Tradycyjnie 1 czerwca Park Paderewskiego należał do dzieci.

Harcerze zorganizowali piknik pod hasłem "Harcerze dzieciom". Zabawa była nie tylko dla dzieci ale również dla rodziców, którym do wczesnego wieczoru czas umilał zespół Polanie.

Wszystko zaczęło się jednak od Mszy św. i na którą przymaszerowała harcerska młodzież z ZHR. Tym razem Mszę św. koncelebrował, oprócz znanego wszystkim ks. Jana Szkodzińskiego, ksiądz Grzegorz Bliźniak, generał zakonu Chrystusa Miłosiernego, który przybył do Kanady z Wołynia. On też wygłosił wzruszające kazanie. Prosił by modlić się o pokój, bo jak stwierdził, na Ukrainie czuje się, że idzie duża wojna.

Pogoda dopisała i młodzi ludzie mogli nie tylko pobawić się na zjeżdżalniach i innych przyrządach parku ale również skorzystać z dmuchanego zamku, pomalować twarze czy pośpiewać "indiańskie" pieśni przy wigwamie.

"Droga do świętości" jest długa, zawiła, nierzadko naznaczona cierpieniem.

Polska Szkoła im. M. Kopernika jest największą szkołą w Mississaudze. W każdą sobotę uczy się w niej nie tylko języka polskiego, ale i historii Polski, geografii ponad 500 uczniów. Od września 2013 roku szkoła zajmuje lokację w budynku szkoły St. Jude.

Kilka razy w roku odbywają się w niej koncerty i uroczystości przygotowane przez uczniów. Koncert, jaki się odbył 31 maja 2014 roku, poświęcony był jednemu z największych autorytetów współczesnego świata – św. Janowi Pawłowi II. To niezwykłe widowisko noszące tytuł "Droga do świętości", przygotowały klasy 6/7 p. E. Woźniak i kl. 7 p. R. Zapalskiej. Na sali, specjalnie na tę okazję udekorowanej pracami uczniów szkoły (Życie Jana Pawła II), zgromadzili się rodzice, dziadkowie, goście zaproszeni, wśród nich również o. Wojciech Stangel z parafii św. Maksymiliana Kolbe.

Uczniowie w barwnym widowisku nie tylko przybliżyli życie i codzienne zmagania Karola Wojtyły, jego drogę do Watykanu, ale również idee bliskie sercu Papieża: miłość, poświęcenie, pokój, modlitwa, rozsądek, sprawiedliwość.

Wiele wzruszeń dostarczyły występy wokalne i popisy taneczne najmłodszych klas. "Nie boję się, gdy ciemno jest" przepięknie wykonali uczniowie z kl. 1, krakowiaka dzieci z SK, a trojaka uczniowie kl. 3.

Uczniowie kl. 2 przekonywali, że każdy może świętym być.

Dekoracja oraz piosenka kl. 4 "Biały pielgrzym" nawiązywała do licznych papieskich podróży.

O czasach młodości i mieście Wadowice śpiewały dzieci z kl. 6.

Uczniowie klasy 3/4 zaśpiewali "Kochamy Cię".

Do powrotu do Wadowic namawiały dzieci z kl. 5.

Duży aplauz publiczności wzbudziła piosenka "Lolek", a jej refren "...nie ma lepszego nad Jana Pawła II" śpiewali i mali, i duzi.

Na zakończenie wszyscy uczestnicy koncertu zaśpiewali ulubioną pieśń Jana Pawła II "Barka".

Całość programu była ilustrowana na dużym ekranie zdjęciami św. Jana Pawła II od momentu narodzin do śmierci, a pieśń "Barka" zilustrowano myślami i sentencjami Papieża Polaka.

Zdjęcia:
Ewa Nowak i Renata Zapalska, Andrzej Kumor

Fragment przemówienia Stephena Harpera

W piątkowy wieczór w centrum konferencyjnym przy Dixon Rd w Toronto miał miejsce uroczysty obiad na rzecz finansowania budowy pomnika ofiar komunizmu w Ottawie,  wydany przez Tribute to Liberty.

W hallu przed salą bankietową ustawiono plansze wystawy o drodze do wolności "Solidarności".

W imprezie wzięło udział wielu zaproszonych gości z rządu - w tym ministrowie imigracji Chris Alexander i pochodzący z Estonii lider większości rządowej w Izbie Gmin Peter van Loan oraz premier Stephen Harper wraz z małżonką (Stephen Harper w przyszłym tygodniu przyjeżdża z wizytą do Polski).

Reporter "Gońca" zauważył również posłów Władysław Lizonia z małżonką, Boba Decherta, Stellę Ambler i wielu wielu innych. Była obecna prezez KPK Teresa Berezowska, przewodniczący rady dyrektorów Credit Union Andrzej Pitek, Właściciel firmy Cyklon Manufacturing Andrew Sochaj. Byli ambasadorzy wielu krajów Europy Wschodniej,  Estonii Gita Kalmet, Ukrainy Vadym Prystaiko, Polski Marcin Bosacki - nieco zagubiony przy wejściu na salę - Słowacji Milan Kollar.

Przemawiając premier Kanady Stephen Harper przypomniał jak wielki wkład  w rozwój kanadyjskiego państwa wnieśli imigranci i uchodźcy uciekający z krajów komunistyczych, zapewnił, że Kanada zawsze stoi na straży wolności człowieka i stąd jej zaangżaowanie na Ukrainie. Potwierdził, że Ukraina może na Kanadę liczyć. Stwierdził, że Ottawa uczy się na błędach i jako jeden z nich wymienił ignorancki i lekceważący stosunek rządu ówczesnego premiera Trudeau do wprowadzenia stanu wojennego w Polsce. Przypominał też kilkakrotnie postać świętego od niedawna Jana Pawła II. Co ciekawe, wymienił kwestionowaną a co najmniej przemilczaną w kręgach europejskiej lewicy liczbę ofiar komunizmu - 100 mln osób. Przemówienie premiera było dramatyczne w tonie.

Premier Harper stwierdził, że w wieku 20 trująca ideologia komunizmu przedostała się do wszystkich krajów świata. Skutek był katastrofalny; ponad 100 milionów ludzi straciło życie.

- I nigdy nie powinniśmy zapominać, że za tą statystyką kryli się żywi ludzie - ojcowie, synowie, córki, sąsiedzie, że ich przyszłość i potencjał ich nadzieje i marzenia zostały im zabrane…
W Kanadzie odczuwamy te cierpienia nader wyraźnie ponieważ prawie jedna czwarta wszystkich Kanadyjczyków, albo żyła kiedyś w komunistycznych kajdanach, albo też jest dziećmi tych, którzy żyli pod panowaniem komunistów. W wieku XX Kanada stała się bezpieczną przystanią dla ludzie uciekających spod panowania komunistycznego, nowym domem i ojczyzną dla wszystkich, którzy pragnęli wolności. Przybywali tu z Rosji, Estonii, Ukrainy, Łotwy, Litwy, Węgier, Polski, Kambodży, byłej Czechosłowacji, byłej Jugosławii, byłych Niemiec Wschodnich, Chin, Korei Północnej, Kuby, Albanii i innych krajów. Tu znajdowali bezpieczeństwo zamiast opresji, kanadyjską swobodę zamiast komunistycznych restrykcji, zamiast komunistycznego determinizmu, szanse dla siebie, zamiast komunistycznego strachu, kanadyjską nadzieję. Bezpieczeństwo, szansa i nadzieja to była Kanada i to wciąż jest nasza Kanada.
Tu zakładali silne rodziny, promowali kanadyjskie wartości i poprzez swój olbrzymi pomogli Kanadzie stać się tym, czym jest. Tak jak Kanada walczyła z komunizmem wewnątrz dając schronienie setkom tysięcy uchodźców i imigrantów również zagranicą zdecydowanie broniliśmy wolności wszędzie tam, gdzie była zagrożona.
Kanadyjczycy wiedzą, że zagrożenia tego świata nie ustają gdy zamyka się drzwi własnego domu. Byliśmy państwem frontowym zimnej wojny. Podczas tych trudnych lat jeden z moich poprzedników premier Brian Mulroney stał ramię w ramię z gigantami, premierem Margaret Thatcher, prezydentem Ronaldem Raeganem i papieżem, dzisiaj świętym, Janem Pawłem II tak, by zimna wojna została osatatecznie zakończonona naszym zwycięstwem
Przywitaliśmy w Kanadzie wieleset tysięcy uchdźców, Chińczyków uciekających spod rewolucji kulturalnej; przywitaliśmy 60 tys. wietnamskich Boat People po upadku Sajgonu, występowaliśmy przeciwko antysemityzmowi w świecie komunistycznym, wydaleniu żydowskich obywateli i przeciwko strasznym deportacjom Tatarów krymskich, czego 70. rocznicę niedługo będziemy obchodzić. Kanada zaoferowała azyl czeskiemu pisarzowi Josefowv Skvoreckiemu i sowieckiemu defektorowi Igorowi Gouzenko, który przekazał Zachodowi jedne z pierwszych ostrzeżeń przed zimną wojną. Mieszkał potem kilka przecznic na południe od Parliament Hill.
Kanada jako pierwszy kraj Zachodu uznała w 1991 roku niepodległość Ukrainy i Kanada nadal wspiera naród ukraiński. W rzeczy samej nie ma żadnego kraju zachodniego, który byłby bliżej i miał bliższe związki z Ukrainą niż Kanada. Od końca XIX wieku z otwartymi ramionami przywitaliśmy setki tysięcy ukraińskich osadników, nazwaliśmy holodomor tym czym był - masowym ludobójstwem i ustanowiliśmy dzień pamięci hołodomoru. Panie i panowie pozwólcie, że jeszcze na chwilę zatrzymam się na Ukrainie, ponieważ obecna sytuacja tam ma poważne i dalekosiężne skutki dla wszystkich.

Premier Harper wymienił też przykłady kiedy Kanada zawiodła swych obywateli starając się grać rolę kraju neutralnego w sporach z Sowietami i kiedy pozostała obojętna na przykład na wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. Zapewnił, że z tych błędów jego rząd wyciągnął wnioski.

- Dzisiaj nasza polityka zagraniczna jest kształtowana przez najszczytniejsze wartości; obronę Kanady i promowanie podstawowych wolności ludzkich, które mają kluczowe znaczenie dla społeczeństwa, a także przeciwstawianie się wszystkim tym, którzy nastajął na te wartości (...)
Dlatego Panie i Panowie Kanada dumnie, zdecydowanie i stanowczo stoi u boku ukraińskiego narodu (...) To czego dzisiaj doświadczają miliony Ukraińców jest zarówno dzwonkiem alarmowym jak i wezwaniem do działania. W ciągu minionych kilku miesiący świat patrzy jak prezydentowi Putinowi coraz wygodniej jest z konfrontacją. Jego zuchwałość narasta od czasu gdy rosyjskie oddziały przemocą wcieliłyKrym. Wpływy ekspansjonizmu i militaryzmu reżimu Putina nie ograniczają się do Ukrainy, lecz zagrażają bezpieczeństwu naszych wschodnioeuropejskich sojuszników, a co za tym idzie, bezpieczeństwu i stabilizacji świata. Przyjaciele, nie jestem w stanie przewidzieć co się wydarzy w najbliższych miesiącach, czy latach na Ukrainie, w Europie czy w Kanadzie, ale wiem jedno - Kanadyjczycy zawsze wspierali wolność i demokrację dla wszystkich - i dlatego nie wycofamy się obecnie z poparcia narodu ukraińskiego!

Modlitwę przed jedzeniem odmówił i obiad pobłogosławił o. Janusz Błażejak OMI, proboszcz parafii św. Maksymiliana Kolbego w Mississaudze

W sobotę, 24 maja, w Konsulacie Generalnym w Toronto odbyły się wybory do Parlamentu Europejskiego.

Polacy w placówkach dyplomatycznych głosowali na jeden okręg wyborczy, w Warszawie.

Pogoda dopisała, frekwencja nieco mniej. Oddano 467 ważnych głosów. Najwięcej – jak zwykle podczas głosowań w konsulacie – na Prawo i Sprawiedliwość.

Oto wyniki według numeru listy:

Solidarna Polska Zbigniewa Ziobry – 14 głosów
Ruch Narodowy – 29 głosów
Sojusz Lewicy Demokratycznej – 6 głosów
Prawo i Sprawiedliwość – 300 głosów
Europa Plus Twój Ruch – 17 głosów
Polska Razem Jarosława Gowina – 6 głosów
Nowa Prawica J.K. Mikkego – 22 głosy
Platforma Obywatelska – 71 głosów
PSL – 2 głosy

Zaskakujący jest wynik Ruchu Narodowego, który uzyskał ponad 6 proc. głosów – więcej niż w jakimkolwiek obwodzie krajowym.

70. rocznica zwycięskiej bitwy o Monte Cassino, stoczonej 18 maja 1944, przypadła w tym roku dokładnie w niedzielę, lecz ze względu na wiele wydarzeń, mających miejsce w kraju i na świecie, obchody tej rocznicy w Toronto odbyły się tydzień później, w niedzielę, 25 maja 2014. W przeciwieństwie do poprzedniej, ta niedziela była piękna, ciepła i słoneczna.

Uroczystości zostały zorganizowane przez Placówkę 114 Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce i Organizację Weteranów II Korpusu 8. Armii w parku im. Ignacego Paderewskiego, gdzie w rzędach krzeseł, pod rozległym dachem, gromadzili się od rana uczestnicy.

W tym roku Carassauga zmieniła miejsce i kwatera główna znajduje się w Hershey Centre. Tam też jest polski pawilon, zdecydowanie mniej okazały niż w latach ubiegłych bo w postawionym na parkingu namiocie. Otwarcie imprezy, które odbyło się jak zwykle z udziałem burmistrza Mississaugi Hazel McCallion oraz radnej polskiego pochodzenia i kandydatki na burmistrza Bonnie Crombie miało miejsce w pawilonie afrykańskim.

W polskim jak co roku występowały zespoły folklorystyczne, m.in. Radość Joy i Swiarni, swe wyroby prezentowali m.in. EuroMAX, Peter Mielzynski Agency, Od Babci, był Klub Troyak i wiele, wiele innych.

Wszystko tradycyjnie, wszystko tak jak zawsze tylko tym razem pod namiotem, i w warunkach polowych - nawet nie było podłączenia do sieci elektrycznej i prąd pawilon czerpał z generatorów ku utrapieniu pana od dźwięku, któremu skakało napięcie.

Proszę zresztą ocenić samemu wybierając się w sobotę 24 maja lub niedzielę 25.

(ak)

Na razie zdjęcia, a wkrótce reportaż - rozmowy z właścicielami

W niedzielę 18 maja w parafii św Eugeniusza de Mazenod odbyły się uroczystości poświęcenia kaplicy św Jana Pawła II i rozpoczęcia w niej nieustannej adoracji Najświętszego Sakramentu, a także odsłonięcia i poświęcenia polowego Ołtarza Miłosierdzia Bożego. Odprawiono również Mszę św. Dziękczynną za kanonizację polskiego papieża. Przybyli biskup Mateusz Ustrzycki oraz liczne grono kapłanów w tym prowincjał  oblatów w Kanadzie o. Marian Gil. Proboszcz parafii Eugeniusza de Mazenod gorąco indywidualnie witał wszystkich  gości i rzesze wiernych.

Homilię wygłosili, po polsku zastępca redaktora naczelnego tygodnika "Gość Niedzielny" Tomasz Jaklewicz, który skupił się na temacie miłosierdzia Bożego oraz biskup Natthew Ustrzycki, po angielsku, który podkreślił czym dla nas jest najświętszy sakrament i zachęcał, by uczestniczyć w Jego adoracji tak często jak tylko możemy. Biskup udzielił błogosławieństwa grupie parafian, którzy zgłosili się do nieustającej adoracji.

Po zakończeniu Mszy św. biskup Ustrzycki przeniósł najwiętszy sakrament do kaplicy Jana Pawła II i w ten sposób ropzpoczęła się nieustająca adoracja w parafii w Brampton.

W uroczystościach udział wziął również poseł federalny z okręgu Mississauga East Cooksville Władysław Lizoń z małżonką.

W poniedziałek 12 maja o godz 12w kościele św. Kazimierza w Toronto odprawiona została uroczysta Msza św.  za dusze  pierwszego polskiego dowódcy Dywizjonu 303 płk. pil. Zdzisława Krasnodębskiego oraz jego żony Wandy. Mszę św koncelebrowali oblaci proboszcz parafii  O. Jacek Nosowicz, wikary O. Marcin Serwin oraz kapitan armii kanadyjskiej kapelan o.  Marcin ROSIŃSKI. Uczestniczyli przedstawiciele kombatantów, władz państwowych i Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej, a także garstka wiernych. Urna z prochami jeszcze tego samego dnia odleciała do kraju.

Urny z prochami państwa Krasnodębskich zostaną dostarczone do Warszawy przez weteranów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie. Oficjalne przywitanie nastąpi w Wojskowym Porcie Lotniczym na Okęciu. W środę po nabożeństwie w katedrze polowej Wojska Polskiego odbędzie się ceremonia pochówku na cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Urny zostaną złożone w kwaterze żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Pułkownik pilot Zdzisław Krasnodębski uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r., w kampanii francuskiej w 1940 roku, a wcześniej także jako nastoletni ochotnik w wojnie 1920 roku. Był absolwentem Korpusu Kadetów we Lwowie i Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, dowódcą stacjonujących w Warszawie 111. Eskadry Myśliwskiej i III Dywizjonu Myśliwskiego Brygady Pościgowej.

Dowodzenie słynnym Dywizjonem 303 RAF objął 2 sierpnia 1940 roku. Jednostka weszła do walki 30 sierpnia 1940 roku. We wrześniu 1940 samolot Krasnodębskiego został zestrzelony, a pilot – ciężko poparzony – trafił do szpitala. Generał Władysław Sikorski odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

W 1941 r. Krasnodębski udał się do Kanady, by werbować w Ameryce rekrutów do polskiego wojska. Do końca wojny pełnił funkcje dowódcze w naziemnych strukturach brytyjskiego lotnictwa wojskowego.

Dzięki staraniom Krasnodębskiego Dywizjon 303 otrzymał imię Tadeusza Kościuszki i zgodę na malowanie na kadłubach myśliwców najbardziej znanego polskiego godła lotniczego – emblematu z krakowską czapką i kosami, noszonego do dziś przez myśliwce MiG-29 stacjonujące w Mińsku Mazowieckim.

Pułkownik Krasnodębski zmarł w wieku 76 lat w 1980 r. w Toronto. W 2009 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Wanda Krasnodębska, żołnierz Armii Krajowej, uczestniczka Powstania Warszawskiego, zmarła w 2006 r., również w Toronto. (inf własna oraz Nasz Dziennik)

Wszystko zaczęło się, gdy zdobyłam po raz trzeci złoty medal w Konkursie Recytatorskim organizowanym przez Fundację Władysława Reymonta w Kanadzie. To był bardzo ważny moment w moim życiu, ponieważ wiedziałam, że kiedy się zdobędzie trzy razy złoty medal, to Fundacja w nagrodę wysyła medalistę na Ogólnopolski Konkurs Recytatorski pt. "Mówimy Reymontem" do Polski.

26 września 2013 roku pojechałam na lotnisko z rodzicami, gdzie spotkałam się z panem Kazimierzem Chrapką, który był naszym opiekunem oraz z dwojgiem innych zwycięzców konkursu: Joanną Górską z London w Ontario oraz Patrykiem Łukszą z Montrealu. Kiedy pożegnałam się z rodzicami i weszliśmy do samolotu, nie mogłam nadal uwierzyć, że to dzieje się naprawdę: Lecę do Polski! W Warszawie na lotnisku im. Fryderyka Chopina czekał na nas pan Andrzej Andrechowicz, który zawiózł nas do Solca Mazowieckiego, gdzie właśnie miał się odbyć IX Ogólnopolski Konkurs Recytatorski "Mówimy Reymontem" i XVII Ogólnopolski Zlot Szkół Rymontowskich. Mieliśmy okazję spotkać się z uczestnikami tych imprez. Następnie był przejazd do pałacu w Gostyninie, gdzie było przywitanie delegacji i szkół tegorocznego konkursu i zlotu. Byliśmy bardzo mile zaskoczeni pięknym występem zespołu tanecznego z Solca i prezentacjami poszczególnych szkół.