Prawo imigracyjne
Podobno oprócz 38 milionów Polaków mieszkających w Polsce, dalsze dwadzieścia milionów mieszka poza granicami tego kraju. Mieszkają w najodleglejszych zakątkach kuli ziemskiej. Ale chyba niezbyt wielu obywateli Luksemburga, urodzonych w tym maleńkim europejskim państwie, uważa się za Polaków i mówi po polsku.
David nosił nazwisko włoskie. To po ojcu, którego rodzice, tuż po drugiej wojnie światowej, z głębokiego, ubogiego południa Włoch, przywędrowali za chlebem, najpierw do Niemiec, a później osiedlili się w Luksemburgu, uzyskując obywatelstwo tego księstwa.
Matka Davida pochodziła z Polski, z Warszawy. Była to ładna blondynka, która dość szybko wyszła za mąż za o dziesięć lat starszego mężczyznę, dość zasobnego, szybko urodziła uroczą córeczkę, ale po kilku latach owdowiała. Mąż pozostawił jej dość okrągłą sumkę i prywatny biznes, który ona kontynuowała.
W przypadku sponsorowania rodzinnego, jeśli sponsor uzyska decyzję negatywną, ma prawo odwołać się (decyzje poza Kanadą). Odwołania pierwszego stopnia przeprowadza się w trybunale imigracyjnym, Immigration Appeal Division.
Ważne! Zawiadomienie o apelacji musi być złożone w ciągu 30 dni od daty otrzymania pisemnej negatywnej decyzji. Niestety, nie należy do rzadkości sytuacja, kiedy sponsor nie może apelować w swojej sprawie, ponieważ jest już za późno! Decyzje o odwoływaniu się od decyzji odmownej w sprawach łączenia rodzin muszą być podejmowane dość szybko.
W jakich sprawach ludzie najczęściej się odwołują? W przypadkach odmowy ze względu na posądzenie przez władze imigracyjne, że małżeństwo nie jest prawdziwe i wzięte jedynie z powodu otrzymania pobytu stałego w Kanadzie.
Podobnie apeluje się sprawy braku odpowiednich dochodów czy złego stanu zdrowia członków rodziny. Ważne jest, że w trakcie odwołania można przywołać tak zwane względy humanitarne, które są brane pod uwagę przez decydującego w sprawie przedstawiciela trybunału (Board Member), na przykład dobro dziecka czy rozbicie rodziny.
A zatem, jeśli odmawia się kanadyjskiemu sponsorowi sprowadzenia na stałe starszej matki ze względu na brak odpowiednich dochodów, trybunał weźmie pod uwagę na przykład to, że osoba taka jest zupełnie samotna czy sponsor w momencie odwołania ma już wystarczający dochód itp. Na odwołanie można czekać około roku - dwóch lat, więc sytuacja finansowa sponsora może zmienić się na lepszą, a zatem odwołanie jest także szybszym rozwiązaniem aniżeli składanie nowej aplikacji.
Ponadto apelacje są procesami de novo, co oznacza, że można zaprezentować wszystkie, także wykorzystane już w sprawie dowody i dokumenty. Nie ma też ograniczenia co do prezentacji dowodowej, inaczej niż w przypadku odwołań w sądzie federalnym. Trybunał imigracyjny przyjmie praktycznie wszystkie wiarygodne dokumenty, pod warunkiem że są one dostarczone w odpowiednim czasie, a zatem najpóźniej w 20 dni przed przesłuchaniem, choć w przypadku odwołań od negatywnych decyzji medycznych termin ostateczny złożenia dokumentacji apelacyjnej wynosi 60 dni.
Ważne jest, by przede wszystkim, w sprawach trudnych, informować klientów o możliwościach apelacji, gdyż istnieją sytuacje, kiedy łatwiej jest wygrać sprawę właśnie poprzez odwołanie się od decyzji negatywnej urzędnika imigracyjnego.
Świadomość tej prawnej możliwości jest też dużym komfortem dla wielu sponsorów, którzy pragną połączyć się w Kanadzie z najbliższymi. W dodatku, jeśli odwołanie pierwszego stopnia się nie powiedzie, sponsor może także odwoływać się od negatywnej decyzji w sądzie federalnym. Ja zalecam, by przygotować sprawę imigracyjną możliwie najlepiej już za pierwszym razem. Unikną wtedy Państwo kosztownych i długo trwających procesów sądowych.
Niestety, wiele osób zasięga rady specjalisty, dopiero wtedy kiedy jest już za późno lub kiedy sprawa staje się skomplikowana.
Izabela Embalo
Licencjonowany doradca imigracyjny
Kontakt tel. 416 5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net
Specjalizujemy się w imigracji polskich obywateli od 1998 roku. Pomogliśmy już setkom polskich imigrantów osiedlić się w Kanadzie, przybyć do pracy lub na studia.
piątek, 20 marzec 2015 12:38
Opowieści z aresztu deportacyjnego: Rodzinne związki
Napisane przez Aleksander ŁośPodobno z rodziną wychodzi się najlepiej na zdjęciu. Ale wydaje się, że jest to bardzo pesymistyczny stereotyp, powstały być może w wyniku wielu sytuacji, w których rodzinne związki nie pomagały w rozwiązaniu życiowych problemów, a wręcz odwrotnie.
Marcin i Wacek byli dalszymi kuzynami, byli mniej więcej w tym samym wieku, mieszkali w tym samym mieście, w środku Polski, chodzili do tej samej szkoły podstawowej, ale już do różnych szkół średnich.
Marcin zresztą szkoły średniej nie ukończył, bo mając piętnaście lat, został wysłany przez rodziców do ciotki do Toronto. Miał to być pobyt wakacyjny, dwumiesięczny, a zamienił się w sześć lat pobytu w Kanadzie. Przez ten okres Marcin nie odwiedzał Polski, nie widział się z rodzicami ani z młodszą siostrą.
Nie każdy kwalifikuje się na sponsora rodzinnego. Posiadanie kanadyjskiego obywatelstwa lub kanadyjskiej rezydencji nie jest wystarczające, by zakwalifikować się na kanadyjskie sponsorstwo rodzinne według przepisów imigracyjnych. A zatem można spotkać się z sytuacją, że kanadyjski obywatel wstępuje w związek małżeński z obywatelką polską, wysyła podanie imigracyjne o łączenie rodzin i ze zdziwieniem otrzymuje decyzję odmowną. W dodatku, kanadyjskie służby porządkowe wszczynają postępowanie deportacyjne żony, pomimo że jest ona prawomocną partnerka-członkiem rodziny.
Przypadki te nie należą do rzadkości. Powody mogą być różne, na przykład: osoba sponsorowała poprzednio współmałżonka/współmałżonkę. W czasie obowiązującego prawnie sponsorstwa, sponsorowany partner pobrał fundusze rządowe-zapomogę socjalną. Zasiłek otrzymał już w momencie separacji, czy nawet po rozwodzie, a sponsor nawet nie został o tym powiadomiony. Niestety, wiele osób nie jest informowanych przez rząd, że sponsorowana osoba zgłosiła się o pomoc socjalną. Ochrona danych osobowych, w niektórych sytuacjach okoliczności sprawy nie zezwalają na informowanie sponsorów. Wydaje się to trochę nielogiczne, ale przeciwstawne przepisy kreują niekiedy paradoksalne sytuacje prawne. Sponsor bowiem powinien być zawiadomiony w pierwszej kolejności, po to by mógł wywiązać się z obowiązku sponsorskiego. Ewentualnie, by mógł od razu zacząć spłacać sponsorski dług. Na szczęście, obecnie sponsoruje się współmałżonków/konkubentów tylko na trzy lata. Ponadto, jeśli małżeństwo czy relacja rozpadnie się w terminie do dwóch lat po otrzymaniu stałej rezydencji, pobyt może zostać odebrany. Mniejsze jest już zatem ryzyko dla sponsorów.
W takiej sytuacji drugie sponsorowanie nie będzie zaakceptowane, dopóki sponsor nie odda pobranych funduszy. Może się to zdarzyć także w przypadku sponsorowania na przykład rodziców. Urząd imigracyjny ma pełne prawo wydać decyzję negatywną. Spotkałam się z podobnymi sprawami. Można zrozumieć, iż obowiązują przepisy, wymogi, których musimy przestrzegać, zastanawia mnie jedynie kwestia tego, że bardzo często sponsor nie posiadał żadnej informacji z urzędu socjalnego o pobraniu zasiłku w trakcie sponsorowania. Praktycznie nie ma żadnej nad tym kontroli. A problem pojawia się wówczas, kiedy ktoś chce zasponsorować drugiego partnera, co nie jest niespodzianką wśród imigracyjnych społeczności etnicznych. Imigranci bardzo często zakładają rodzinę z osobami ze swojego kraju lub tej samej narodowości.
Przypadek drugi, to osoby, które ogłosiły upadłość konsumencką i nie otrzymały prawnego "wybaczenia" (discharge). Te sprawy są dość rzadkie, ponieważ większość osób, które po raz pierwszy ogłosiły upadłość, otrzymuje prawne wybaczenie.
Opisane przypadki nie są jedynymi sytuacjami prawnymi powodami odmowy sponsorowania. Od decyzji odmownych można się odwołać, ewentualnie poprosić o specjalne względy humanitarne, ale są to o wiele trudniejsze procedury i nie ma gwarancji na pozytywny rezultat.
Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ DO KANADY – SPONSORSTWEM RODZINNYM, POBYTEM STAŁYM, WIZĄ PRACY, STUDIÓW LUB INNĄ PROCEDURĄ IMIGRACYJNĄ, PROSIMY O KONTAKT: TEL. 416 5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.emigracjakanada.net.
piątek, 13 marzec 2015 10:24
Opowieści z aresztu deportacyjnego: Podrzutki
Napisane przez Aleksander ŁośNie tak dawno polski zakonnik pracujący na jednej z wysp karaibskich powiedział, że największym problemem kraju wyspiarskiego, w którym pracuje, jest fakt, że w około 80 proc. wypadków rola ojców dzieci sprowadza się do ich spłodzenia. Po urodzeniu są one na wyłącznym utrzymaniu biednych matek, a wychowuje je ulica.
Kazik nie był aż tak złym ojcem. Dał życie pięciorgu dzieciom, zajmował się trochę nimi, a później tak jakoś wyszło, że to inni głównie zajmowali się ich utrzymaniem i wychowaniem. Podobno kukułki zapłodnione jaja składają w gniazdach innych ptaków, które je wysiadują, a następnie karmią młode kukułki wraz ze swoim potomstwem.
Statystyki i przeprowadzone śledztwa imigracyjne wykazały, że wiele osób ubiegających się o pobyt stały czy obywatelstwo w Kanadzie, dokonywało fałszerstwa informacji w swoich podaniach imigracyjno-obywatelskich. Na przykład, ktoś uzyskał pobyt stały w Kanadzie, ale po otrzymaniu stałej rezydencji opuścił Kanadę ze względów zatrudnienia czy rodzinnych. Prawo imigracyjne określa, kto traci pobyt stały i po jakim czasie przebywania poza Kanadą. Ponadto, po określonym czasie zamieszkiwania w Kanadzie, można ubiegać się o kanadyjskie obywatelstwo, obecnie są to 2-3 lata fizycznego zamieszkiwania w Kanadzie, w zależności od sytuacji indywidualnej kandydata, choć istnieją wyjątki od tej reguły.
Sprawa była dość nieskomplikowana. Stały rezydent wracał do Kanady i wypełniał formularz obywatelski, podając nieprawdziwe informacje, to znaczy zatajał informacje o swoim pobycie poza Kanadą. Brak rejestracji wylotów, ochrona danych osobistych, brak wymiany informacji pomiędzy urzędami i organizacjami, utrudniały przeprowadzenie dokładnej analizy informacji w podaniu. Zwyczajnie wierzono wnioskodawcom. Niektórzy proszeni byli o dosyłkę dodatkowych dokumentów, ale najczęściej rozliczenia podatkowe, posiadanie nieruchomości i lista wizyt u lekarza były wystarczające, by przekonać urzędnika o tym, że obywatelstwo kanadyjskie powinno być przyznane. Dlatego wiele osób niespełniających wymogu prawnego otrzymało kanadyjskie obywatelstwo. Fałszowania informacji w podaniu było masowe. Niektóre firmy specjalizowały się w produkowaniu rozliczeń podatkowych i innych dokumentów.
Obecnie realia się zmieniają. Czym więcej nadużyć, tym bardziej prawo zmienia się, zaostrzając wymogi i kontrole. Rząd kanadyjski zapowiada zwiększenie kontroli oraz zmianę prawa, które zezwoli na wymianę informacji pomiędzy urzędem skarbowym, policją, strażą graniczną oraz urzędem imigracyjnym. Osoby, które popełnią wykroczenie podawania nieprawdziwych informacji, mogą być surowo karane; domyślam się, że pobyt stały może zostać tym imigrantom odebrany.
Dlaczego wielu imigrantów starało się utrzymać stały pobyt i uzyskać obywatelstwo? Niektórzy pobierali zwroty podatkowe, w tym dla dzieci, i korzystali z dodatkowego, atrakcyjnego dochodu. Stali rezydenci i obywatele mają także dostęp do bezpłatnej służby zdrowia, która w wielu krajach świata jest albo na niskim poziomie, albo kosztowna. Dodatkowo, uzyskanie obywatelstwa dla rodziny, a zatem dla dzieci dawało możliwości taniego wykształcenia w Kanadzie. O wiele więcej płacą za edukację w Kanadzie międzynarodowi studenci.
Izabela Embalo
licencjonowany doradca imigracyjny
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ DO KANADY – SPONSORSTWEM RODZINNYM, POBYTEM STAŁYM, WIZĄ PRACY, STUDIÓW LUB INNĄ PROCEDURĄ IMIGRACYJNĄ, PROSIMY O KONTAKT TEL. 416 5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..">Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
Specjalizujemy się w imigracji polskich obywateli od 1998 roku. Z dużym sukcesem pomogliśmy setkom imigrantów osiedlić się w Kanadzie, przybyć do pracy lub na studia.
Kiedy tsunami uderzy z całą siłą, niszczy i zabija wszystko co na drodze. Zwykły wiatr strąca z drzew liście i suche gałązki, a w porywie może zerwać z głowy kapelusz. Ale są też pośrednie fazy niszczących zjawisk przyrody.
Podobnie ma się z migracją ludności. Z Kosowa uciekła, z obawy przed atakami muzułmanów, prawie cała ludność pochodzenia serbskiego, tak więc pozostali tam prawie wyłącznie Albańczycy, którzy chcą w pełni zawładnąć tą serbską prowincją. Obecna kanadyjska polityka imigracyjna powoduje, że w dużych miastach, jak Toronto czy Vancouver, systematycznie powiększają się getta azjatyckie.
Weźmy jednak pod lupę sprawę, wydaje się, marginalną: problem przemieszczania się z Europy do Kanady Cyganów. Sami siebie nazywają "Roma", bo mają świadomość, że z nazwą ich plemienia, w różnych językach (Cygojne, Gypsy), wiążą się złe skojarzenia. W języku polskim na przykład powstał czasownik "cyganić", co znaczy tyle co "kłamać, oszukiwać". Ale głównie wytworzył się, po wielowiekowym obcowaniu z Cyganami, w wielu krajach europejskich stereotyp Cygana złodzieja.
Ponowne zmiany przepisów dla pracodawców, którzy chcą zatrudnić zagranicznych pracowników w programach, gdzie wiza pracy posiada restrykcje, choć pracodawca nie musi ubiegać się o zezwolenia na zatrudnienie pracownika LMIA.
Według nowych zasad, pracodawcy kanadyjscy muszą się wpierw zarejestrować i podać wszelkie szczegółowe dane dotyczące firmy i stanowiska pracy. W dodatku muszą uiścić specjalną opłatę w wysokości 230 dolarów.
Opłata ta, jak informuje rząd kanadyjski, będzie przeznaczona na wdrożenie procesu kontroli pracodawców.
A zatem urząd kanadyjski nie tylko narzuci na pracodawców nowe zobowiązania, będzie także kontrolował, czy oferta była rzetelna i czy przestrzegane są warunki umowy pomiędzy pracownikiem i firmą kanadyjską.
Jeśli firma nie wywiąże się z prawnych i finansowych zobowiązań, mogą być nałożone kary. Firma może mieć też zakaz sprowadzania pracowników zagranicznych w przyszłości.
Myślę, że niektórzy pracodawcy nie będą zbyt chętni, by poddać się kontrolom rządowym i tym dodatkowym zobowiązaniom, choć po zmianie przepisów i zaostrzeniu warunków sprowadzania zagranicznych pracowników latem 2014, deficyt kadrowy w Kanadzie jest większy i nadal brakuje pracowników zagranicznych.
Paradoksem staje się sytuacja, w której rząd zaostrza przepisy, a niektóre kanadyjskie przedsiębiorstwa albo bankrutują, albo się zamykają tylko dlatego, że brakuje ludzi do pracy.
Kanada nie jest samowystarczalna, jeśli chodzi o siłę roboczą.
Ja też osobiście uważam, że niektóre prace są wykonywane przez imigrantów, dlatego że wielu Kanadyjczyków nie chce aż tak ciężko pracować, ale może się mylę.
Przyznam się, że od kiedy zaczęłam zajmować się prawem imigracyjnym w 1998 roku, nie widziałam tak dynamicznych zmian prawnych, i w mojej opinii, wiele zmian wcale nie jest tak bardzo korzystnych dla gospodarki i społeczności Kanady.
Zastanawia mnie także przyszłość tego kraju, bo ostatnie lata pokazują, że polityka imigracyjna nie przyniosła oczekiwanych rezultatów.
Pracodawcy, którzy wystawiają kontrakt zagranicznym pracownikom bez opinii rynku pracy, powinni zapoznać się z najnowszymi przepisami (21 lutego 2014).
Izabela Embalo
licencjonowany
doradca imigracyjny
Kanada
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ DO KANADY – SPONSORSTWEM RODZINNYM, POBYTEM STAŁYM, WIZĄ PRACY, STUDIÓW LUB INNĄ PROCEDURĄ IMIGRACYJNĄ, NA PRZYKŁAD ODDALENIEM DEPORTACJI CZY PRZEDŁUŻENIEM POBYTU CZASOWEGO, PROSIMY O KONTAKT Z NASZĄ KANCELARIĄ: TEL. 416 5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
WWW.EMIGRACJAKANDA.NET
piątek, 27 luty 2015 12:54
Opowieści z aresztu deportacyjnego: Los kobiety
Napisane przez Aleksander ŁośLosy niektórych ludzi są tak bogate w wydarzenia, nawet jeśli nie żyją w czasach wojny, że mogłyby stanowić dobry scenariusz filmowy. Zwykle nie są to losy ludzi osiadłych przez całe życie w jakiejś zapadłej dziurze. Zwykle też takie bogate życiorysy mają ludzie nieprzeciętni.
Matka Racheli przeżyła obóz koncentracyjny w Baden-Baden w Niemczech. Wkrótce poznała obywatela Szwajcarii i wyszła za niego za mąż. Pochodził z dobrze sytuowanej rodziny osiadłej od pokoleń w Zurychu, czyli centrum niemieckojęzycznej części Szwajcarii. Rodzina ta miała poglądy antysemickie. Ojciec Racheli wiedział więc, że po ożenku z Żydówką nie ma co pokazywać się w rodzinnych stronach. Dopiero tuż przed śmiercią jej matka została zaakceptowana przez rodzinę swojego zmarłego już męża.
Wyjechali do Hiszpanii i zamieszkali w Katalonii, z tego przez znaczną część życia mieszkali w stolicy tej prowincji, Barcelonie. Rachela z rozrzewnieniem wspominała to piękne miasto jej młodości. Była ona najmłodszą z ośmiorga dzieci, przy czym miała tylko samych braci.
Co się dzieje w przypadku, jeśli ktoś – turysta w Kanadzie – straci swój imigracyjny status? Powody mogą być różne, na przykład przeoczenie daty wygaśnięcia wizy, zmiana decyzji opuszczenia Kanady w ostatniej chwili, odmowna decyzja ws. podania o przedłużenie pobytu czasowego (pobyt turystyczny, wiza pracy, wiza studencka).
Czy należy natychmiast opuścić Kanadę, by nie złamać kanadyjskich przepisów? Czy grozi to osobie bez ważnego statusu deportacją?
Wiele pytań nasuwa się osobie, która właśnie w takiej sytuacji się znajduje.
Jeśli turysta złożył podanie o przedłużenie pobytu i otrzymał decyzję odmowną, list z urzędu informuje, że należy opuścić Kanadę natychmiast, a jeśli nie, akcja porządkowo-deportacyjna może zostać wszczęta.
W rzeczywistości nie wygląda to tak groźnie. Kanadyjskie prawo imigracyjne zezwala bowiem, by poprosić o przywrócenie utraconego statusu w ciągu 90 dni. Dotyczy to także osób, które posiadały ważną wizę pracy lub studiów. A zatem nie trzeba panikować, jeśli są powody, by pozostać, warto wykorzystać imigracyjne przepisy na swoją korzyść.
Ważne jest, by nie złożyć podania zbyt późno. Jak wyliczyć 90 dni? Czy jest to czas dany od momentu wygaśnięcia wizy?
Otóż liczy się data pisma urzędowego, które informuje o decyzji odmownej. Właśnie od daty pisma należy policzyć 90 dni, by złożyć podanie o przywrócenie legalnego statusu czasowego.
Ponadto, od momentu wysłania podania, osoba jest nadal legalnie w Kanadzie i do momentu otrzymania decyzji. Pozytywna decyzja kończy się otrzymaniem specjalnego dokumentu, potwierdzającego status rezydenta czasowego w Kanadzie.
Opłata imigracyjna wynosi 200 dol. Formularz imigracyjny można złożyć w wersji klasycznej – podanie papierowe, lub podanie elektroniczne.
Uwaga, bardzo ważne jest, by załączyć kopię ważnego paszportu. Urząd wyda decyzję negatywną, jeśli nie otrzyma dokumentu ważnego paszportu.
Podanie należy odpowiednio umotywować, wyjaśniając przyczynę utraty statusu w Kanadzie. Większość dobrze przygotowanych podań kończy się pozytywną decyzją, neutralizującą pobyt bez ważnej wizy imigracyjnej.
IZABELA EMBALO
DORADCA IMIGRACYJNY
KANADA
OSOBY ZAINTERESOWANE IMIGRACJĄ DO KANADY – SPONSORSTWEM RODZINNYM, POBYTEM STAŁYM, WIZĄ PRACY, STUDIÓW LUB INNĄ PROCEDURĄ IMIGRACYJNĄ, NA PRZYKŁAD ODDALENIEM DEPORTACJI CZY PRZEDŁUŻENIEM POBYTU CZASOWEGO, PROSIMY O KONTAKT.
TEL. 416 5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Specjalizujemy się w imigracji polskich obywateli od 1998 roku.
Pomogliśmy setkom imigrantów osiedlić się w Kanadzie.
