i oni czasami zwracali się do siebie “tawariszcz”, bo urodzili się jeszcze za panowania Związku Sowieckiego, ale w latach młodzieńczych byli świadkami i uczestnikami gwałtownych przemian ustrojowych i gospodarczych w swoim rodzinnym kraju. Byli w wieku 25-30 lat, przystojni, dobrze wyglądający, tzn. wysportowani, dynamiczni. Łączyło ich głównie to, że ich pierwszym językiem, którym posługiwali się na co dzień, był język rosyjski. Związku Sowieckiego, i różnie potoczyły się ich losy. Nazywajmy ich: Rosjanin, Uzbek, Kazach i Grek.

        Ten pierwszy urodził się w Moskwie w rodzinie prominenta partyjnego. Dorastający syn był głównym krytykiem poczynań ojca, szczególnie kiedy już podrósł i zaczął edukować się na ulicy, ogarniętej gorączką krytyki wszystkiego co stare, a „jedynie słuszny system” zaczął chylić się ku upadkowi. W wieku szesnastu lat wyfrunął z domu i po kilku miesiącach znalazł się w Kanadzie. Tutaj zapuścił korzenie. Czternaście lat udawało mu się uniknąć zatrzymania i deportacji.

        Często spotykam się z postawą, zwłaszcza w przypadku spraw małżeńskich lub konkubenckich, że osoby sponsorujące bliskich oraz osoby ubiegające się o stałą rezydencję są przekonane, że urząd imigracyjny MUSI WYDAć POZYTYWNą DECYZJę. Niestety, prawo imigracyjne i związane z tym konsekwentnie procedury DOKłADNIE  określają, kto może otrzymać pobyt stały i na jakich zasadach.

        Małżeństwo nie jest gwarancją otrzymania pobytu stałego, nie każdy obywatel, obywatelka czy rezydent spełnia wymogi sponsorowania i nie każdy kandydat może zostać przyjęty do kanadyjskiej społeczności. Nie wspominam już o bardzo istotnej i decydującej kwestii udowodnienia prawdziwości małżeństwa, i to nie urząd ma udowodnić małżeństwu, że jego podejrzenia są prawdą, tylko starający się o pozostanie (SPONSOR I KANDYDAT) muszą udowodnić i przekonać urząd, że ich ZWIąZEK JEST PRAWDZIWY I ZOSTAł ZAWARTY JEDYNIE W CELU ZAłOŻENIA RODZINY W KANADZIE, według prawnej zasady „burden of proof lies on the applicant”. Zawarcie małżeństwa nie chroni też w 100 procentach przed deportacją, mam tu na myśli osoby sponsorowane nieudokumentowane oraz osoby sponsorowane, posiadające rekord kryminalny.

        Często spotykana przeze mnie postawa, kiedy klienci, a najczęściej sponsorzy, wychodzą z założenia, że urząd imigracyjny jest niemalże zawsze zobowiązany przyznać wizę sponsorską-imigracyjną bliskiemu, jest bardzo błędna i może być tragiczna w rezultatach. Wystarczy sprawdzić listę odwołań od negatywnych decyzji ws. podań o łączenie rodzin, w tym sponsorstwa małżeńskiego, w kanadyjskich trybunałach odwoławczych (Immigration Appeal Division). Kolejki są tak długie, że wnoszący apelacje sponsorzy muszą czekać rok i dłużej na przesłuchanie.

        Rzeczywiście, sponsorzy posiadają prawa, jako osoby zamieszkałe w Kanadzie, to znaczy mogą złożyć podanie o sponsorowanie. Jednak  zanim zaczną Państwo jakąkolwiek procedurę sponsorowania, należy dowiedzieć się, jakie są zasady prawa imigracyjnego, w szczególności sponsorowania, wtedy unikną Państwo rozczarowania lub wspomnianej decyzji odmownej i ponownej „walki” o pozostanie osoby Wam bliskiej, w kanadyjskich trybunałach.

        Na szczęście, jeżeli podejdzie się do tematu poważnie i dobrze przygotuje się materiał dowodowy, szanse na pobyt stały są bardzo realne, ale nie należy bagatelizować procedur, a co najważniejsze - WYMOGóW PRAWA.

        Wiele osób błędnie myśli, że wysoki dochód i posiadanie legalnego stałego statusu w Kanadzie daje pełne prawo do kanadyjskiego łączenia rodzin (sponsorowania). Myślenie logiczne, ale nie zawsze zgodne z określonymi prawnie zasadami. Na przykład wydawać by się mogło, że dobry, stały dochód jest obowiązkowym wymogiem sponsorskim, a w praktyce okazuje się, że nie zawsze. W przypadku sponsorowania dzieci w określonym wieku lub współmałżonków nie ma bowiem określonego wymogu co do wysokości zarobków sponsora. W dodatku jeśli sponsor przebywa obecnie za granicą i nie ma dochodów w Kanadzie, nadal ma szanse na sponsorstwo partnera/partnerki, choć musi przekonać władze imigracyjne, że będzie w stanie utrzymać osobę sponsorowaną po powrocie do Kanady (zaakceptowane oferty i kontrakty pracy w Kanadzie). Niewiele osób zdaje sobie także sprawę, że jeśli sponsorowało poprzednio kogoś bliskiego w ramach łączenia rodzin i osoby sponsorowane pobierały zasiłek socjalny w czasie trwania sponsorstwa, wówczas w takich wypadkach ponowne sponsorowanie najprawdopodobniej nie zostanie zatwierdzone. Dotyczy to także sponsorstw trwających po rozwodzie czy osiągnięciu dojrzałości-samodzielności sponsorowanych  dzieci. Na przykład, jeśli mężczyzna sponsorował żonę, podpisał sponsorstwo na 10 lat w przeszłości i po roku się rozwiódł, a jego żona ponownie w Kanadzie wstąpiła w związek małżeński, nie następny współmałżonek jest za nią odpowiedzialny w świetle przepisów imigracyjnych, jedynie osoba, która pierwotnie podpisała sponsorstwo na pobyt stały. Dochodzę do wniosku, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tej obligacji imigracyjnej i w następstwie doświadcza wielu problemów w ewentualnych przyszłych sprawach imigracyjnych. Na szczęście, przepisy dotyczące sponsorowania współmałżonków zmieniły się korzystnie i obecnie wymagane są jedynie trzy lata sponsorstwa. Zmienił się niestety wymagany okres sponsorowania rodziców, o co często Państwo pytają, wymagane jest 20 lat zobowiązania sponsorskiego i nie ma możliwości, aby ten okres skrócić.

Izabela Embalo,
licencjonowany doradca
        OSOBY ZAINTERESOWANE UBIEGANIEM SIę O POBYT STAłY LUB WIZę IMIGRACYJNą INNEJ KATEGORII PROSZę O KONTAKT Z NASZYM BIUREM, TEL. 416 515 2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.,
www.emigracjakanada.net

        Kiedy Michał dotarł na swój oddział w areszcie imigracyjnym, ciągle cuchnęło od niego wódką. Ale czuł się tu zupełnie dobrze, bo trafił w to miejsce po raz drugi. Pierwszy raz znalazł się w areszcie przed dwoma laty. Już wówczas przebywał w Kanadzie pięć lat. Został złapany na nielegalnej pracy i dostarczony do aresztu.

        Wykupił go stamtąd brat, mający obywatelstwo kanadyjskie, wpłacając kaucję w kwocie czterech tysięcy dolarów. Po wyjściu z aresztu Michał dostał zezwolenie na pracę na rok. Zgłaszał się co miesiąc do urzędu imigracyjnego, a po roku  powiedziano mu, że ma opuścić Kanadę. Wtedy poszedł „w podziemie”. Kaucja przepadła. W tym czasie był już  po przejściach. Przybył do Kanady wraz z żoną na zaproszenie córki, która wraz z mężem miała stały pobyt. Przed zakończeniem  ważności wiz złożyli wnioski o uznanie ich za uciekinierów.

        Pisałam już dość dawno na temat spraw azylanckich, przestrzegając Państwa, że obecnie dla polskich obywateli sprawy takie są z góry skazane na przegraną z wielu powodów, między innymi dlatego, że jesteśmy obywatelami Unii Europejskiej, Polska jest krajem przyjmujących azylantów i rząd kanadyjski uważa, iż Polska jest krajem, którego obywatelom już od dawna nie należy się azyl.

        Ponadto niektórzy imigranci, chcący skorzystać z tego programu, musieliby przekonać specjalną komisję zajmującą się azylantami, że praktycznie w każdym kraju, gdzie zezwala nam się legalnie osiedlić, grozi nam prześladowanie, torturowanie, okrutne traktowanie, dyskryminacja rasowa, religijna itp. Nie trzeba być ekspertem prawnym, by zwykła logika podpowiadała, że podobnego typu sprawy o uchodźstwo dla polskich emigrantów są teoretycznie bezpodstawne. Oczywiście możemy mieć różne na ten temat opinie, ale  nikt  już nie widzi Polaków jako politycznych uchodźców. Jesteśmy bardziej emigrantami ekonomicznymi.

        Otrzymuję nadal zapytania od osób w tej kwestii, miałam także klientów, których namawiano usilnie na złożenie wniosku o uchodźstwo, i dlatego powracam do tego tematu. A zatem ja osobiście odradzam, by polski turysta składał wniosek o azyl w Kanadzie, a jeśli istnieje jakaś wyjątkowo rzadka, indywidualna historia Polaka prześladowanego lub który uważa, że jego prawa są w Polsce naruszane, warto bardzo dobrze rozważyć jego sytuację, biorąc pod uwagę, jakie są konsekwencje prawne złożenia podania o uchodźstwo.

        Obecnie bowiem wnioski od obywateli polskich są rozpatrywane bardzo szybko, kończą się najczęściej decyzją odmowną i nakazem deportacyjnym. Niektóre państwa, znajdujące się na liście krajów nieazylanckich (Polska jest na liście tych krajów), nie kwalifikują się odgórnie na program dla uchodźców i dlatego w świetle prawa azylanckiego, wnioski obywateli polskich nie są, w moim odczuciu, traktowane poważnie, a zatem decyzje odmowne wydawane są bardzo szybko. Po takiej decyzji negatywnej zaczynają się tylko problemy imigracyjne, ponieważ rząd kanadyjski chce taka osobę jak najszybciej z Kanady wydalić, a pozwala na to prawo, ponieważ każdy wnioskodawca o azyl , podpisuje odgórnie zgodę na deportację. Wiele osób nawet nie wie, że coś takiego podpisało.

        Brak znajomości języka, brak jakichkolwiek wyjaśnień przed złożeniem podania o azyl skutkuje  tym, że taka osoba staje w obliczu deportacji z Kanady i często z dożywotnim zakazem do niej powrotu, tylko dlatego że korzystała z programu ubiegania się o azyl w Kanadzie.

        Dlatego jeśli ktoś zaproponuje Państwu opcję składania wniosku o azyl, proszę dokładnie to rozważyć i skonsultować się ze specjalistą prawa imigracyjnego.

        Uwaga, wnioski humanitarne na terenie Kanady nie mają nic wspólnego z podaniami o azyl, często jest to mylone. Program humanitarny opiera się na zupełnie innych prawnych kategoriach, osoba składająca takie podanie nie otrzymuje odgórnego nakazu deportacyjnego i polscy obywatele nadal mają szanse na otrzymanie pobytu w tej kategorii, nawet jeśli są bez ważnej już wizy.

        Nie każdy kandydat ma mocne podstawy, ale osoby posiadające w Kanadzie dzieci (urodzone w Kanadzie lub nie), mają realna szanse na pobyt.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
        OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJą DO KANADY - POBYTEM STAłYM, SPONSOROWANiEM, STUDIAMI, ZATRUDNIENIEM, PROSIMY O KONTAKT: 416-515-2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net
        Lokalizacja biura w centrum Mississaugi, 25 Agnes Street (Dundas/Hurontario).

       Waldemar nosił niemieckie nazwisko, ale imię brzmiało jakby po polsku. Był jednak Niemcem z dziada pradziada, i to bez domieszki innej krwi. Urodził się w Ufie, stolicy Baszkirii na Uralu, za czasów sowieckich. Jak sam mówił, jego rodzina przywędrowała z Niemiec do Rosji wraz z Katarzyną II, carycą Rosji, a wcześniej księżniczką niemiecką. Ściągała ona do swojego imperium niemieckich rodaków, zarówno dużego formatu, jak i zwykłych rzemieślników i chłopów. Zdążała tym sposobem do ucywilizowania swoich nowych poddanych. W pewnym okresie Niemców było tak dużo, że utworzona została nawet autonomiczna republika niemiecka. Ale z kolei przyszła wojna i Niemcy sowieccy stali się elementem podejrzanym.

       Dziadkowie Waldemara mieszkali na Krymie. Po wybuchu wojny zostali zesłani na Ural, aby tam pracować w fabrykach zbrojeniowych. Niemcy sowieccy, pod nadzorem NKWD, solidnie produkowali czołgi i inną broń wykorzystywaną do walki z ich nazistowskimi rodakami.

     Zgłaszają się do mnie szczęśliwi nowożeńcy, planujący osiedlić się na stałe jako rodzina w Kanadzie. Jeśli mąż lub żona posiada kanadyjskie obywatelstwo, sprawa wydaje się prosta, bowiem każdy wie, że jeśli wstąpi w związek małżeński z kanadyjskim obywatelem/obywatelką lub stałym rezydentem (osobą posiadającą pobyt), sprawa powinna być prosta.

     Niestety, tak nie jest. Istnieją bowiem różne bariery prawne, które mogą w rezultacie przyczynić się do odmówienia sponsorstwa i, co się z tym wiąże, pobytu stałego.

     Oto kilka przykładów. Kanadyjski sponsor ogłaszał w przeszłości bankructwo i nie otrzymał decyzji zwolnienia z odpowiedzialności (discharge), osoba taka nie może sponsorować.

     Inny przykład to posiadanie rekordu kryminalnego za przemoc domową, jeśli wyrok był poważny lub jeśli w dokumentacji widnieje, iż kanadyjski sponsor dopuścił się przemocy z obrażeniem ciała, wówczas także przez określony czas nie będzie mógł zasponsorować.

     Jeszcze innym przykładem, o jakim już pisałam wcześniej, ale który warto przypomnieć, jest posiadanie tak zwanego długu sponsorskiego, a zatem jeśli ktoś sponsorował kiedyś żonę, męża, dzieci, rodziców...i sponsorowane osoby pobierały zasiłek socjalny, dopóki sponsor nie odda długu, jaki posiada wobec kanadyjskiego rządu, wówczas także nie może sponsorować członka rodziny.

     Podobnie posiadanie długu alimentacyjnego może zaprzepaścić szanse na sponsorowanie. Pytają mnie Państwo często, czy długi posiadane na przykład na kartach kredytowych czy inne bankowe wpływają na sponsorowanie. Otóż nie, rząd raczej wnika w długi, jakie pokazują niewywiązywanie się ze zobowiązań w stosunku do rodziny (np. alimenty dla dzieci), ponieważ może to świadczyć o braku odpowiedzialności za sponsorowaną żonę, męża, dzieci do Kanady, jakby osoba nie posiadała wiarygodności. Pożyczki bankowe zaciągnięte na dom, samochód nie są brane pod uwagę i nie stanowią przeszkody w sponsorowaniu.

     Należy także pamiętać, że kanadyjski sponsor musi posiadać dochód w Kanadzie lub jeśli przebywa poza Kanadą, ofertę pracy i przyszłe zatrudnienie w Kanadzie, by móc utrzymać sponsorowanych członków rodziny.

     W przypadku odmówienia sponsorowania istnieją drogi prawne, by nadal zawalczyć o łączenie rodzin i pozostanie na terenie Kanady, np. podania humanitarne czy odwołania z powodami humanitarnymi. Każda sprawa jest inna i warto wówczas przedyskutować swoją sytuację z doświadczonym specjalistą prawa imigracyjnego.

     Opisałam tylko niektóre bariery prawne sponsorów, którzy nie zawsze mogą w sposób prosty zasponsorować swoich bliskich, i warto zdać sobie sprawę z tych wymogów prawnych przed złożeniem wniosku.

     Posiadanie kanadyjskiego obywatelstwa lub stałej rezydencji nie daje automatycznie pełnego przywileju sponsorowania imigracyjnego.

Izabela Embalo

licencjonowanydoradca imigracyjny

     OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJą DO KANADY, PROSIMY O KONTAKT: TEL./TEXT: 416-515-2022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

www.emigracjakanda.net

Z dużym sukcesem pomogliśmy setkom polskich obywateli osiedlić się na stałe w Kanadzie. 18 lat doświadczenia!

  Biuro w dogodnym miejscu w centrum Mississaugi (Hurontario/Dundas).

    Jerzy, około 55-letni, średniego wzrostu, słusznej tuszy mężczyzna, przeszedł długą drogę życiową, zanim trafił do kanadyjskiego aresztu imigracyjnego. Pewne jego ścieżki życiowe były podobne do tysiąca innych polskich "nielegalnych", ale niektóre były dość oryginalne. Dość nietypowa była jego relacja z bratem, który zaprosił go do Kanady, oraz jego główne hobby, czyli gra na loterii.

    Jerzy ukończył studia politechniczne i pracował przez długie lata jako kierownik warsztatów szkoły zawodowej w jednym z uroczych miasteczek dolnośląskich. Był specjalistą od elektryki i mechaniki samochodowej. Później założył własny warsztat samochodowy i prosperował, już po przemianach ustrojowych, na początku całkiem nieźle. Ale schody się zaczęły, kiedy zaczęto sprowadzać z Niemiec setki tysięcy używanych samochodów. Głównie zatrudnienie przy nich mieli blacharze, bo najczęściej były to samochody po wypadkach, a więc trzeba był klepać ich blachę, ale silniki miały zupełnie sprawne. Zabiła też Jerzego konkurencja, bo jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać nowe warsztaty samochodowe. Dochody były coraz słabsze, a koszty utrzymania i kształcenia dwójki dorastających dzieci coraz wyższe.