Jeśli nie wiesz, jaka jest sytuacja z lodem na Simcoe, najlepiej skontaktuj się z ice hut operator w rejonie, gdzie masz zamiar łowić.
Ludzie wynajmujący domki na lodzie to eksperci i sprawdzają lód codziennie. Wszystkie budki stojące na stałe na lodzie muszą być zarejestrowane w Ministerstwie Zasobów Naturalnych w dystrykcie Aurora lub Midhurst. Jeśli masz domek w północnej części jeziora, skontaktuj się z biurem MNR w Midhurst – 705-725-7500.
Południowa i wschodnia część jeziora podlega Aurorze i tam też należy rejestrować domki – 905-713-7400. Domki rejestruje się tylko raz. Tylko w przypadku zmiany właściciela wymagana jest ponowna rejestracja. Rejestracje są darmowe.
Podczas dobrej zimy na zamarzniętym jeziorze Simcoe może być 3-5 tys. domków. Wiele z nich są to domki komercyjne, które można wynajmować.
Aktualna lista ice hut operators zazwyczaj publikowana jest w czasopismach dla wędkarzy, na stronach internetowych i w oddziałach MNR. Wszystkie stałe domki muszą być usunięte z lodu do północy 15 marca każdego roku, czyli tego samego dnia, kiedy kończy się sezon na sieje i palie jeziorowe.
Szacuje się, że jezioro Simcoe przynosi 30 milionów dol. dochodu z turystyki i jest bardzo ważne dla gospodarki regionu.
Najczęściej łowioną rybą spod lodu na Simcoe jest okoń. Ryb tego gatunku łowi się więcej zimą niż wszystkich pozostałych gatunków ryb razem w ciągu roku. Od 1997 r. na Simcoe obowiązuje dzienny limit połowu okoni, który wynosi – 50 sztuk.
W czasie przewożenia złowionych ryb do domu, muszą być one odpowiednio pakowane, tak aby można je było policzyć i określić ich gatunek. Na filetach należy pozostawić dwa cale kwadratowe skóry z łuską.
Jezioro Simcoe oferuje do łowienia spod lodu kilka gatunków ryb. Do najbardziej popularnych należy: okoń, palia jeziorowa (lake trout), sieja, szczupak, sandacz, crappie i smlet.
Od 1 stycznia 2001 r. na Simcoe obowiązuje zakaz łowienia śledzi jeziorowych – lake herring (cisco). Pomimo że stan populacji tego gatunku w ostatnich latach uległ znacznej poprawie, sezon nadal jest zamknięty.
Na Simcoe wędkarze mogą używać żywych przynęt (żywców – minnows). Według regulaminu wędkarz ma prawo mieć przy sobie 120 sztuk żywców.
Solne żywce, zazwyczaj emerald shiners, uważane są za część dziennego limitu. Liczba żywych i solonych rybek nie może przekroczyć 120 sztuk.
Niewykorzystanych żywych rybek nie wolno wylewać z wiaderka do przerębla.
Spod lodu na Simcoe dozwolone jest łowienia na dwie wędki. Należy pamiętać, że odległość pomiędzy wędkami nie może przekraczać 60 metrów i obie powinny być widoczne.
Każda ryba, która została złowiona spod lodu poza sezonem lub której nie zamierza się zabrać na spożycie, musi być wypuszczona.
Miejsce, gdzie łowi się na lodzie, należy pozostawić bez śmieci. Nie zostawiaj na lodzie kubków po kawie, plastikowych worków itp.
Jezioro Simcoe, o powierzchni 725 km kw., jest szóstym co do wielkości jeziorem śródlądowym w Ontario.
O Simcoe mówi się, że jest stolicą wędkarstwa podlodowego w Ameryki Północnej. Zimą Simcoe przeżywa prawdziwy nalot wędkarzy z USA. przede wszystkim z stanów: Michigan, Nowy Jork, Ohio i Pensylwania. Kilka lat temu oficerowe MNR przeprowadzili rutynową kontrolę wędkarzy na południowym obszarze jeziora, prawie połowa łowiących na lodzie byli to Amerykanie.
Na ogromną popularność jeziora Simcoe wśród wędkarzy ma przede wszystkim wpływ położenie w pobliżu dużych miast, jakość rybostanu oraz fakt, że jeziora należące do regionu Kawarthas były zamknięte do łowienia spod lodu od 1930 r. Wyjątek stanowiło jezioro Scugog otwarte od 1 stycznia do końca lutego każdego roku.
Wędkarze z rejonu Peterborough nie mieli więc za dużego wyboru, albo wyjazdy na jeziora Haliburton, albo na Simcoe. Większość wybierała oczywiście Simcoe.
Simcoe zostało nieco odciążone dopiero w 2010 r., kiedy to po 80 latach otworzono dystrykt 17 do łowienia spod lodu, ale co prawda tylko niektórych gatunków ryb.
