7. Król Kazimierz I Karol, zwany Odnowicielem (1040–1058)

        Był synem cesarza Mieczysława III i Niemki Rychezy. Ponieważ ciągłe próby reaktywowania lechickiego państwa słowiańskiego i związane z nim próby odrzucenia systemu feudalnego wraz z religią chrześcijańską stanowiły zagrożenie dla dworu cesarskiego w Niemczech i papieża, nie dopuszczono do objęcia tronu przez księcia Mieczysława IV Mazowieckiego. Osadzono na tronie spolegliwego pół-Niemca, zwalniając go ze ślubów zakonnych (przeznaczony był przez ojca do służby kościelnej), w zamian za wprowadzenie w Lechii świętopietrza. Wydłużono wielki post o trzy tygodnie w stosunku do innych krajów, także zażądano od Polan strzyżenia głowy i noszenia długich sukien. Tym aktem Polania została oddana w lenno papieżowi i Kościołowi rzymskiemu. 

        Będąc królem, Kazimierz I Karol zażądał od księcia Mieczysława IV Mazowieckiego podporządkowania się. Spotkał się z odmową. Zbrojny najazd wojsk niemieckich na Lechię był drugą krucjatą krzyżową (rok 1040). W roku 1047 nastąpiła trzecia krucjata na Mazowsze. Doszło do walki pod Ostrowią Mazowiecką, gdzie książę Mieczysław dał się sprowokować przed nadciągnięciem posiłków z Pomorza. Walkę przegrał, zginął, a jego ciała nie odnaleziono. Król Kazimierz I Karol, wyróżniony przez hierarchów kościelnych i katolickich kronikarzy za odnowienie chrześcijaństwa w Lechii, został nazwany Odnowicielem.

        8. Król Bolesław III Śmiały zwany Hojnym (1058–1079)

        Był synem Kazimierza I Karola i ruskiej księżniczki Marii Dobroniegi. Objął tron po ojcu, mając 17 lat. Już na początku panowania zaczął podbijać ościenne państwa, przestał płacić Czechom daninę za Śląsk, a Niemcom trybut. Będąc na Węgrzech w celu odnowienia graniczników (słupów granicznych Polanii stawianych w korytach rzek), król węgierski Salomon zastąpił mu drogę, ale straciwszy wielu żołnierzy z obstawy, uciekł, chroniąc się w twierdzy. Salomon zaproponował Bolesławowi pokój i obiecał sto tysięcy grzywien złota, na co Lechita odpowiedział: „Polacy nie złoto, ale panować nad mającymi go lubią”, dodając: „Większa hańba pieniędzmi być pokonanym, aniżeli orężem”.

        Cesarz Henryk IV czuł się zagrożony wojowniczością Bolesława – wiedząc, że nie sprosta mu militarnie, zorganizował bunt przeciwko niemu. Brat króla Bolesława, Herman, wykazał zainteresowanie propozycją cesarza i zorganizował grupę spiskowców, w której skład weszli feudałowie świeccy i duchowni z otoczenia króla, zwłaszcza Niemcy z pochodzenia. Bolesław, po powrocie z wypraw wojennych, należycie wszystkich ukarał, za co biskup Stanisław obłożył go klątwą, którą potwierdził papież, nakładając na króla Lechii interdykt. Klątwa nałożona na Bolesława była pretekstem do jego obalenia. Ten akt został zaplanowany i sterowany przez niemieckiego króla i czeskiego księcia, a wykonany przez królewskiego brata, zdrajcę Władysława Hermana i jego V kolumnę. Bolesław stracił tron. Jeszcze raz udało się królowi niemieckiemu i papieżowi wyeliminować niezależnego władcę Lechii. Bolesław Śmiały, genialny wódz lechicki, opuszczony, zmarł na Węgrzech, prawdopodobnie otruty.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!