Znany w polonijnym środowisku wędkarskim – Krzysztof Kluska z Mississaugi – złowił największego łososia w drugim tygodniu zawodów Great Ontario Salmon Derby.  

        W nagrodę za łososia o wadze 32,98 lb Krzysztof Kluska otrzymał 10 tys. dol.  

        Łosoś został złowiony na głębokości 77 stóp na przynętę – Trigger X Cut Bait. Ryba była oficjalnie zważona w Bronte Outdoors w Port Credit.  

        W przeszłości Krzysztof Kluska startował w zawodach Polsko-Kanadyjskiego Związku Wędkarskiego.  Trzy razy wygrał tytuł najlepszego wędkarza roku.  

        Krzysztof Kluska pracuje w „Sail” w Etobicoke w dziale wędkarskim.

        W pierwszym tygodniu zawodów w czołówce, na drugim miejscu uplasował się inny z Polaków – Sebastian Banas, który  na wysokości Bluffer’s Park złowił łososia o wadze 33,54 lb, czyli rybę większą od złowionej przez Krzysztofa Kluskę i drugą jak na razie największą w całym turnieju.  Za drugie miejsce w tygodniu, Sebastian Banas otrzymał 1 tys. dol. i dwa downriggery. 

        W Great Ontario Salmon Derby prowadzi łosoś o wadze 34,98 lb.

Czy wiesz, że…

czyli ciekawostki dla wędkarzy:

        • W pobliżu miejscowości Łojewo, rzece Łupawie, 14 marca 1990 r. o godzinie 11:30 został złowiony przez 21-letniego wtedy wędkarza Piotra Musiała z Koła PZW w Łęczycy, pstrąg potokowy, który ważył 5,4 kg i mierzył 82 cm.

        • Czy wiesz, że łacińska nazwa szczupaka to Esox lucius i w wolnym tłumaczeniu oznacza „głodny wilk”? Jako pierwszy nazwy tej użył szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w roku 1758.

        • Czy wiesz, że kiedyś podpórki określano mianem „leniuchów”? Nazywano je tak, gdyż sądzono, że używają ich tylko „niedzielni wędkarze”, dla których ważniejsze jest śniadanie niż łowienie.

        • Czy wiesz, że rekordowy okaz palii jeziorowej (ryba bardzo przypominająca pstrąga źródlanego) został złowiony w 1970 roku przez Larry’ego Daunisa nad Wielkim Jeziorem Niedźwiedzim  i ważył 29,4 kg?

        • Czy wiesz, że okoń nilowy jest gatunkiem introdukowanym i  trafił do Jeziora Wiktorii w Afryce Centralnej pod koniec lat pięćdziesiątych? Wg niepotwierdzonych informacji, okonie łowione w Jeziorze Wiktorii osiągały wagę nawet 215 kg!

        • Czy wiesz, że na jeziorze Kariba odbywają się największe wędkarskie zawody świata na wodach słodkich? Jest to międzynarodowy turniej w łowieniu ryb tygrysów.

        • Czy wiesz, że ryba tygrysia zwana goliatem (Hydrocynus goliath) ma jedne z największych zębów wśród ryb, poluje w niewielkich stadach (około 5 osobników), a jej łupem padają również ludzie!

        • Czy wiesz, że aż 4 gminy w Polsce rokrocznie organizują Święto Leszcza? Święto przypada tradycyjnie na przełomie lipca i sierpnia.

        • Czy wiesz, że do tej pory odkryto ponad 20 000 gatunków ryb?

        • Czy wiesz, że sum europejski jest „kanibalem”? Jest nim do tego stopnia, że w prywatnych hodowlach (np. w Niemczech) trzeba niemalże nieustannie oddzielać od siebie osobniki, aby większe sumiki nie pozjadały swojego rodzeństwa.

        • Czy wiesz że najstarsza literatura wędkarska, czyli najwcześniejsze znane teksty wędkarskie, jak ustalili badacze wędkarstwa, które były poświęcone łowieniu ryb dla przyjemności na wędkę, jest dziełem Rzymianina Claudiusa Aeliana około 170–230 p. Ch. Opisał, jak mieszkańcy Macedonii łowili pstrągi na sztuczną muchę.

http://www.wedkarstwomojapasja.pl

        Od 11 do 14 lipca w Orlando na Florydzie trwały targi ICAST – największa wystawa wędkarskich nowości na świecie. Impreza, która co roku napędza wędkarski biznes w Ameryce Północnej.

        Oto kilka najlepszych produktów, zwycięzców poszczególnych kategorii. Nagrodę Best of the Show zdobyła firma Bote za kajak Rover.

Yeti słynie z super wytrzymałych  coolerów, ale produkuje też torby. Torba Panga Duffel to zwycięzca w kategorii wędkarskich akcesoriów.

42-calowy szczupak z jeziora St. Joseph, nad którym znajduje się Old Post Lodge, jeden z najlepszych ośrodków dla wędkarzy w północno-zachodnim Ontario. Old Post Lodge to dawna faktoria należąca do Hudson Bay, która po odbudowie rozpoczęła działalność turystyczną w 1987 r. jako światowej klasy ośrodek dla wędkarzy. Tutaj również pracuje były przewodnik na Esnagami – Neil Leduc. W Internecie: www.oldpost.com.

Robert Sergiel z bassem małogębowym o długości 21 cali

Rowan Lund z sandaczami na piknik na jeziorze Esnagami, 5 lipca 2017 r.  Na Esnagami nie ma  potrzeby zmyślać historii o swoich wędkarskich wyczynach...  Informacje o wyprawach na jezioro Esanagami w północno-zachodnim Ontario dostępne w Internecie na stronie www.esnagami.com, portalach społecznościowych Facebook i Twitter.

Włoch Paolo Pacchiarini ze szczupakiem złowionym na muchę na wyprawie do Laponii. Paolo łowi na muchy z ogonkami, tzw. wiggle tails flies, które są niezwykle skuteczne na szczupaki.

Mike Goacher z sandaczem 29 cali z Esnagami

Mike Borger z Hamilton z olbrzymimi szczupakami złowionymi na Misekumaw Lake (Milton Lake Lodge) w Saskatchewan. Mike jest znanym przewodnikiem wędkarskim oraz wydawcą magazynu Canada Fishing Guide Magazine.

Szczupak na jeziorze Kag. Jezioro to położone jest 75 mil na północny zachód od Nakiny. Ośrodek dla wędkarzy – Kag Lodge – prowadzony jest od pokoleń przez rodzinę Leuenberger. Jeden z doświadczonych przewodników z Esnagami – Steve, pracuje obecnie w Kag Lodge. W Internecie: www.leuenberger.ca.

„Witam w obozie kanibala”

Historia Martena Hartwella

        Hottah Lake położone jest na południe od Wielkiego Jeziora Niedźwiedziego, na Terytoriach Północno-Zachodnich. Jest częścią systemu Camsell River, największej rzeki, która wpływa do Wielkiego Jeziora Niedźwiedziego. W 1972 nad jeziorem Hottah zdarzyła się jedna z najbardziej dramatycznych historii kanadyjskiej Arktyki. 

        8 listopada 1972 mały samolot, lecący z Cambridge Bay (teraz Nunavut) do Yellowknife, rozbił się nad Hottah Lake. Na pokładzie samolotu były 4 osoby, 45-letni pilot Marten Hartwell, Inuitka Neemee Nulliayok – w ciąży z bólami porodowymi,  i 14-letni chłopiec  o imieniu David Inuk Pisurayak Kootook, który cierpiał na ból wyrostka robaczkowego, oraz 27-letnia pielęgniarka – Judy Hill. Hartwell otrzymał ten lot przypadkowo i miał dolecieć do Yellowknife, gdzie w miejscowym szpitalu miano udzielić pomocy medycznej jego pasażerom.

Upadku samolotu i zderzenia z ziemią nie przeżyła pielęgniarka. Kilka godzin po katastrofie w wyniku obrażeń zmarła ciężarna kobieta.  Przy życiu pozostał pilot, który miał złamane obie nogi, i inuicki chłopiec z bólem wyrostka robaczkowego.

        Czekając na ratunek, Hartwell oraz 14-letni David Kootook walczyli o przetrwanie w ekstremalnych warunkach, przy temperaturze –35 stopni Celsjusza. Po 23 dniach David Kootook zmarł. Pilot Marten Hartwell został uratowany tydzień później. Przetrwał 31 dni.  Przez ostatnie dni przed odnalezieniem jadł nogę pielęgniarki. Hartwell przywitał ekipę ratunkową słowami: „Witam w obozie kanibala”.

        David Kootook żywił się korą z drzew. Odmówił jedzenia ciała martwej pielęgniarki Judy Hill. Oficerowie RCMP, którzy przeszukiwali później obóz pilota, znaleźli plastikowy woreczek z ludzkimi szczątkami.

        W jednym ze swoich pierwszych wywiadów Hartwell powiedział o chłopcu, że bał się on wszystkiego, nie miał żadnych umiejętności przetrwania, nie umiał trzymać siekiery i znaleźć suchego drewna na ogień. Pilot wysłał go na zamarznięte jezioro, żeby złowił spod lodu ryby, wtedy chłopak się zgubił. Po dwóch dniach udało mu się jednak powrócić do obozu. Był zobojętniały i przestał zupełnie myśleć o przetrwaniu. Nie chciał się nawet podnieść i trzy dni później już nie żył. Było to 23 dni po katastrofie.

        Przypuszcza się jednak, że to właśnie David Kootook odegrał kluczową rolę w przetrwaniu Martena Hartwella.

        Pierwsze próby odnalezienia samolotu były nieudane. Po trzech dniach,  na zlecenie ministra obrony narodowej w gabinecie Pierre’a Trudeau – Jamesa Richardsona – poszukiwania zostały wznowione, nie przyniosły jednak rezultatu. Dopiero 7 grudnia 1972 wojskowy samolot transportowy odebrał sygnał alarmowy z wraku rozbitego samolotu. 

        Akcja poszukiwawcza kosztowała prawie milion dolarów i była najdroższa w historii kanadyjskiego lotnictwa do  r. 1972. 

        Na miejsce katastrofy zrzucono ze spadochronu dwóch ratowników. W końcu Hartwell został przewieziony do szpitala Stanton w Yellowknife, gdzie po pierwszych badaniach jego stan określono jak wyjątkowo dobry jak na gehennę, jaką przeszedł.

        Na pewien czas Hartwell stracił licencję pilota. Powrócił jednak do lotnictwa i założył własną firmę lotniczą w Fort Norman. W 1987 brał udział w drugiej katastrofie samolotu, w której tym razem nikt nie zginął. W 1991 sprzedał swoją firmę i przeszedł na emeryturę. Nigdy nie podjął negocjacji w próbach przedstawienia jego historii w filmie.

        Opowieść o przetrwaniu Hartwella, z naciskiem na rolę, jaką odegrał Kootook, stała się nieśmiertelna dzięki piosence „The Marten Hartwell Story” sławnego kanadyjskiego piosenkarza muzyki country – Stompin‘ Toma Connorsa. Piosenka Connorsa nie zawiera żadnego odniesienia do aspektów kanibalizmu. Oryginalną wersję tej piosenki można znaleźć na YouTube: „Marten Hartwell Story by Stompin‘ Tom Connors”.

        Marten Hartwell zmarł 2 kwietnia 2013. Miał 88 lat. Piosenkarz Stompin‘ Tom Connors zmarł 6 marca 2013 r. Miał 77 lat.

Muchy z ogonkiem

        Szczupakowe muchy z ogonkami – wiggle tails flies –zdobywają coraz większą popularność na całym świecie.  Ogonek nadaje przynęcie niezwykły ruch w wodzie, dodaje błysku i atrakcyjności. Najlepsze ogonki produkowane są przez Włocha Paolo Pacchiariniego. 

        Jak skutecznie jest łowienie szczupaków na muchy wiggle tail, można obejrzeć na YouTube, na filmie: „Pike Fly Fishing with Wiggle Tails”, gdzie doskonały szwedzki wędkarz Niklaus Bauer wyjaśnia tajniki łowienia takimi muchami, aby uzyskać ich najlepszą akcję.

Tydzień bez karty

        W ramach Family Fishing Week obywatele Kanady mogą łowić ryby bez karty wędkarskiej w Ontario.  Family Fishing Week potrwa od soboty, 1, do niedzieli, 9 lipca.  Mieszkańcy korzystający z możliwości łowienia bez karty muszą przestrzegać dziennych limitów połowu, takich jakie obowiązują posiadaczy kart ochronnych – conservation licence. Zwykle są to limity o połowę mniejsze od tych, które mają wędkarze z kartami sportowymi. W przypadku gatunku muskie dzienny limit na kartę ochronną wynosi 0 (zero).

Bassy z Simcoe

        Sezon na bassy otworzył się na jeziorze Simcoe w czwartą sobotę czerwca. Simcoe zajmuje pierwsze miejsce w rankingu, jako najlepsze łowisko bassów małogębowych (nazywanych popularnie bronzebacks) w Kanadzie! 

        Ryby z jeziora Simcoe nadają się do jedzenia. Simcoe nadal należy do jednych z najczystszych w prowincji i ryby z tego jeziora są bezpieczne do spożywania. Nawet bardziej położone na północy Ontario jeziora mają znacznie więcej ograniczeń w  spożywaniu ryb niż Simcoe! 

        Dowody można znaleźć w przewodniku „The Guide to Eating Sport Fish”, który jest publikowany co dwa lata przez Ministerstwo Środowiska we współpracy z Ministerstwem Zasobów Naturalnych i Lasów. 

        Pracownicy Ministerstwa  Zasobów Naturalnych i Ministerstwa Środowiska łowią ryby z Simcoe, które są następnie badane w laboratorium Ministerstwa Środowiska w Toronto.