Edge Towers – pierwszy budynek sprzedany w 70 procentach.

        O dobrych inwestycjach warto przypominać, dlatego chciałbym wrócić do projektu, który pod koniec ubiegłego roku miałem przyjemność zaprezentować całej Polonii. Projekt, o którym dziś przypomnę, ma wszelkie cechy  znakomitej inwestycji! Jest to nowy projekt w samym centrum Mississaugi. Nazywa się Edge Towers i zlokalizowany jest na skrzyżowaniu Elm Dr. West i Hurontario Street (południowo-zachodni narożnik). 

        Projekt ten będzie budowała firma Solmar Development. Firma z 25-letnim doświadczeniem i wieloma bardzo dobrej jakości realizacjami. Projekt powstanie według planów architekta Roya Varacallego z firmy Cusimano Architects. Sprzedaż zaczęła się 10 listopada 2017 roku i w chwili obecnej prawie 70 proc. mieszkań w pierwszym budynku jest już sprzedanych. Muszę powiedzieć, że ci wszyscy z moich klientów, którzy zakupili mieszkania zaraz na początku – już w tej chwili mogą mówić o dobrym zwrocie na zainwestowanych pieniądzach. W chwili obecnej od dwóch dni, deweloper ma nową promocję – moim zdaniem, bardzo atrakcyjną szczególnie dla inwestorów. Otóż obecnie wszystkie mniejsze mieszkania, czyli jedna sypialnia plus den, oraz małe dwusypialniowe zostały już sprzedane. Niektóre największe mieszkania ze względu na cenę nie wzbudzały aż tyle zainteresowania. Dlatego po konsultacji z architektami niektóre większe mieszkania zostały przeprojektowane i powstały w ich miejsce mniejsze, jednosypialniowe unity, które trafiły do sprzedaży w ten weekend! Mają one naprawdę bardzo atrakcyjny układ funkcjonalny oraz doskonałą cenę. Model 465 stóp kwadratowych zaczyna się od 356.900, a model 476 stóp kw. od 366.900. W cenie obu mieszkań zawarty jest parking wartości 35.000 dol. oraz locker wartości 7000 dol. Ponadto  w cenie zawarte jest FREE ASSIGNMENT oraz levies (opłaty związane z przejęciem) nie mogą przekroczyć 7000 dol.  

        W chwili obecnej w okolicy SQ1 – praktycznie nie można kupić mieszkania jednosypialniowego za taką cenę. Tak więc jestem pewny, że do chwili odbioru te mieszkania nabiorą znacznie na wartości. Dla inwestorów jest to też taka cena, że przy 20 procentach wpłaty i wynajęciu mieszkania za 1700 dol. będzie się ono spłacało. 

        Ponieważ mieszkań tych nie jest dużo, wszyscy zainteresowani powinni kontaktować się ze mną jak najszybciej. Podejrzewam, że sprzedadzą się one do świąt wielkanocnych. Ja jestem gotowy spotkać się z każdym zainteresowanym w salonie sprzedaży na rogu Hurontario St. i Elm Dr. praktycznie od dziś do czwartku po godzinie 17.00. By się umówić na spotkanie, proszę zadzwonić do mnie lub wysłać tekst pod numer 905-278-0007. Można też wpisać się na listę poprzez moją stronę internetową www.czaplinski.ca (na której znajdą Państwo więcej informacji o projekcie oraz plany tych dwóch nowych unitów). Oczywiście również można wysłać e-mail na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..">Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..

        Ci wszyscy, którzy się zapiszą na moją listę, ale nie zdążą umówić się ze mną w tym tygodniu, będą informowani o otwarciu drugiego budynku, który już na początku kwietnia zostanie wprowadzony do sprzedaży. Ja i domator team będziemy jednymi z tylko dziesięciu agentów mających dostęp do tej promocji. Będzie to znakomita okazja i zachęcam do skorzystania. „Kupić nie kupić, ale warto mieć możliwość.”

        Dlaczego jest to znakomita inwestycja? 

        Lokalizacja – tuż przy Hurontario i Burnhampthorpe. Na piechotę do SQ1, Sheridan College, Living Art Centre, YMCA i wielu innych atrakcji. Jak Państwo wiedzą, wzdłuż Hurontario powstanie wkrótce linia LRT, która połączy południe Mississaugi z północą.

        Ceny – mieszkania jednosypialniowe, jak wspomniałem, zaczynają się od 354.900 dol. Ponieważ w tym kompleksie będą trzy wieże i pierwsza faza zawiera tylko 293 mieszkania, to wiadomo, że faza druga i trzecia będą droższe. Dlatego jest tak ważne, by nie przegapić szansy zakupu w tej chwili, na samym początku projektu.

        Układ mieszkań – bardzo ciekawe i przemyślane plany. Każde mieszkanie (oprócz jednosypialniowych) ma minimum półtorej łazienki. Wysokie sufity – 9 stóp, oraz fantastyczne wykończenia – znacznie powyżej standardu – możne je zobaczyć w sale office, gdzie jest zbudowany model.

        Zaplecze rekreacyjne – praktycznie wszystko co jest potrzebne, oprócz dużego basenu, by trzymać koszty maintenance na niskim poziomie.

        Przewidywany czas oddania fazy pierwszej do użytku to rok 2020. Co jest warte dodania – wpłaty będą rozłożone w czasie. Kupujący będą mieli szansę na assignment, czyli odstąpienia zakupionego unitu, przed jego przejęciem. 

        Wszystkie inne detale można znaleźć na mojej stronie www.czaplinski.ca łącznie z symulacjami komputerowymi pokazującymi mieszkania i cały kompleks Edge Towers.

        Na zakończenie dodam, że praktycznie już za kilka tygodni ruszą wykopy pod wieżę pierwszą. To jest dobry znak, że projekt będzie na czas!

        Syrena meluzyna to dziecko mieszkającego tutaj w Toronto Arkadiusza Kamińskiego, którego od czasu do czasu spotykam na Mszy Świętej u świętego Stanisława. 

        Firma AK Motors International Corporation to narzędzie, które ma doprowadzić do tego, aby wreszcie w Polsce powstała polska marka samochodowa. Polska jest potęgą, jeśli chodzi o produkcję motoryzacyjną, tutaj zlokalizowanych jest wiele zakładów produkujących części zamienne, a nawet całe podzespoły, silniki, czy składające auta, jednak to, czego nam brakuje, to właśnie marka. 

        Arkadiusz Kamiński tę słynną polską markę wykupił i reaktywował, zabezpieczając prawnie na terenie całej Unii Europejskiej. 

        Pan Kamiński jest dzieckiem emigrantów „solidarnościowych”, którzy przyjechali w 1982 roku do Kanady bez pieniędzy i tutaj wykształcili dzieci, z zawodu projektantem wyspecjalizowanym we wzornictwie przemysłowym, to właśnie on uświadomił mi kiedyś, że najważniejszą rzeczą w przemyśle jest marka; to, gdzie coś się produkuje w dzisiejszym zglobalizowanym świecie, jest mniej ważne, wszyscy wiedzą, że BMW to niemieckie auto, niezależnie od tego na którym kontynencie jest składane, i właśnie z marki są największe dochody. 

        Reaktywacja syreny napotyka wiele trudności w Polsce, również prawnych, ale pasja Arkadiusza Kamińskiego wydaje się wreszcie przynosić rezultaty i nowoczesna bryła nowej syreny meluzyny być może niedługo będzie dostępna jako samochód elektryczny. Na razie w bardzo ograniczonej liczbie egzemplarzy można kupić samochód rajdowy, którego wykonano 25 sztuk. 

        Syrena jako samochód elektryczny to kolejna odsłona projektu; nadaje się do takiego wykorzystania doskonale, jest niewielka, opływowa, więc przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii, a takie są pod ręką, można naprawdę zrobić samochód, który doskonale będzie nadawał się do jazdy w mieście, tym bardziej że polski rząd, gdzie działa AK Motors, promuje innowacje na wiele różnych sposobów. 

        Tak więc jak pisze korporacja w najnowszym komunikacie prasowym, odzew na projekt i pomysł samochodu elektrycznego jest w Polsce olbrzymi, ale nie tylko w Polsce, ponieważ AK Motors pracuje obecnie również nad rozwojem kanadyjskiego samochodu i kanadyjskiej marki, która skupiałaby te wszystkie innowacyjne technologie i tworzyła szansę na budowę światowej klasy samochodu tutaj, na miejscu. 

        Auta elektryczne to przyszłość komunikacji miejskiej, nie ulega wątpliwości; już dzisiaj wiele osób, które poruszają się tylko po mieście albo coś rozwożą, myśli o kupnie takiego samochodu. Kilka dni temu spotkałem przed Centrum Jana Pawła II kolegę, który mówił, że jego znajomy kupi w USA elektrycznego fiata za 10.000 dol. i ładowanie na tydzień kosztować go będzie około 3 dol., więc jak gdyby będzie jeździł za darmo, a zasięg samochodu przekracza 100 km – można więc codziennie wypuścić się na miasto, a w nocy podładować na kolejny dzień. Samochód zachowuje się świetnie i w charakterystyce ruchu drogowego niczym nie różni od samochodów spalinowych. 

        Gdyby w salonach dostępna była syrena właśnie z napędem elektrycznym na pewno miała by spore powodzenie, nie tylko w Polsce, o czym z nadzieją w głosie donosi Wasz Sobiesław, życząc Wesołych Świąt i wielkiej radości na Wielkanoc. 

Z Pauliną Pedziwiatr z nowej polskiej organizacji rozmawia Andrzej Kumor.

        Andrzej Kumor: Proszę powiedzieć, skąd się wziął pomysł stowarzyszenia Konekt? Skąd ta inicjatywa Konekt, (link tutaj) czyja to jest inicjatywa?

        Paulina Pedziwiatr: To była grupa delegatów na konferencję „Quo Vadis” w październiku zeszłego roku. Konferencja odbywała się w Burlington i akurat powstał pomysł, że choć jest dużo organizacji studenckich, a my mamy znajomych w tych organizacjach, to nie czujemy się już studentami, a chcemy się jeszcze spotykać, uczyć się o naszej kulturze, historii, organizować jakieś wydarzenia. 

        Stąd pomysł na Konekt.

        – Po co to robić?

        – Po co? Ludzie potrzebują relacji ze znajomymi.

        – No tak, ale dlaczego akurat na bazie polskości, co takiego jest w polskości dobrego, po co tę polskość przechowywać, pielęgnować?

        – Nasza historia, kultura jest bardzo bogata, spotykamy się z tego powodu, bo mamy coś wspólnego, rozmowy... Czasem jest trudno, ja na przykład pracuję w marketingu, więc chodzę na spotkania z ludźmi z marketingu, bo mamy o czym porozmawiać. A tu też możemy porozmawiać o naszej polskości, wiadomo, że wszyscy inaczej się wychowywali, parę osób należało do harcerstwa, parę osób było w zespołach tanecznych. Ale parę osób, tak jak ja, nigdzie nie należało i nie chodziło, tylko na studia. I tam dopiero odnaleźliśmy naszą kulturę.

        – Mówiła Pani w domu po polsku, chodziła do polskiej szkoły, kiedy się Pani poczuła Polką i jak to jest teraz?

        – W domu zawsze mówiliśmy po polsku, jeździłam często do Polski – cała moja rodzina tam jest. I utrzymywałam kontakt ze znajomymi z polskiej szkoły.

        – Pani się tutaj urodziła?

        – Tak, w Toronto. Ale niestety nie miałam możliwości, żeby należeć do zespołu tanecznego czy harcerstwa. Chodziłam więc do polskiej szkoły, a później na studiach były stowarzyszenia studentów polskich.

        – Ilu ludzi było w tym stowarzyszeniu?

        – Gdy byłam na McGill University, to mało nas było, może trzydzieści osób, bardzo mała grupa.

        – W Montrealu?

        – Tak. Ale akurat w tym samym roku zostałam wybrana przez stowarzyszenie studentów polskich na McGill University, żeby pojechać na konferencję „Quo Vadis”, która odbywała się w Toronto. I na tej konferencji dopiero poznałam inną Polonię, której nie znałam w szkole. Ja byłam trochę młodsza od nich, nigdy się nie widzieliśmy w polskiej szkole, ja się nie udzielałam.

        – Było dużo studentów z Uniwersytetu Torontońskiego i z Uniwersytetu Ryersona, dużo Polaków tu jest na studiach?

        – Tak, bardzo dużo. Na konferencji było chyba z dwustu delegatów.

        – Delegatów, czyli mówimy o tysiącach osób?

        – No, może tak bardzo aktywnych jest trochę mniej.

        – Co takiego ciekawego jest w polskości, co Panią pociąga do Polski?

        – Trudno to wytłumaczyć, to jest gdzieś tam w środku, wszyscy tak czują. Miałam okazję wielu różnych Polaków poznać i wszyscy to samo mówią, że to jest takie – trudne do wytłumaczenia – takie uczucie, że czuje się, że ma się coś wspólnego z tym krajem, z tymi ludźmi... Na przykład gdy się idzie ulicą i się usłyszy, że ktoś po polsku mówi czy ma polskie imię, to od razu pojawia się takie uczucie.

        – Czyli coś pozytywnego w stosunku do takiej osoby?

        – Tak, że o, też jesteś Polakiem, ja też...

        – To jest nieformalna organizacja? 

        – Zaczynamy kolejnymi krokami, bo wiadomo, że to zabiera czas. Teraz jesteśmy taką grupą, która organizuje różne wydarzenia, ale za miesiąc, dokładnie 18 kwietnia, będziemy mieli lunch event, taki kick-off, networking, żeby wszyscy przyszli, poznali się, zobaczyli, co to za organizacja, co robi, i żeby się zapisali.

        – Jesteście też z bardzo różnych dziedzin zawodowych, czyli to jest tworzenie takiej sieci znajomości?

        – Tak, żeby ludzie się poznali, czy w celu przyjaźni, czy biznesowo. Mamy przyjaciół w Montrealu czy w Calgary, nawet w Polsce. Znam ludzi, którzy planują, że pojadą do Polski do pracy, wtedy ktoś mówi, ja już kogoś mam, do którego miasta jedziesz? Będziemy mieli opcję, na przykład jak ktoś ma w Polsce ofertę pracy, to może zamieścić ją na naszej stronie internetowej.

        – Czy ta organizacja będzie miała jakieś ambicje polityczne, to znaczy będzie popierać kogoś, na przykład polskich kandydatów w wyborach, obojętnie z jakiej partii by startowali, czy to jest jeszcze za daleko myśleć o takich rzeczach?

        – Ja bym nie powiedziała, że to jest celem naszej grupy, na razie chodzi o to, żeby ludzie się zgromadzili. Co będzie za 5 – 10 lat, nie wiadomo, ale teraz jesteśmy tylko grupą znajomych, chcemy więcej Polaków poznać.

        – Zawsze rozmawiając ze starszymi działaczami, tymi wszystkimi, którzy stworzyli organizacje polonijne, teraz działające, mające budynki, jak ten na Beverley Street czy inne, oni narzekają, że nie ma młodzieży, że sami starcy tam są. Ale jest dużo młodych Polaków, dlaczego nie działacie w tamtych organizacjach, tylko zakładacie własne? Czy to jest taka kolej rzeczy, czy to tak musi być?

        – Powiedziałabym, że tak, trochę taka jest kolej rzeczy.

        – Inne doświadczenia, inne potrzeby?

        – No tak, ale my mamy ludzi w naszej organizacji, którzy działają na przykład w KPK, czy w SPK też, chcą udzielać się. Te organizacje mają inne cele, a jak są inne cele, każdy musi się dopasować.

        – A tutaj się robi coś własnego?

        – Tak. To jest na razie podstawowa działalność, żeby ludzie się poznali trochę, to na początek. Wiadomo, że na przykład ktoś udzielał się na studiach, a później już nie jest studentem, idzie sobie w życie, ale jeśli nie wie, do jakiej organizacji pójść, może do nas dołączyć.

        – A kto może dołączyć? Jak ktoś mówi po polsku, to wystarczy?

        – Tak, nawet ludzie, którzy słabo po polsku mówią. Bardziej kryterium wieku się liczy, tak 25 do 45 lat, choć nie jest to konkretnie ustalone.

        – A czy będziecie mieli jakieś konkretne rzeczy, jakąś strukturę administracyjną, zarząd?

        – Tak, zarząd jest teraz mały, powoli zbieramy ludzi. Nasza struktura polega na tym, że są różne obowiązki i pracujemy razem, nie ma prezesa, jest osoba, która wszystkim się zajmuje, można to określić jako project manager. Wszystkie informacje można znaleźć na Facebooku Konekt Polish Canadian Professionals i na naszej stronie w Internecie konekt.ca.

        – Professionals to znaczy, że to są ludzie tylko po studiach, czy nie?

        – Nie, wszyscy mogą do nas dołączyć, tak jak na konferencji „Quo Vadis”, młodzież, ale nie młodzież studencka. Na studiach należeliśmy do organizacji studenckich, ale teraz już nie wypada. Konekt to organizacja kolejna, skończyłeś studia czy college, już masz karierę, jesteś w jakiejś firmie, czas na kolejną organizację, utrzymać związki z Polską, uczyć się o polskiej kulturze.

        – Jak się uczyć o polskiej kulturze, jak tę wiedzę pogłębiać?

        – Wystawy artystyczne, filmy, są różne sposoby, różne wydarzenia. Nasza historia jest taka bogata, że mogą być miliony sposobów, żeby ją pogłębiać.

        – Czyli zapraszamy!                

        Niewielu z nas wie, że leżące 80 km na północ od Toronto Barrie ma sporą polską społeczność. Dlaczego? Rozsądne ceny nieruchomości,  świetny poziom życia i wysoki standard usług publicznych. Jest to świetne miejsce nie tylko dla ludzi młodych, których nie stać na milionowy dom w Toronto, ale również emerytów, którzy szukają tańszego i spokojniejszego miejsca na stare lata.

        – Dlaczego warto przeprowadzić się do Barrie, pytamy Annę Lewandowską, tamtejszego agenta real estate firmy Remax.

        – Nie ma lepszego momentu – ceny nieruchomości w Toronto nadal są wysokie, a tu, w Barrie, można znaleźć naprawdę dobry deal...

        – Jak to się stało, że Pani zamieszkała w Barrie? 

        – Mieszkałam w Mississaudze, jak większość Polonii, planowałam przeprowadzkę do Cambridge, bo miałam tam pracę. Domy w Cambridge były tańsze niż w Mississaudze, ale moja personalna sytuacja się zmieniła i zdecydowałem się na przeprowadzkę do Barrie. Spotkało mnie miłe zaskoczenie, bo okazało się, że domy wolno stojące w Barrie były wówczas w cenach townhouse’u w Cambridge. Kupiliśmy więc dom wolno stojący w Barrie. 

        Przeprowadziłam się w roku 2000, to było to wtedy jeszcze małe miasto, chociaż lokalni mieszkańcy twierdzili, że już się robi za duże. Wtedy miasto liczyło chyba 75 tys. osób. Ale był dobry szpital, był polski lekarz, co dla mnie było też ważne, były polskie delikatesy, no i do Toronto było blisko. 

        Ten dojazd do Toronto nadal jest bardzo dogodny. Barrie zawsze było nazywane „sypialnią Toronto”, bo jednak wówczas nie było tak dużo możliwości pracy. Teraz to się zmienia. Jestem z wykształcenia księgową i pracowałam początkowo w York Region – bez problemu dostałam pracę. 

        – A jak jest z opieką medyczną?

        – Jest kilku wspaniałych  polskich lekarzy. Nigdy nie miałam tutaj problemów; często polecam polskich klientów, którzy potrzebują opieki medycznej, i nigdy nie ma problemu. Jest też u nas bardzo dużo walking clinic, gdzie można dostać pomoc. 

        Jest tu spokojniej, ludzie w Barrie są naprawdę bardzo dobrzy, uczynni; jak komuś ktoś powie, że robi z tobą biznes, to nie trzeba nic podpisywać, nikt nie oszuka, nie zmieni zdania. Tak to działa. 

        Większość miejscowych jest bardzo przeciwna szybkiemu rozwojowi miasta i z tego, co widzę, to wszystko robią z głową. Nowe osiedla są racjonalnie budowane. Buduje się od razu centra rekreacyjne, zakłada parki. W Barrie chyba mamy 4 – 5 takich dobrych centrów rekreacyjnych z basenami. Dla osób starszych to oczywiście jest za darmo, ale i wejście na basen dla rodzin z dziećmi to też są niewielkie pieniądze. 

        Patrząc na siebie czy na moich rodziców, którzy przyjechali do Kanady na początku lat dziewięćdziesiątych, tak jak duża część emigracji, to jednak pieniądze są dla nas ważne; to, ile możemy odłożyć. Dzięki temu rodzice, którzy sprzedali dom w Mississaudze, przeprowadzili się tutaj, do Barrie, i  mogą sobie spokojnie na emeryturze podróżować po całym świecie. Mogą sobie pojechać na Florydę na 3 – 4 miesiące, dlatego że zrobili tam inwestycje. 

        – A jak z dojazdami do Toronto? Czy jest możliwość pojechania GO Train? 

        – Tak, ale godziny nie są jeszcze  dobre – jak ktoś ma wieczorem wylot, to nie zawsze to może mu pasować, ale jest GO Train z Newmarket  i tam liczba kursów jest większa. Można też zawsze wziąć coach service do Toronto i to nie są jakieś zwariowane ceny; są takie minivany, które zawiozą na lotnisko, i to kosztuje 100 dol. w jedną stronę. 

        – Pani Anno, Pani sprzedaje domy również na Florydzie, co w przypadku emerytów świetnie się dopełnia, gdy ktoś ma tutaj spłacony dom w Toronto, który  kosztuje przeciętnie 1,2 mln dol....

        – Według danych, które my tutaj mamy, dom wojno stojący w Barrie kosztował w styczniu 508.000 dol., w strefie 905 – 879 tys. dol., a w Toronto 1,2 mln. Mając spłacony dom w Toronto, można odłożyć ponad 700.000 po kupieniu domu wolno stojącego w Barrie.

        – Mówimy o ludziach starszych, którzy już myślą o tym, jak zaplanować sobie jesień życia, mają więc też możliwość kupna nieruchomości na Florydzie, bo skoro mamy jakieś pieniądze do zagospodarowania, to możemy je zainwestować, kupując dom w Barrie i na Florydzie. Proszę powiedzieć, jak wygląda kupowanie nieruchomości na Florydzie, jak to jest z uzyskaniem jakiegoś małego mortgage’u, jak to wygląda od strony prawnej, jak się za to  zabrać? 

        – Mam kontakt do wielu mortgage brokers na Florydzie, nigdy nie słyszałem, żeby ktoś miał problem, w przypadku Kanadyjczyków z reguły trzeba dać około 30 proc. downpayment i można dostać mortgage bez problemu. 

        – Jakie są tam ceny? 

        – Zależy gdzie, tam gdzie ja  jeżdżę i gdzie robię większość biznesu, to jest Venice i North Port...

        –  To jest od strony Zatoki Meksykańskiej?

        – Tak, ładna pogoda tam jest. North Port bardzo się zmienia na lepsze. Na Florydzie  robi się teraz znowu trochę boom; dużo więcej się buduje; dużo więcej się sprzedaje. Gospodarka zmienia się tam na lepsze. 

        Dom można kupić dom za 200.000 – taki już gotowy, i do wynajęcia, i do spędzania wakacji. Można też kupić bardzo ładny nowy dom od buildera za 400 000 dol. – tak że to zależy od tego, co kto potrzebuje. Oczywiście mówimy o dolarach amerykańskich. Jeżeli, na przykład, ktoś chce mieszkać na osiedlu, które ma HOA fees – to znaczy, że koszą nam trawę i z reguły  utrzymują 2 – 3 baseny, to wtedy opłaty zależą od tego, ile jest kortów tenisowych etc. Droższe mogą dochodzić nawet do 800 dol. na miesiąc, ale w starszych, a też bardzo dobrych kompleksach, mogą wynosić 100 dol. na miesiąc. 

        – Pani mówiła, że tam mieszka dużo Polaków; że można znaleźć polskie sklepy, polskich lekarzy, polski kościół...

         – Venice jest bardzo ładnym miastem, mieszka tam dużo polskich emerytów; ludzi, którzy zbliżają się do emerytury. Bardzo dużo Polaków przeprowadziło się tam z Nowego Jorku, z Chicago, z Kanady i ta polska społeczność trzyma się tam razem; organizowane są zabawy, są jakieś kawy, ciastka po kościele; ta organizacja jest prężna.

        Domy na Florydzie zawsze były bardzo dobrą inwestycją, szczególnie kiedy widzi się, jakie ceny są u nas. Dla porównania, ładny dom z basenem na Florydzie w sezonie jest wynajmowany za około 3000 USD na miesiąc. Sezon to jest styczeń – luty – marzec. W kwietniu, w maju, czyli w miesiącach letnich, dom można wynająć za około 2000 na miesiąc, i to bez żadnego problemu, bo jest bardzo duże zapotrzebowanie. 

        – A jak z pogodą? Czy są huragany? 

        – Mieliśmy w Venice w zeszłym roku huragan, ale nie było tam żadnych zniszczeń.

         – Czy ubezpieczenie w związku z tym jest droższe, czy można się ubezpieczać od huraganu?

        – To jest wszystko normalne i dużo tańsze niż Kanadzie; ubezpieczenia  domów są droższe w strefach zalewowych, ale wszystko jest do ubezpieczenia. Trzeba na to zwracać uwagę, gdy się kupuje domy blisko plaży, bliżej wody. Ceny ubezpieczeń samochodów też są niższe niż w Kanadzie. Jadąc na Florydę, nie ma też problemu wykupić na 3 – 4 miesiące ubezpieczenie zdrowotne. Można iść potem do lekarza w Stanach, to nie jest drogie, oczywiście czym człowiek jest zdrowszy, tym tańsze, i odwrotnie. Z tego trzeba sobie zdawać sprawę, ale to jest tak na całym świecie, jak się podróżuje.

        Mówiłam o cenach na Florydzie,  nadal się opłaca wynajmować domy, bo można kupić dom za 200 000 dol. i wynająć go za 3 tys. dol. miesięcznie – coś, co jest zupełnie nierealne w Toronto, a nawet w Barrie, gdzie jest bardzo duże zapotrzebowanie na apartamenty, na wynajem.

        Klienci, którzy byliby zainteresowani jakimś dodatkowym dochodem i mogliby kupić dom z wykończonym basementem i z oddzielnym wejściem, nie mieliby problemu z wyrentowaniem. Takie basementy wynajmuje się w Barrie po 1000 – 1200 dol. 

        – Czyli można sobie to tak wszystko poukładać, żeby mieć z czego przyjemnie żyć? 

        – Dokładnie tak!  

        – Proszę na koniec powiedzieć, ilu klientom Pani pomogła w tego rodzaju „wymianie” nieruchomości? 

        – Mam bardzo dużo klientów, którzy przeprowadzili się z Toronto do Barrie, ludzie starsi i młodzi, którzy dopiero zaczynają – wszyscy są bardzo szczęśliwi, że mieli szansę na wejście i możliwość posiadania pierwszego domu.

        Starsi zaś mogą spokojnie odpocząć na emeryturze bez stresu, bez ciągłej pogoni. Tu jest dużo spokojniej; mamy masę parków, jezior, tras rowerowych i spacerowych. Dla ludzi, którzy lubią jeździć na nartach, jest Moonstone, Snow Valley, Horshoe Valley, bardzo dużo do tras narciarstwa biegowego; a więc bardzo łatwo tutaj o aktywne życie; zaraz obok mamy Wasaga Beach. 

        Chciałam też wspomnieć, że Simcoe County, gdzie leży Barrie, oferuje nam w przypadku pierwszy raz kupujących grant wysokości do 10 proc. downpayment. To są duże pieniądze, i łatwo je dostać; Wypełnia się podanie, trzeba mieć dochody nie wyższe niż  75.600  dol. na rodzinę. I jeżeli się mieszka w domu przez 20 lat, nie trzeba tego oddawać. Jeżeli ten dom się sprzeda wcześniej, to trzeba oddać te pieniądze, jeżeli się zarobi, a jeżeli się straci na tym domu, to nie trzeba oddawać. Inny bardzo dobry grant jest dla rodzin, które chciałyby wziąć rodziców do siebie, i to jest do 25.000 dol.  na utworzenie legalnego mieszkania w domu. Bardzo podobne są warunki; składa się podanie, trzeba dostać pozwolenie więc rodziny mają możliwość kupna domu i wtedy otrzymać też 20 000 dol. na wykończenie basementu czy przybudówkę.        

        – Rzeczywiście bardzo atrakcyjna oferta. Oczywiście, jeśli ktoś ma jakieś szczegółowe pytania, może do Pani zadzwonić?

        – Oczywiście, zapraszam i życzę wszystkim Wesołych Świąt Wielkanocnych.

        – Dziękuję bardzo za rozmowę.

Anna Lewandowska

1-705-730-9317

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

www.barrielistingsonline.com