Przegrana Stanów Zjednoczonych w syryjskim konflikcie dyplomatycznym oznacza zwrot w polityce światowej. USA przegrały niezależnie od tego i nie tylko dlatego, że Obama był niezdecydowany, a koszt ukarania Syrii był zbyt duży – tak pod względem militarnym jak i dyplomatycznym.

Dzięki zagrywce syryjskiej Putinowa Rosja – jak to miało miejsce za czasów Związku Sowieckiego – wraca pełną gębą do polityki bliskowschodniej, a jest to jeden z głównych obszarów polityki globalnej (ze względu na kręcący Amerykanami Izrael).

Nie spotkałem osoby zachwyconej systematycznym podnoszeniem podatków i podobnych przymusowych opłat, nie wyłączając rosnących cen... Wydaje mi się, że nawet ci decydujący o wzroście tych opłat robią to z niewiedzy, nieznajomości zasad ekonomii, a bardzo często ze zwykłej głupoty. 

Jest powód tego wstępu, 11 sierpnia w Domu Polskim 2000 odbyła się impreza, było sporo atrakcji kulturalnych, a wspaniałe kulinarne popisy organizatorek pozwalały na przebieranie w potrawach polskiej kuchni, wszystko razem poparte wzorową organizacją stanowiło o jakości spotkania. Nie było nudno, ale spokojnie i z przytupem, nawet bar się sprawdził, tzn. barmanki były świetne, serwowały podobno najtańsze w okolicy napoje, dla mnie mimo wady abstynenctwa trochę za drogie. Na koniec była loteria, wiele biznesów ufundowało nagrody, a właścicielki Cracovii wyróżniały się pięknymi warkoczykami na pięknych główkach, ale nie wszystkie przedsiębiorstwa widzą sens w popieraniu polonijnych imprez, szkoda, koszt niewielki, a swoją postawą można coś udowodnić.

1. Trwający od kilkudziesięciu miesięcy konflikt w Syrii jest jedną z największych tragedii, jakie miały miejsce na Bliskim Wschodzie w ciągu ostatniej dekady. Jego konsekwencją jest wielka liczba ofiar, zwłaszcza wśród ludności cywilnej. Jak najszybsze zakończenie konfliktu jest przede wszystkim w interesie Syryjczyków, ale i całego regionu.

2. Żeby należycie ocenić charakter toczącej się w Syrii wojny, trzeba mieć świadomość, kim są jej strony. Z jednej strony mamy świecki, autorytarny rząd Baszara al-Asada i wspierającą go armię. Z drugiej – koalicję rozmaitych ugrupowań zbrojnych, złożoną w dużej mierze z najemników i fanatyków islamskich spoza Syrii, opłacanych oraz wspomaganych materialnie przez kilka państw – sojuszników USA w regionie i poza nim.

Straszne są wojny wywoływane przez niezdecydowanych przywódców, ludzi, których podszepty otoczenia rozpinają od lewego do prawego; głoszących wałęsowy sofizmat nie chcem ale muszem.

Patrzyłem na tego Obamę i aż mi go było żal.
Wiadomo jedno – oskarżenie syryjskiego reżimu Asada o użycie gazów przeciwko własnemu społeczeństwu kupy się nie trzyma. Zaś stosując starą zasadę, czyli patrząc, kto na tym skorzysta – z pewnością można wykluczyć władze w Damaszku. A więc po co Asad miałby używać chemii, skoro nie dość, że nic mu to nie dawało, to jeszcze narażało na same przykrości? Przecież to nie jest głupi człowiek? A więc? Popatrzmy zatem, kto z tego gazowania będzie miał największe korzyści. Z pewnością wrogowie Syrii – Izrael, Turcja i nasza jutrzenka swobody i demokracji Arabia Saudyjska. Dlaczego?

"Polskie elity powinny zacząć myśleć, że najwyższy czas odgrywać bardziej konstruktywną rolę na świecie"

Wywiad ukazał się w numerze 12 kwartalnika „Polityka Narodowa" (lato 2013)

Poniżej prezentujemy obszerny wywiad z Ammarem Waqqafem, ekspertem do spraw Syrii w Wielkiej Brytanii, członkiem Syrian Social Club. Jego wypowiedzi można usłyszeć m.in. na kanałach BBC, CNN, Russia Today, SkyNews, Al Jazeera. Ammar Waqqaf mówi m.in. o stosowaniu gazów bojowych w syryjskim konflikcie, czy o oddziaływaniu Stanów Zjednoczonych na Bliski Wschód.

– Pomimo tego, iż wojna domowa w Syrii trwa już tak długo - wybuchła w 2011 roku - nadal nie widać jej satysfakcjonującego dla którejkolwiek ze stron końca. Czy potrafi Pan podać tego przyczynę i oszacować prawdopodobną datę zakończenia konfliktu?

Wszem i wobec informuję, że nie ma już kibiców!

Są już tylko kibole – czyli stadionowi chuligani, wandale, bandyci, faszyści etc. etc. Tak przynajmniej wynika z licznych przekazów czwartej władzy – mediów mainstreamu (tłumaczonych dumnie na „główny nurt”; ale czuć już, że to jednak „kloaczne ścieki”)...

Nawet rozumiem ich pogoń za sensacją – prywatni wydawcy gazet czy właściciele komercyjnych stacji telewizyjnych (do których dołączyła TVP) gonią – zwłaszcza w sezonie ogórkowym – za każdym szokującym ujęciem, śmiesznym filmikiem, krzykliwym nagłówkiem czy skandalizującą fotką na pierwszej stronie... To przekłada się bezpośrednio na pieniądze; wzrasta rozpoznawalność tytułu i jego sprzedaż, a ceny spotów reklamowych między pikantnymi czy sensacyjnymi newsami pikują ostro w górę...

W naszym nowym świecie musimy się nauczyć zwalczać prymitywne popędy i nawyki, musimy nauczyć się życia od nowa i stać się nowymi ludźmi. 

Dlatego, kiedy widzimy tonącego, musimy powstrzymać się przed skakaniem do wody na ratunek, a jedynie odnotować i dokładnie zapamiętać miejsce, w którym ostatni raz wypływał. Poinformujemy o tym wezwane profesjonalne służby ratownicze.

Kiedy widzimy płonący dom, powinniśmy wszcząć alarm. Niech nas jednak ręka Boska broni przed próbami ratowania zagrożonych - poczekajmy aż przyjadą strażacy. To jest ich sprawa.

Po ponad 20 latach nadawania polskiego progarmu telewizyjnego przez stację w Toronto zamknięto i rozwiązano polską ekipę. Dotyczy to również ponad 300 redaktorów z innych grup narodowościowych mieszkających w Kanadzie.

Dobrze by się stało, gdyby Zarząd Kongresu Polonii Kanadyjskiej napisał petycję do CRTC podobną do tej, jaką przygotowała Rada Kanadyjskich Mediów Etnicznych - The National Ethnic Press and Media Council of Canada.

Petycję tę należy w formie kopii wysłać do jak nawiększej liczby posłów federalnych i powinny to zrobić zarówno oddziały KPK, jak i wszystkie oganizacje polonijne takie jak Związek Polaków w Kanadzie, Związek Narodowy Polski i inne.

Czy świat może odwrócić się do góry nogami? Ależ oczywiście! Robi to codziennie. Na naszych oczach - zmieniają się bieguny i to nie tylko te magnetyczne.

Od jakiegoś czasu Rosja - kraj starający się odzyskać pozycję Związku Sowieckiego nie tylko za sprawą wpływów "gazowych" - całkiem ciekawie plasuje się w politycznej i społecznej debacie nad przyszłością.

Można wyczuć skręt, jaki polityka rosyjska uczyniła po opóźnieniach w odbudowie tradycyjnej wizji eurazjatyckiego sojuszu Moskwa - Berlin; sojuszu mimo wszystko bombardowanego przez USA i ich sojuszników.

No i Komorowski ma okazję poczuć się, jak na to zasługuje – jaki prezydent, taki zamach – wymądrzał się jakiś czas temu, ale to hasełko dopiero teraz nabrało cech wiarygodności, stało się prawdziwe. Musi być z siebie dumny, na pewno jak zwykle nastąpi seria odznaczeń, musi przecież udekorować swoich wspaniałych urzędników. Już dawno stanął na grabie, ale dopiero teraz odczuł i będzie zbierał coraz częściej. 

Od kilku już lat teraźniejszy rząd reklamuje Polakom wygodne trumny, ale wygląda, że ludzie już się połapali, że to tylko następne oszustwo. Bywają osoby potrafiące sobie wmówić, że tyrają dla przyjemności, od dawna interesuje mnie: szczęśliwi czy głupcy?