W 2010 r. ekolog Rick Smith, szef Environmental Defense Canada ogłosił, że Ontario’s Green Energy and Green Economy Act jest programem wolnym od kosztów, dzięki czemu Ontario może zostac północnoamerykańskim liderem w dziedzinie energii odnawialnej. Twierdził, że ma fakty, studia i liczby. Żadna z tych prognoz nie była realna.
Radykalna “zieleń” liberalnego rządu od 2010 r. ponad dwukrotnie zwiększyła cenę energii elektrycznej dla konsumentów. Za wszystkie koszty związane z ekologią, oszacowane w 2015 roku przez audytora generalnego na 170 miliardów dolarów w ciągu 30 lat (do 2014 roku konsumenci energii “zapłacili już łącznie 37 miliardów dolarów, a oczekuje się, że zapłacą kolejne 133 miliardy dolarów w globalnej korekcie opłaty za okres od 2015 do 2032 r.”) żadna z przewidywanych korzyści ekonomicznych i społecznych nie została zrealizowana.
Oświadczenia wcześniejszego premiera Daltona McGuinty’ego i późniejszej liderki Kathleen Wynne w 2016 r., że zamknięcie elektrowni węglowych dramatycznie zmniejszyło smog i zaoszczędziło 4,4 miliarda dolarów w opiece zdrowotnej i innych kosztach były po prostu nieprawdziwe.
Obietnica setek tysięcy miejsc pracy związanych z energią odnawialną była również fantazją, do dziś nikt nie może powiedzieć, gdzie są miejsca pracy, głównie dlatego, że istnieje niewiele nowych stałych miejsc pracy.
Zamiast stymulacji gospodarki Ontario i dodatkowego zadbania o zdrowie obywateli, prowincja stworzyła niespójny przemysł elektroenergetyczny, który zagroził rentowności kluczowych gałęzi przemysłu.
Stowarzyszenie Profesjonalnych Inżynierów Ontario (OSPE) wydało ponad pół tuzina krytycznych raportów na temat braku rozsądnej polityki Liberałów dotyczącej energii odnawialnych.
Zamiast podążać za fachową radą inżynierów i ludzi, którzy rozumieją zawiłości produkcji i dystrybucji energii elektrycznej, rząd zabrał się do wydawania dyrektyw prosto z biura premiera. Według Paula Acchione, byłego szefa OSPE “ponieważ wiedzą, jak włączać i wyłączać żarówkę, będą wydawać oświadczenia polityczne dotyczące najbardziej złożonego systemu inżynieryjnego na świecie.” Powiedział też, że rząd “zatrudnia naukowców politycznych i ekologów, ponieważ uważali, że są ekspertami”.
W rezultacie rząd wydał ponad 100 dyrektyw ministerialnych, które zignorowały dramatyczny spadek popytu i realia zarządzania siecią elektryczną.
Rząd spowodował ogromną ekspansję energii elektrycznej w Ontario. Jednocześnie spadł popyt na energię elektryczną, ponieważ spowolnił się wzrost gospodarczy, a konsumenci zmniejszyli zapotrzebowanie na energię elektryczną.
Rosnąca podaż, spadający popyt i obowiązkowe ceny to recepta na chaos gospodarczy. Konsumenci zaobserwowali, że ich koszty energii elektrycznej podwoiły się do 11 centów za kWh w 2016 r. z 5,5 centów w 2006 r. - plus rosnące koszty transmisji i dystrybucji - z kolejnymi w nadchodzących latach.
W 2012 r. Stowarzyszenie Inżynierów Polskich w Kanadzie we współpracy z Instytutem Inżynierów Elektryków i Elektroników IEEE oraz Międzynarodowym Stowarzyszeniem Automatyków ISA, zorganizowało w Toronto cykl interaktywnych minikonferencji na tematy energii i energetyki, zaczynając od pilnej potrzeby powstania nowego paradygmatu energetycznego dla Ontario. W konkluzji podkreślono następujące punkty kluczowe.
(a) powstała niespójność i chaos w kwestii wytwarzania i dystrybucji energii, przy milczącym współudziale obu partii opozycyjnych,
(b) ogromny przyrost generacji elektryczności podczas spadającego popytu.
(c) niekompatybilność energii z wiatraków z produkcją energii nuklearnej; wiatry w Ontario wieją głównie w nocy, gdy nie ma potrzeby korzystania z kontraktowo preferencyjnej energii wiatrowej!
Ostatni rząd Liberałów zachowywał swoją obsesyjną agendę ignorując wszelkie kwestionujące głosy inżynierów i innych ekspertów.
Nowy rząd Forda „zezłomował” Ustawę o Zielonej Energii i podobno planuje wyeliminowanie lub zmianę tak zwanego Planu Fair Hydro, aby złagodzić przyszłe podwyżki cen. Według badań Fraser Institute opublikowanych 4 października 2018 r., aby obniżyć obecne ceny, rząd musi zmniejszyć dodatkową opłatę za energię elektryczną, tak zwaną “globalną korektę, Global Adjustment (GA)”, która może obniżyć dzisiejsze ceny energii elektrycznej do około 24 procent.
Subsydiowane umowy zakupu energii elektrycznej zapewniają długoterminowe gwarancje cenowe wyższych stawek rynkowych dla wytwórców energii odnawialnej (wiatr, energia słoneczna, bioenergia i pewne inne). Aby sfinansować te subsydiowane kontrakty i inne koszty systemu (w tym rozszerzone programy konserwacyjne), Ontario wprowadziło tę globalną korektę (GA), dodatkową opłatę do ceny energii elektrycznej.
Ceny energii elektrycznej wzrosły od 2009 r. nie dlatego, że koszty generowania energii elektrycznej są wyższe, ale dlatego, że GA wzrosło dramatycznie; w latach 2008-2017 wskaźnik wzrostu wzrósł z mniej niż 1 cent za kilowatogodzinę (wspólna jednostka rozliczeniowa energii) do około 10 centów. Był to cały wzrost kosztów energii elektrycznej w latach 2008-2017.
Największy składnik opłaty GA, prawie 40% funduje dotacje wypłacane na odnawialne źródła energii (wiatr, słońce, itp.) w ramach umów, ale te źródła zapewniają tylko 7% elektryczności w Ontario. GA zapewnia prawie 90% przychodów generowanych przez odnawialne źródła energii, a tylko 10% pochodzi z faktycznej sprzedaży energii. To uzależnienie od rządowych dotacji, a nie od sprzedaży pokazuje, jak zniekształcona stała się struktura cenowa w Ontario.
Kolejnym krokiem byłoby wykorzystanie władzy ustawodawczej do anulowania subwencji. Nie można tego zrobić bez uruchomienia procesów sądowych. Jednak profesor prawa w Queen’s University, Bruce Pardy twierdzi, że rząd może użyć ustawodawstwa do zmiany lub anulowania prawnie wiążących porozumień, o ile działa w ramach swojej konstytucyjnej jurysdykcji i posługuje się jednoznacznym językiem ustawowym.
Według badań przeprowadzonych przez Instytut Frasera, anulowanie subsydiowanych umów zmniejszyłoby opłatę GA o prawie 40%, zmniejszając tym samym ceny energii elektrycznej mieszkaniowej o około 24%.
Ponadto rząd Ontario mógłby zbadać inne elementy opłaty GA, w tym finansowanie niepotrzebnych programów konserwacyjnych. Programy konserwacyjne często kosztują więcej niż wartość zaoszczędzonej energii, więc wykluczenie takich programów pozwoli na dalsze oszczędności. Jeśli chodzi o dodatkowe oszczędności, szczegółowe dane (pokazujące, gdzie trafiają pieniądze z GA) nie są publicznie dostępne, więc chociaż uważamy, że możliwe są większe oszczędności, nie możemy obecnie przedstawić dokładnych szacunków. Jest to obszar, w którym potrzebna jest znacznie większa przejrzystość.
Obniżenie opłaty GA poprzez anulowanie subsydiowanych umów i zmniejszenie niepotrzebnych programów konserwacyjnych pomogłoby obniżyć ceny energii elektrycznej i zmniejszyć obciążenie dla mieszkańców Ontario.
Jan Jekielek
Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!
