Niewiele miejsc na świecie można porównać do Ontario pod względem walorów wędkarskich. Ontario jest drugą co do wielkości prowincją Kanady i zajmuje powierzchnię ponad 1 mln km kw., z tego 413 tys. km kw. to po prostu słodka woda. 

        Nazwa prowincji pochodzi od nazwy samego jeziora Ontario. Nazwa ta z kolei wywodzi się od zniekształconej formy słów z języka pierwotnych mieszkańców tych terenów. Słowa te to: „onitariio”, które oznacza piękne jezioro, lub „kanadario”, które może być tłumaczone jako gwieździsta lub cudowna woda.

        Obszar Ontario jest większy od połączonych obszarów Francji i Hiszpanii oraz trzykrotnie większy od powierzchni Polski. Granice prowincji na północy sięgają do Hudson Bay i James Bay. Na wschodzie Ontario graniczy z Quebekiem, na zachodzie z Manitobą. Południową granicę prowincji stanowi Rzeka Św. Wawrzyńca oraz Wielkie Jeziora: jez. Ontario, Erie, Huron, Michigan i największe pod względem obszaru jez. Górne (Superior). 

        Na terenie Ontario znajduje się 250 tys. większych i mniejszych jezior oraz niezliczone rzeki, potoki i strumienie. Wszystko to razem stanowi 1/3 światowych zasobów słodkiej wody, którą wielu uznaje za największe bogactwo w naszej prowincji. Gdyby wędkarz chciał połowić na każdym z ontaryjskich jezior tylko jeden dzień, potrzeba by mu było na to prawie 645 lat!

        W ontaryjskich wodach występuje 158 gatunków ryb, na niektórych z nich skoncentrowane jest rybołówstwo przemysłowe. 24 gatunki ryb cieszą się szczególnym zainteresowaniem wśród wędkarzy. Rejony południowego Ontario oferują doskonałe łowiska dla gatunków ciepłolubnych: bassa mało- i wielkogębowego, okonia, channel catfisha oraz karpia. W głębszych i zimniejszych wodach spotkamy sandacza, szczupaka, muskie (żaden inny region Ameryki Północnej nie może się poszczycić tak wielkimi zasobami muskie, jak Ontario. Muskie występuje w Ontario w ponad 300 jeziorach i 100 rzekach), jesiotra jeziorowego, łososia pacyficznego (chinook – łosoś królewski i coho), łososia atlantyckiego i sieję. Jest to również kraina pstrąga źródlanego (brook trout).

        Wiosną, od marca do początku czerwca, rzeki wpadające do jeziora Ontario są wspaniałymi łowiskami pstrąga tęczowego. W tych samych rzekach pod koniec lata można łowić pstrągi potokowe i źródlane, a jesienią idące na tarło łososie. Jednym z najpopularniejszych łowisk pstrąga potokowego (brown trout), szczególnie dla muszkarzy, jest Grand River, która przecina niemal całe południowe Ontario. Jezioro Erie, które w latach 70. zostało nazwane martwym morzem, dzisiaj jest jednym z najbardziej uznanych w świecie łowisk sandaczy. Kolejnym znanym i cenionym łowiskiem tego gatunku jest Bay of Quinte czy należące w 2/3 do Kanady wody jeziora St. Clair, słynącego również z okazów muskie.

        Kawarthas Lakes (w rejonie Peterborough), to kraina znacznie mniejszych jezior, nad których brzegami powstały spore skupiska domków letniskowych. Jednak pomimo dużej popularności wśród wędkarzy, jeziora te wciąż oferują dobre łowiska sandaczy, muskie i bassów. Wśród wędkarzy największym uznaniem w Kawarthas Lakes cieszy się Pigeon Lake i Chemong Lake.

        Aby wybrać się na wielkie ryby, nie potrzeba wcale przemierzać setek kilometrów czy pokonywać ontaryjskich bezdroży, przynajmniej w przypadku wędkarzy z Toronto. Oddalone o zaledwie godzinę drogi od Toronto jezioro Simcoe może dostarczyć wrażeń najbardziej wybrednemu moczykijowi. Kto dysponuje łodzią, ma do dyspozycji prawie 725 km kw. powierzchni wody. W nieco gorszej sytuacji są miłośnicy wędkarstwa z brzegu. Brzegi tego jeziora są niemal niedostępne ze względu na gęstą zabudowę i tereny prywatne, dlatego też miejsc do wędkowania z brzegu jest mało. 

        Po kryzysie lat 70., kiedy to populacja troci jeziorowej i siei została znacznie zachwiana, dziś dzięki stałym zarybieniom w Simcoe nadal można łowić niezłe okazy ryb tych dwu gatunków. Wśród wędkarzy łowiących na Simcoe, Cook’s Bay znane jest jako świetne łowisko okoni i szczupaków. Niestety, w Simcoe nie pływają już jesiotry. Ten prehistoryczny gatunek został wytrzebiony w Simcoe na początku ubiegłego wieku. Degradacji uległa również populacja muskie, którą naukowcy chcą teraz odbudować na podstawie DNA ze spreparowanych osobników pochodzących z tego jeziora. 

        Simcoe jest również jednym z najbardziej odwiedzanych jezior w czasie zimy. Co roku ministerstwo wydaje kilka tysięcy zezwoleń na postawienie na jeziorze domków na lodzie. 

        Zdarza się, że w ciągu jednego dnia spod lodu łowi kilka tysięcy wędkarzy. W czasie zimy spod lodu na Simcoe łowi więcej wędkarzy niż w pozostałych porach roku razem.

        Centralne Ontario z wieloma głębokimi i czystymi jeziorami słynne jest ze względu na pstrąga źródlanego. Najlepsze rejony na ten gatunek to Haliburton i Algonquin Park, gdzie znajduje się prawie połowa ontaryjskich jezior, w których występuje pstrąg źródlany. (Na terenie parku o powierzchni 7725 km kw. znajduje się 325 jezior.) 

        Inne znane tereny tego rejonu to kraina Muskoki, która od dawna słynie z łowisk bassa małogębowego. Jednak za najbardziej atrakcyjne dla wędkarzy uznaje się obszary północno-wschodnie prowincji. Tutaj celem wielu wypraw jest jezioro Nipigon i Nipigon River. Jest to przede wszystkim królestwo speckled trout (nazwa używana oryginalnie na pstrąga źródlanego w północno-wschodniej części USA i we wschodniej Kanadzie). 

        Uwaga: Osoby, które nie są uważane za stałych mieszkańców Kanady lub Ontario, zamierzające wędkować na terenach państwowych (crown land – ziemia Korony) w północno-zachodnim Ontario, muszą przestrzegać limitów, które obowiązują posiadaczy kart ochronnych (conservation licence). 

Rodzaje kart wędkarskich typu non-residents: 

– karta sportowa (sport fishing licence) ważna na rok kalendarzowy

– karta ochronna (conservation fishing licence) ważna na rok kalendarzowy

– karta sportowa na okres ośmiu dni (eight-day sport fishing licence) 

– karta ochronna na okres ośmiu dni (eight-day conservation fishing licence)

– karta sportowa jednodniowa (one-day sport fishing licence)

– karta ochronna jednodniowa (one-day conservation licence).

        Ceny kart wędkarskich zamieszczone są w regulaminie.

        Karty wędkarskie dla grup zorganizowanych wydawane są dla co najmniej pięciu osób poniżej 18 lat pod opieką osoby dorosłej, która posiada kartę wędkarską. Pozwolenia dla turystów na wędkowanie na jeziorze St. Joseph są bezpłatne i wydawane są przez właścicieli baz turystycznych. 

        Za mieszkańca Kanady (Ontario) uważa się osobę, której Kanada (Ontario) jest stałym miejscem zamieszkania i która przebywała na terenie Kanady (Ontario) co najmniej 6 miesięcy w ciągu ostatnich 12 miesięcy przed ubieganiem się o kartę wędkarską.

        W północnym Ontario dominującymi gatunkami są szczupak i sandacz. Do wielu miejsc na ryby w Ontario nie da się dojechać samochodem. Czasami dotarcie na znalezione ma mapie jezioro wymaga nie lada przygotowań i odpowiedniego sprzętu. Na jeszcze inne, zupełnie zagubione w leśnej głuszy, można przedostać się, tylko wiosłując lub przenosząc canoe, lub też dolecieć wodopłatem.

        Na terenie prowincji może łowić każdy, kto wykupi kartę wędkarską (fishing licence), których w Ontario są dwa rodzaje: sportowe i rekreacyjne (conservation fishing licence). Rodzaj karty określa limit liczby ryb, które może zabrać z łowiska. Limity połowu w przypadku kart rekreacyjnych są o połowę mniejsze. Karty rekracyjne są też tańsze. Na terenie Ontario karty wędkarskie są łatwo dostępne i można je nabyć w 2 tys. punktów sprzedaży (sklepy wędkarskie, ośrodki wypoczynkowe) lub w Internecie.

        Regulamin sportowego połowu ryb w Ontario jest zawarty w łatwo dostępnej publikacji ministerstwa zasobów naturalnych i lasów, pt. „Recreational Fishing Regulations Summary”. 

        Informacje dla osób odwiedzających Ontario, które w czasie swojej wizyty zamierzają wędkować na terenie prowincji. 

        Każdy, kto mieszka na stałe poza Kanadą, aby wędkować zobowiązany jest do posiadania karty wędkarskiej dla osób przebywających tymczasowo na terenie kraju, tzw. non-residents fishing licence. Dotyczy to: – osób powyżej 18 roku, – osoby do 18 lat mogą łowić bez karty wędkarskiej, jeżeli są w towarzystwie osoby dorosłej, która posiada kartę wędkarską. W tym przypadku, wszystkie złowione ryby stanowią część dziennego limitu posiadacza karty. 

        Druga możliwość: – osoba poniżej 18 roku życia może wykupić kartę wędkarską. W tym przypadku obowiązują ją limity w zależności od rodzaju licencji, jaką wykupi.

        W odniesieniu do nieruchomości słyszy się czasami określenie „nieruchomość warunkowo sprzedana”. Warto wiedzieć, co to oznacza i jakie warunki najczęściej występują.

        Jeśli pojawiła się oferta na dany dom, która została zaakceptowana przez sprzedających i kupujących, czyli obie strony w kontrakcie zgodziły się na wszystkie ważne aspekty transakcji, takie jak cena, czas przejęcia nieruchomości, oraz ustalono, które sprzęty domowe są w niej zawarte, natomiast kupujący poprosił o ekstra czas na zorganizowanie na przykład finansowania lub sprawdzenie stanu technicznego nieruchomości – to właśnie jest to stan określany jako „warunkowa sprzedaż”.

        W transakcjach kupna i sprzedaży nieruchomości – najbardziej typowe warunki, jakie kupujący dodają do oferty, to warunek na zorganizowanie finansowania oraz warunek na sprawdzenie stanu technicznego nieruchomości przez  zatrudnionego  inspektora. W typowych sytuacjach zwykle czas przeznaczony na wypełnienie obu warunków nie przekracza 5 dni biznesowych. Jeśli kupującemu uda się zorganizować finansowanie oraz jest zadowolony z wyników inspekcji domu, to wówczas powinien podpisać on dokument nazywający się waiver, który usuwa warunki, o których wspomnieliśmy, z oferty i tym samym oferta nabiera mocy prawnej. Jeśli kupujący chce wycofać się z zawartej umowy – to właśnie w trakcie tych pierwszych 5 dni biznesowych może zrobić to bez większych problemów. Jeśli kupujący wypełni warunki, podpisze waiver i umowa stanie się wiążąca – to wycofanie się z transakcji zaczyna mieć poważne konsekwencje prawne.

        Wspomniane dwa warunki – czyli finansowanie i inspekcja, są najbardziej typowe, natomiast istnieje wiele innych potencjalnych warunków, których można użyć. Na przykład, kupujący condominium często robią ofertę warunkową na sprawdzenie stanu finansowego i prawnego korporacji, w obrębie której zakupują unit. Sprzedający musi wówczas na własny koszt dostarczyć dokument nazywany Estopel Certificate, który w bardzo dokładny sposób opisuje stan finansowy i legalny korporacji. Jeśli kupującego prawnik uzna, że status korporacji jest niezadowalający, składający ofertę może się z niej wycofać.

        Z innych spotykanych warunków, może być na przykład warunek na zaakceptowanie danej nieruchomości przez osobę trzecią, warunek na sprawdzenie zoningu, warunek na uzyskanie ubezpieczenia nieruchomości, sprawdzenie przydatności wody do picia i wiele innych. 

        Zdarzają się też sytuacje, że kupujący dom, jest już posiadaczem domu, który jest jeszcze niesprzedany. Wielu kupujących boi się ryzyka i składa ofertę warunkową na kupno, pod warunkiem że sprzeda swój własny dom. Zwykle nie jest to bardzo dobrze przyjmowana oferta przez sprzedających. Pomimo że mają oni prawo nadal sprzedawać swoją nieruchomość, to w praktyce ich szanse sprzedaży spadają drastycznie. Osobiście, jeśli otrzymuję taką ofertę na mój listing, to raczej odradzam moim klientom jej akceptację.

        Oczywiście to nie koniec wszystkich warunków. Ale te, o których wspomniałem, są najbardziej typowe. W przypadku każdego warunku tylko jedna strona ma prawo jego usunięcia. Ta strona, która go włożyła do oferty. Warto również wspomnieć, że im więcej warunków w składanej ofercie, tym trudniej negocjować cenę. 

        W przypadku, kiedy mamy kilka ofert na jeden dom, oferta warunkowa najczęściej odpada w przedbiegach.

        Jeszcze jeden komentarz. Czasami kupujący zamieszczają warunek w ofercie, by mieć tak zwaną furtkę umożliwiającą wycofanie się z niej. Należy być bardzo ostrożnym w takich sytuacjach – bo jeśli sprzedający udowodni, że kupujący mógł otrzymać pożyczkę, ale udawał, że nie – to czasami mogą być poważne konsekwencje łącznie z utratą depozytu.

        Powstaje pytanie, czy jak dom jest sprzedany warunkowo, można nadal na niego składać oferty? Czy można na przykład zaoferować więcej pieniędzy i przebić cenę?

        W przypadku przebijania ceny to najczęściej odpowiedź brzmi nie! Czyli jeśli sprzedamy dom dziś warunkowo na finansowanie i następnego dnia ktoś zaoferuje nam 10.000 dolarów więcej, to niestety, pierwsza umowa musi być respektowana i nie możemy zapomnieć o niej i wybrać lepszej oferty. Natomiast można tę nową ofertę zaakceptować pod warunkiem, że pierwsza oferta, jeśli jest warunkowa – nie umocni się. To nie zdarza się często, ale jak wiemy, życie pisze różne scenariusze.

        Większość składanych ofert warunkowych nie ma czegoś, co nazywa się escape clause. Czyli nie daje sprzedającym możliwości wycofania się z oferty.  

        Wyjątkiem jest oferta warunkowa na sprzedaż nieruchomości. Jeśli kupujący złożył ofertę na zakup nieruchomości pod warunkiem, że sprzeda swój dom, właściciel nadal może sprzedawać swój dom. Jeśli otrzyma on inną korzystną ofertę, to wówczas pierwszy kupujący ma 24 godziny, by albo usunąć warunek, albo wycofać się z transakcji. Nazywane jest to escape clause.

        Dostaję od Państwa wiele pytań dotyczących Express Entry, więc powracamy do tematu. Dla przypomnienia, Express Entry jest jakby internetowym narzędziem selekcji kandydatów na pobyt stały w tak zwanej kategorii ekonomicznej. Express Entry nie jest programem imigracyjnym, tak jak uważa większość osób, chcących ubiegać się o stałą rezydencję. Kandydaci muszą stworzyć własne konto i złożyć elektroniczną kandydaturę, by mieć szansę uzyskania pobytu, natomiast rząd kanadyjski losuje każdego miesiąca imigrantów, którzy uzyskali największą liczbę punktów w porównaniu do innych, zgłaszających się w tym samym czasie kandydatów. Nie każda osoba może zgłosić swoją kandydaturę, muszą być spełnione określone wymogi któregoś z programów, zdany egzamin z języka lub języków (angielski, francuski). Kandydaci proszeni są także o zrobienie ewaluacji swojej zagranicznej edukacji.

        Po aplikowaniu w systemie Express Entry  aplikacja zostaje sprawdzona przez urzędnika imigracyjnego. Po zakwalifikowaniu się taka osoba przechodzi do puli kandydatów, z której to wybierane są osoby z największą ilością punktów. Kandydaci ci otrzymają zaproszenie do składania wniosków o pobyt stały, czyli Permanent Resident.

        Po każdej rundzie wyłaniania kandydatów z puli czy po wysłaniu zaproszeń, CIC publikuje, ile osób zostało zaproszonych oraz jaka była minimalna liczba punktów wymagana do otrzymania zaproszenia. Dzięki temu wiesz, ile punktów Ci, ewentualnie, brakowało. Ważne jest to, że liczba punktów się zmienia, a zatem jeśli nie ma szansy teraz, może być za miesiąc lub dwa, a może nawet po roku, losowań jest 12.

        Po otrzymaniu zaproszenia należy otworzyć butelkę szampana i cieszyć się z dobrej nowiny! Następnie masz 90 dni, żeby aplikować o pobyt stały w Kanadzie. Średni czas oczekiwania na pobyt stały to zazwyczaj około 6 miesięcy. Express Entry jest system opartym na punktacji, czyli będziesz porównywany do innych starających się o imigrację do Kanady osób. Oczywistym sposobem na zwiększenie szans jest próba zebrania jak największej liczby punktów. Punkty przyznawane są między innymi za wiek, znajomość języka, wykształcenie, doświadczenie zawodowe, rodzinę w Kanadzie.

        Od 6 czerwca 2017 nastąpiły kolejne zmiany w ramach naliczania punktów w systemie Express Entry:

        Dodatkowe punkty za znajomość języka francuskiego:

        15 dodatkowych punktów powędruje do osób, które zdadzą egzamin z języka francuskiego i w trakcie testu: Test d’Évaluation de Français (TEF) ich punktacja będzie na poziomie odpowiadającym Canadian Language Benchmark 7 oraz zdadzą test z języka angielskiego na poziomie Canadian Language Benchmark 4 lub niższym.

        30 dodatkowych punktów dostaną osoby, które udowodnią znajomość języka francuskiego na poziomie odpowiadającym Canadian Language Benchmark 7 plus znajomość języka angielskiego na poziomie Canadian Language Benchmark 5 lub wyższym.

        Dodatkowe punkty za posiadanie rodzeństwa w Kanadzie:

        Kandydaci, którzy posiadają w Kanadzie rodzeństwo, które jest obywatelem tego kraju lub stałym rezydentem, mogą otrzymać 15 punktów. Punkty te również mogą zostać przyznane, jeżeli partner lub małżonek kandydata ma mieszkające w Kanadzie rodzeństwo.

        Nieobowiązkowa rejestracja w Job Bank:

        Rejestracja w Job Bank, od 6 czerwca 2017, nie jest obowiązkowym elementem dla kandydatów startujących w systemie Express Entry.

        Nominowanie Prowincji, w dalszym ciągu, honorowane jest 600 punktami.

        Dokładną punktację można znaleźć tutaj: http://www.cic.gc.ca/english/express-entry/grid-crs.asp#a1

        Ważna oferta pracy może sprawić, że kandydat zostanie wyłoniony z puli kandydatów. Żeby mieć szansę na otrzymanie ważnej oferty pracy, musisz zarejestrować się w Job Bank oraz szukać pracy na inne sposoby, takie jak: kontaktować się z firmami/ pracodawcami bezpośrednio, zaglądać na strony na których pojawiają się ogłoszenia o pracę, czy korzystać z targów pracy.

        Podsumowując, żeby zwiększyć swoje szanse otrzymania zaproszenia do starania się o pobyt stały, należy posiadać ważną ofertę pracy, szlifować język angielski i otrzymać lepszy wynik na teście językowym, polepszyć swoją edukację lub zdobyć więcej doświadczenia zawodowego. Można również uzyskać dodatkowe punkty, maksymalnie 40, jeżeli będziesz „zbierać” je ze swoim współmałżonkiem lub konkubentem. Kandydaci w związkach konkubinatu muszą udokumentować minimum 12 miesięcy istnienia związku. Punkty można otrzymać również za studia w Kanadzie, 15 punktów przyznaje się za jednoroczną lub dwuletnią naukę, która zakończyła się otrzymaniem dyplomu lub certyfikatu, a 30 punktów za stopień naukowy, dyplom albo certyfikat, którego otrzymanie zakończyło trzyletnią lub dłuższą nauką w Kanadzie. 

        Założenie profilu w systemie Express Entry jest bezpłatne. Koszty pojawiają się w momencie, kiedy kandydat zostanie wyłoniony z puli kandydatów i otrzyma zaproszenie do starania się o pobyt stały. Koszty te uzależnione są od tego, czy osoba aplikuje sama czy z rodziną lub partnerem. Dokładny wykaz kosztów: http://www.cic.gc.ca/english/information/fees/fees.asp.. 

Izabela Embalo

licencjonowany doradca imigracyjny

Kanada

tel./text:416-5152022, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

        Kontynuując wycieczki nieopodal domu, w niedzielę wybraliśmy się z córką Julką starym szlakiem, czyli w górę rzeki Credit od Port Credit. 

        Wodowanie kajaka jest trochę utrudnione, dlatego że po podniesionym stanie wody nie założono ponownie pomostów publicznych i zostaje tylko rampa do wodowania z parkingu przy latarni morskiej. 

        Pobliski wygodny parking na trawce też jest zamknięty aż do odwołania, bo aż tam stała woda. Poziom wrócił już jednak do normy, ale pomostów nikt nie założył.

        Tymczasem po Credit River idą w górę łososie, ale w niedzielę rzeka jeszcze nie śmierdziała, czyli nie ma w niej jeszcze rybich trupów. Zwodowaliśmy się więc wprost, podwijając nogawki, i niespiesznie powiosłowaliśmy aż za autostradę QEW. 

Rzeka Credit

        Tam właśnie rozpościera się przyjemne i piękne rozlewisko (patrz zdjęcie z drona), na którym zobaczyć można mnóstwo różnego ptactwa; kaczki, gęsi, czaple, no i oczywiście mewy. Rzeka jednak wypłyca się i o ile poprzednim razem mogliśmy dotrzeć aż w głąb pola golfowego, bo było głębiej, ale ze względu na nurt w pewnym momencie musieliśmy zawrócić, bo staliśmy w miejscu. Tym razem, podobnie jak latem ubiegłego roku, już jakieś 200 – 300 m od mostu zaczęliśmy szorować dnem po kamieniach i trzeba było zawracać.         

        Nie zmienia to faktu, że jest to piękna okolica i świetny cel niedzielnej czy sobotniej wycieczki. Warto się tam przepłynąć, a niestety nie ma wypożyczalni. W Port Credit jest tylko klub kajakowy i zdaje się, że jego członkowie niezbyt przychylnie patrzą na „prywatnych” kajakarzy, traktując rzekę jako własną. Często można spotkać na tym akwenie szybkie dwójki czy jedynki, w których wiosłuje się tyłem. Trzeba na tych ludzi uważać, no bo nie patrzą za siebie. 

        Podsumowując, warto więc zabrać dobry aparat i sfotografować kwiatki, ptaki, lasy, wodę; przyrodę, do czego namawiam, zachęcając jak zawsze do kupna dmuchanego kajaka, taniego, a dającego mnóstwo satysfakcji.