Kobieta przebywająca w Kanadzie od 18 miesięcy, która wciąż czeka na rozpatrzenie wniosku o azyl, otrzymała w połowie września kartę do głosowania. Do karty dołączony był list, w którym napisano, że Jacqueline (jej nazwisko nie jest podawane, ponieważ jej sprawa przed Immigration and Refugee Board jeszcze się nie zakończyła) nie jest zarejestrowana i powinna to zrobić do 23 października, by móc głosować w wyborach federalnych.

Nie wiadomo, jak Jacqueline znalazła się na liście Elections Canada. Kobieta pochodzi z Meksyku. Wraz z mężem przyjechała na zachód Kanady. Jej mąż złożył wniosek o pozwolenie na pracę i znalazł zatrudnienie w sektorze naftowym. Jeśli ich wnioski o azyl zostaną przyjęte, małżonkowie otrzymają status stałych rezydentów, a o obywatelstwo będą mogli się ubiegać najwcześniej po trzech latach. Dopiero jako obywatele będą mieli prawo do głosowania w wyborach.

Mąż Jacqueline mówi, że jego znajomi, którzy też mają na razie tylko pozwolenia na pracę, też dostali karty do głosowania. Uważa, że to niesprawiedliwe względem Kanadyjczyków i nosi znamiona oszustwa.

Rzecznik prasowy Elections Canada tłumaczy, że listy osób uprawnionych do głosowania są uzupełniane na podstawie kilku źródeł, m.in. danych z urzędu podatkowego, agencji wydających prawa jazdy, prowincyjnych komisji wyborczych i federalnego departamentu imigracji. Jacqueline nie ma jednak pracy w Kanadzie, nie ma też prawa jazdy ani nie głosowała w żadnych wyborach. Elections Canada odpowiada, że czasem zdarzają się pomyłki.

We wtorek wieczorem konserwatyści świętowali 100 dni rządów. Premier Doug Ford przemawiał podczas uroczystości zorganizowanej w sali bankietowej w Woodbine w jego okręgu Etobicoke-North, w której zebrało się około 600 osób. Nie szczędził słów ktyryki pod adresem rządu federalnego. „Udało nam się wyjąć rękę Kathleen Wynne z waszych kieszeni, teraz pozostał jeszcze Justin Trudeau”, mówił Ford. Zapewnił, że wraz z innymi premierami, m.in. Scottem Moe z Saskatchewan i Brianem Pallisterem z Manitoby, będzie robił wszystko, by Trudeau nie narzucił prowincjom podatku węglowego. Powtórzył, że podatek węglowy nie ma nic wspólnego z ochroną środowiska. Dalej mówił, że podpisując umowę o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi i Meksykiem (USMCA) rząd federalny pozostawił ontaryjskich farmerów na pastwę losu, podobnie pracowników hut stali i aluminium.

Zwolennicy Forda chwalą go za politykę finansową i dążenie do spełnienia złożonych obietnic, a krytycy nazywają go autokratą, który forsuje swoje pomysły mając za nic procesy demokratyczne.

Czego dokonał nowy rząd Ontario przez pierwszych 100 dni rządzenia? Na przykład wycofał nowy program edukacji seksualnej, zlikwidował system ograniczania emisji spalin cap-and-trade, zapowiedział, że nie będzie planowanej przez Kathleen Wynne podwyżki płacy minimalnej, przeprowadził przegląd finansów prowincji, z którego wynikło, że tegoroczny deficyt budżetowy wyniesie 15 miliardów dolarów. Rząd podjął działania także w sprawach, które nie były poruszane w trakcie kampanii wyborczej. Przede wszystkim zmniejszył liczbę okręgów wyborczych w Toronto z 47 do 25, a do tego zmienił zasady dystrybucji marihuany. Narkotyk będzie sprzedawany przez prowincję tylko przez internet, a prywatne sklepy z marihuaną pojawią się w ontaryjskich miastach w przyszłym roku.

Nowa książka napisana przez byłego premiera federalnego Stephena Harpera słusznie nosi tytuł "Tu i teraz" ("Right Here, Right Now"). Nie są to wspomnienia, lecz pozycja, która porusza najbardziej aktualne polityczne tematy takie jak wymiana handlowa, prezydent Trump, podatki węglowe czy otwarte granice. Po przegranych wyborach w 2015 roku Harper wycofał się z życia politycznego i poza dwoma przypadkami - wypłaty dla Omara Khadra i noty do swoich klientów na temat NAFTA - nie krytykował bezpośrednio swojego następcy. W tej samej konwencji utrzymana jest książka - były premier nie rzuca nazwiskami, ale patrzy na aktualną politykę przez pryzmat konkretnych problemów. Odniesienia do Trudeau można jednak znaleźć na co drugiej stronie, jako że problemy, które opisuje Harper, są tymi, z którymi zmaga się teraz obecny premier.

Przesłanie Harpera jest tak naprawdę proste. Radzi, by słuchać "zwykłych" ludzi. Nie przegadywać ich ani nie lekceważyć, bo ich obawy pojawiają się jako pierwsze i są uzasadnione. Przykładem może być podatek węglowy. Harper zauważa, jak wielu przedsiębiorców mu się sprzeciwia. Mówi, że takie opodatkowywanie obywateli pokazuje, jak elity są oderwane od zwykłych obywateli. Jego zdaniem podatki węglowe są narzędziami stosowanymi, by uprzykrzyć życie obywateli, a w gruncie rzeczy bynajmniej nie są efektywne, jeśli chodzi o zmniejszanie emisji.

W rozdziale o imigracji częściej pojawia się motyw budowania muru przez Donalda Trumpa, ale można znaleźć też odniesienia do tego co dzieje się na naszej granicy. „Doszło do tego, że ekstremalna liberalna otwartość na imigrację stała się rzeczą pryncypialną”, pisze Harper. Gdy obecni posłowie konserwatywni starają się dyskutować o motywach, które kierują imigrantami lub wyrażają obawy związane z sytuacją na granicach, od razu sypią się na nich gromy. Nie potrzebujemy już „zamkniętych granic”, ale nie potrzebujemy także „otwartych, uważa były premier. W innym miejscu podkreśla, że konserwatyści opowiadają się za wolnym rynkiem, za wymianą handlową, globalizacją i imigracją, ale postawa proimigracyjna nie oznacza kasowania granic i ignorowania interesów własnych obywateli. Głównym zadaniem i odpowiedzialnością rządu federalnego jest ochrona interesów obywateli, a twierdzenie, że żyjemy w świecie „postnacjonalnym” jest błędne. To właśnie Trudeau stwierdził, że Kanada będzie pierwszym krajem, w którym narodowość się nie liczy.

Przy okazji imigracji Harper zwraca uwagę na to, jak ważna jest integracja ze społeczeństwem. Przypomina, że jego rząd dodał do podręcznika dla przyszłych obywateli zdanie o tym, że okaleczanie narządów płciowych kobiet, honorowe zabójstwa czy inne tego rodzaju zwyczaje są uważane za barbarzyńskie praktyki. Tylko politycy szukający poparcia w „najciemniejszych zakątkach” mogą dyskutować z takimi standardami. A liberałowie ostatecznie ten zapis usunęli.

W książce powraca jeszcze jeden temat – kierunek rozwoju kanadyjskiego społeczeństwa. Harper ubolewa nad systemem edukacji, który przechyla się na lewo i tak naprawdę chroni studentów przed poznaniem rzeczywistych kosztów gospodarczych i społecznych kolektywizmu ekonomicznego. Pisze, że powrót do gospodarki socjalistycznej doprowadzi zachód do nieodwracalnej stopniowej recesji.

Część ontaryjskich producentów mleka i produktów mlecznych obawia się, że po podpisaniu przez Kanadę umowy United States-Mexico-Canada Agreement (USMCA) czeka ich bankructwo i upadek. Nowa umowa gwarantuje Amerykanom większy dostęp do kanadyjskiego rynku mleka i dopuszcza import w kwocie 3,6 proc. aktualnej kanadyjskiej produkcji mlecznej, jak podaje Dairy Farmers of Canada. Vicki Cork prowadząca farmę mleczną mówi, że Ontaryjskie Stoważyszenie Farmerów Mlecznych podaje nawet kwotę 3,9 proc. Mówi, że przygotwuje się na najgorsze. Jej rodzina od sześciu pokoleń zajmuje się produkcją mleka i Cork obawia się, że jej pokolenie będzie ostatnie w tym biznesie. Jest zwolenniczką systemu zarządzania dostawami i uważa, że rząd federalny zdradził rolników. Krytycy USMCA uważają, że umowa naruszy równowagę, którą ich zdaniem wprowadzał właśnie system zarządzania dostawami. Cork apeluje do konsumentów, by kupowali produkty z kanadyjskiego mleka, nawet jeśli będą one droższe o kilka centów.

Federalna minister spraw zagranicznych Chrystia Freeland powiedziała w poniedziałek, że w poszkodowani rolnicy otrzymają rekompensaty, jednak szczegóły jak dotąd nie są znane. Minister rolnictwa Ontario Ernie Hardeman zapowiedział przeprowadzenie konsultacji z rolnikami podczas których rząd postara się ustalić wysokość strat. Powiedział, że zadba o to, aby Ottawa wyrównała rachunki związane z utraconymi zyskami farmerów.