Polub "Gońca"  na fejsbuku!

O Iranie za moment, bo najpierw o tym, co mamy pod oknem. A pisząc o Ukrainie, trzeba pamiętać, że:

a. Służby specjalne Berlina miały tradycyjnie dobre stosunki z narodowymi elitami ukraińskimi jeszcze sprzed II wojny światowej;

b. Ukraina dokonała już rabunkowej transformacji podobnej do tej, jaka miała miejsce w Rosji. Siedząca w kryminale Tymoszenko jest przedstawicielką prozachodnio nastawionej złodziejskiej elity;

c. Kraj podzielony jest linią północ – południe. Wschód jest prorosyjski, zachód – nacjonalistyczny; w każdym razie na zachodzie często mówi się po ukraińsku, a na wschodzie od święta;

Political, constitutional, juridical, and socio-cultural aspects of the origins and development of the Canadian State

In the January 2006 federal election, Stephen Harper’s Conservatives were able to win a minority government. With adroit and deft maneuvering, Harper was able to stay in power for over two years.

Finally, he requested the Governor-General to call an election for October 2008. Harper won a strengthened minority government, but a majority as yet eluded him.

Political, constitutional, juridical, and socio-cultural aspects of the origins and development of the Canadian State

In the January 2006 federal election, Stephen Harper’s Conservatives were able to win a minority government. With adroit and deft maneuvering, Harper was able to stay in power for over two years.

Finally, he requested the Governor-General to call an election for October 2008. Harper won a strengthened minority government, but a majority as yet eluded him.

Kiedy Percy Hatfield, radny z okręgu 7 w Windsor, wygrał wybory uzupełniające do prowincyjnego parlamentu (w barwach socjalistów z NDP) rozgorzała dyskusja, w jaki sposób uzupełnić skład rady miasta.

Angelo Marignani, który w roku 2010 zebrał 2286 głosów, zajmując drugie miejsce w wyścigu (Hatfielda poparło 4264 wyborców), twierdził, że fotel radnego należy mu się niczym chłopu ziemia, ale ostatecznie zdecydowano, że odbędą się wybory uzupełniające.

Do wyścigu stanęło aż 11 kandydatów, a wśród nich także nasz rodak, dr Irek Kuśmierczyk. Przypomnę, że przed dwoma laty Kuśmierczyk ubiegał się o mandat posła do parlamentu federalnego z ramienia Partii Liberalnej. Na naszym jednak terenie, w Windsor, polityczną siłą są socjaliści z NDP, którzy mają poparcie m.in. związków zawodowych. Co prawda niektórzy politycy, jak najgorszy minister finansów w historii Ontario, Duncan, posłowali przez kilka kadencji – ale kiedy ten ostatni ustąpił przed terminem, nie było siły, która zatrzymałaby kandydata NDP. Właśnie radnego z okręgu 7, Percy'ego Hatfielda.

Niepodległości nie można zbudować bez udziału całego narodu, bez solidarności w działaniach i dążeniach. Naród musi się trzymać razem niezależnie od różnic w wyznawanej religii, wykształceniu czy poziomie społecznym. Jednostki aktywne muszą być wspierane przez ogół i wzajemnie się uzupełniać w dążeniu do wyznaczonego celu.

Istnieje potrzeba zjednoczenia społeczeństwa, konsekwencją tego zjednoczenia będzie siła, potęga całego narodu, a nie tylko pojedynczych działaczy. Wtedy można rozpocząć walkę o swoje prawa, niepodległość, swobody społeczne i niezależność od zewnętrznych podmiotów lub sąsiadów.

In 1998, in an attempt to bring Reform and the federal Progressive Conservatives together, and broaden the appeal of the Reform Party in Ontario, Preston Manning, the leader the Reform Party, began the United Alternative initiative. This culminated in the creation of the Canadian Alliance (formally known as the Canadian Reform-Conservative Alliance). Although many individual Progressive Conservatives joined the Canadian Alliance, the federal Progressive Conservative Party refused to get on board.

The three main candidates for the leadership of the new Canadian Alliance party in 2000 were Stockwell Day (a former Treasurer of Alberta), Tom Long (a young, influential adviser to the Progressive Conservative Party of Ontario), and Preston Manning himself. By mobilizing social conservatives on his behalf, Stockwell Day was able to win the leadership of the Canadian Alliance.

In the October 1993 election the Progressive Conservatives were reduced to only two seats (including the defeat of Prime Minister Campbell in her own riding) -- although they had about 16% of the countrywide vote. The Liberal Party under Jean Chretien was able to win a commanding majority (177 of 295 seats) (with 41% of the countrywide vote).

However, the Bloc Quebecois, led by Lucien Bouchard (a former associate of Mulroney’s) won 54 seats in Quebec (with 13.5% of the popular vote) – which gave them the status of Official Opposition – the second-largest party in the House of Commons. One ex-Tory running as an independent was also elected in Quebec, along with 19 Liberals, including Jean Chretien, although most of their support came from ridings with substantial non-French-speaking minorities.

Graf Pruszyński w ostatnim numerze "Gońca" (Błędy Becka, 18-24 października, s. 14) odnosi się do tekstu Krzysztofa Mazura, który ukazał się na łamach tygodnika "Najwyższy Czas". Może przypomnę tylko, że K. Mazur w swej publicystyce przypomina nieco inne obszary przedwojennej rzeczywistości niż te, które oficjalnie pojawiają się w mediach. Pisał o Korfantym, wspominał gen. Rozwadowskiego itd. Jednym słowem nie mieści się w nurcie piłsudczykowskim, który z prawdziwą historią często-gęsto niewiele ma wspólnego.

Ale to tak na marginesie, chodzi bowiem o bardzo ważny moment w naszej najnowszej historii, a mianowicie o zajęcie Zaolzia w roku 1938, co traktowane jest przez wielu jako współdziałanie z Hitlerem w rozbiorze Czechosłowacji.

W czterdziestym pierwszym numerze Gońca ukazał się artykuł pt. "Dlaczego Paczkowski bredzi?". Poruszył mnie on z kilku powodów.

Po pierwsze primo, znam profesora A. Paczkowskiego od czasów studenckich, tj. od... no mniejsza z tym, ładnych paru lat. Po drugie primo (to żart!), interesują mnie jego prace naukowe i popularnonaukowe koncentrujące się na polityczno-społecznych problemach II wojny światowej i czasach PRL-u, marca 1968 i temuż podobnież. Przyznaję z przyjemnością, że autor zawsze (jak śpiewał Młynarski) trafiał w sedno. Dla przypomnienia mniej muzykalnym: "Czy to myśmy się zrobili tacy mądrzy w jednej chwili, czy to sedno się zrobiło takie duże?". Skromnie też dodam, że czytając, co wychodzi spod pióra profesorskiego, często myślę – do licha, sam bym tego lepiej nie ujął! To po trzecie primo.

Zasadnicza przyczyna słabości Polonii to wzajemna niechęć do samych siebie wychodząca z obawy o odebranie nam sukcesu, awansu społecznego, o zdewaluowanie naszego ego bądź podważenie projektu, pomysłu czy aktywności społecznej. 

To są główne przyczyny podziałów.

Jadąc do tego pięknego kraju, zgubiliśmy gdzieś po drodze etos solidarności. Etos przyduszony trudnościami codziennego życia istnieje w uśpieniu. Etos braterstwa, solidarności musi się obudzić!