Różne są relacje rodzinne opowiedziane w wielkiej i tej mniejszej literaturze. Były więc opowieści o trzech siostrach, o matce i córce, o córce i starym ojcu itd. Opowiadanie o dwóch siostrach nie będzie długie, ale dość intensywne w wydarzenia. 

Były tylko dwie, nie miały innego rodzeństwa. Pochodziły z zapyziałej wsi, choć rodzice dopilnowali, aby obie ukończyły szkoły średnie. Między Magdą i Kasią była różnica wieku czterech lat. Magda, starsza, była pięknością na całą okolicę. Kiedy więc w odwiedziny do sąsiedniej wsi, po latach pobytu w Kanadzie, przyleciał Wojtek, oszalał na punkcie Magdy. Poznali się na zabawie i przez pozostałe dwa tygodnie pobytu Wojtka w Polsce już się nie rozstawali. Cała okolica wiedziała o ich romansie.

Arkadiusz przyleciał z żoną do Kanady, by odwiedzić jej ciocię. Przybyli wraz z dwójką dzieci, chcieli osiedlić się na stałe w Kanadzie, gdyż widzieli tu lepsze perspektywy dla rodziny. Ciocia, starsza, samotna, bardzo ich namawiała do pozostania.

Arkadiusz był dość wziętym w Polsce mechanikiem samochodowym z wieloletnim doświadczeniem, pracował też za granicą i poznał angielski w sposób umożliwiający mu dość dobrą komunikację. Znalazł dość szybko firmę w Kanadzie, która chciała go zatrudnić na stałe. Firma wystąpiła o zgodę na zatrudnienie, było to w czasach, kiedy przepisy w tej kwestii były łaskawsze i kanadyjski pracodawca otrzymał zgodę na zatrudnienie polskiego fachowca. Pośrednik imigracyjny wysłał Arkadiusza z listem opisowym na granicę, by otrzymał wizę pracy. To była najszybsza i najtańsza droga. Na granicy urzędnik zaczął sprawdzać dokumentację i okazało się, że w dokumentacji i pozwoleniu na zatrudnienie był poważny błąd, ponieważ został wpisany inny zawód (mechanik silników przemysłowych), a w tym zawodzie Arkadiusz nie miał żadnego doświadczenia. Urzędnik na granicy odmówił wizy pracy ze względu na brak stażu pracy. Ktoś podpowiedział Arkadiuszowi, by inaczej załatwił sprawę. Można przecież wszystkie dokumenty w Polsce zorganizować za jakąś tam opłatą, nawet fałszywe. I tak Arkadiusz zrobił. Skontaktował się z znajomymi w Polsce, ktoś wystawił mu świadectwo pracy w zawodzie mechanik silników przemysłowych. Arkadiusz pojechał teraz na inną granicę – do innego urzędu, bo nie chciał spotkać tego samego urzędnika. Przedstawił wszystkie dokumenty i sfałszowane w Polsce świadectwo pracy. Wielkie było jego zdziwienie, kiedy urzędnik dokładnie przeegzaminował jego sprawę i pokazał mu kopię zeskanowanych poprzednich dokumentów z innej granicy. Urzędnik bardzo się zdenerwował i wydał decyzję negatywną wraz z nakazem natychmiastowej deportacji za imigracyjne oszustwo. Dobrze, że tylko na tym się skończyło i że nie wytoczono imigrantowi sprawy karnej. Arkadiusz miał tylko kilka dni na spakowanie się, w paszport wbito mu urzędową adnotację o zakazie przedłużenia pobytu czasowego, jego ważny status czasowy został też anulowany.

A można było zupełnie inaczej postąpić. Skoro był błąd w dokumentach z urzędu, Arkadiusz powinien ponowić podanie i poprawić błąd, zwyczajnie wpisać w dokumentację poprawną profesję za drugim razem. Jeśli pobyt czasowy się kończył, istnieje możliwość przedłużenia go w legalny sposób.

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, jak próba okłamania urzędnika może wpłynąć na ich sytuację, nie wspomnę już o podawaniu nieprawdziwych informacji lub fałszowaniu dokumentacji. Obecnie każdy posiada jedną kartotekę imigracyjną widoczną w systemie komputerowym i urzędy oraz ambasady Kanady na całym świecie mają możliwość sprawdzenia notatek czy kopii złożonej wcześniej dokumentacji. Weryfikacja nie jest teraz trudna. Okłamanie urzędnika lub wprowadzenie w błąd to poważne przewinienie względem rządu Kanady, bo jego reprezentantem jest właśnie urzędnik państwowy. Teraz Arkadiusz będzie miał o wiele trudniejszą sprawę, nie jest też gwarantowane, że urząd imigracyjny wyda zgodę na jego wjazd turystyczny.

Warto się też zastanowić, czy warto w ten sposób postępować, zaprzepaszczając niekiedy realną szansę na emigrację. Poprawa dokumentów i staranie się o wizę pracy z posiadanym stażem pracy otwierały drogę do pobytu stałego poprzez nominacje prowincji czy w innym programie.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny – Kanada
licencja # 506496

OSOBY ZAINTERESOWANE WIZAMI, POBYTEM, STUDIAMI, PRACĄ W KANADZIE PROSIMY O KONTAKT TEL. 416 5152022
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

POMAGAMY TAKŻE W SYTUACJI OTRZYMANIA ODMOWY, NAKAZU DEPORTACYJNEGO, niesłusznej decyzji.
POSIADAMY UPRAWNIENIA DO NOTARYZOWANIA DOKUMENTÓW IMIGRACYJNYCH (BEZPŁATNA USŁUGA DLA NASZYCH KLIENTÓW).

Są kraje, których obywatelstwo, a nawet tylko pobyt stały, jest uzyskać niezwykle trudno. Na przykład w Szwajcarii starania o obywatelstwo można rozpocząć po około dziesięcioletnim pobycie stałym. Są tacy stali rezydenci, którzy, dostrzegając trudności z tym związane, nawet po kilkunastoletnim stałym pobycie o obywatelstwo tego kraju nigdy się nie starają.

W Kanadzie stały pobyt albo uzyskuje się w kanadyjskich placówkach konsularnych, albo kiedy przebywa się już w Kanadzie, z urzędu imigracyjnego. Po co najmniej czteroletnim pobycie stałym można wystąpić o uzyskanie obywatelstwa, co zwykle trwa dwa lata. Wcześniej te okresy były łącznie o dwa lata krótsze.

Meksykańska nieudokumentowana imigrantka – Lucia Vega Jiminez, popełnia samobójstwo w imigracyjnym więzieniu. Nikt nie pisałby o tym, gdyby meksykańska grupa społeczna nie zwróciła na to tragiczne wydarzenie uwagi. Kobieta była imigrantką, która już raz deportowana powróciła do Kanady. Pierwsza deportacja odbyła się z powodu przegranej sprawy o azyl. Po deportacji imigrantce udało się powrócić dzięki przemytnikom, którzy przerzucili ją przez kanadyjsko-amerykańską granicę.

Do złapania Meksykanki doszło w kolejce miejskiej. Jak podają media, kobieta obawiała się powrotu do Meksyku, zagrażało jej niebezpieczeństwo ze strony byłego partnera. W Meksyku prawa kobiet prawie nie istnieją. Lucia powiesiła się w więzieniu imigracyjnym, zmarła po kilku dniach w szpitalu w Vancouverze. Miała zaledwie 42 lata. Znajomi wspominają ją jako bardzo miłą, pracowitą kobietę, która pomagała licznej rodzinie w Meksyku – matce i rodzeństwu. W Vancouverze zatrudniona była w lokalnym motelu. Nie była żadną kryminalistką, jedynie imigrantką walczącą o lepsze, godziwe życie dla siebie i swojej rodziny.

Zastanawia mnie, ile jest tak tragicznych przypadków imigrantów, którzy zdesperowani targają się na własne życie. Nie podaje się wszystkich informacji do wiadomości publicznej .Ile jeszcze takich przypadków doprowadzi do zmiany imigracyjnych procedur porządkowych. Możemy zrozumieć, że rząd kanadyjski musi wdrażać istniejące prawo, ale Kanada słynie w świecie z praw humanitarnych i przestrzegania praw człowieka. Ludzie powinni być traktowani po ludzku, czekać na deportację w godziwych warunkach, a okazuje się, że nie zawsze tak jest. Publikacje na temat przypadku Lucii podają, że nie miała ona możliwości uzyskania pomocy prawnej z urzędu, dostęp do prawnika jest ograniczony. Biednego imigranta często nie stać na zatrudnienie prywatnie adwokata. Nikt nie zapewnia też wystarczającej pomocy psychiatrycznej, która może być ratunkiem dla wielu uwięzionych imigrantów w momencie kryzysu.

Ten tragiczny przypadek wzbudził zainteresowanie organizacji humanitarnych, które rozpoczęły dochodzenie ws. warunków więziennych aresztowanych imigrantów. W wielu imigracyjnych aresztach brakuje wolnych miejsc, dlatego imigranci, którzy nie są przestępcami, są przetrzymywani w więzieniach wraz z osobami, które odbywają odsiadkę za poważne przewinienia kryminalne. Imigranci często czują się jak poważni kryminaliści, choć nimi nie są.

Wystąpiono z petycją, by aresztowanych imigrantów nie przetrzymywać w więzieniach, jedynie kontrolować ich poruszanie się specjalnymi obrączkami elektronicznymi, monitorującymi ich miejsce przebywania, także meldunkami. Większość nieudokumentowanych czy pracujących bez autoryzacji imigrantów aresztuje się za złamanie przepisów imigracyjnych i wówczas, kiedy urząd obawia się, że imigrant nie stawi się na wylot z Kanady, pozostanie bez statusu w ukryciu.

Urząd służb granicznych CSBA zajmujący się prawem porządkowym i procedurami deportacyjnymi rozważa zmianę procedur uwięzienia imigrantów. Utrzymanie nieudokumentowanych imigrantów w areszcie jest kosztowne, a współczesna technologia pozwala na inny rodzaj kontroli zatrzymanych nieudokumentowanych imigrantów.

Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
tel. 416-5152022 Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net