Ruch Narodowy, Młodzież Wszechpolska, Nowa Prawica, Solidarni 2010 i inne organizacje prawicowe wezwały rodaków do uczestnictwa w marszu domagającym się dymisji rządu.
Do tysiąca osób zebrało się pod kolumną Zygmunta na placu Zamkowym, gdzie był szereg przemówień, a potem rodacy przeszli Traktem Królewskim, czyli Krakowskim Przedmieściem i Nowym Światem, pod Sejm.
Towarzyszyli im w strojach bojowych liczni policjanci, a sam Sejm był jakby fortecą.
Tam znów były przemówienia i przedstawienia kandydatów niektórych organizacji.

Organ Lucyfera
Wspomniałem w poprzedniej korespondencji, że byłem na prezentacji książki opisującej działalność organu Michnika.
Właśnie przeczytałem tę książkę zatytułowaną "Kościół Wyborczej", której autorem jest pan Artur Dmochowski.
Zasadniczo po tej lekturze, która odsłania "warsztat" "Gazety Wyborczej", którą S. Michalkiewicz słusznie zwie żydowską gazetą dla Polaków, a wielu przezywa "Gazetą Koszerną", człowiekowi chce się pluć, gdy widzi to pismo.

Mówcie sobie co chcecie, ale nie da się ukryć, że organizacja przestępcza o charakterze zbrojnym, w jaką bezpieczniackie watahy na swój obraz i podobieństwo przekształciły III Rzeczpospolitą, zdaje egzamin. Mam oczywiście na myśli świadomą dyscyplinę, jaką najwyraźniej musiał zatwierdzić ubecki sanhedryn, którego funkcjonariusze co rano nakręcają zarówno pana prezydenta Komorowskiego, jak i premiera Tuska oraz Umiłowanych Przywódców drobniejszego płazu, żeby ćwierkali, jak się należy, niczym nakręcany słowik ze słynnej chińskiej bajki. Sam akt nakręcenia miał miejsce oczywiście znacznie wcześniej, bo najważniejsze osoby w państwie zaczęły ćwierkać z tego klucza już w dwa dni po ujawnieniu pierwszych podsłuchanych rozmów, ale zanim nakazane treści zejdą na sam dół, trochę czasu musi upłynąć, toteż mieliśmy do czynienia z niedociągnięciami w postaci braku koordynacji. W rezultacie nawet resortowa "Stokrotka" ofuknęła pana premiera Tuska, który, niczym chłop krowie, poczciwie wyjaśniał, że ma rozkaz ratować państwo przed kelnerami. Gdyby polecenia oficerów prowadzących dochodziły na czas, to również "Stokrotka" wiedziałaby, jak się zachować, ale w sytuacjach nagłych zawsze zdarzy się coś nieprzewidzianego. Na szczęście teraz już wszyscy wiedzą, co i jak, toteż "Stokrotka", nawet przesłuchując Korwin-Mikkego, składała się jak scyzoryk, była słodka jak miód, jakby, nie przymierzając, naprzeciwko niej siedział sam nieboszczyk Bronisław Geremek.