Najwięcej wędkujemy latem. Jest to czas urlopów i wyjazdów nad wodę, z których często wraca się do domu ze złowionymi rybami. Jeśli ryby, które łowimy, wypuszczamy z powrotem do wody, nie ma potrzeby martwić się ich przechowywaniem i transportem. Kto jednak nie wyobraża sobie powrotu z wędkarskiej wyprawy bez ryb i ma zamiar je zjeść, powinien zadbać o ich właściwe przetrzymywanie i dowóz do domu w jak najlepszym stanie do spożycia.

Zimą sprawa jest prosta i nie trzeba się martwić, że ryby się zepsują. Już po kilku minutach ryby są zamarznięte i nadają się do transportu. Kłopot sprawiają jednak upalne miesiące, kiedy na ryby wyjeżdża się na odległe jeziora.

Jeśli zamierzamy zabrać ryby z łowiska, warto pomyśleć o tym już przed wyjazdem i zastanowić się, co zrobimy z rybą, kiedy ją złowimy, następnie co zrobimy po jej sprawieniu oraz w jaki sposób ją przewieziemy. Dla niektórych będzie to jedynie zawracanie głowy i niepotrzebny kłopot, i tak będą woleli wrzucić swoje zdobycze do foliowego wora i do rozgrzanego bagażnika samochodu. Po takiej przejażdżce ryba jest już prawie upieczona...

Zacznijmy jednak od początku. Już od momentu zacięcia, ryba walczy o swoje życie, co powoduje w niej zmiany chemiczne. Im dłużej trwa hol, tym zmiany te będą znaczniejsze. Już w czasie holu ryby tracą swoją naturalną słodkość. Stąd też ryby powinno się holować jak najszybciej. Oczywiście, nie zawsze jest to możliwe z różnych przyczyn. Chociażby wtedy, kiedy nie dysponujemy odpowiednim sprzętem i zakończony sukcesem hol jest raczej sprawą przypadku. Najgorszą rzeczą, jaką można zrobić ze złowioną rybą, jest pozostawienie jej w łódce lub na brzegu.

Wysoka temperatura znacznie przyspiesza rozwój bakterii i procesy gnilne. Po kilku godzinach ryba praktycznie nie nadaje się do spożycia. O ile jest to możliwe, najlepiej jest przetrzymywać rybę ciągle żywą. Niektóre łodzie wyposażone są w pojemniki na żywce, w których można również przetrzymać złowione ryby. Nie zawsze jednak rozmiar pojemników wystarcza na przechowywanie złowionych ryb i jeśli pojemnik będzie przepełniony, ryby się po prostu uduszą. Mimo wszystko jest to na pewno odpowiedni sposób na przetrzymywanie przynajmniej niektórych mniejszych i bardziej odpornych gatunków ryb. Jeśli na łodzi lub pontonie nie mamy jednak odpowiedniego wyposażenia, pozostaje nam łańcuch, linka lub siatka. Trzymanie ryby na łańcuchu przymocowanym do burty łodzi jednak nie zagwarantuje, że ryba będzie żywa do końca wędkowania. Najczęściej już po kilku godzinach ryby "wyzioną ducha", a wędkarz ma tylko wrażenie, że jego ryby są w świetnym stanie. W ciepłej wodzie w martwej rybie procesy rozkładu zachodzą jeszcze szybciej. W większości przypadków ryby trzymane na łańcuchach nie żyją długo. Poza tym łańcuch jest najodpowiedniejszą metodą na ryby mniejsze. Pojedyncze, duże sztuki powinno się raczej trzymać na oddzielnej lince. Jeśli chcemy, by ryby żyły jak najdłużej, nie należy ich również zapinać przez skrzela. Lepszym sposobem będzie przebicie dolnej miękkiej szczęki, lub nawet dolnej i górnej, jeśli boimy się, że ryba może się urwać.

Swoją drogą, trzymanie ryby na łańcuchu to skazywanie jej na powolne umieranie. Jeśli naprawdę zależy nam na zachowaniu świeżości ryb i ich walorów smakowych, lepszym rozwiązaniem będzie ich szybkie uśmiercenie i sprawienie, a następnie obłożenie lodem. Jeśli jednak złowionych ryb nie możemy sprawić na wodzie lub na brzegu ze względu na przepisy, pozostaje trzymać je w siatce lub włożyć w całości do coolera z lodem. Ryby przetrzymywane w siatce żyją znacznie dłużej niż te, które trzymane są na łańcuchu. Pod warunkiem, że nie zmienia się często łowisk i nie wyciąga siatki z rybami na długo.

Każdy z opisanych sposobów przetrzymywania ryb jest w Kanadzie dozwolony. Również każdy wędkarz stosuje metodę, która jest dla niego wygodna.

Niemniej jednak, najbardziej humanitarną metodą będzie jak najszybsze uśmiercenie ryby. Przy przewożeniu ryb należy pamiętać, by – według prawa, przy ewentualnej kontroli – ryby można było łatwo policzyć i określić ich gatunek, jak również długość, jeżeli na dany gatunek obowiązuje wymiar ochronny. Poza tym na filetach należy pozostawić kawałek skóry z łuskami, najlepiej spomiędzy głowy i płetwy grzbietowej (przepis Ontario).

"Czego możesz od nas oczekiwać"

Właściciel ośrodka dla myśliwych i wędkarzy – Laurie River Lodge – w północnej Manitobie znalazł się pod obstrzałem ze strony mediów, ze względu na informacje, jakie zamieścił w swoim przewodniku – 2014 American Plan Trip Planner, pod tytułem "Czego możesz od nas oczekiwać".

Mianowicie przestrzegał przed dzikimi zwierzętami i częstowaniem alkoholem przewodników indiańskich z plemienia Kri, którzy pracują dla ośrodka.

"To wspaniali ludzie i fajnie się z nimi łowi, ale jak wszyscy rdzenni mieszkańcy Ameryki, mają podstawową tolerancję na alkohol. Proszę nie dawać moim przewodnikom alkoholu pod żadnym pozorem."

W środę przedstawiciel plemienia Mathias Colomb Cree Nation, wódz Arlen Dumas, w liście skierowanym do właścicieli ośrodka domagał się przeprosin za obraźliwe i rasistowskie uwagi. W wywiadzie dla "Winnipeg Free Press" powiedział, że nie ma żadnych naukowych przesłanek, że Indianie z plemienia Kri mają słabą tolerancję na alkohol.

Dodał, że nie ma podstaw do stwierdzenia, że Kri piją podczas pracy, co stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego.

Wędki Kistler

W czasach, kiedy większość wielkich producentów wędek próbowała zaoszczędzić, gdzie tylko się dało, rodzina Kistlerów obrała inną strategię, aby przetrwać, postawili nie na ilość, ale na jakość. Trzeba wziąć do ręki wędkę Kistler, aby przekonać się co naprawdę znaczy dopracowana w każdym szczególe wędka.

Kistlerowie zajmowali się produkcją wędek od ponad 20 lat. Wędki Kistler produkowane są w USA pod własnym dachem rodziny Kistlerów.

Prezydentem firmy jest obecnie Terry Kistler, który przejął biznes od ojca Billa Kistlera, niegdyś założyciela firmy Castaway Rods.

Za wędkami Kistler stoi nie kto inny jak sam Gary Loomis, jeden z czołowych autorytetów w grafitowej konstrukcji kijów wędkarskich, założyciel firmy G Loomis Corp. G Loomis to marka kultowych, najwyższej jakości na świecie wędek na ryby. Łowienie Loomisem to marzenie każdego wędkarza.

Wędki Kistler zostały zaprojektowane przez Garry'ego Loomisa i budowane są na sprawdzonych materiałach pochodzących z samego North Fork Composites. Wystarczy wziąć wędkę Kistler, aby poczuć czas i pasję.

Wędki Kistler można kupić w Internecie na firmowej stronie producenta pod adresem www.kistlerords.com. Wiele modeli robionych jest dopiero po otrzymaniu zamówienia. W Toronto wędki Kistler dostępne są w sprzedaży w sklepie wędkarskim True Canadian Outdoors.

Kilka faktów o G Loomis. Firma została oficjalnie zarejestrowana w 1982 r. W 1997 r. Gary Loomis sprzedał firmę. Za nieujawnioną sumę G Loomis została kupiona przez Shimano Inc. Praktycznie Shimano kupiło tylko nazwę. Kilka razy Gary Loomis próbował odtworzyć ponownie firmę, zmieniając np. logo itp., za co został pozwany kilkakrotnie do sądu przez Shimano i swoją byłą firmę G Loomis za naruszanie prawa do znaków towarowych i naruszenie umowy.

Zawody PKZW

Polsko-Kanadyjski Związek Wędkarski zaprasza na zawody w łowieniu szczupaków z łodzi, które odbędą się 31 maja na Little Lake koło Barrie.

Zbiórka przed zawodami o godz. 6.15 w Cedar Park, 10 Little Lake Rd. w Barrie. Łodzie można rezerwować pod numerem tel. 705-721-4691. Więcej informacji w Internecie pod adresem: www.pkzw.org lub tel. 289-260-0143.

Kolejne zawody PKZW:
14 czerwca – karp – Binbrook
12 lipca – wszystkie ryby – Binbrook

Zwycięzca ubiegłorocznych zawodów PKZW na szczupaki na Little Lake – Zdzisław Calik, który złowił 4 szczupaki o łącznej wadze – 4,95 kg. Zdzisław Calik złowił również największą rybę zawodów, szczupaka o wadze 3,42 kg. Rok temu 14 wędkarzy, którzy brali udział w zawodach na Little Lake, złowiło 37 szczupaków.