Dzisiejsza wiedza na temat śmigłowców i ich szerokiego zastosowania (a w tej rubryce wojskowego) jest raczej ogólnie znana.
Śmigłowiec to wynalazek skonstruowany przez Igora Sikorskiego, który urodził się w Kijowie, w granicach carskiej Rosji, jako najmłodsze z pięciorga dzieci Iwana Sikorskiego, Rosjanina polskiego pochodzenia.

Rodzina Sikorskich od strony ojca wywodziła się z polskiej szlachty kresowej i została wywieziona do Rosji po powstaniu styczniowym.
W 1919 r. Sikorski wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuował prace konstruktorskie, będąc samemu... pilotem doświadczalnym.
Po raz pierwszy śmigłowce do celów wojskowych zastosowano w 1944 roku, a wojna koreańska i wietnamska potwierdziły ich użyteczność do realizacji zadań jako niezastąpionego, uniwersalnego środka transportu i walki.

Już w latach sześćdziesiątych wojskowi praktycy zrozumieli wzrastającą rolę śmigłowców na polu walki. W latach osiemdziesiątych nastąpił gwałtowny wzrost ich kariery bojowej, a w dziewięćdziesiątych tendencja utrzymała się.
W zastosowaniu bojowym śmigłowców w NATO są trzy terminy praktyki, które do dnia dzisiejszego nie utraciły swojego znaczenia: airmobile (mobilność powietrzna), airmobile operations (działania manewru powietrznego) oraz airmobile forces (wojska manewru powietrznego).
Kariera bojowa, rola i znaczenie śmigłowców na współczesnym, jakże często asymetrycznym polu walki rozwijają się dalej.

Witold Jasek
komendant ZS Strzelec
kontakt: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.