Fiat Chrysler wycofuje ponad 5,3 miliona pojazdów sprzedanych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie z powodu problemów z wyłączaniem tempomatu (cruise control). Producent radzi kierowcom, by nie korzystali z tej funkcji do czasu wgrania nowego oprogramowania. Teraz gdy funkcja tempomatu jest włączona, podczas przyspieszania może wystąpić błąd. Wtedy samochód nie reaguje na wciskanie pedału hamulca, nie można też wyłączyć funkcji cruise control przyciskiem. Pomaga tylko zmiana biegu na „Park”. Żeby zatrzymać auto trzeba przełączyć bieg na neutralny i hamować na siłę. Problem wykryto podczas sprawdzania komputerów pokładowych w samochodach.

Nie ma żadnych doniesień o wypadkach spowodowanych usterką. Fiat Chrysler przeprowadził przegląd skarg składanych przez klientów i znalazł jedną, w której chodziło o wadliwe działanie tempomatu. Skarga wpłynęła do National Highway Traffic Safety Administration od kierowcy z Olathe, Kansas, który jechał wypozyczonym dodge’em journey z 2017 roku. Miał na liczniku około 70 mil na godzinę, gdy nagle wycieraczki same się włączyły. Samochód przyspieszał i nie mógł przestać, a tempomatu nie dało się wyłączyć. Kierowca hamował z całej siły, mówi, że hamulce się paliły, i udało mu się w końcu jakoś zjechać na pobocze. Przełączył wtedy bieg na parkowanie.

Do naprawy wycofanych jest 15 modeli jeepa, dodge’a i ram z sześciu lat, z silnikami benzynowymi i automatyczną skrzynią biegów. 4,8 miliona zostało sprzedanych w USA, 490 000 w Kanadzie i nieznana liczba w Meksyku. Klienci mają dostać powiadomienia. Modele, w których mogą występować usterki to: Ram 1500 (model 2014-19), Ram 2500, 3500, 4500 i 5500 (modele z lat 2014-18); Chrysler 200 (model 2015-17), Chrysler 300 (model 2014-18), Chrysler Pacifica (2017, 2018); Dodge Challenger (2014-18), Dodge Charger, Journey i Durango (modele z lat 2014-18); Jeep Cherokee i Grand Cherokee (2014-18) i Jeep Wrangler z 2018.

NDP obiecuje, że w pierwszym roku rządzenia prowincją zatrudni 4500 pielęgniarek, utworzy 2000 nowych miejsc w szpitalach i wyda zakaz zwalniania pracowników służby zdrowia pracujących na pierwszej linii. Pieniądze na te przedsięwzięcia mają być zawarte w kwocie 1,2 miliarda dolarów przeznaczonych na inwestycje w służbie zdrowia. Ogólna kwota została podana na początku kampanii. Andrea Horwath stwierdziła, że liberałowie pozostawili pracowników szpitali bez środków do realizacji podstawowych zadań, a konserwatyści proponują cięcia kosztów, które doprowadzą w efekcie do powstania systemu dwutorowego.

Jeśli chodzi o służbę zdrowia, to Ford zapowiadał walkę z przyjmowaniem pacjentów na korytarzu i deklarował dodanie 15 000 łóżek na oddziałach opieki długoterminowej w ciągu 5 lat. To samo zapowiadały jego rywalki.

Ostatnia debata przedwyborcza za nami. Kathleen Wynne starała się wykorzystać tę okazję do pokazania wyborcom, że jej partia mam powody do dumy oraz jest umiarkowaną i praktyczną alternatywą dla NDP. Doug Ford też odwodził słuchaczy od głosowania na NDP mówiąc, że jeśli Andrea Horwath dojdzie do władzy, klasa średnia zniknie. Wrócą czasy Boba Rae z wysokim bezrobociem i rosnącymi kosztami zasiłków socjalnych. Pytał wyborców, komu chcieliby powierzyć swoje pieniądze. Zapewniał kilka razy, że wbrew temu, co zarzucają mu konkurentki, nie będzie zwalniał pracowników sektora publicznego.

Horwath świadoma dobrych notowań swojej partii (w ostatnich sondażach NDP wypada tak samo dobrze lub nawet lepiej niż konserwatyści), była przygotowana do tego, że wiele uwagi będzie się skupiało właśnie na niej. „To nie rok 1990 i nie jestem Bobem Rae”, mówiła do Forda. Wynne pytała ją, jak poradzi sobie z impasem w negocjacjach umów zbiorowych, jeśli jest przeciwna ustawom nakazującym pracownikom powrót do pracy. Horwath odpowiedziała, że pracownicy będą po prostu należycie wynagradzani, tak że nie będą musieli nawet organizować strajków. Nie odpuści do takiej sytuacji, jaka miała miejsce w college’ach. Zaznaczyła, że nie oznacza to też rozdawania pieniędzy.

Ford w swoim ataku na NDP pokazywał, co niektórzy kandydacie tej partii zamieszczają w internecie. Przypomniał, że jeden publikował cytat Adolfa Hitlera i nazywał kanadyjską misję w Afganistanie „maszyną rzeźniczą”. Inny opowiadał się za zamknięciem wszystkich kopalń w Ontario, a jeszcze inny twierdził, że noszenie maczków na Remembrance Day to podżeganie do wojny. Horwath przypomniała mu, że roztrząsa sprawy sprzed 10 lat, a zapomina o tym, że przeciwko jego kandydatom prowadzone jest śledztwo kryminalne w sprawie wykorzystania skradzionych danych osobowych użytkowników autostrady 407. Rywalki zarzucały mu ponadto brak przedstawienia pełnych i dokładnych kosztów realizacji programu wyborczego konserwatystów. Ford w odpowiedzi stwierdził tylko, ze każda obietnica kosztuje i wykorzystał okazję do przypomnienia słuchaczom o pomyłce w kalkulacjach popełnionej przez NDP.

Te piękne, pełne dumy i mądrości słowa były hasłem przewodnim niecodziennej uroczystości pożegnania absolwentów klas ósmych polonijnych szkół podstawowych z Toronto, Scarborough, Milton i Mississauga. Uroczystość ta odbyła się w sobotnie popołudnie, 26 maja 2018 w Sali Parafialnej Kościoła Św. Maksymiliana Kolbe w Mississauga. 

Organizatorem i koordynatorem całego przedsięwzięcia, a wiec Mszy Św., cześci artystycznej i poczęstunku, podobnie jak w ubiegłym roku był Związek Nauczycielstwa Polskiego Oddz. Mississauga. Zaś sponsorem i współorganizatorem nasza polska Credit Union.
Wyżej wymienione hasło, autorstwa Anny Czarnomskiej, a wykonane wraz z rysunkami dziewczynki i chłopca w stroju graduacyjnym przez Ewę Woźniak (obie nauczycielki ze szkoły M.Kopernika przy St. Pio ), stanowiły główny element dekoracji sali. 
Cała uroczystość zainagurowała Msza Świeta dziękczynna w intencji absolwentów, odprawiona przez Ojców Oblatów: Pawła Pilarczyka z Parafii Św. Maksymiliana Kolbe i Proboszcza Parafii Św. Kazimierza z Toronto, Wojciecha Kurzydlo. Uczestniczyli w niej uczniowie, ich rodzice i bliscy, spore grono nauczycieli i dyrektorów z niektórych szkół, oraz zaproszeni goście. Każdy student przy wejściu otrzymał pamiątkową wstążkę z napisem ABSOLWENT POLSKIEJ SZKOŁY 2018.
W bardzo ciekawym kazaniu Ojciec Paweł powołując się na ksiażkę „Inna piękność”, porównał uczniów do porcelanowej filiżanki z Chin. Otóż owa piękna filiżanka zanim się nią stała, była tylko gliną w ziemi, którą artysta poddał obróbce. Ukształtował ją, pomalował, wypalił. W trakcie tej obróbki filiżanka wciąż narzekała i prosiła artystę, by jej juz nie męczył i zostawił w spokoju, bo ona woli być gliną w ziemi. Artysta nie słuchał narzekań, robił swoje. Gdy w końcowym etapie filiżanka zobaczyła, że jest rzeczywiście piękna i wiele ludzi zwraca na nią uwagę, przyjmowała to zainteresowanie z zadowoleniem. Podobnie jest z wieloma dziećmi w sobotnie poranki, gdy trzeba wstać i iść do szkoły. Ileż to razy mówią rodzicom zostaw mnie, chce pospać, nie chcę się uczyć, nic mi to nie da. Ale gdy, dzięki uporowi i konsekwencji rodziców, po latach, tak jak dzisiaj dostrzegają i zaczynają rozumieć, że ich wysiłek i poświęcenie przynoszą i bedą w przyszłości przynosić efekty, to się uśmiechają i są zadowoleni. Pierwszymi i najważniejszymi artystami kształtującymi dziecko są ich rodzice. To oni mają wpływ na to jakie ich dzieci będą w przyszłości – dobre, mądre, szlachetne, otwarte na potrzeby otaczającego środowiska, czy samolubne, zapatrzone tylko w siebie. To rodzicom należą się gorące podziekowania za ich trud, cierpliwość i niejednokrotnie poświęcenie. Innymi Bożymi artystami, którzy pomagają rodzicom rozwijać i szlifować jak diamenty, tkwiące w dzieciach talenty są nauczyciele. Bez wątpienia im też należy się wdzięczność i szacunek. Na końcu Ojciec Paweł zwrócił się do uczniów klas ósmych, bohaterów tego wieczoru. Życzył im, by starali się w życiu być ludźmi pięknymi nie tylko na zewnątrz, ale przede wszystkim w środku. Aby byli ludźmi prawymi, dobrego serca, kochającymi drugiego człowieka, ale i kochającymi Polskę. Aby byli pięknymi Polakami, pielęgnujacymi polską tradycję i kulturę, by nieśli w świat świadectwo wiary. Aby każdy kto będzie miał z nimi do czynienia mógł czerpać od nich dobroć, życiową mądrość, którą z czasem nabędą, miłość do ojczyzny. Życzył aby piękno wyniesione z domu jak i uksztaltowane i wyszlifowane w szkole procentowało przez lata. Życzył też młodym ludziom wkraczającym w nowy etap życia wielu łask Bożych. 
Po Mszy Świętej wszyscy obecni udali się do Dolnej Sali Parafialnej, gdzie na absolwentów czekała loteria fantowa, konkurs wiedzy o Polsce, a potem program artystyczny i poczęstunek, ufundowany przez sponsorów. Pięknie zatańczony przez grupę tancerzy z Zespołu RADOŚĆ – JOY polonez rozpoczął cześć artystyczną i wprowadził zebranych w miły nastrój.
Następnie Wiceprzewodniczący Rady Dyrektorów Polskiej Credit Union, pan Henryk Gadomski i Prezes ZNP Oddz. Mississauga, pani Teresa Bielecka pełnymi ciepła i życzliwości słowami powitali absolwentów, ich rodziców i bliskich, grono nauczycielskie, w tym nauczycielki klas ósmych, panie : Annę Stecką, Renatę Zapalską, Bożenę Pasierbek i Ewę Kotyrę, Bożenę Dworzański, Brigidę Lysak oraz dyrektorów szkół - ze Scarborough, panią Jolantę Wojtowicz, z Milton, panią Joannę Danicką- Garbacz, z Toronto, z Parafii Św. Stanislawa Kostki, panią Dorotę Jasińską, z Mississauga, ze szkoły M. Kopernika przy St. Pio, Tamera Botrosa. Powitano serdecznie gości – Konsula Generalnego w Toronto z małżonką, Krzysztofa i Jolantę Grzelczyk, Prezesa Kongresu Polonii Kanadyjskiej Oddz. Mississauga, pana Leszka Błaszczaka, Prezesa Credit Union, pana Andrzeja Pitka, Dyrektorów z Rady Dyrektorów Credit Union, panów Andrzeja Dudkiewicza i Piotra Mazurkiewicza, przedstawiciela Polish TV, pana Henryka Batruma. 
Goście dziękowali za zaproszenie, gratulowali uczniom i rodzicom wytrwalości, cierpliwości i poświęcenia w dowożeniu dzieci każdej soboty do szkoły. Życzyli młodzieży wchodzącej w nowy etap ich życia umiejętności dokonywania trafnych wyborów. Życzyli udanych wakacji. Prezes Credit Union, pan A. Pitek powiedział, że jest mu miło reprezentować instytucję, która wspiera wiele polonijnych inicjatyw i poprzez fundowane stypendia pomaga młodym ludziom zdobywać wiedzę, kształcić i rozwijać talenty. Wypowiedzi innych gości skierowane do absolwentów można by spuentować następująco: świat stoi przed nimi otworem i tylko od nich zależy czy nie zmarnują otrzymanych szans i mozliwości. Być może jeszcze dzisiaj nie do końca rozumieją wysiłek rodziców i trud nauczycieli, ale przyjdzie taki czas, że to docenią, bo będzie im łatwiej rozumieć Polskę. Niech pogłębiają swoją wiedzę o Polsce i dzielą się nią. Niech będą pociechą dla swoich rodziców, a dla nauczycieli i „całej polonijnej rodziny” powodem do dumy i zadowolenia. Niech godnie reprezentują nas wszedzie tam, gdzie przyjdzie im żyć i pracować. Być może, że kiedyś do Polski wrócą.
W dalszej części pan H. Gadomski cytując Kamila Stocha, znakomitego polskiego skoczka, powiedział, że jeśli Bog jest na pierwszym miejscu, to wszystko idzie dobrze i podziękował serdecznie Ojcu Pawłowi za piękna mszę i kazanie. Natomiast pani T. Bielecka podziękowala naszym wszystkim sponsorom za pomoc i wsparcie w realizacji nauczycielskich inicjatyw poza szkołą, bez pomocy których nie udałoby się zorganizowac trzech dużych imprez, dających Związkowi fundusze na organizowanie konkursów dla naszych uczniów. Słowa wdzięczności skierowała do Credit Union, Konsulatu RP, Redaktora A. Kumora i gazety Goniec, Polish TV, Proboszcza Parafii Św. M. Kolbe, Ojca J. Błażejaka, siostry Karoliny Szymczak, oraz polonijnych sklepów: Eddies, Starsky, Baltic Bakery, Benna’s Bakery, Fine Food ” Babcia”, Sweet Temptation, Jaśwój Bakery. Cytując Wiktora Hugo powiedziała, że życie składa się z przywitań i pożegnań. Ponieważ nadchodzą wakacje, wierzymy, że jest to pożegnanie tylko na czas letniego odpoczynku, i że we wrześniu powitamy wszystkich z powrotem w murach polonijnych szkół średnich. Podziękowała uczniom za wspólne 10 lat w szkole, za wysilek jaki włożyli w naukę języka polskiego, za udział w konkursach, za pomoc w organizowaniu imprez patriotycznych. Powiedziała, że ma nadzieję, że to, co uczniowie poznali w szkole, na długo pozostanie w ich pamieci i w przyszłości zaprocentuje tym, że wykorzystają swoje talenty do budowania i umacniania Polonii. Powiedziała też, żeby z duma mówili o tym, że są Polakami, bo ten wielki skarb, który w sobie noszą czyni ich niezwykle bogatymi wewnętrznie i duchowo młodymi ludźmi . Zaapelowała,aby wymagali od siebie duzo, nawet jak inni nie będą wymagać, bo tylko tacy ludzie dochodzą do obranego celu. Serdeczne podziękowania skierowała do Rodzicow, bo to dzięki ich pracy dzieci pomimo, że żyją w Kanadzie, nie zapominają o kraju swoich przodków.
Po oficjalnych podziękowaniach, życzeniach i przemówieniach Paulina Pacheco wierszem autorstwa H. Gadomskiego „Koleżanko, kolego ucz się języka polskiego” dała ósmoklasistom wskazówki na życie. Mamy polskie korzenie i zobowiazania, aby kontynuować rodziców starania. O to, żeby Polska w naszych sercach była. By jej historia, kultura i tradycja żyla. I po to na świecie są szkoły i uczelnie byśmy mogli wiedzę zdobywać rzetelnie”...
I stwierdziła, że ...... bez j. polskiego nie da sie życ. W dalszej części odbyła się loteria fantowa, w której wylosowano trzy numery. Szcześliwcy swoje numery mogli odnaleźć na odwrocie pamiątkowej wstążki i odebrać nagrody – karty upominkowe do sklepu INDIGO. Pięknie wyrecytowane wiersze, przez - Oscara Ossowskiego „Legenda o garści ziemi polskiej”i Michasia Ossowskiego –„Tu wszedzie Polska”, oraz patriotyczna piosenka J. Pietrzaka „Jest takie miejsce, jest taki kraj” w ciekawym wykonaniu Mileny Boryczko, u niejednego słuchacza wywołały wzruszenie i spowodowały, że zakręciła się w oku łza. Zaduma i refleksja są oczywiście potrzebne, ale dzięki energicznym występom tancerzy z zespołu Radosc – Joy w kolorowych, pięknych strojach ludowych, w tańcu „Rzeszów” szybko powrócił humor i uśmiech na twarzach zebranych. W kolejnych odsłonach części artystycznej wysłuchalismy piosenek „Szczęsliwej drogi już czas” w wykonaniu Naomi Strojek, „Kocham Cię, Ti Amo, Je Taime”, w wykonaniu Amelii Serry, a dedykowanej wszystkim mamom z okazji ich święta. Emilia Ostrowski zaprezentowala swój talent w solowym Tap Dance „I want you back”. Następnie odbył się konkurs wiedzy o Polsce, gdzie mogliśmy zobaczyć ile wiedzy zostało uczniom w głowach po 10 latach nauki. Pytania nie były zbyt trudne czy skomplikowane, z pewnością jednak były sprawdzianem wiedzy. Komisja w osobach E.Wozniak, B.Tobian, B. Szwed, E. Jacuk, B. Blaziak szybko i sprawnie sprawdziła poprawność odpowiedzi, podliczyla punkty i wyłoniła zwycięzcę. Nagroda główna jak i nagrodami dla pozostalych uczestników konkursu były karty upominkowe. Na zakończenie tej części spotkania Naomi Strojek na melodię piosenki „Mamma Mia” słynnego zespołu ABBA zaśpiewała piosenkę „ Pożegnanie ze szkołą”.
Ponieważ słowa były wyświetlone na telebimie wiele zebranych osób włączyło się do śpiewu. W rytmie słynnej piosenki prowadzący spotkanie zaprosili wszystkich na poczęstunek, pyszną pizze, pączki, ciastka, kawę i wodę.
Na zakończenie, na prośbę nauczycieli – członków ZNP złożono na ręce Prezes T. Bieleckiej ogromne podziękowania za jej oddanie, serce, niespożytą energię do pracy społecznej na rzecz uczniów i polonijnego środowiska, ciekawe pomysły na różne konkursy i imprezy, a zwłaszcza „Pożegnania uczniów klas ósmych polonijnych szkół podstawowych” , której scenariusz w całości opracowała sama i niezmienne inspirowanie ludzi do pracy.