Człowiek kończy pięćdziesiąt lat, widzi, że droga życia leci już z górki, i zaczyna kombinować, co by tu jeszcze zrobić, „zanim się zacznie”; zanim coś go przykuje do łóżka, zanim trzeba będzie wymieniać stawy czy nerwowo przeglądać w Googlu terapie na raka.

        Wielu z nas kupuje wówczas motocykl, inni chcą mieć coś czerwonego, o czym marzyli w szkole średniej – czyli camaro...

        Rocznik 2017 to szósta generacja tego auta, w którym możemy przeżyć drugą młodość. 

        Oczywiście najpierw musimy się zastanowić, czy nie ma to być kabriolet, bo jeśli zamierzamy tą rakietą jeździć wyłącznie latem, to czemu nie? Tym bardziej że dach można rozkładać nawet przy 48 km/h.

      Znany w polonijnym środowisku wędkarskim – Krzysztof Kluska z Mississaugi – złowił największego łososia w drugim tygodniu zawodów Great Ontario Salmon Derby.  

        W nagrodę za łososia o wadze 32,98 lb Krzysztof Kluska otrzymał 10 tys. dol.  

        Łosoś został złowiony na głębokości 77 stóp na przynętę – Trigger X Cut Bait. Ryba była oficjalnie zważona w Bronte Outdoors w Port Credit.  

        W przeszłości Krzysztof Kluska startował w zawodach Polsko-Kanadyjskiego Związku Wędkarskiego.  Trzy razy wygrał tytuł najlepszego wędkarza roku.  

        Krzysztof Kluska pracuje w „Sail” w Etobicoke w dziale wędkarskim.

        W pierwszym tygodniu zawodów w czołówce, na drugim miejscu uplasował się inny z Polaków – Sebastian Banas, który  na wysokości Bluffer’s Park złowił łososia o wadze 33,54 lb, czyli rybę większą od złowionej przez Krzysztofa Kluskę i drugą jak na razie największą w całym turnieju.  Za drugie miejsce w tygodniu, Sebastian Banas otrzymał 1 tys. dol. i dwa downriggery. 

        W Great Ontario Salmon Derby prowadzi łosoś o wadze 34,98 lb.

Czy wiesz, że…

czyli ciekawostki dla wędkarzy:

        • W pobliżu miejscowości Łojewo, rzece Łupawie, 14 marca 1990 r. o godzinie 11:30 został złowiony przez 21-letniego wtedy wędkarza Piotra Musiała z Koła PZW w Łęczycy, pstrąg potokowy, który ważył 5,4 kg i mierzył 82 cm.

        • Czy wiesz, że łacińska nazwa szczupaka to Esox lucius i w wolnym tłumaczeniu oznacza „głodny wilk”? Jako pierwszy nazwy tej użył szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w roku 1758.

        • Czy wiesz, że kiedyś podpórki określano mianem „leniuchów”? Nazywano je tak, gdyż sądzono, że używają ich tylko „niedzielni wędkarze”, dla których ważniejsze jest śniadanie niż łowienie.

        • Czy wiesz, że rekordowy okaz palii jeziorowej (ryba bardzo przypominająca pstrąga źródlanego) został złowiony w 1970 roku przez Larry’ego Daunisa nad Wielkim Jeziorem Niedźwiedzim  i ważył 29,4 kg?

        • Czy wiesz, że okoń nilowy jest gatunkiem introdukowanym i  trafił do Jeziora Wiktorii w Afryce Centralnej pod koniec lat pięćdziesiątych? Wg niepotwierdzonych informacji, okonie łowione w Jeziorze Wiktorii osiągały wagę nawet 215 kg!

        • Czy wiesz, że na jeziorze Kariba odbywają się największe wędkarskie zawody świata na wodach słodkich? Jest to międzynarodowy turniej w łowieniu ryb tygrysów.

        • Czy wiesz, że ryba tygrysia zwana goliatem (Hydrocynus goliath) ma jedne z największych zębów wśród ryb, poluje w niewielkich stadach (około 5 osobników), a jej łupem padają również ludzie!

        • Czy wiesz, że aż 4 gminy w Polsce rokrocznie organizują Święto Leszcza? Święto przypada tradycyjnie na przełomie lipca i sierpnia.

        • Czy wiesz, że do tej pory odkryto ponad 20 000 gatunków ryb?

        • Czy wiesz, że sum europejski jest „kanibalem”? Jest nim do tego stopnia, że w prywatnych hodowlach (np. w Niemczech) trzeba niemalże nieustannie oddzielać od siebie osobniki, aby większe sumiki nie pozjadały swojego rodzeństwa.

        • Czy wiesz że najstarsza literatura wędkarska, czyli najwcześniejsze znane teksty wędkarskie, jak ustalili badacze wędkarstwa, które były poświęcone łowieniu ryb dla przyjemności na wędkę, jest dziełem Rzymianina Claudiusa Aeliana około 170–230 p. Ch. Opisał, jak mieszkańcy Macedonii łowili pstrągi na sztuczną muchę.

http://www.wedkarstwomojapasja.pl

        We środę rano wszyscy stawiliśmy się w Misji u mjr. Piotrowskiego i otrzymaliśmy legitymacje z fotografią wystawione przez Polską Misję Wojskową w Paryżu, podpisane przez niego, oraz bilety kolejowe do miasta Awinion, gdzie miał nas odebrać samochód ciężarowy i odwieźć do Polskiego Wojskowego Obozu w Sorque.

        Mjr Piotrowski wręczył mi listy ppłk. Szymańskiego do komendanta obozu ppłk. Szyszko-Bohusza (nie mylić z generałem Szyszko-Bohuszem, który był w 2. Korpusie) i list do ppłk. Gauzego, szefa Misji Wojskowej w Marsylii.

        Opuszczając Misję na Quai d’Orsay, jeszcze raz serdecznie dziękowaliśmy ppłk. Szymańskiemu, mjr. Piotrowskiemu i reszcie oficerów Misji za szybkie załatwienie naszych spraw i z „lekkimi sercami” wróciliśmy do koszar pakować manatki i przygotować się do wyjazdu z Paryża, następnego dnia.

        W czwartek, 28 czerwca, przed wieczorem doręczyłem list ppłk. Szyszko-Bohuszowi, po przeczytaniu którego ppłk Bohusz zapytał mnie: „Kim panowie są, że nie mam panów wpisać do ewidencji obozu i w ciągu do trzech dni mam was odesłać do Misji w Marsylii?”. Odpowiedziałem w myśl ustnej instrukcji ppłk. Szymańskiego: „My jesteśmy oficerami po wykonaniu  wyjątkowo tajnego zadania i musimy jak najprędzej zameldować się w sztabie 2. Korpusu we Włoszech!”. Po tych słowach ppłk Szyszko-Bohusz więcej pytań nie miał, tylko patrząc na mnie spode łba, powiedział: „Proszę zaprowadzić kolegów do kasyna na kolację, gdzie do pana zgłosi się mój adiutant i zaprowadzi was na kwatery na nocleg. Jutro macie wolny dzień, a pojutrze rano otrzyma pan dokumenty na przejazd do Marsylii dla całej pańskiej grupy”.

        Rynek sprzedaży nieruchomości w ciągu kilku miesięcy przeszedł od „galopu” do bardzo spokojnego „kłusa”. Czy to wpływa na to, jak domy powinny być przygotowane do sprzedaży? Zdecydowanie tak! Ten szalony okres, który na szczęście się zakończył, minął i pewnie już nie wróci. Dziś ponownie zaczynają działać pewne stałe zasady, które pomagają sprzedać dom i które chciałbym przypomnieć.

        Wycena wywoławcza nie na podstawie „ile chcemy zarobić”, a nie na podstawie realnej wartości rynkowej. Możemy wystawić dom na sprzedaż nawet za najbardziej nierealną cenę. Natomiast cena, za jaką dom zostanie sprzedany, jest dyktowana przez realia rynku i sytuację rynkową. Nadmiernie zawyżona cena zniechęca kupujących nawet do próbowania oferty, co prowadzi do frustracji sprzedających. Często oglądając podobne domy w podobnej okolicy, widzimy różnicę w cenie nawet o 100.000. Prowadzi to do frustracji – bo nie mamy ofert, ale z drugiej strony, nie ma nic dziwnego, jeśli cena jest zawyżona.