Osoba mająca w głowie urządzenie służące do myślenia, a zatem człowiek, któremu media nie przerobiły mózgu na kisiel, nie potrzebuje lornetki, by wyraźnie dostrzec istotę sprawy: współczesna Europa znowu bawi się benzyną i zapałkami.
Ba. Bez większego ryzyka popełnienia błędu można zaryzykować twierdzenie, że z perspektywy przedmieść Lizbony, Madrytu czy Aten (zwłaszcza Aten), Europę właśnie pożera płomień. Tymczasem zapatrzone w Berlin paneuropejskie elity nadal bełkoczą: "Integracja jest dla Europy jedynym rozwiązaniem, ponieważ jedynym rozwiązaniem dla Europy jest integracja" – co człowiek przytomny pojmuje instynktownie: oto "integracja europejska" służy każdemu mieszkańcowi Europy bez wyjątku, pod warunkiem, że jest on Niemcem bądź urzędnikiem biurowym eurokołchozu.

Człowiek rozumny zwykle cieszy się wtedy, gdy jest szczęśliwy. Tymczasem dziś większości Polaków wmawia się, że szczęśliwi są wtedy, gdy się z czegoś cieszą. Tym sposobem życie zamienia się im w kabaret. Ale życie kabaretem nie jest.

Święta, święta i po świętach. Co w przełożeniu na nadwiślańskie realia oznacza, iż funkcjonariusze rodzimego aparatu represji, innymi słowy ludzie nie wiedzieć czemu nazywani w Polsce politykami, budzą się z letargu szturchani w odwłoki przez swoich mocodawców z bezpieczniackiego imperium. I trzymani na krótkich smyczach, wracają do codzienności. Do codzienności nadal limitowanej ściśle ramami geszeftu z przełomu lat 80-90. ubiegłego wieku.