Ogólnie wiemy, że wiza studencka jest wymagana, jeśli chcemy w Kanadzie podjąć naukę. Istnieją jednak wyjątki od tej reguły.

Wiza studencka nie jest wymagana, jeśli ktoś chce przyjechać do Kanady i studiować w Kanadzie na kursach krótkoterminowych, trwających do sześciu miesięcy. Kursy krótkoterminowe dają benefit możliwości podjęcia nauki w Kanadzie bez zazwyczaj wymaganego zezwolenia na studia (study permit). Program krótkoterminowych studiów musi zakończyć się w ciągu danego pierwotnie tymczasowego pobytu w Kanadzie. Studiowanie w sieci także nie wymaga zezwolenia na studia w Kanadzie.

        Jeśli zamierzamy studiować w Kanadzie ponad sześć miesięcy, musimy ubiegać się o zezwolenia na studia. Przy podejmowaniu decyzji-autoryzacji studenckiej pod uwagę brane są różne czynniki, takie jak powody studiowania w Kanadzie, posiadanie funduszy na edukację, intencje powrotu i inne. Osoba, która nie udokumentuje posiadania odpowiednich funduszy na studia, najprawdopodobniej otrzyma decyzję odmowną, choć dopuszczalne jest, by na przykład przedstawić inne dokumenty gwarantujące opłatę za czesne i inne koszty pobytu i studiów – na przykład sponsorowanie rodziny w Kanadzie lub poza  Kanadą.

        Czas rozpatrywania podania o wizę studencką to około 4 do 6 tygodni, więc należy odpowiednio wcześniej wystąpić o wizę i załatwić inne formalności, np. przyjęcie na kanadyjską uczelnię.

        Czego potrzebujemy, aby złożyć podanie o wizę studencką? Podstawowe dokumenty to oczywiście ważny paszport i uwaga, musi on być ważny najlepiej tak długo, jak zamierzamy studiować, ponieważ wiza studencka jest przyznawana na podstawie dokumentu paszportowego kandydata, list potwierdzający przyjęcie do szkoły lub uczelni z akredytowanej instytucji naukowej (nie wszystkie szkoły mają akredytację urzędu imigracyjnego), wyciąg z banku, który potwierdza, że posiadamy wystarczające środki na utrzymanie w Kanadzie podczas studiów bez konieczności pracy oraz na czesne w uczelni, ewentualnie rachunek potwierdzający opłatę czesnego. Do dokumentacji można dodać także dodatkowe dokumenty, które mogą pomóc w uzyskaniu decyzji pozytywnej, np. dokumenty posiadania rodziny w Kanadzie, list motywujący, list gwarancyjny itd.

        Pozwolenie na studiowanie (ang. study permit) jest wizą czasowego pobytu i urzędnik rozpatrujący wniosek studencki musi być przekonany, że intencja studiowania jest prawdziwa i że osoba taka ma intencję opuszczenia Kanady po ukończeniu studiów, że stać ją na studia w Kanadzie bez pracy oraz niekiedy, że studia w Kanadzie przyczynią się do rozwoju kariery  w kraju pochodzenia. Definicje rządzące podaniami czasowymi – wizą studencką, wizą pracy, wizą turystyczną – wszystkie mają w sobie element intencji pobytu czasowego zgodnie z rodzajem wizy i przekonaniem o powrocie do swojego kraju po ukończeniu tej wizy. Jeśli urzędnik rozpatrujący wniosek wizowy nie jest przekonany co do tymczasowości pobytu w Kanadzie, ma prawo, a nawet obowiązek podjęcia decyzji negatywnej, nawet jeśli kandydat posiada spore fundusze na naukę, rodzinę w Kanadzie itp. Od decyzji odmownej możemy się odwołać, ale jest to dość skomplikowana i kosztowna procedura prawna, dlatego warto już od samego początku starannie przygotować swoje podanie studenckie i dokumenty wizowe. Studiowanie w Kanadzie (z wyjątkiem studiów językowych) uprawnia do pracy na pół etatu oraz na cały etat w przerwach między zajęciami. Jeśli studiuje się dziennie na uczelniach wyższych, to w zależności od długości programu (minimalny to 8 miesięcy) można ubiegać się o pozwolenie na pracę dla absolwenta (post-graduation work permit). Praca po uzyskaniu otwiera dalsze możliwości ubiegania się o pobyt stały. Programy są różne, możliwość otrzymania stałej rezydencji w oparciu o system Express Entry lub nominację prowincji.

Izabela Embalo

licencjonowany doradca imigracyjny

www.emigracjakanada.net

tel. 416-5152022

Prawnik z Toronto twierdzi, że rząd federalny prowadzi program pilotażowy dla imigrantów bez ważnych dokumentów pobytowych, i nie chce zwracać pieniędzy klientom, którzy mimo wszystko będą musieli opuścić Kanadę. Ottawa tymczasem oświadcza, że żadnego takiego programu nie prowadzi.
Global News opublikowało historię 30-letniego Paolo Romandii, który korzystał z usług prawnika Richarda Boraksa. Romandia miał nadzieję, że będzie mógł zacząć nowe życie w Kanadzie, niestety w połowie kwietnia, po czterech latach pobytu, będzie musiał wrócić do Włoch. Mówi, że złożył skargę na prawnika imigracyjnego w Law Society of Ontario. Za usługi Boraksa zapłacił około 10 000 dolarów. Prawnik miał go utwierdzać w przekonaniu, że będzie mógł zostać w Kanadzie. Powoływał się przy tym m.in. na „program pilotażowy” dla pracowników nieposiadających ważnych dokumentów.
Reporter Global News skontaktował się z Boraksem telefonicznie i zapytał, o jaki program chodzi. W odpowiedzi usłyszał, że najwyraźniej nie odrobił pracy domowej, nie poświęcił sprawie wystarczająco dużo czasu i jest amatorem. Program miał być zainicjowany 23 grudnia 2016 roku przez ówczesnego ministra imigracji Johna McCalluma. Boraks pytany o to, czy może wskazać jakieś dowody na istnienie programu – np. odnośniki na stronach rządowych – odpowiedział negatywnie. Przesłał za to nagrania z różnych wydarzeń publicznych z udziałem ministrów federalnych i prowincyjnych, jednak żadne z nich nie zawierało ogłoszenia o nowym programie.
O programie nie wie też sekretarz prasowy federalnego ministra imigracji Ahmeda Hussena ani rzecznik prasowy ontaryjskiej minister ds. obywatelstwa i imigracji Laury Albanese. Prawnik twierdzi jednak, że program istnieje, a jego klienci składali nawet wnioski bezpośrednio do posła Peter Fonseki z okręgu Mississauga East-Cooksville. Zdanie posła jest jednak takie same jak ministrów. Fonseca dodaje, że żaden poseł nie może przyjmować takich wniosków i on też tego nie robi – ponieważ wniosków zwyczajnie nie ma, jeśli program nie istnieje.
Boraks nie ujawnia, ile klientów zapłaciło mu za poradę. Prawnik był wcześniej karany dyscyplinarnie w 1999 roku za niezwrócenie klientowi 25 000 dolarów. Jego licencja została wówczas zawieszona na 12 miesięcy. Podczas rozmowy z Global News początkowo twierdził, że miał odebrane uprawnienia na pół roku. Dopiero później się przyznał. Zagroził, że wyciągnie konsekwencje wobec tych, którzy będą przedstawiać go w złym świetle.

W miniony weekend ponad 600 osób nielegalnie przekroczyło granicę Kanady ze Stanami Zjednoczonymi na terenie prowincji Quebec. Jest to znaczące zwiększenie napływu nielegalnych migrantów przez zieloną granicę. Obecnie około 150 osób przekracza nielegalnie granicę każdego dnia - czyli 3 razy więcej niż do tej pory - policja w znanych i wyznaczonych przejściach nielegalnych, czeka aby aresztować tych, którzy przekroczyli granicę, ci zaś natychmiast składają podanie o przyznanie azylu.
Obecnie, w przeciwieństwie do ubiegłego roku, kiedy to do Kanady ze Stanów Zjednoczonych dotarły tysiące migrantów haitańskich, większość napływających nielegalnych imigrantów pochodzi z Nigerii.
Haitańczycy obawiają się że będą musieli opuścić Stany Zjednoczone w 2019 roku kiedy to wygasa tymczasowy statut ochronny wprowadzony po trzęsieniu ziemi na wyspie w 2010 roku. Administracja prezydenta Trumpa twierdzi że obecnie warunki życia na Haiti są wystarczająco dobre, aby znieść tę ochronę przed deportowaniem.
Z danych prawników imigracyjnych wynika że koło 60% ludzi którzy nielegalnie przekraczają granicy ze Stanach Zjednoczonych do Kanady otrzyma w Kanadzie azyl. Wielu krytyków mówi że w ten sposób cały system imigracyjny nie ma sensu, ponieważ nowi przybysze otrzymują tę decyzję niejako poza kolejką; nie muszę na nic czekać i nie są sprawdzani, po prostu przechodzą przez granicę. Zdaniem agencji pomagającej nielegalnym imigrantom, "wszyscy są bardzo pozytywnie nastawieni do Kanady, chcą tutaj pracować i są gotowi na integrację".
Zdaniem RCMP, w miarę jak będzie się ocieplało, napływ nielegalnych migrantów będzie rósł. Ubiegający się o azyl w Kanadzie otrzymują bardzo wiele uprawnień w tym prawo do opieki medycznej i prawo pracy. Obecnie okres oczekiwania na decyzję azylową wynosi około 20 miesięcy.
Z danych policji wynika, że w krajach takich jak Nigeria rozwija się biznes uzyskiwania wiz wjazdowych do USA tylko po to by przedostać się do Kanady.
Na mocy bilateralnego porozumienia Kanada uznaje Stany Zjednoczone za kraj bezpieczny i cofa tam osoby, które zgłaszają się po azyl w Kanadzie na przejściach granicznych z USA, dokument ten jest jednak tak sformułowany, że nie obejmuje tzw "zielonej granicy", a rząd premiera Trudeau nie zamierza tej sytuacji poprawić, sam premier na Twitterze wręcz zaprosił do Kanady migrantów z USA.

W roku ubiegłym do Kanady przybyło w ten sposób 50 tys. migrantów z USA, dla porównania na przykład do Hiszpanii przez Morze Śródziemne napłynęło w tym czasie tylko 23 tys. migrantów.

Premier Izraela Benjamin Netanjahu poinformował w poniedziałek, że jego kraj doszedł do porozumienia z Organizacją Narodów Zjednoczonych w sprawie uniknięcie deportacji 16 000 Afrykańczyków, którzy pracowali w Izraelu, lub też przybyli do tego kraju i pozostali nielegalnie. Netanjahu oświadczył, że Kanada, Włochy oraz Niemcy wezmą do siebie afrykańskich migrantów na mocy porozumienia Izraela z agencją do spraw uchodźców ONZ co pozwoli uniknąć wprowadzenie w życie planu deportacji do tak zwanych bezpiecznych krajów afrykańskich.
16 000 Afrykańczyków zostanie rozlokowanych do wymienionych krajów. Większość z nich pochodzi z Erytrei oraz rozdartego wojną domową Sudanu. Netanjahu poinformował o tym w transmitowanym na żywo przemówieniu telewizyjnym. Organizacja Narodów Zjednoczonych zgodziła się zorganizować i sfinansować ten przerzut. Rzecznik UNHCR potwierdził że porozumienie zostało osiągnięte, ale odmówił podania szczegółów.
Izrael planował deportować Afrykańczyków do Rwandy lub Ugandy. Zamiary te spotkały się z szeroką krytyką na całym świecie. Oskarżano Izraelczyków o rasizm i nieetyczne działanie. W Izraelu odbywały się masowe demonstracje przeciwko planowanej deportacji.

        Często otrzymuję pytania od Państwa odnośnie do prawa otrzymania ubezpieczenie medycznego w Ontario. Według najnowszych przepisów, aby zakwalifikować się, muszą być spełnione wszelkiego rodzaju podstawowe kryteria, które wymieniam poniżej, oraz przynajmniej jedno z tak zwanych dodatkowych. 

        Osoba ubiegająca się o ubezpieczenie prowincji Ontario musi przebywać fizycznie w prowincji przez 153 dni w każdym 12-miesięcznym okresie. Wymaga się również, by osoba nowo przybyła zamieszkała w Ontario przez minimum 3 miesiące. Dodatkowo, należy spełnić jeden z poniższych wymogów:

– posiadać kanadyjskie obywatelstwo lub stałą rezydencję lub

– ubiegać się o pobyt stały, otrzymując akceptację sprawy imigracyjnej (np. podanie humanitarne).

        Ministerstwo Zdrowia informuje także, że ubezpieczenie jest przyznawane osobom posiadającym zezwolenie na pracę i pracującym w pełnym wymiarze godzin w Ontario, dla pracodawcy w Ontario, i przez minimum 6 miesięcy (planowane zatrudnienie).

        Współmałżonek i dzieci pozostające na utrzymaniu również kwalifikują się. W Ontario z rządowego ubezpieczenia medycznego korzystają także opiekunki zagraniczne pracujące w prowincji na kontrakcie pracy oraz azylanci.

        Osoby przybywające do prowincji turystycznie nie mogą korzystać z przywileju bezpłatnej rządowej opieki medycznej, nawet jeśli są rodzicami lub dziadkami, posiadającymi Super Visę.

        Osoby, które chcą otrzymać kartę OHIP, muszą osobiście zgłosić się do lokalnego biura Service Ontario (nie mylić z Service Canada). Na spotkanie z urzędnikiem należy przynieść przygotowany wypełniony poprawnie formularz oraz dokumenty świadczące o tym, że zamieszkuje się w prowincji i ma status imigracyjny, kwalifikujące do otrzymania ubezpieczenia. Na przykład, oryginalny dokument wizy pracowniczej, kartę stałego pobytu, akt urodzenia, certyfikat obywatelski, rachunki telefoniczne, za prąd, dokumenty bankowe lub inne. Warto przed wizytą w urzędzie sprawdzić najnowsze wymogi i listę obowiązkowych dokumentów, by załatwić sprawę za pierwszym razem. Dzieci urodzone w Kanadzie otrzymują ubezpieczenie medyczne z chwilą urodzenia. Nawet jeśli są dziećmi imigrantów nieudokumentowanych, kiedyś było to niemożliwe. 

        Więcej informacji na temat procedur przyznawania ubezpieczenia medycznego w prowincji Ontario można znaleźć na stronie rządowej: https://www.ontario.ca/page/apply-ohip-and-get-health-card#section-0.

        Turystom oraz pracownikom zagranicznym, zamieszkującym prowincję przez pierwsze miesiące, zaleca się, by wykupili prywatne ubezpieczenie, dopóki nie zakwalifikują się na medyczną opiekę rządową. Studenci zagraniczni zazwyczaj posiadają prywatne ubezpieczenie wliczone w opłatę za studia.

Izabela Embalo

licencjonowany doradca

tel. 416-5152022; www.emigracjakanada.net

        Nie należy, niestety, do rzadkości, że polscy imigranci popełniają poważne w Kanadzie wykroczenie, kierując samochodem w stanie nietrzeźwym. Zdarza się to naprawdę często, osoba taka wówczas bardzo komplikuje swoją sytuację imigracyjną, także swojej rodziny. Otrzymanie bowiem wyroku karnego jednego małżonka wpływa na sprawę pobytową drugiego, także dzieci. Jeśli jesteśmy w Kanadzie bez ważnej wizy lub ubiegamy się o kanadyjskie dokumenty stałego lub czasowego zamieszkania, i nawet jeśli już posiadamy stałą rezydencję, zachowanie takie jest bardzo nieodpowiedzialne. Osoby, które posiadają pobyt stały, mogą utracić w ten sposób prawo stałego zamieszkania (rekord kryminalny w Kanadzie), natomiast dla osób, które złożyły podania imigracyjne, szanse uzyskania pobytu na pewno znacznie maleją, a w zależności od wykroczenia, mogą być także zaprzepaszczone. Należy o tym pamiętać. Wiele mocnych prawnie podań imigracyjnych jest bowiem odrzucanych tylko dlatego, że ktoś posiada wyrok karny w Kanadzie lub poza krajem.

        Dlatego apeluję, by nie stwarzać sytuacji, która może doprowadzić do otrzymania decyzji negatywnej. Może wydaje się tym osobom, że nietrzeźwemu kierowcy się uda, nie będzie złapany, zdarza się to bowiem rzadko, ale statystyki mówią same za siebie. Karanie nietrzeźwych kierowców nie należy do rzadkości. Osoby bez ważnego statusu muszą się także liczyć z tym, że policja może przekazać informacje o osobie popełniającej wykroczenie karne policji imigracyjnej. Nie zawsze się tak dzieje, gdyż policja niekoniecznie interesuje się statusem imigracyjnym, ale szanse na dodatkowe kłopoty z władzami imigracyjnymi są dość duże. 

        Dlaczego tak się dzieje? Według przepisów imigracyjnego prawa Kanady, osoba, która popełniła wykroczenie karne (posiada rekord kryminalny), jeśli nie otrzyma kanadyjskiego pardonu (zatarcia wyroku), a nie można zatarcia załatwić od razu, muszą upłynąć lata, imigrant nie może otrzymać pobytu. Istnieją oczywiście małe wyjątki od reguły, ale w praktyce wiem, że urzędnik kanadyjski nie będzie zbyt chętny, by wydać decyzję pozytywną. Oczywiście istnieje prawna opcja, by taka osoba w Kanadzie zamieszkiwała i później starała się o pobyt stały, można bowiem uzyskać pozwolenie na zamieszkanie w Kanadzie – czyli tak zwany TEMPORARY RESIDENT PERMIT, ale nie ma gwarancji, że urząd w sytuacji posiadania rekordu wyda pozytywną decyzję. Muszą istnieć przekonujące powody humanitarne lub inne, najczęściej TRP przyznawany jest w przypadku, kiedy ktoś zasłużył czy jest zaakceptowany na pobyt, ale właśnie z powodu posiadania rekordu kryminalnego, który jeszcze nie może zostać poddany procedurze prawnego zatarcia, urząd nie mógł wydać pozytywnej decyzji. 

        A zatem warto przestrzegać przepisów i nie dopuszczać do sytuacji konfliktu z prawem. Mały z pozoru błąd może w konsekwencji przysporzyć wielu kłopotów, nie wspominając o dodatkowych kosztach rozwiązywania skomplikowanej sytuacji prawnej, zwłaszcza jeśli staramy się o pobyt stały w Kanadzie. 

Izabela Embalo

licencjonowany konsultant imigracyjny

www.emigracjakanada.net

        Osoby, które przygotowują swoje podania imigracyjne bez pomocy specjalisty, muszą zwrócić szczególną uwagę na wciąż zmieniające się w różnych programach rządowe instrukcje i formularze. Urząd zmienia niektóre imigracyjne formularze co trzy miesiące, może być nawet i częściej, i jeśli wnioskodawca nie wypełni odpowiednich imigracyjnych form i nie dostosuje się do obowiązujących wymogów urzędowych, najczęściej podanie imigracyjne wraz z dokumentacją zostaje odesłane. W lutym na przykład zmieniły się ponownie formularze spraw pobytowych sponsorskich.                 

        Urząd obiecywał, że przyspieszy podania o łączenie rodzin dla współmałżonków i konkubentów, jednak zauważyłam, że procedury wcale nie sprzyjały przyspieszeniu. Zmieniono w zeszłym roku wymóg składania dokumentów niekaralności, prosząc, by załączyć je po wysłaniu podania i na życzenie urzędu w trakcie sprawy. 

        Podobnie z formą informacyjną o osobie ubiegającej się, w której wpisuje się takie dane, jak historia edukacji, zatrudnienia czy adresów. Podejrzewam, że wnioskodawcy opóźniali dosyłanie informacji i dokumentów, urząd miał także dodatkową pracę z odbieraniem potrzebnych danych i dokumentów niekaralności od osób ubiegających się. Strona rządowa boryka się często z problemami technicznym i summa summarum, zamiast przyspieszyć procedury, urząd nie dawał sobie rady z szybkim procesowaniem podań. Dlatego, myślę, są ponowne zmiany, teraz należy znów, jak kiedyś, dołączyć większość dokumentów do pierwszego wysyłanego podania. Proszę zwrócić uwagę na te zmiany i zastosować się do nowych kryteriów proceduralnych.

        Niewysłanie aktualnych form i obowiązujących dokumentów będzie powodem odesłania całego podania, urząd nie przyjmuje niekompletnych wniosków do rozpatrzenia. 

        Dokumentacja wysyłana jest najczęściej zwykłą pocztą, więc może zaginąć. A odtworzenie całości dokumentów zajmie ponownie sporo czasu. Nie warto zatem ryzykować.

        Niestety, jakość obsługi imigrantów i podań imigracyjnych przez urząd kanadyjski pozostawia wiele do życzenia. Na przykład, linia informacyjna, gdzie osoby ubiegające się lub ich reprezentanci mogą się dowiedzieć na temat sprawy, jest uciążliwa w użyciu, ponieważ niekiedy trzeba czekać godzinami, by się do kogoś dodzwonić. Jeden numer na całą Kanadę jest tak przeciążony, że nie ma możliwości szybkiego i sprawnego skontaktowania się z agentem, no, czasami ktoś ma szczęście. Nie wspomnę już o tym, że agenci nie zawsze są kompetentni. Podobnie z agentami odpisującymi na pocztę elektroniczną. Wszystko długo trwa, wnioskodawcy nie mają sprawnego dostępu do informacji i w dodatku za to płacą, ponieważ za wniosek urząd pobiera opłatę skarbową. Na przykład rozpatrzenie wniosku o pobyt stały – łączenie rodzin od osoby dorosłej wynosi 550 dol. Opłata ta nie jest zwracalna.

        Najnowsze formy i instrukcje urzędowe znajdą Państwo na stronie www.canada.ca.

Izabela Embalo

licencjonowany doradca imigracyjny

Kanada

www.emigracjakanada.net

tel. 416-5152022

        Kanadyjski urząd imigracyjny zaktualizował instrukcje dotyczące certyfikatów policyjnych dla osób ubiegających się o stały pobyt za pośrednictwem federalnego systemu Express Entry. Świadectwa policyjne są wymagane z dowolnego kraju lub terytorium, na którym wnioskodawca mieszkał przez sześć kolejnych miesięcy lub dłużej w ciągu ostatnich 10 lat, lub od ukończenia 18 lat. 

        Ta zmiana wchodzi w życie natychmiast i dotyczy wniosków o stały pobyt składanych w popularnym systemie punktowym. Przed tą aktualizacją wnioskodawca musiał złożyć zaświadczenie z policji lub innej instytucji z dowolnego kraju lub terytorium, w którym mieszkał przez łącznie sześć miesięcy. Oznaczało to, że wnioskodawca, który spędził dwa miesiące w kraju, wyjechał, a następnie wrócił do tego samego kraju kilka lat później przez cztery miesiące, musiał dostarczyć policyjny certyfikat z tego kraju. 

        Nadal trwają losowania programu wizy pracowniczej dla młodych osób – IEC. Miejsc jest już mało, a pierwsze wizy zostały już przyznane młodym Polakom, starającym się o zezwolenie na zatrudnienie w Kanadzie.

        Chciałabym jednak przypomnieć, jak wykorzystać wizę pracy, tak aby przyniosła ona pożytek imigracyjny. Przede wszystkim osoba chcąca skorzystać z programów pobytowych federalnych powinna znaleźć zatrudnienie w tak zwanym zawodzie wykwalifikowanym (zawody grupy OAB). Kanadyjską kwalifikację zawodową można sprawdzić, zapoznając się z Narodową Klasyfikacją Zawodów NOC.

        Wiele wykonywanych przez przyjezdnych na program zatrudnia się w pracy niewykwalifikowanej, bo takie tylko znajdują możliwości zatrudnienia, ale to niestety nie zawsze daje szanse na pobyt, zwłaszcza dla osób w prowincji Ontario lub dla chcących starać się o pobyt poprzez tak zwany Express Entry. Na przykład, zawód osoby sprzątającej, opiekunki do dzieci czy sprzedawczyni w sklepie nie jest zawodem wykwalifikowanym. W innych prowincjach istnieją programy dla pracowników półwykwalifikowanych lub niewykwalifikowanych, trzeba zatem sprawdzić, co oferuje prowincja. 

        Zatrudnienie, posiadając wizę IEC, daje możliwości zdobycia doświadczenia zawodowego, co może w późniejszym czasie być też użyte ponownie w programie IEC, ale w innej kategorii, np. młodych profesjonalistów. Na przykład, ktoś otrzymał pracę w sklepie jako sprzedawca. Został zatrudniony w Kanadzie, posiadając wizę pracy wakacyjnej programu IEC. Następnie bierze udział ponownie w tym programie, ale już w kategorii młodych profesjonalistów i zatrudnia się na stanowisku kierownika (supervisor), co w stanowi już zawód wykwalifikowany. I dalej, osoba taka może skorzystać z przedłużenia kontraktu pracy i uzyskania dalszej autoryzacji pracy, co może w efekcie końcowym przyczynić się do otrzymania pobytu stałego dzięki uzyskaniu wystarczającej liczby punktów (Express Entry) lub w programie nominacji prowincji. Przypominam, że nominacja prowincji daje kandydatowi na pobyt bonus aż 600 punktów, a zatem kandydat ten jest zaproszony do złożenia podania o pobyt stały w pierwszej kolejności.

IZABELA EMBALO 

licencjonowany doradca imigracyjny

tel. 416-5152022

www.emigracjakanada.net

        Nie jest łatwo znaleźć kontrakt i legalne zatrudnienie w Kanadzie u pracodawcy, który uzyskał lub chce uzyskać LMIA (Rządowa opinia rynku pracy). Najczęściej nasi klienci w pierwszych rozmowach informują mnie, że chcą załatwić autoryzację pracy i że już mają firmę, która wystawi im list o zapotrzebowaniu. Niestety, ale wszystko nie wygląda tak prosto. Wystawienie listu nie jest wystarczające; załatwienie prawa pracy i ściągnięcie na legalny kontrakt pracownika z zagranicy jest skomplikowaną emigracyjną procedurą. Piszę tu o programie sprowadzania pracowników zagranicznych bez ograniczenia wiekowego i na dłuższy okres czasu zazwyczaj 2 lata na początek. Prostszym sposobem sprowadzenia pracowników jest program International Experience Canada, ale dotyczy on osób do 35. roku życia, a wizę można otrzymać tylko na rok. 

        Po pierwsze, pracodawca musi spełnić odpowiednie warunki, nie każdy się kwalifikuje. Po drugie, pracodawca musi uzyskać zgodę od lokalnego wydziału pracy, a zgodę taką dostanie tylko wtedy, kiedy przekona urząd, że na miejsce pracy nie mógł znaleźć odpowiedniego pracownika w Kanadzie i dlatego musi zatrudnić cudzoziemca. 

        W programie International Experience Canada nie jest wymagane, by pracodawca posiadał zgodę z lokalnego urzędu LMIA dlatego wielu pracodawców woli początkowo, jeśli ma odpowiedniego kandydata skorzystać z opcji IEC. 

        Po trzecie, zatrudniany pracownik musi posiadać odpowiednie umiejętności, ewentualnie doświadczenie, zgodne z ofertą pracy, czyli jeśli firma poszukuje zawodowego kucharza z 5-letnim doświadczeniem, kandydat na pracownika powinien posiadać ukończoną szkołę kucharską oraz pięcioletnie udokumentowane doświadczenie. Jeśli nie spełni wymogów oferty pracy, najprawdopodobniej urząd imigracyjny wyda decyzję odmowną. W programie IEC urzędnicy są -  powiedziałabym - bardziej elastyczni, jeśli chodzi o przepisy, choć osoba musi udokumentować, że może wykonać daną pracę dla kanadyjskiego pracodawcy. 

        Często się zdarza, że właścicielami firmy w Kanadzie są krewni lub znajomi osób chcących w Kanadzie legalnie pracować. Możliwe jest ubieganie się o pracę na stanowisku w firmie rodzinnej lub u znajomych, ale nadal muszą być spełnione odpowiednie warunki. Imigranci starający się o zatrudnienie muszą, jak już podkreślałam, posiadać odpowiednie kwalifikacje lub doświadczenie, by przekonać urząd imigracyjny o tym, że przyniosą swoim zatrudnieniem pożytek firmie kanadyjskiej, jednocześnie przyczyniając się do rozwoju ekonomicznego Kanady. 

        Urząd nie chce ryzykować sprowadzania pracowników niedoświadczonych i nieodpowiednich, wtedy zaistniałaby możliwość, że zalegalizowani pracownicy zagraniczni nie utrzymają stanowisk pracy i będą wówczas obciążeniem dla pracodawcy czy rządu kanadyjskiego. Jestem też opinii, że obecnie w Ontario łatwiej jest otrzymać pracodawcom LMIA ze względu na zaistniałe braki pracowników wykwalifikowanych. Drastyczne zmiany przepisów w ostatnich latach przyczyniły się do tego, że zaczyna poważnie brakować rąk do pracy. Ja sama otrzymuję telefony od pracodawców, którzy poszukują pracowników zagranicznych, najczęściej do pracy na budowie. Kiedyś było odwrotnie, mam zatem nadzieję, że przepisy zmienią się na lepsze, bo ktoś musi Kanadę budować. 

Izabela Embalo  

licencjonowany doradca imigracyjny  

Osoby zainteresowane emigracja do Kanady-pobytem stałym, zatrudnieniem, sponsorowaniem bliskich czy studiami, proszę o kontakt z naszym biurem

tel: 416 515 2022  www.emigracjakanada.net