W rzekach Humber w Toronto i Credit w Mississaudze jest już sporo łososi migrujących na tarło.
Humber nie może się jednak równać pod względem liczby łososi i możliwości łowienia z Credit River. Do tej rzeki wchodzi przynajmniej sześć razy więcej ryb niż do Humber. Na Humber obowiązuje też zakaz łowienia przy każdym z wodospadów od Old Mill do Dundasu. Przy niskim stanie wody najwięcej łososi zatrzymuje zwykle wodospad przy Old Mill. Jest więc to dobre miejsce na spacer i zrobienie zdjęć skaczącym łososiom w Toronto. Na rzekach często pojawiają się strażnicy ochrony przyrody, którzy sprawdzają, czy wędkarze łowią łososie dozwolonymi sposobami. Za nielegalne sposoby łowienia łososi uznaje się flossing, lining i snagging.
Łososie w czasie wędrówki tarłowej nie pobierają pokarmu. W wielu przypadkach łapią tylko żyłkę, a nie przynętę. Kiedy łososie są w rzekach, nie interesuje ich pobieranie pokarmu, a tylko tarło. Zachowują się bardzo agresywnie i chronią swoje terytorium, dlatego też uderzają w różne przynęty, które znajdą się na ich drodze. O tej porze roku najskuteczniejszą przynętą jest duży kawałek świeżej ikry w błonie, założony na haczyk bez siateczki. Ryby instynktownie próbują zniszczyć obcą ikrę, w ten sposób ich własna ma większe szanse na przetrwanie.
Na Credit najwięcej wędkarzy łowi w Erindale Park w miejscach popularnie znanych jako ice breakers, mesh pool i falling rock. Wkrótce za łososiami do rzek zaczną wchodzić pstrągi.
Również rzeki na wschód od Toronto „zapakowane” są łososiami. Wędkarze łowią sporo ryb w Oshawa Creek, Bowmanville Creek i na Ganarasce w Port Hope.
Łososie najbardziej biorą na tzw. skein, czyli ikrę jeszcze w błonie. Spora grupa wędkarzy łowi samice łososi jedynie po to, aby zdobyć świeżą ikrę na przynętę, np. na pstrągi. Ikrę ze złowionych łososi można przechowywać przez długi czas. Sposoby przechowywania ikry z łososi są różne. Sztuką jest jednak jej przygotowanie i konserwacja. Częstym błędem jest płukanie ikry wodą z kranu. Jak wiadomo, zawiera ona chlor. Wymyta pod kranówą ikra straci kolor, zapach i smak.
Na rynku dostępnych jest kilka gotowych i dobrych środków, jak np. borax, Pro Cure, Fire Cure, Pro Cure, Shake, którymi można zabezpieczyć ikrę przed zepsuciem, jednocześnie zachowując jej zapach, smak i odpowiednią miękkość. Czasami wędkarze używają również soli, cukru i oleju. Te rodzaje konserwantów są wciąż najbardziej popularne.
Ikra pochodząca ze sklepów wędkarskich (salmon) konserwowana jest przeważnie solą. Przeważnie jest zbyt twarda i brakuje jej naturalnego zapachu.
Jak zmierzyć rybę
Sprawa wydaje się prosta, ale nie wszyscy wiedzą, jak prawidłowo powinno się zmierzyć złowioną rybę. Według regulaminu, ryba powinna być mierzona od pyska do końca płetwy ogonowej. Aby uzyskać dokładny pomiar, płetwę należy ścisnąć. Nie należy mierzyć do tylko do środka płetwy. Prawidłowy pomiar ryby jest ważny, szczególnie na wodach, gdzie obowiązują wymiary ochronne.
Limity
Co to jest catch limit? Jest to limit połowu w ciągu jednego dnia. Do tego limitu zalicza się ryby złowione i niewypuszczone od razu, czyli zatrzymane, ryby zjedzone lub ryby oddane drugiej osobie.
W ontaryjskim regulaminie sportowego połowu ryb występuje również określenie possesion limit. Jest to łączna liczba gatunków ryb, które można mieć w swoim posiadaniu w każdej chwili. Do limitu posiadania zalicza się ryby złowione w danym dniu lub wcześniej. Są to więc ryby dopiero co wyholowane, ryby w samochodzie lub łodzi, w coolerze lub w domu w lodówce czy zamrażarce. Limit posiadania nie obejmuje ryb spożytych lub rozdanych.
O ile regulamin nie stanowi inaczej, limity połowu i limity posiadania są takie same.
Jeśli na poszczególny gatunek obowiązuje limit, ryby skonsumowane (np. tzw. shore lunch) są częścią dziennego limitu. Jeśli wędkarz złowi 6 szczupaków, które następnie zostaną zjedzone, oraz tego samego dnia złowi i zatrzyma ryby tego samego gatunku, w myśl ontaryjskiego regulaminu sportowego połowu ryb, łamie prawo.
Każda ryba złowiona ponad limit dobowy musi być natychmiast wypuszczona. Wykroczeniem jest również zniszczenie w jakikolwiek sposób ryby legalnie złowionej, która nadaje się do spożycia.
Podczas przewożenia ryb z łowiska do domu należy pamiętać, aby ryby można było łatwo policzyć i określić ich gatunek. Na filetach należy pozostawić kawałek skóry z łuskami, najlepiej z odcinka pomiędzy głową a płetwą grzbietową.
Sztuczny też dobry...
Od dawna rynek jest wypełniony sztucznym kawiorem. Obecnie sztuczny kawior produkuje się w południowej Francji, Niemczech, Danii, Izraelu, Ameryce Północnej i Ameryce Łacińskiej, a także w Chinach.
Produkcja sztucznego kawioru jest niezwykle dochodowa. Sztuczny kawior, jeśli jest wytwarzany poprawnie, nie różni się od naturalnego kawioru. Przynajmniej ludzie nie czują różnicy w smaku.
Jednak według kulinarnych trendów, najlepszy kawior pochodzi z jesiotrów z Morza Kaspijskiego i najlepiej z bieługi, potem z siewrugi i sterleta. Rosyjski urząd ochrony przyrody szacuje, że osiemdziesiąt procent kawioru jesiotra na sprzedaż w Moskwie pochodzi z czarnego rynku.
„Jelly”
Josh Jelly Gelinas, który w sezonie jest przewodnikiem na Wielkim Jeziorze Niedźwiedzim, reprezentuje Kanadę na mistrzostwach świata w wędkarstwie muchowym, które trwają na Słowacji (5-11 września).
