Japończycy doszli do takiej perfekcji w podrabianiu amerykańskich motocykli, że wyprodukowali wierny model h-d FLSTC heritage softail classic. Złośliwi mówią, że te dwie maszyny różnią się tylko faktem, iż japoński produkt stworzony jest w systemie metrycznym, a amerykański – calowym. Yamaha road star powstała w 1999 roku i w wersji silverado (ze skórzanymi sakwami, przednią szybą i trzema reflektorami) naprawdę była niezwykle podobna do żywej legendy, jaką jest softail classic. Z biegiem czasu, po kilku modyfikacjach, nabrała nieco indywidualnych cech. Model na sezon 2012 ma plastikowe sakwy polakierowane w takim samym kolorze jak zbiornik paliwa i błotniki. Nadal jednak konstrukcja wzoruje się na maszynie Harleya.

Motocykl Yamahy jest ciężki – jego waga wynosi 352 kg. Serce maszyny stanowi widlak o pojemności 1670 ccm (u harleya jest to 1690 ccm), o długim skoku tłoka w cylindrach (113 mm), co powoduje, że road star ma potężny moment zamachowy wynoszący 100 lb-ft przy niskich obrotach (2500). Od kilku lat Japończycy stosują w tej maszynie układ wtrysku paliwa, co umożliwia łatwiejsze uruchomienie oraz likwiduje potrzebę rozgrzewania silnika przed jazdą. Pompa wtrysku znajduje się w baku – jest tam też jeszcze kilka innych urządzeń, dlatego mimo sporych rozmiarów zbiornik paliwa mieści 18 litrów benzyny, co pozwala na pokonanie dystansu 270 km. Transmisja mocy na tylne koło odbywa się za pomocą pasa. Skrzynia biegów posiada pięć przełożeń. Pierwsze trzy biegi są niezwykle "krótkie" – a ostatni pracuje prawidłowo dopiero, gdy przekroczymy siedemdziesiątkę. W czasie "cruisowej" prędkości (około 100 km/godz.) motocykl jest cichy i ma niskie obroty.

      Na sezon 2012 yamaha road star silverado polakierowana jest w kolorze pearl white. W wersji S posiada więcej chromowanych elementów. Do końca września z uwzględnieniem 400-dolarowej bonifikaty, maszyna kosztuje w Kanadzie 15.499 dolarów – o cztery tysiące taniej niż motocykl H-D.

  Motocykle Hondy z silnikiem o pojemności 750 ccm należą do najbardziej popularnych maszyn typu cruisers na kontynencie północnoamerykańskim. Model shadow aero, zbudowany w stylu retro, ale naładowany nowoczesnymi rozwiązaniami, jest szczególnie pożądany wśród amatorów dwóch kółek mieszkających w Kanadzie. O jego tu powodzeniu decyduje umiarkowana cena – nowiutka maszyna kosztuje 8500 dolarów.

      Motocykl napędzany jest chłodzonym cieczą silnikiem o pojemności 745 cm3 z rozrządem typu SOHC oraz trzema zaworami na cylinder w układzie V-2. Pewny rozruch, natychmiastowa reakcja na otwarcie przepustnicy, płynne i dynamiczne przyspieszanie zapewnia system wtrysku paliwa z nowym oprogramowaniem działania. Ciasno zestopniowana 5-stopniowa przekładnia umożliwia osiąganie dobrych przyspieszeń z dowolnych prędkości. Moc przenoszona jest na tylne koło za pomocą wałka kardana. Zadbano o zwartą budowę silnika, by siedzenie kierowcy mogło być umieszczone odpowiednio nisko (661 mm). Wyprostowana pozycja kierowcy daje poczucie pełnej kontroli i umożliwia wykorzystanie zwrotności motocykla. Wszystkie elementy nadwozia opracowano z myślą o sprawnym manewrowaniu. Wystylizowano silnik V-2, tak by wyglądał na chłodzony powietrzem, choć w rzeczywistości kontrolę temperatury sprawuje układ chłodniczy z cieczą. Elementy wykończenia pokryto chromem, motocykl otrzymał wykonane na wysoki połysk szprychowe koła i stylizowany podwójny tłumik wydechu. Charakterystyczny zbiornik zgrabnie zwęża się ku tyłowi. Z przodu znajdziemy 17-calowe, szprychowe felgi oraz tarczę hamulcową średnicy 276 mm wraz z dwutłoczkowym zaciskiem. Z kolei tylne koło wyposażone zostało w hamulec bębnowy z układem ABS, a felga ma 15 cali średnicy. Jak już wspomniałem, cruiser Hondy kosztuje w Kanadzie 8499 dolarów i dostępny jest w tym sezonie w jednym kolorze: candy red.

      Gdy w 2002 roku odwiedziłem torontońską wystawę motocyklową - nie mogłem uwierzyć, że prezentowany obok motocykl pochodzi ze stajni Harleya. Minęło 10 lat i właśnie firma postanowiła uczcić rocznicę rozpoczęcia produkcji tego udanego modelu tak bardzo różniącego się od pozostałych maszyn H-D. Wszystkie modele VRSC na rok 2012 udekorowane zostały znaczkami upamiętniającymi 10-lecie tej serii. Również jego nowe kolory mają nawiązywać do oryginalnego modelu V-rod – lakier brilliant silver pearl nawiązuje do anodyzowanego aluminium oryginalnego modelu V-Rod, w którym w 2002 roku po raz pierwszy zastosowano chłodzony cieczą silnik revolution V-Twin. W tworzeniu tego silnika brała udział firma Porsche.

      10 lat temu harleye po raz pierwszy w ruszyły na chłodzonych cieczą silnikach revolution V-Twin o pojemności 1250 cm3 z podwójnymi górnymi wałkami rozrządu, czterozaworowymi głowicami cylindrów i elektronicznym portem sekwencyjnego wtrysku paliwa. Układ transmisyjny posiada specjalne sprzęgło poślizgowe, pięciostopniową skrzynię biegów oraz niezwykle wytrzymały pas napędowy z włókien węglowych. Wyposażenie obejmuje również opony radialne Michelin Scorcher, w tym tylną szerokości 240 mm. Standardem są również potrójne hamulce tarczowe Brembo i ABS. Wszystkie modele V-Rod wyposażono również w system zabezpieczeń Smart Security System z brelokiem do bezdotykowej identyfikacji. Aby podkreślić jego charakter, do srebrnego V-Rod 10th Anniversary dopasowano kolorystycznie ramę. Dzięki temu ten model stał się unikatowym w linii V-Rod. Dodatkowo motocykl zdobią chromowane i polerowane powierzchnie silnika, układu wydechowego i prędkościomierza.

      W ciągu zaledwie dziesięciu lat, rodzina V-Rod poszerzyła się o wiele nowych modeli. V-Rod zawitał na tory wyścigowe w 2007 roku, stanowiąc bazę dla modelu Custom Vehicle Operations V-Rod Destroyer – fabrycznego motocykla wyścigowego typu drag. Był również inspiracją dla modelu Harley-Davidson Screamin' Eagle/Vance & Hines V-Rod, czterokrotnego mistrza świata w zawodowych wyścigach Pro Stock Motorcycle.

W sezonie 2012 H-D produkuje 32 modele swych maszyn.

 Raider i raider S to dwie pięknie skrojone maszyny, które można nabyć w salonie Yamahy w Kanadzie. Klasyczny raider ma nieco więcej czerni jeśli porównywać go do modelu S, ale w rzeczywistości są to identyczne motocykle. Oba posiadają doskonale wystylizowane nadwozie, z siedziskiem znajdującym się zaledwie 70 centymetrów nad ziemią. Kierowca trzyma szeroką kierownicę i obejmuje kolanami bak w kształcie wydłużonej kropli, taki sam często możemy zobaczyć u chopperów. Silnik o pojemności 1854 cc jest chłodzony powietrzem, a jego zasilanie odbywa się za pomocą wtryskiwaczy. Jest to największy silnik Yamahy, firma stosuje go przy konstrukcji jeszcze pary swych motocykli: roadlinera i stratolinera. Motor osiąga pełną moc przy 2500 obrotów wału, co pozwala mu maksymalnie nią operować przy zakresie prędkości 90-120 km/godz.

      Napęd z 5-biegowej przekładni przekazywany jest na tył za pomocą   pasa. Projektanci maszyny świetnie wkomponowali w jej sylwetkę mały chromowany reflektor, który znajduje się na widełkach obejmujących 21-calowe, odlewane z aluminium koło. Całość uzupełnia szerokie tylne koło i pięknie poprowadzony dwururowy chromowany tłumik z mocno ściętymi końcówkami. "Chopperowy" charakter maszyny podkreśla ucięty tylny błotnik.

      Raider, mimo chłodzenia silnika powietrzem, ma dużą masę – w pełni gotowy do jazdy waży 331 kg. By zatrzymać taką masę, niezbędne są mocne i niezawodne hamulce. Raider wyposażony został w dwie tarcze z przodu (średnica 298 mm) i jedną z tyłu średnicy 310 mm. Z tyłu również znajdziemy najszerszą oponę, jaką zastosowano w wyrobach Yamahy – ma ona szerokość 210 mm. Bak mieści 16 litrów paliwa, a maszyna na jednym litrze jest w stanie pokonać 18 kilometrów trasy.

      W sezonie 2012 yamaha raider lakierowana jest na srebrny kolor. W Kanadzie kosztuje 15.999 dolarów.

Rosyjskie urale sprzedawane są w Kanadzie od trzynastu lat – ten klasyczny model z czasów II wojny stanowi niezwykłe urozmaicenie na naszym motocyklowym rynku. W Kanadzie w sezonie 2012 firma oferuje do sprzedaży osiem modeli – z tego jeden "solo" bez bocznej przyczepki. W sumie jest w czym wybierać, a urale z bocznymi wózkami stanowią ozdobę każdej motocyklowej wystawy.

      Historia urala to opowieść o kradzieży patentów i pomysłów, którą na szeroką skalę stosowali Sowieci. Motocykle z fabryki IMZ-Ural w Irbitsku są w prostej linii potomkami modelu BMW R71, który komuniści skopiowali na potrzeby wojenne. Proces ten określa się teraz jako "reverse engineering", ale była to zwykła kradzież myśli technicznej zlecona przez Stalina. Zakupione od Szwedów sześć maszyn BMW rozebrano na części i skopiowano, tworząc w 1941 roku sowiecki model M-72. Na potrzeby wojska wyprodukowano setki tysięcy tych motocykli, po wojnie produkcję kontynuowano, sprzedając jednocześnie licencję Chinom. Po rozpadzie ZSRS produkcję urali (taką nazwę nadano motocyklom "cywilnym") podjęła fabryka w Irbitsku. Urale sprzedawane są w kilkunastu krajach świata. Ich charakterystycznym wyróżnikiem jest boczny wózek i właśnie te modele są najbardziej popularne.

      Model "retro" swym wyglądem nawiązuje do M-72 w sposób prawie idealny. Z zewnątrz różni go tylko kolor lakieru – oryginalne malowane były na oliwkowo – ten współczesny jest czarny. Maszyna jest napędzana klasycznym boxerem o pojemności 749 cm3 chłodzonym powietrzem. Ma moc 40 KM, cztery biegi do przodu i jeden wsteczny, co pozwala doskonale manewrować tym motocyklem z wózkiem w każdych warunkach. Zasilanie poprzez podwójny gaźnik, starter elektryczny, ale na wszelki wypadek można też zapalić urala na kopa. Zbiornik mieści 22 litry paliwa (zalecana benzyna 91-oktanowa). Cały osprzęt z najlepszych wytwórni, np.: hamulce od Brembo, układ zapłonowy od Ducati Energia.

      Cena urala w wersji retro wynosi 13.999 dolarów i jest taka sama w Kanadzie jak i w USA, co stanowi niezwykłe wydarzenie. Maszyna ma gwarancję na dwa lata nieograniczoną limitem kilometrów.

     Najbliższy dealer Urala znajduje się w Markham pod adresem 4340 Highway #7, tel.: 905-752-0881.

      Choć skuter ten jest na rynku od sześciu lat, to nadal jego widok na naszych kanadyjskich drogach to prawdziwa rzadkość. W tym sezonie w Kanadzie mamy do wyboru dwa modele tej maszyny: tourer 500 i sport 500.

      Piaggio MP3 (nazwa to skrót: "Moto Piaggio z 3 kołami") to trójkołowiec, który posiada ciekawe rozwiązanie układu kierowniczego. Przy skręcie oba koła pochylają się, co zapewnia większe bezpieczeństwo i komfort jazdy – przedni most, z dwoma niezależnie zawieszonymi kołami, gwarantuje bowiem stabilność większą niż w jakimkolwiek skuterze.

 Husqvarna Motorcycles produkująca sportowe jednoślady istnieje od 1903 roku, ale jej historia jest jeszcze bardziej ekscytująca, bo ta szwedzka firma wytwarzała przez kilkaset lat broń dla swej armii. W XIX wieku Husqvarna zaczęła produkować rowery, by w 1903 roku rozpocząć wytwarzanie motocykli. Początkowo silniki do swych konstrukcji Szwedzi kupowali u innych dostawców, ale od 1920 roku rozpoczęli produkcję własnych. Były to wzorowane na silnikach H-D 550-centymetrowe czterotaktowe motory. Widlak miał rozwarcie cylindrów wynoszące 50 stopni – podobne silniki montowano także w motocyklach innej sławy – firmy Indian. Z biegiem lat Husqvarna wyspecjalizowała się w motocyklach terenowych. W latach 60. ubiegłego wieku skonstruowano w tym celu serię lekkich dwutaktowych silników, co zapewniło dominację szwedzkiej wytwórni na długie lata. Konstrukcje, które schodziły z taśm wytwórni, zdobyły w ciągu jednej dekady 14 światowych motocrossowych rekordów w klasie 125, 250, 500 cc.

110. rocznicę swego powstania świętuje Triumph. Z tej okazji firma wypuściła na rynek specjalną edycję bonneville T100. To model oparty na słynnym TR6 trophy, na którym Steve McQueen ucieka Niemcom w filmie "Wielka ucieczka". Jego premiera miała miejsce przed pięćdziesięciu laty. Film przedstawia epizod z II wojny światowej, kiedy wzięci do hitlerowskiej niewoli strąceni nad okupowanymi przez nich terenami angielscy lotnicy przygotowują ucieczkę 200 więźniów. Obóz znajdował się miejscowości Sagan, która teraz nosi polską nazwę Żagań. W filmie wiele scen zostało dopisanych – m.in. kradzież motocykla i brawurowa ucieczka z 20-metrowym skokiem przez ogrodzenie. Steve McQueen, choć świetny motocyklista, nie podołał temu zadaniu i był w filmie zastąpiony przez dublera. Wcześniej przy samodzielnej próbie skoku rozbił się i reżyser nie chciał ryzykować powtórki i narażania na szwank zdrowia znanego już wtedy aktora.

Firma Zero Motorcycles zaprezentowała nowe wersje wszystkich swoich motocykli elektrycznych, które zostały znacznie udoskonalone w porównaniu do poprzedniej generacji. Najważniejszą zmianą jest przejście na nowy typ ogniw litowo-jonowych, o znacznie większym potencjale właściwym (około 150 Wh/kg) oraz o bardzo wysokiej trwałości. Zero Motorcycles szacuje, że baterie powinny wytrzymać około 3 tysięcy pełnych cykli ładowania/rozładowania do utraty 20 proc. pojemności początkowej, co oznacza, że w praktyce mogą wytrzymać całe życie motocykli.

Maszyna jest reklamowana jako nowość na sezon 2012, ale w rzeczywistości powstała dwa lata temu jako rywal dla motocykla harley-davidson street glide. W tym sezonie prezentuje się tylko w nowej szacie – zmieniono stylistykę owiewki na kierownicy i zmodyfikowano nieco kształty bagażowych toreb. Wszystko z dużym gustem polakierowano i w ten sposób yamaha stratoliner deluxe stała się w tym sezonie nie tylko najpotężniejszym, ale także najbardziej eleganckim "baggerem" na amerykańskim i kanadyjskim rynku.