Działająca od 1988 roku w Toronto Fundacja Władysława i Nelli Turzańskich przyznała po raz dwudziesty nagrody za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury polskiej. Laureatami za lata 2011–2012 zostali: Tomasz Burek (Polska), Artur Daniel Liskowacki (Polska), Andrzej Pityński (USA) i Ewa Stachniak (Kanada).

Tomasz Burek – krytyk literacki, historyk literatury i eseista, edytor pism m.in. Stanisława Brzozowskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Andrzeja Kijowskiego, Jana Lechonia, Stanisława Młodożeńca i Ryszarda Zengla. Pracownik naukowy Instytutu Badań Literackich PAN, członek redakcji wydawanego przez ten Instytut dwumiesięcznika "Teksty Drugie". Autor znaczących tomów szkiców, esejów, rozpraw krytycznoliterackich i recenzji, które w sposób istotny współkształtowały współczesną polską świadomość literacką: Zamiast powieści (1971), Dalej aktualne (1973), Jaka historia literatury jest nam potrzebna (1979), Żadnych marzeń (1987), Dzieło niczyje (2001), Dziennik kwarantanny (2011) i Niewybaczalne sentymenty (2011). Nagroda, przyznana twórcy za całokształt dorobku, pragnie podkreślić jego szczególną rangę intelektualną, maksymalizm poznawczy oraz niezwykłą wnikliwość rozpoznań i konsekwencję wyborów zmierzających do wyrażenia głębokiej prawdy o polskim pisarstwie XX i XXI wieku – szczególnie powieści – w jego wymiarze artystycznym, ale także w perspektywie historycznej i socjologicznej, uwzględniającej najwybitniejsze dokonania literatury europejskiej i światowej. W uzasadnieniu swego werdyktu Fundacja zwróciła uwagę na fakt, że dla krytycznoliterackiej i eseistycznej refleksji Tomasza Burka, obok autonomicznych wartości dzieła pisarza, niezmiernie ważnym punktem odniesienia jest realna, otaczająca go rzeczywistość z wpisanym w nią kodem aksjologicznych, światopoglądowych i ideowych znaczeń, a tym samym traktowanie literatury jako, jak napisał przed laty Stanisław Barańczak, "czułego sejsmografu społecznych wstrząsów, a jednocześnie – jako instrumentu kształtowania społecznej mentalności w danym okresie".

Artur Daniel Liskowacki – prozaik, eseista, poeta, krytyk teatralny. Na bogaty i zróżnicowany gatunkowo dorobek pisarza składają się również słuchowiska radiowe, książki i sztuki dla dzieci oraz publicystyka. Autor blisko trzydziestu książek. W ostatnim dwudziestoleciu opublikował wiele powieści, tomów opowiadań, zbiorów poezji i esejów, m.in. Ulice Szczecina (1995), Cukiernia pani Kirsch (1998), Eine kleine (2000), Pożegnanie miasta i inne szkice z pamięci (2002), To wszystko (2006), Mariasz (2007), Capcarap (2009), Murzynek B. (2011), Po sobie (2010), Skerco (2011), Kronika powrotu (2012). Jego powieść Eine kleine została finalistką literackiej Nagrody Nike (2001), a w 2009 roku tom opowiadań Capcarap znalazł się wśród pozycji nominowanych do tej nagrody. W tymże roku powieść Mariasz uzyskała nominację do Europejskiej Nagrody Literackiej. Doceniając wysoką rangę artystyczną całokształtu twórczych osiągnięć pisarza, Rada Fundacji pragnie szczególnie podkreślić jego osiągnięcia prozatorskie. Artur Daniel Liskowacki to autor powieści i esejów wyrafinowanych artystycznie, podejmujących śmiałe wyzwania i obalających utrwalone stereotypy myślenia. Bystry i wrażliwy obserwator ludzkich losów w najbardziej newralgicznych momentach ostatnich kilku dziesięcioleci, które zmieniły historię współczesnej Europy i kształt wielu państw, nie unika w swym pisarstwie problemów bolesnych i wątków drażliwych, przez oficjalny przekaz pomijanych, traktowanych powierzchownie lub wręcz przemilczanych. Jego pojemna artystycznie proza, ujmująca kunsztem kompozycji i wirtuozerią języka, przekazuje uniwersalną prawdę o ludzkiej kondycji i dążeniu człowieka do poznania tajników jego złożonej tożsamości.

Andrzej Pityński – artysta zaliczany do najwybitniejszych rzeźbiarzy współczesnych, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (studia pod kierunkiem profesorów Mariana Koniecznego i Jerzego Bandury) i Arts Students League w Nowym Jorku. W latach 70. asystent nestora amerykańskiej rzeźby Alexandra Ettle'a. Dzięki jego rekomendacji podjął pracę w Johnson Atelier –Technical Institute of Sculpture w Mercerville, gdzie wkrótce został jednym z wykładowców i dyrektorem wydziałów modelowania artystycznego. Twórca licznych monumentalnych rzeźb usytuowanych w wielu miastach Stanów Zjednoczonych i Polski, m.in.: "Partyzanci I" w Bostonie, "Partyzanci II" w Hamilton, "Sarmata – Duch Wolności" w Hamilton, "Pomnik Błękitnej Armii" (znany także jako pomnik Czynu Zbrojnego Polonii Amerykańskiej) w Warszawie, "Mściciel" w Doylestown, "Katyń" w Jersey City, "Płomień Wolności – Katyń" w Baltimore, "Patriota" w Stalowej Woli, "Pomnik Książki" w Lesku, a także pomników Artura Rubinsteina, Marii Curie-Skłodowskiej, Jerzego Popiełuszki, Ignacego Paderewskiego i Jana Pawła II, licznych płaskorzeźb, kompozycji kameralnych i medali nawiązujących swą tematyką do wpisanych w polską historię wątków martyrologicznych i konsekwentnie podejmowanych wysiłków o odzyskanie wolności i suwerenności narodowej. Twórczość artysty, przesycona głęboką refleksją patriotyczną, pełni ważną funkcję ambasadora polskiej historii w świecie zachodnim i jednocześnie dzięki swemu mistrzostwu i wymowie wykraczającej poza los i ideały konkretnej społeczności, uzyskuje walor uniwersalny, komunikując swe przesłanie odbiorcy niezależnie od jego uwarunkowań kulturowych, politycznych i geograficznych.

Ewa Stachniak – pisarka, anglistka, wykładowczyni akademicka należy do nielicznych autorów urodzonych i wychowanych w Polsce, których anglojęzyczna twórczość zdobyła uznanie krytyki i podbiła publiczność czytelniczą wielu krajów świata. Po przyjeździe do Kanady w 1981 roku i obronie pracy doktorskiej poświęconej pisarstwu Stefana Themersona (na Uniwersytecie McGill w Montrealu), przez dziesięć lat (1988–2008) wykładała komunikację interkulturową w Sheridan College (Oakville, Ontario). To jednak nie praca naukowa, lecz literatura miała przynieść jej największe sukcesy. Już pierwsza powieść Necessary Lies (Konieczne kłamstwa), opowiadająca historię polskiej emigrantki znad Odry, uznana została za najlepszy debiut powieściowy Kanady roku 2000 i otrzymała prestiżową nagrodę Amazon.ca/Books in Canada First Novel Award. Entuzjastycznie przyjęte zostały także jej następne powieści: Garden of Venus (2005, Ogród Afrodyty), Dysonans (2009, wydana dotychczas tylko w wersji polskiej) i The Winter Palace (2012, Katarzyna Wielka. Gra o władzę). Przetłumaczone na kilkanaście języków (m.in. włoski, grecki, hiszpański, holenderski, niemiecki, turecki, ukraiński, rumuński i polski), znalazły się na listach bestsellerów wielu renomowanych pism w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Niemczech. Powieści Ewy Stachniak, oparte na motywach zaczerpniętych z historii Polski i Rosji, zdobywają czytelników nie tylko kunsztem formy, żywą narracją, plastycznym, wyczulonym na szczegół przedstawianej epoki językiem, ale także bogactwem wiedzy o mało znanych losach postaci i państw Europy, stając się tym samym zajmującą lekturą dla czytelników różnych tradycji, krajów i kultur.

Za Radę Dyrektorów Ewa Szozda
Prezes
Toronto, dnia 1 czerwca 2013 r.