OK – nigdy tego nie ukrywałem, że jestem zwolennikiem kupowania starych aut. Stare są jare – czyli generalnie rzecz biorąc, na rynku motoryzacyjnym postęp nie jest aż tak szalony, by samochód 6-letni bardzo różnił się od sprzedawanego dzisiaj w salonie. Znacznie różni się natomiast ceną. Fluktuacje cenowe modeli to bardzo pouczająca krzywa. Pewne jest jednak to, że największym kosztem posiadania samochodu jest tzw. deprecjacja, czyli ubytek jego wartości. W przeciwieństwie do nieruchomości, samochody tracą wartość, a najbardziej właśnie te nowe. Na dodatek kupując przechodzone auto, można mieć satysfakcję, gdy się coś naprawdę wartościowego upoluje. Ponadto w przypadku starszych samochodów mamy już informacje, jak się dany model zachowuje, z czym miał problemy i na co zwracać uwagę przy zakupie. Ponadto – last but not least – kupując prywatnie samochody z drugiej ręki, poznajemy ludzi. No bo jeśli rzeczywiście chcemy zrobić dobry deal – zakup prywatny jest najbardziej wskazany.

        Piszę o tych starszych samochodach bo mi na nie zeszła myśl, czytając informacje, że właśnie nasze kochane władze zarobiły miliony dolarów z mandatów dla kierowców używających nielegalnie różnych gadżetów podczas jazdy, a liczba rozproszonych kierowców wcale się nie zmniejsza.

        Pomijając sam fakt przepisów, paradoksalne jest to, że te starsze auta o wiele mniej nas właśnie rozpraszały, zmuszały do większej uwagi i samodzielności. Dzisiaj prowadzą nas jakieś radary, co chwila coś nam tam pika czy dzwoni, np. gdy wyjeżdżamy z pasa ruchu, a nawigacja mówi do nas nie zawsze najmądrzejszym głosem. Każdy kij ma dwa końce i te wszystkie gadżetowe wynalazki, które mają kierowcy pomagać, bardzo często po prostu go rozpraszają. Dawniej, żeby zrobić w samochodzie cieplej, przesuwaliśmy suwakiem albo przekręcaliśmy pokrętło na czerwony zakres, dzisiaj podkręcamy temperaturę i zastanawiamy się, czy ustawić na 22, czy może na 19  stopni.  To tylko jeden z wielu przykładów. Bo nie jest straszną rzeczą fakt trzymania telefonu przy uchu, lecz ogólnie rzecz biorąc, rozmawianie, denerwowanie się i odpływanie myślowe w trakcie jazdy. To, czy akurat następuje to podczas trzymania słuchawki, czy wydzierania się do zestawu „głośno mówiącego”, nie ma akurat znaczenia. Oczywiście pomijam tak ekstremalne sytuacje, jak tekstowanie podczas jazdy, bo to już graniczy z samobójstwem. Jestem nawet za tym, by tę funkcję telefoniczną w każdym samochodzie wyłączał jakiś zagłuszacz.

        Tak czy owak, tablice rozdzielcze samochodów rozjarzone niczym choinki niczemu dobremu nie służą (prócz napędzaniu sprzedaży), dostarczają za to mnóstwo niepotrzebnych informacji. To tyle w kwestii zakazywania rozpraszania się podczas jazdy.

        Jeśli zaś zdecydujemy się na stare auto, to mamy do wyboru cały kosmos, dlatego rzeczą rozsądną jest ograniczenie się do modelu i rocznika, który nam się podoba i którego zakres cenowy pokrywa się z kwotą, jaką chcemy przeznaczyć na zakup. Przy prywatnym kupnie mamy wiele możliwości sprawdzania ofert i choć nie zawsze dostaniemy auto w kolorze, który lubimy ,to jednak w ostatecznym rozrachunku będziemy jeździć samochodem lepszym i tańszym niż kupiony w salonie.

        Przykład?

        Volkswagen golf hatchback  2012 czterodrzwiowy – ok. 14 tys. dol., 2,5-litrowy pięciocylindrowy silnik, ręczna lub automatyczna przekładnia biegów – 6. pokolenie golfów – zrywny, super się prowadzi, przestronny. Nowy kosztuje ponad 25 tys.

        Inny hatchback:

        Ten sam rocznik co golf, mazda3 sport GS, też czterodrzwiowa – drugie pokolenie (roczniki 2009–2014), cena ok. 13 tys., oszczędna w mieście, 6-biegowa skrzynia ręczna lub automatyczna, 155-konny silnik z bezpośrednim wtryskiem. I znów fajnie się jeździ, dobrze wchodzi w zakręty, samochód zborny, przyjemny i wygodny. W tej grupie można też trafić na usportowioną mazdę speed3 – z 2,3-litrowym silnikiem o mocy 263 KM, ale to jest już zupełnie inna para kaloszy. Mazda ma też więcej niż przeciętną niezawodność, choć niektórzy narzekają, że jest głośna na autostradzie, co mi akurat nie przeszkadza.

        Tak czy owak, piękne samochody – być może z mniejszą zawartością elektronicznych wodotrysków, ale za to pozwalające skoncentrować się na tym, co w prowadzeniu istotne. Bo nie ma przecież większej przyjemności niż samochód, który niczym wierna suka wie, o co tak naprawdę chodzi nam na drodze.

        O czym z pewną satysfakcją zawiadamia
Wasz Sobiesław.

        Nie ma upałów, komarów i jest idealna pogoda na spędzenie czasu nad wodą. Nie można przegapić wyjazdu na ryby w październiku. To naprawdę dobry miesiąc na drapieżniki w jeziorach i pstrągi w rzekach.  Rozpoczął się okres wzmożonego żerowania sandaczy, okoni i szczupaków.

        W wielu rzekach w pobliżu Toronto można łowić łososie.  Na wielu rzekach niski stan wody uniemożliwił rybom pokonanie wodospadów i przedostanie się na tarliska w górnych odcinkach rzek, dlatego odbywają tarło, gdzie tylko jest to możliwe. Gody łososi można obserwować, spacerując nad brzegami rzek Credit lub Humber.

        W miarę spadku temperatury wody, coraz częściej do rzek będą również wchodziły  pstrągi tęczowe – steelhead, i pstrągi potokowe – brown trout.

Wejdź, usiądź, zostań

        Najnowszy przenośny namiot na lód firmy Frabill o nazwie Citadel.

        Wędkarze łowiący na lodzie coraz częściej wybierają komfortowe ice shelters.  

        Ostatnio w modzie są wygodne siedzenia, pod którymi znajduje się np. schowek na wędki – Combo-Case Bench.

        Przeważnie namioty na lód mają  jedne „drzwi” frontowe.  

        W namiocie Citadel otwierane na zamek wejścia znajdują się z dwóch stron, tzw. SideStep Entry.

        Takie rozwiązanie jest wygodne i praktyczne.

        Między innymi zmniejsza ryzyko nadepnięcia na sprzęt lub wdepnięcia do przerębla przy wchodzeniu  lub wychodzeniu.

Nudny sport

        Międzynarodowa konfederacja wędkarstwa sportowego stara się, aby wędkarstwo stało się częścią Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio.                 Confederation Internationale de la Peche Sportive sugeruje, że wędkarstwo powiększy uniwersalność idei olimpijskiej, ponieważ jest bardzo popularne.

        Złowione ryby wracałyby do wody bez szwanku.

        Krytycy twierdzą, że łowienie wymaga zbyt dużo szczęścia, jest niezrozumiałe dla osób postronnych i zbyt nudne do oglądania. Jak do tego podejścia do sprawy mają się mecze palanta na olimpiadzie?  

        Wędkarstwo było nieoficjalną dyscypliną sportu na olimpiadzie w Paryżu w 1900 r.  Wtedy rywalizowali ze sobą wędkarze z sześciu krajów.

        Brakuje jednak informacji o ewentualnym zwycięzcy.

Zawody PKZW
23 października 2016 r. (niedziela).

Bayfront Park, Hamilton.

Godzina zbiórki - 7.30.

Zawody brzegowe na wszystkie ryby.

Prosimy o zaopatrzenie się w siatki do przetrzymywania ryb.

OŻENIENIE SIĘ MOJE

        Od lat kilku jurystowałem w Nowogródku, a lubo jeszcze nie byłem umocowanym księcia wojewody wileńskiego, jednak miałem już uczciwy kawał chleba, bo zawsze było coś do roboty; i chociaż o nadgrodę nigdy się nie przymawiałem, gęsto grosz kapał w kieszeń i można by było co roku coś sobie oszczędzić. Jednakże lubo żyłem przyzwoicie i każdego przyjąłem, jak się należy, żadnej wykwintności nie było, tylko zwyczajnie jak u szlachcica w dorobku; a przecie grosz grosza nie dopędzał, a żeby coś schować, ani myśleć o tym nie było sposobu. Razu jednego, gdym zaczął rozpamiętywać, że pókim czerstwy, praca mnie żywi, ale jak stargam siły a robić nie zdążę, w cóż się obrócę – takem się zadumał, że ani się spostrzegłem, jak pan Fabian Wojniłowicz wszedł do mojej izby, i dopierom się opamiętał, jak on się odezwał:

        – Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

        – Na wieki wieków – odpowiedziałem zerwawszy się ze stołka i idąc na powitanie szanownego męża, pod którym dependowałem i któremu byłem winien i los, jakiego doświadczałem, i możność robienia sobie na dal obszerniejszych nadziei.

        – A nad czym to waćpan tak się zamyślił, że nie uważasz, że tu od dwóch Zdrowaś Maria jestem?

        W kościele świętego Stanisława Kostki w Toronto w tym roku, każdego 13. dnia każdego miesiąca, odbywa się msza – nowenna w 100. rocznicę objawień Matki Boskiej w Fatimie. Tak było i 13 września.

        Tego dnia mieliśmy w naszym kościele św. Stanisława Kostki mszę wsłuchania się w orędzie fatimskie. Obserwuję, jak z miesiąca na miesiąc rośnie liczba uczestników tej mszy. Zresztą niech zdjęcia zaświadczą same za siebie. W tej naszej mszy uczestniczy coraz więcej osób innych narodowości. Wezwania są odczytywane również po chińsku, wietnamsku, filipińsku, tamilsku. Jest nas coraz więcej.

        Ta ostatnia msza ze względu na zbieżność godziny z zapadającym zmrokiem miała szczególnie mistyczny, niesamowity wręcz urok. światła świec migotały pięknie, ciepły wieczór... mistycyzm i prawie czary. No może wybłagamy przebaczenie dla Kanady i wymodlimy opamiętanie dla polityków kanadyjskich wymyślających coraz to nowe przepisy idące na przekór przykazaniom Boskim, a przede wszystkim przykazaniu „Nie zabijaj!”.

        Kiedy patrzę na ostatnie 28 lat historii Kanady, to znaczy od czasu kiedy Henryk Morgentaler wygrał proces w Sądzie Najwyższym o interpretację zapisu konstytucji, w konsekwencji czego zalegalizowano aborcję, mamy korowód coraz to nowych zapisów w prawie, odchodzących od przykazań Boskich. Zobaczymy, jak to dalej pójdzie i kto jest silniejszy, czy Pan Bóg, czy też politycy i sędziowie kanadyjscy, którzy się uparli, by się z Panem Bogiem drażnić.

        Zakończenie roku Miłosierdzia Bożego jest blisko, bo kończy się w listopadzie tego roku, a więc koniec Łaski Boskiej jest też blisko. A później? Później, to już chyba kościoły się przepełnią nowo nawróconymi i konwertytami. Ale co będzie, to będzie, i nie wszyscy na te sprawy tak patrzą, czyli w kategoriach Niniwy, czy też żony Lota z Sodomy. Nie wszyscy tez znowuż czytają „Dzienniczek siostry Faustyny”, radzącej, jak zapobiec nieszczęściu, i również radzącej, jak przeżyć te dni gorące, które nastąpią w wyniku gniewu Pana Boga.

        Ale w naszym kościele oprócz rosnącej liczby uczestników w comiesięcznej nowennie, podczas Mszy św. w ostatnią niedzielę trzy dziewczyny, które wzięły udział w światowych Dniach Młodzieży, podzieliły się swoimi wrażeniami z pobytu w Polsce.

        Przede wszystkim zaś podziękowały swoim rodzicom za to, że nauczyli je i utrzymali przy polskiej mowie. Znajomość dwu języków była bardzo przydatna w czasie pobytu w Polsce. Tak więc słuchając tych młodych osób, po raz któryś z rzędu przekonać się można było, że kościół pomaga tworzyć elity nie tylko duchowe, ale i intelektualne.

Janusz Niemczyk