Jak powiedział marszałek von Clausewitz, wojna jest kontynuacją polityki, lecz przy użyciu innych środków. Środkami tymi bywały włócznie, miecze, armaty i bomby. W erze cyfrowej mogą być nimi także wirusy, mailbomby czy DDoS (distributive denial of service). Ekspert Johny Ryan stwierdził nawet, że „ataki informacyjne są największą innowacją w dziedzinie prowadzenia wojen od czasu wymyślenia prochu”.Wojny cybernetycznej (cyberwar) nie należy mylić z wojną sieciową (netwar). Netwar to wojna propagandowa, mająca na celu osłabić morale przeciwnika i wpłynąć na jego myślenie. Z kolei uderzenia cybernetyczne służą zniszczeniu lub zaburzeniu funkcjonowania systemów informatycznych i/lub komunikacyjnych. Mogą one być wymierzone przeciwko podmiotom prywatnym, od których haker chce np. wykraść cenne informacje, albo przeciwko instytucjom rządowym. Choć cyberataki wydają się pieśnią przyszłości, w praktyce zdarzają się coraz częściej.

Wojny cybernetycznej (cyberwar) nie należy mylić z wojną sieciową (netwar). Netwar to wojna propagandowa, mająca na celu osłabić morale przeciwnika i wpłynąć na jego myślenie. Z kolei uderzenia cybernetyczne służą zniszczeniu lub zaburzeniu funkcjonowania systemów informatycznych i/lub komunikacyjnych. Mogą one być wymierzone przeciwko podmiotom prywatnym, od których haker chce np. wykraść cenne informacje, albo przeciwko instytucjom rządowym. Choć cyberataki wydają się pieśnią przyszłości, w praktyce zdarzają się coraz częściej.

Ciekawe, że co ktoś się bierze za postępowe reformy w edukacji i wychowaniu polskiej młodzieży - to zaczyna od wyrzucania ze spisu lektur Sienkiewicza.

Ciekawe, że co ktoś się bierze za postępowe reformy w edukacji i wychowaniu polskiej młodzieży - to zaczyna od wyrzucania ze spisu lektur Sienkiewicza.Nasz pierwszy literacki noblista zawsze podpada pod jakiś paragraf. Brała się już za rugowanie go i sanacja pod wezwaniem osławionych „reform jędrzejewiczowskich”, tępili komuniści, a teraz stoi w gardle politpoprawusów. I nie sposób się w sumie dziwić: „Ogniem i mieczem” pozostaje w sprzeczności ze strategiczną przyjaźnią z Ukrainą, „Krzyżacy” są germanofobiczni, „Quo vadis” opresyjno religijne, a „W pustyni i w puszczy” - uuu, to już najgrubsza sprawa, książka ta nie nadaje się do niczego bez względu na ustrój, a już zwłaszcza dla młodzieży.