W przededniu wyjazdu do Polski laureatów 46. Konkursu Recytatorskiego Fundacji W. Reymonta: Antoniny Nikolaev z Montrealu, Franciszka Bobiarskiego z Edmonton, Moniki Łukszy z Montrealu wraz z opiekunem, prezesem Fundacji Kazimierzem Chrapką,  na XII Ogólnopolski Konkurs Recytatorski „Mówimy Reymontem”, pragnę podzielić się z czytelnikami „Gońca” moimi wrażeniami i przeżyciami z tamtych dni, kiedy to w Hamilton „święto naszej mowy ojczystej” celebrowała cała Polonia kanadyjska.

        Wiesz jak chciałbym, aby u nas wszystko rosło i potężniało, jak bardzo kocham tych wszystkich, którzy mogą przyczynić się do rozwoju sztuki. Sam mogę nic w życiu nie zrobić, ale chciałbym całym sercem, aby zrobili ci co mogą  – Wł. Reymont.

W niedzielę, 21 sierpnia 2016, w 96. rocznicę Bitwy Warszawskiej, w parku im I. Paderewskiego odbyły się uroczyste obchody Dnia Żołnierza Polskiego, zorganizowane przez Placówkę 114 Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce.

O godz. 12.00 aleją Dębów Pamięci, przy dźwiękach pieśni „My, Pierwsza Brygada”, przeszedł pochód sztandarowy, prowadzony przez komendanta Pl. 114 SWAP i zarazem wicekomendanta Zarządu Głównego SWAP w Ameryce, Krzysztofa Tomczaka. W pochodzie szli weterani, harcerze, organizacje polonijne z wyróżniającymi się błękitnymi pelerynami Korpusu Pomocniczego Pań przy Pl. 114 SWAP i zielonymi chustami Koła Pań „Nadzieja”.

Żołnierz polski jest zawsze świadomy swoich obowiązków wobec ojczyzny, zawsze gotowy na jej zawołanie.

Rozkazem wydanym w roku 1923 przez Ministra Spraw Wojskowych gen. broni Stanisława Szeptyckiego dzień 15 sierpnia ustanowiony został Dniem Żołnierza Polskiego na pamiątkę zwycięstwa Polaków w Bitwie Warszawskiej, stoczonej 1920 roku w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Bitwę tę, zwaną „Cudem nad Wisłą”, uważa się za jedną z najważniejszych w dziejach świata. Zapewniła ona Polsce niepodległość i uchroniła Europę przed rewolucją bolszewicką.

Dzień Żołnierza Polskiego był uroczyście obchodzony w niedzielę 18 sierpnia 2013 w Parku im I. Paderewskiego. Uroczystości zorganizowane zostały przez Placówkę 114 Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce i Okręg Toronto Kongresu Polonii Kanadyjskiej. Na zaproszenie Komendanta Placówki 114 SWAP, Krzysztofa Tomczaka, przybyła z Polski dwuosobowa delegacja Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z zastępcą kierownika urzędu, min. Bożeną Żelazowską.

        Wizytę w Sudbury, mieście położonym 400 km na północ od Toronto, zaczynam w sobotę, 13 sierpnia. Jak zwykle kiedy odwiedzam Sudbury, tak i teraz przywożę proboszczowi, księdzu Stanisławowi Niewińskiemu, nasze „Gońce”, te aktualne, wydane poprzedniego dnia, jak również te z poprzedniego tygodnia. Ksiądz rozda swoim parafianom te gazety po porannej mszy. Umawiam się z księdzem na dzień następny na ranną mszę. Tu muszę dodać, że ksiądz Niewiński obsługuje polską parafię św. Stanisława Kostki w Sudbury, obsługuje parafię chorwacką i parafię katolicką w niedalekim Killarney. W niedziele jest więc bardzo zabiegany.

        14 sierpnia o 9.30 rano jestem w kościele pod wezwaniem św. Stanisława Kostki. W kościele odbywają się obchody Dnia Żołnierza i obchody zakończenia drugiej wojny światowej zorganizowane przez oddział Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Sudbury. W czasie mszy ksiądz Niewiński przypomina w kazaniu o przypadającym jutro Dniu Żołnierza Polskiego i Dniu Zwycięstwa nad Armią Czerwoną zamierzającą przenieść na Zachód Europy rewolucję bolszewicką. Celem armii marszałka Tuchaczewskiego było osiągnięcie Niemiec, by tam pomóc w rozszerzeniu rewolucji. Armia bolszewicka została odparta przez wojska polskie spod Warszawy. Tak zwana bitwa warszawska zakończyła się zwycięstwem wojsk polskich i przyczyniła się do podpisania korzystnego traktatu pokojowego z Rosją w Rydze w 1921 roku. Polskim wojskiem dowodził w Bitwie Warszawskiej marszałek Józef Piłsudski. Ks. Niewiński opisał okoliczności Cudu nad Wisłą. Powiedział o masowych modłach i procesjach odbywających się wówczas w Warszawie, o zapanowaniu powszechnej zgody narodowej i ustaniu sporów. Przypomniał również postać księdza Skorupki. Ksiądz Ignacy Skorupka poległ pod Ossowem, prowadząc do ataku polskich żołnierzy. Ksiądz Niewiński użył parafrazy, że ten, kto kocha swoją ojczyznę, kocha również ojczyznę niebieską, i zapewne do niej trafi.

        Na swojej stronie facebookowej proboszcz parafii św. Maksymiliana Kolbego w Mississaudze o. Janusz Błażejak OMI podsumowuje jubileuszową pielgrzymkę Polonii kanadyjskiej do sanktuarium Męczenników w Midland:

        Pragnę bardzo serdecznie podziękować wszystkim, którzy uczestniczyli w jubileuszowej 60. pielgrzymce do Midland w tym roku. Tegorocznym gościem był Jego Ekscelencja ks. abp Stanisław Gądecki, Metropolita Poznański oraz Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

        Pierwsza oficjalna pielgrzymka do sanktuarium Męczenników Kanadyjskich została zorganizowana 60 lat temu, kiedy to oficjalnie powstała Konferencja Polskich Księży na Wschodnią Kanadę. W roku 1956 organizatorem pierwszej ogólnopolonijnej pielgrzymki do Midland był ks. Józef Capiga z Hamilton, pierwszy przewodniczący Konferencji Polskich Księży, oraz o. Michał Smith OMI, prowincjał Misjonarzy Oblatów. Na uroczystość w Midland 60 lat temu przybyło 10 tysięcy rodaków – jak podaje w opracowaniu historycznym ks. Stanisław Poszwa SChr (Pielgrzymowanie Polonii do sanktuarium Męczenników Kanadyjskich, s. 13).

Pomnik upamiętniający ofiary katastrofy w Smoleńsku w 2010 roku stojący obok Pomnika Katyńskiego u wylotu ulicy Roncesvalles w Toronto został przewrócony przez samochód - poinformował naszą redakcję w poniedziałek Jan Cytowski, prezes Rady Polonii Świata.

Sprawca jest nieznany. Nie wiadomo też, czy był to nieszczęśliwy wypadek, czy celowe działanie. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności na miejscu odnaleziono tablicę rejestracyjną oderwaną od samochodu. Sprawę bada policja.

        „Podróże to jedyna rzecz, na którą wydajemy pieniądze, a stajemy się bogatsi.”

        W cudownie słoneczny lipcowy poranek wyruszył kompletnie wypełniony  autobus na kolejną wycieczkę zorganizowaną przez Koło Pań „Nadzieja” działające przy Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów  nr 20. W tym roku minęło już 11 lat istnienia tej prężnej charytatywnej organizacji.

        Członkinie tego koła nie tylko działają charytatywnie, pomagając ludziom, a w szczególności biednym dzieciom w potrzebie, ale uczestniczą też aktywnie w życiu Polonii  oraz we wszelkich polskich patriotycznych obchodach.

        Towarzystwo Warszawskie, działające w Toronto od 18 lat, tak jak każdego roku, 1 sierpnia o godzinie 11.00 – w  Polsce 17.00 –Godzina „W”, zgromadziło się pod pomnikiem Katyńskim w celu uczczenia 72. rocznicy Powstania Warszawskiego.

        Do grupy dołączyło wiele osób, które przybyły w odpowiedzi na apel Zarządu Towarzystwa, wystosowany do Polaków w prasie polonijnej. Wśród zgromadzonych byli też wielce szanowni goście honorowi. Trzech uczestników Powstania Warszawskiego i czterech naocznych świadków tego tragicznego okresu.

        Na wstępie prezes Towarzystwa Warszawskiego Marian Kowalski przywitał zebranych, objaśniając cel spotkania. Wyraził też zadowolenie, że z roku na rok coraz więcej rodaków przyłącza się do uroczystości oddania hołdu bohaterom Powstania Warszawskiego.

Garstka kilkudziesięciu Polaków wzięła udział w obchodach 72. rocznicy rozpoczęcia Powstania Warszawskiego, jakie przed Pomnikiem Katyńskim w Toronto zorganizowało kolejny już raz Towarzystwo Warszawskie. Przybyli również goście honorowi - Powstańcy i osoby, które jako dzieci wyszły z powstańczej Warszawy.
Kwiaty pod pomnikiem złożyła także rodzina majora Stanisława Milczyńskiego, zmarłego w tym roku żołnierza AK kawalera orderu Virtuti Militari za walkę w Powstaniu. Uroczystości rozpoczęły się o polskiej "godzinie W", czyli o 11.00.
O swych przeżyciach opowiadała p. Maria Nowicka, uczestniczka Powstania, która pomagała Powstańcom, oraz Andrzej Bursakowski, który w Powstaniu brał udział jako 13 -letni chłopiec, i jako 13-latek był następnie więziony w obozie jenieckim. Andrzej Łysakowski był zdobywacą PASTY. I właśnie on wspominał to uczucie radości, kiedy widziało się po raz pierwszy pokonanych i przestraszonych Niemców, których butę pamiętał z 1939 roku.
Z kolei p. Teresa Rumiński opowiadała o cierpieniach ludności cywilnej, ludobójstwie, jakiego dopuszczono się na mieszkańcach Woli.
Z kolei Grzegorz Waśniewski ze Stowarzyszenia Orzeł Strzelecki, pielęgnującego pamięć Józefa Piłsudskiego przypomniał historię KL Warschau.
Uroczystość zakończono odśpiewaniem Hymnu i pamiątkowym zdjęciem.