Ostatnie ćwierć wieku w Polsce można określić mianem okresu usilnej polityki nękania naszego narodu przez wrogi nam układ "okrągłego stołu". W tym czasie unicestwiono ponad 6 milionów Polaków, czyli więcej niż nas uśmiercili Niemcy i Rosjanie w czasie II wojny światowej. Podobnie jak w czasie wojny zmuszono dalsze miliony Polaków do ucieczki z kraju, tak teraz nasi rodacy opuszczają dobrowolnie ojczyznę w poszukiwaniu chleba.

    Elity polityczne w każdym normalnym kraju bardzo się boją rosnących wskaźników bezrobocia, ponieważ  elektorat staje się wtedy płochliwy i zaczyna opowiadać się za zmianą rządu na grupę ludzi, która potrafi zwiększyć zatrudnienie i tym samym dobrobyt, stabilność oraz wzrost gospodarki. Giełdy kapitałowe, zniechęcone rosnącym bezrobociem, spadają do dołu, co dalej pogarsza sytuację gospodarczą, ponieważ kapitał jest potrzebny do tworzenia nowych miejsc pracy.

    2013 lat temu, Bóg ojciec, w ramach wychowywania swojego potomstwa, zesłał nam na ziemię swojego Syna, który przykładem miłości i wybaczania, a także za pomocą przykazań, przypowieści, rad i obietnic miał nam wskazać, jak żyć.

    Kto go powitał? Biedni pasterze, których nie było stać nawet na moherowy beret i podstawową edukację, uwierzyli, że narodzenie Dzieciątka jest wydarzeniem, które pozostanie z nami na wieki i będzie jedyną nadzieją ludzkości. Niewiele rozumiejąc, przyszli, przed Dzieciątkiem tępo uklęknęli i pochylili spocone, poczochrane, niemądre głowy.