Harold Ball z Whitby jest wędkarzem, podróżnikiem i autorem książek i blogów o Wielkim Jeziorze Niedźwiedzim i wyprawach wędkarskich w rejony Arktyki.  Ma za sobą blisko 40 lat doświadczenia w tych wyprawach. Na początku lipca spędził kilka dni na legendarnej Tree River, rzece słynącej jako najlepsze miejsce na świecie na złowienie wspaniałych, największych golców – arctic char.

        Golec zwyczajny (Salvelinus alpinus) – „Jest to gatunek wybitnie zimnolubny, występujący wokółbiegunowo w morzach przyległych do Morza Arktycznego. Jego odmiany na stałe osiadłe w jeziorach, zwane paliami, różnią się od pstrągów tylko nieznaczną odmiennością układu zębów na kościach sklepienia jamy gębowej, a zewnętrznie – brakiem ciemnych plamek na grzbiecie i bokach tułowia oraz drobniejszymi łuskami”. (Włodzimierz Załachowski „Ryby”, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997 r.).

        Podczas swojej ostatniej wyprawy Harold Ball miał okazję spotkać się z Adamem Shoaltsem, nazywanym kanadyjskim Indianą Jonesem. Adam Shoalts ma niezwykły życiorys, który między innymi zawiera samotne i niebezpieczne wyprawy w nieznane. Obecnie znalazł się na liście Canadian Geographic  stu największych współczesnych badaczy. W 2013 r. Shoalts został wybrany na członka Królewskiego Towarzystwa Geograficznego.

        Pochodzący z Fenwick w Ontario Adam Shoalts jest autorem książki pod tytułem „Alone Against the North, An Expedition Into the Unknown”, która ukazała się na początku października 2015 r. 

Na pogodę na Esnagami nie możemy narzekać. Po obiedzie, większość gości Esnagami Lodge wypływa znowu na jezioro na ryby. Jest to tzw. evening fishing przeważnie na sandacze i niedaleko od lodge. Dodatkową atrakcją wieczonych wyjazdów na jezioro jest możliwość podziwiania niezwykłych zachodów słońca.

Yanna z sandaczem

Takiej wielkości sandacze, ponad 20 cali, łowi się tuż za rogiem, minutę drogi od lodge. Najlepiej biorą na różne miękkie przynęty, ale 3-calowe rybki Gulp Alive są zawsze niezawodne. Dobrze pracują też polskie Kopyta.

Waldek Weselak łowi okazałego szczupaka, o długości 39 cali. Ryba ma na pewno powyżej 20 funtów. Jak się okazuje jest to drugi największy szczupak tygodnia.

Szczupak Waldka. Ryba została oczywisćie wypuszczona. W nagrodę Waldek otrzymał pamiątkową koszulkę Trophy Club Catch & Realese. Weźmie także udział w losowaniu darmowego wyjadu do Esangami Lodge w przyszłym roku.

Bill Keough z największym szczupakiem tygodnia – 42 cale. Ryba zostła złowiona na muchę. Bill jest właścicielem dużej firmy zajmującej się produkcją i dystrybucją materiałów do wiązania much.

Dużych szczupaków złowiono sporo. Przewodnik Chris (L) i Chuck Furimsky (P) ze szczupakiem również złowionym na muchę. Chuck Furimsky jest prezydentem i właścicielem The Fly Fishing Show, na który składają się między innymi wystawy w ośmiu miastch w USA. Na Esnagami był pierwszy raz.

Chuck Furimsky podczas lekcji wiązania much

Susie Holiday ze szczupakiem również złowionym na muchę. Sporo dużych szczupaków łowiona jest na Esnagami na muchę. Tego sposobu łowienia warto też spróbować na innych jeziorach. Muchy doskonale imitują rybki, które chętnie atakują szczupaki. Łowienie na muchę naprawdę wciąga.

O tym gdzie będzie shore lunch dla wszystkich gości i załogi decyduje Eric Lund, właściciel Esnagami Lodge. Tym razem wybór padał na nowe dla nas miejsce, na Eagle Point, na północnym brzegu jeziora, 6 km od lodge.

Eagle Point, Esnagami. Na szczęście ulewa, która złapała nas w drodze przez jezioro ustała.

Przewodnicy filetują sandacze na lunch.

Chris i Eric smążą ryby na olbrzymich patelniach. Eric smaży sandacza z dodatkiem wina i soku cytrynowego.

Od razu o lunchu mam okazję wyskoczyć z Erikiem i sprawdzić klika miejsc na szczupaki. Zabieramy ze sobą tylko wędki muchowe. W jednym miejscu ogromne, ponad 40-calowe, szczupaki wychodzą jeden za drugim za muchą. Żaden nie decyduje się jednak na ostateczne uderzenie. Szkoda, bo zapowiadało się dobrze, a czasu mamy niewiele. Musimy wracać na obiad, poza tym Eric ma póżniej sporo pracy.

Wieczorem powracamy w samo miejsce bez Ericka. Łowimy sandacze, sieje i szczupaki, ale nic dużego.

Waldemar Weselak z sandaczami

Henryk Wywiał z sieją

        Waldemar Weselak wygrał ostatnie zawody Polsko-Kanadyjskiego Związku Wędkarskiego, które odbyły się na Dalrymple Lake w sobotę, 25 czerwca. Były to zawody z łódek w łowieniu bassów, szczupaków i sandaczy.  W zawodach udział wzięło 17 wędkarzy, a 13 dostarczyło ryby do ważenia.

      Wyniki zawodów na Dalrymple Lake, sobota, 25 czerwca 2016 r.:

Ryby   Big Fish   Waga (kg) Punkty

1. Waldemar Weselak  
6 szczupaków, 2 bassy  9,96         25 + 3*

2. Edward Stenka         
6 szczupaków, 1 bass  szczupak 1,88 kg         8,80  23

3. Oktawian Olejnik    2 szczupaki, 5  bassów   bass 1,89 kg    7,20         21

4. Wojciech Bak         6 szczupaków         6,72   20

5. Andrzej Potz   2 szczupaki            2,44         19

6. Dariusz Hadziewicz  1 szczupak, 1 sandacz   sandacz 1,18 kg - 47 cm 2,20         18

7. Daniel Duniec   3 bassy    1,72   17

8. Janusz Kawalec   1 szczupak    1,64         16

9. Adam Góralczyk   1 szczupak    1,46         15

10. Stanisław Zapała 1 szczupak   1,44         14

11. Roman Runo   1 szczupak   1,20   13

12. Mariusz Robak         1 szczupak   1,14   12

13. Mariusz Pastuszek   1 bass   0,58         11

        *3 dodatkowe puntky za największą rybę: Waldemar Weselak - szczupak 2,42 kg.

        Właściciel Dalrymple Resort, Chris Michniacki, ufundował dla pierwszej trójki nagrody po 50 dolarów.

        Klasyfikacja generalna PKZW po ostatnich zawodach, 20 pierwszych miejsc:

  1. Roman Runo                  177 pkt
  2. Waldemar Weselak          170
  3. Wojciech Bak          121
  4. Janusz Kawalec         120
  5. Stanisław Zapała         107
  6. Marek Pastuszek         106
  7. Krzysztof Arsiuta           87
  8. Dariusz Hadziewicz           79
  9. Wojciech Chańko            72
10. Mirosław Arsiuta           66
11. Mariusz Robak            61
12. Adam Góralczyk            47
13. Henryk Wywiał            40
14. Oktawian Olejnik            36
15. Damian Kapral            36
16. Bogusław Gradek            28
17. Edward Stenka            23
18. Andrzej Potz                    23
19. Krzysztof Jaśkielewicz  21
20. Bogumił Weselak            19
        
        Zarząd PKZW informuje,  że zaplanowany na 16 lipca piknik z okazji 25-lecia istnienia klubu zostaje przeniesiony na 10 września 2016 r.

        Navionics Boating US & Canada to mapy głębokościowe jezior. Do najważniejszych funkcji aplikacji  należy zaliczyć: zapamiętywanie punktów nawigacyjnych (waypoints) lub tras, mierzenie odległości pomiędzy punktami oraz możliwość włączenia planu batymetrycznego (SonarChart) jeziora w najmniejszych detalach.

        Jest to na pewno niezwykle przydatna wielofunkcyjna aplikacja dla wędkarzy i również żeglarzy za niewielkie pieniądze. Jest szczególnie niezastąpiona na nieznanych akwenach.  Przydaje się na wodzie, jak i zimą na lodzie do markowania dobrych miejsc.

        Mapy Navionics zawierają wszystkie szczegóły z najlepszych nawigacyjnych map papierowych,   oferując zarazem najszersze pokrycie obszarów z absolutnie najlepszą dokładnością.

Jak znaleźć aplikację?

        To zależy, jakiej platformy używa Twoje urządzenie mobilne. Jeśli jest to Android, wjedź do Google Play i wpisz Navionics Boating US & Canada. Jeśli Twoje urządzenie działa w systemie iOS: Iphone, Ipad aplikację znajdziesz w App Store (iTunes), wpisując również  Navionics Boating US & Canada.

Ile kosztuje aplikacja Navionics Boating US & Canada?

        Koszt aplikacji na Androida wynosi 16,99 dol. amer., na Apple 14,99 dol. amer. Subskrypcja ważna jest jeden rok. Po upływie tego czasu subskrypcję można odnowić ze znaczną zniżką, za połowę oryginalnej ceny.

        Aplikacja bez ważnej subskrypcji będzie działać, ale bez dostępu do aktualizacji.

Bez obaw o plan

        Najważniejsze funkcje w aplikacji działają poza zasięgiem sieci, bez serwisu, bez daty – no service no problem. Nie trzeba się martwić o połączenie z Internetem i przekroczenie planu.

        Aby aplikacja działała, telefon lub tablet musi mieć włączoną lokalizację, lub inaczej GPS.

Uważaj na baterię

        Pracujący w tle GPS wyczerpuje szybciej baterię w telefonie lub tablecie. Dlatego w przypadku długiego korzystania z aplikacji zalecane jest posiadanie przenośnej ładowarki, akumulatora (power bank) do urządzeń mobilnych.

Aplikacja zniknęła

        Zdarza się, że nie można znaleźć aplikacji w App Store (iTunes) lub Google Play Store. Była i zniknęła... Nie trać czasu na szukanie. Poczekaj i spróbuj za jakiś czas. Jeśli aplikacja jest niedostępna, oznacza to, że została chwilowo usunięta przez Apple lub Google ze względu na jakieś problemy.

        Co jest denerwujące, to brak informacji na temat zniknięcia ze strony samej firmy Navionics.  Czasami coś tam napiszą na swoim Facebooku, jak ktoś zapyta, albo i nic.  Dzwoniąc do Navionics, usłyszymy niewiele: „The app has been temporarily removed and will be available again, as soon as the update has been approved & released by Google Play Store”.

Sprawdź, zanim kupisz

        Listę jezior z dostępnymi mapami można sprawdzić w Internecie na stronie Navionics.  Jezior jest dużo i najbardziej popularne na pewno są. Tam również znajdziemy listę urządzeń mobilnych działających z aplikacją – http://www.navionics.com/sites/default/files/documents/mobile_compatibility_guide_0.pdf

Inne funkcje i zalety

        Mapy Navionics Boating US & Canada aktualizowane są w trybie codziennym, ponad 2 tys. aktualizacji każdego dnia.

         – wskazanie obszarów bagiennych,
        – kontur bezpiecznej głębokości wybieralny przez użytkownika,
        – wyszczególnione punkty godne uwagi (POI),
        – mapy dwuwymiarowe (Nautical i Sonar Chart),
        – pomoce nawigacyjne,
        – pogoda (od niedawna),
        – poprawki wprowadzane przez użytkowników – Community Edits,
        – prosta obsługa i czytelność,
        – synchronizacja pomiędzy innymi Twoimi urządzeniami.

Zawody PKZW

        25 czerwca 2016 r. (sobota). Lake Dalrymple (marina), 230 Lake Dalrymple Rd., tel. 1-705-833-2400. Zawody z łódek na bassy, szczupaki i sandacze. Prosimy o wcześniejszą rezerwację łódek. Wędkarze, którzy wypożyczają łódkę w resorcie, proszeni są o przybycie na godz. 6.30 do Dalrymple Resort.

        Wędkarze, którzy posiadają własne łódki, proszeni są o dopłynięcie do pomostu przy resorcie przed godz. 7.00.

        Jeśli nie masz mapy Dalrymple na swoim telefonie, to zobacz dokładną mapę głębokości tego jeziora na stronie Fishing Lake Simcoe – http://www.fishinglakesimcoe.ca/Lakes-Map.html.

        Z ponad 250 tys. jezior w Ontario jezioro Simcoe cieszy się ogromną popularnością wśród wędkarzy. Simcoe jest szóstym największym śródlądowym zbiornikiem słodkowodnym w prowincji położonym zaledwie o godzinę drogi od Toronto. O Simcoe  mówi się, że jest najbardziej odwiedzanym jeziorem przez wędkarzy w Ontario. To „najbardziej” dotyczy jednak tylko zimy i łowienia spod lodu. Powodów zimowej popularności Simcoe jest kilka. Jest przede wszystkim możliwość łowienia wielu gatunków ryb, bliskie położenie od miast oraz łatwiejszy dostęp do jeziora. W innych porach roku na Simcoe przybywa i łowi znacznie mniej wędkarzy.

        Dla kogoś, kto lubi możliwości łowienia wielu gatunków ryb w jednym jeziorze, Simcoe jest idealne. W głębokich jego rejonach występują palie jeziorowe i sieje. Na średnich głębokościach możemy łowić bassy małogębowe i okonie. Płytsze obszary to miejsca, gdzie przede wszystkim łowi się bassy wielkogębowe i szczupaki. W sumie w Simcoe występuje 56 gatunków ryb, z tego 12 gatunków cieszy się zainteresowaniem wędkarzy.

Ryby na północy

        Na jeziorach północno-zachodniego Ontario rozpoczął się gorący sezon. Jak zwykle wiosną ze swoją grupą na jezioro Ogoki wyruszył Rafał Tarasiewicz.  Wyprawa okazała się szczególnie udana.  Cała 11-osobowa grupa złowiła mnóstwo ryb.  Było sporo okazałych szczupaków i sandaczy.  Rekord to 14 rzutów i 14 szczupaków, 7 rzutów 7 sandaczy.  Dla takich wypraw i ryb warto się przemęczyć i przejechać ponad 1300 km. Oto kilka zdjęć z majowej wyprawy na Ogoki.

        Tymczasem nieco bliżej od Nakiny, w tym samym rejonie Ontario, na jeziorze Esnagami, też wiele się dzieje. Znakomicie biorą szczupaki, sandacze i pstrągi.

        W niedzielę, 5 czerwca, na Binbrook odbyły się zawody Polsko-Kanadyjskiego Związku Wędkarskiego w łowieniu karpi i sumów z brzegu.

        Po długiej przerwie, na zawodach PKZW pojawił się Bogusław Gradek i wygrał.
        
        Następne zawody w kalendarzu PKZW:

        25 czerwca 2016 r. (sobota). Lake Dalrymple (marina), 230 Lake Dalrymple Rd., tel. 1-705-833-2400. Godzina zbiórki – 6.00. Zawody z łódek na bassy, szczupaki i sandacze. Prosimy o wcześniejszą rezerwację łódek.

        Wyniki zawodów z 5 czerwca:

Miejsce                         Liczba ryb  Waga (kg)         

1. Bogusław Gradek          1 (sum)       1,90        

2. Waldemar Weselak        2 (sum)       1,76        

3. Marek Pastuszek            1 (karp)      1,32         

        Po raz pierwszy w zawodach PKZW udział brała Teresa Galecka. Wszystkie ryby zostały wypuszczone.

        Park Prowincyjny Algonquin uznawany jest za jedno z najlepszych miejsc na ryby w Ontario. Na terenie parku o powierzchni 7725 km kw. znajduje się 1500 jezior. Jest gdzie łowić! Setki jezior z czystą i zimną wodą są idealnym środowiskiem dla pstrągów. Odwiedzający po raz pierwszy park miłośnicy wędkarstwa mają przeważnie znikome wiadomości, jak łowić, gdzie łowić i jakich gatunków ryb mogą się spodziewać na wędce.

        Zazwyczaj pierwsze wyprawy do parku kończą się nieudanie, dlatego też podstawowe informacje o możliwościach łowienia w Algonquin będą przydatne. Kto nastawia się na łowienie muskie, sandaczy i szczupaków w Algonquin, powinien wiedzieć, że gatunki te występują w bardzo ograniczonej liczbie jezior znajdujących się we wschodniej i południowej części parku.

        Algonquin słynie przede wszystkim z pstrągów źródlanych (brook trout) i lake trout, czyli palii jeziorowych. Oba gatunki są najbardziej rozpowszechnione w większości jezior na terenie parku.

Jeziora na weekend

Jest kilka jezior w pobliżu Toronto, na które zawsze można powracać i trudno się nimi znudzić. Położone są w zasięgu 1,5 godz. jazdy i świetnie pasują na weekendowe wyprawy.

Jeśli szukasz jeziora, któremu nie brakuje krajobrazów i ryb, wybierz się na Górne Buckhorn. Jezioro to, położone w sercu krainy Kawarthas, ma 13 km długości i średnią szerokość od 1 km do 5 km. Górne Buckhorn jest płytkim jeziorem ze średnią głębokością 4 metrów, o piaszczystym dnie. Najgłębszym miejscem na Górnym Buckhorn, dochodzącym do 15 metrów, jest okolica Buckhorn Narrows.

Górne Buckhorn ma przede wszystkim reputację dobrego jeziora na muskie, sandacze i bassy. Muskie na Buckhorn, i w ogóle na wszystkich jeziorach Kawarthas, nie dorastają do olbrzymich rozmiarów i nie mogą konkurować rozmiarami z rybami z Georgian Bay. Dużym sukcesem i sensacją byłoby złowienie na Kawarthas muskie o wadze 50 funtów. Przeważnie są to ryby o wadze 15 funtów, ale trafiają się też duże 30-funtowe sztuki.

Tak więc muskie z Kawarthas co prawda nie osiągają dużej wagi, ale za to imponują długością. 50-calowe okazy trafiają się dość często. Sezon na muskie na jeziorach Kawarthas w dystrykcie nr 17 rozpoczyna się w pierwszą sobotę czerwca i trwa do 15 grudnia. Dzienny limit dla posiadaczy kart sportowych to 1 sztuka. Wędkarze z kartami „conservation” nie mogą zatrzymać żadnego muskie. Wymiar ochronny na muskie wynosi – 112 cm (44 cale).

Innym gatunkiem, z którego słynie Górne Buckhorn, jest oczywiście sandacz, ale nie brakuje tam również bassów, okoni czy crappie.

Bazą dla wielu polskich wędkarzy na Buckhorn był polski ośrodek Poplar Grove Camp, prowadzony przez wiele lat przez Barbarę i Jana Borutów.

O ile na Górnym Buckhorn nawigacja jest dość łatwa, na Dolnym Buckhorn i Lovesick Lake trzeba pływać ostrożniej. Na obu jeziorach jest wiele wysp, skał i wypłyceń. Kilka bardzo wąskich przesmyków, z „szybką wodą”, to doskonałe miejsca na sandacze, szczególnie na początku sezonu. Najlepszych brań można się spodziewać od połowy maja do końca czerwca. Co ciekawe, oba jeziora, Dolne Buckhon i Lovesick, są najmniej obleganymi przez wędkarzy na Kawarthas.

Ciekawym jeziorem na kilkugodzinny wypad jest Dalrymple. To położone zaledwie kilka kilometrów na północ od Canal Lake jezioro zajmowało wysoką lokatę w rankingu najlepszych jezior na muskie w Ontario. Dalrymple to właściwie dwa jeziora, Górne i Dolne, przedzielone drogą 503.

Oba jeziora są dość płytkie. W Dalrymple o dominację rywalizują ze sobą muskie i szczupak, co tylko nadaje atrakcyjność temu jezioru. Jak wiadomo, na większości jezior Kawarthas szczupak nie występuje. Chociaż w ostatnim czasie, np. na Balsam Lake, organizowane są nawet zawody wędkarskie na szczupaki, których jest tam podobno sporo. Na Dalrymple, oprócz muskie i szczupaków, są również sandacze, bassy, okonie, crappie i sumy.

Szczyt brań muskie na Dalrymple przypada na początek czerwca. W pełni lata muskie są już mniej chętne do żerowania. Dopiero w wrześniu i październiku ponownie się ożywiają.

Niezwykle atrakcyjnym jeziorem 1,5 godz. drogi od Toronto jest Canal Lake, które znane jest wielu polskim wędkarzom.

Na wodach Canal Lake można spodziewać się wielu wędkarskich atrakcji. Jezioro zamieszkuje kilka gatunków ryb, które dorastają do przyzwoitych rozmiarów. Canal Lake cieszy się również popularnością ze względu na możliwość łowienia z brzegu, czego nie można powiedzieć o wielu innych jeziorach w pobliżu Toronto. Na słynnej grobli (droga numer 33), która dzieli jezioro na dwie części, zawsze można spotkać wędkarzy z powodzeniem łowiących szczupaki, bassy, okazałe karpie, a nawet muskie. Od kilku lat obowiązuje tam jednak zakaz parkowania i samochód należy zostawić w miejscach do tego celu wyznaczonych.

Jednak żeby w pełni odkryć wędkarskie uroki Canal Lake, warto spróbować łowienia z łodzi. Mamy wtedy przed sobą ponad tysiąc hektarów wody i znacznie większe szanse na złowienie różnych ryb.

„Gorące miejsca” to okolice dwóch mostów. Pierwszy z nich znajduje się w południowej części jeziora, na drodze numer 33. Drugi, znacznie mniejszy, znajdziemy w północnej części i można pod nim przepłynąć tylko małą łodzią. Okolice dwóch mostów są najgłębszymi miejscami na Canal Lake, które jest stosunkowo płytkim jeziorem, ze średnią głębokością 1,4 m (4,44 stopy).

Spadek dna, znaczna głębokość, zróżnicowane ukształtowanie dna oraz prąd wody sprzyjają gromadzeniu się tam drapieżników. Łowiąc w tych miejscach, można spodziewać się sandaczy, szczupaków, okoni i niespodziewanych ataków muskie, które na Canal Lake dorastają do imponujących rozmiarów i złowienie ponadmetrowych okazów wcale nie jest rzadkością. Dzienny limit muskie na Canal Lake to jedna sztuka. Na przestrzeni ostatnich lat wymiary ochronne na muskie na jeziorach Kawarthas ulegały zmianom i generalnie zawsze poprzeczka szła w górę. Do roku 2001 wymiar ten wynosił 86 cm. W 2001 r. wymiar ochronny został podniesiony na 91,4 cm. Obecnie wędkarzy obowiązuje wymiar ochronny na muskie – 112 cm (44 cale).

Również łowienie szczupaków na Canal Lake może przynieść wiele wrażeń. Drapieżniki te są niemal wszędobylskie. Na początku sezonu z powodzeniem można je łowić na żywca, na trolling lub spinning. Do najlepszych szczupakowych przynęt należą srebrne lub zielone wahadłówki. Tam jednak, gdzie nie ma wysokiej roślinności. Będą to okolice szlaku wodnego, który oznaczony jest zielonymi i czerwonymi bojkami. Również obrotówki, jak Mepps od numeru 3 do 5 lub Vibrax, będą bardzo skuteczne. W miejscach, gdzie podwodna roślinność dotyka niemal lustra wody, niezastąpioną sztuczną przynętą będzie spinnerbait z dodatkowym atraktorem w postaci twistera na pojedynczym haczyku. Ze względu na konstrukcję przynęta doskonale nadaje się na zbiorniki z dużą liczbą zaczepów. Również bassy uwielbiają atakować „miotłę”. Przynęta ta jest również zabójczą bronią spinningisty na wielu innych jeziorach.

Canal Lake to również łowisko sandaczy. Chociaż ich populacja jest wyraźnie mniejsza w porównaniu ze szczupakiem, można je złowić, i to całkiem przyzwoite okazy. Sporadycznie sandacze łowi się na przynęty szczupakowe, jednak najlepiej sprawdza się trolling z woblerem lub prosty zestaw ze spławikiem z żywcem na przynętę. Spinningując wieczorową porą, nawet dużymi wahadłówkami, może nas spotkać niespodzianka i zamiast szczupaka złowimy sporych rozmiarów crappie.

Jeśli dysponujemy własnym sprzętem pływającym, pontonem lub łódką, możemy je zwodować w północnej części jeziora. Z drogi numer 33, która przecina jezioro, należy skręcić w pierwszą piaszczystą drogę w prawo, która doprowadzi do publicznego parkingu i dogodnego miejsca do wodowania. Od kilku lat za parkowanie obowiązuje drobna opłata.

Canal Lake w skrócie:

Gatunki ryb – szczupak, sandacz, muskie, okoń, karp, crappie, bass małogębowy, bass wielkogębowy, pumpkinseed, white sucker

Odległość od Toronto – 140 km

Powierzchnia – 1084,5 h

Długość linii brzegowej – 29,3 km

Wyspy – 9,7 km

Maksymalna głębokość – 4,3 m

Średnia głębokość – 1,4 m

Zawody wędkarskie

Kolejne zawody Polsko-Kanadyjskiego Związku Wędkarskiego odbędą się 5 czerwca 2016 r. (niedziela). Binbrook, Niapenco Lake.

Godzina zbiórki 6.30. Zawody brzegowe z losowaniem stanowisk na karpie i sumy.

Wyniki zawodów:

  (Liczba ryb, waga (kg), punkty)

  1. Roman Runo                         6         4,80         25 + 3*
  2. Waldemar Weselak                 6         4,00         23
  3. Damian Kapral                 4         2,98         21
  4. Bogumił Weselak                 5         2,78         19
  5. Marek Pastuszek                 2         2,00         18
  6. Janusz Kawalec                 4         1,48         17
  7. Adam Góralczyk                 2         1,35         16
  8. Henryk Wywiał                 2         0,84         15
  9. Wojciech Chańko                 1         0,66         14
10. Mariusz Robak                 1         0,60         13
11. Stanisław Zapała                 1         0,45         12
*3 dodatkowe punkty za największą rybę: Roman Runo - szczupak - 1,88 kg.

W niedzielę, 15 maja 2016 r., na Little Lake koło Barrie odbyły się kolejne zawody Polsko-Kanadyjskiego Związku Wędkarskiego.  

Do klasyfikacji zaliczane były dwa gatunki: sandacz i szczupak.

Sponsorem zawodów był Stanisław Zapała, który przygotował smaczny bigos.

Następne zawody: 5 czerwca 2016 r. (niedziela).
Binbrook, Niapenco Lake.
Godzina zbiórki 6.30.
Zawody brzegowe z losowaniem stanowisk na karpie i sumy.

 Zbieg okoliczności?
 

       Sukces i legenda przynęt Rapala w USA zostały częściowo zbudowane przez szczęśliwy zbieg okoliczności.

        W 1962 roku magazyn „Life” opublikował długi artykuł na temat przynęt Rapala. To samo wydanie było też poświęcone właśnie zmarłej Marilyn Monroe z jej zdjęciem na okładce. To właśnie wydanie rozeszło się w największym w historii magazynu nakładzie.

        W rezultacie popyt na przynęty Rapala w USA  sięgnął zenitu.

Wcześniej...

        Po olimpiadzie w 1952 roku, która odbywała się w Helsinkach, woblery Rapala trafiły do zagranicznych turystów.

        W 1955 roku, zawarto pierwsze umowy eksportowe ze Szwecją, Norwegią i USA.

***

        Nazwisko i pierwsza przynęta

        Lauri Rapala urodził się w 1905 r. w centralnej Finlandii, w krainie wiecznie zielonych lasów usianej setkami jezior. Niedaleko na północ rozciągała się podbiegunowa kraina zwana Laponią, którą przemierzały stada reniferów, gdzie w zimnych jeziorach występowały szczupak, okoń, pstrąg i sielawa.

        W wieku siedmiu lat Lauri i jego matka Mari osiedli w parafii Asikkala, która znajduje się około 60 mil od Helsinek. W piśmie ekstraktu do rejestru parafialnego Sysma (gmina), duchowny zapomniał nazwiska matki, które brzmiało Saarinen, a zamiast tego napisał nazwę miejscowości, z której Mari i Lauri przenieśli się – Rapala (miejscowość w gminie Sysma). W fińskim słowo „rapala” znaczy „błoto”.  I tak Lauri Saarinen stał się Lauri Rapalą.

        Swój pierwszy wobler, który miał imitować ranną płotkę Lauri wystrugał w 1936 r.  Szewskim nożem nadał przynęcie pierwszy kształt i wyszlifował ją papierem ściernym. Do wykończenia wykorzystał sreberko po serze i czekoladowych batonikach. Zamiast lakieru wierzchnią powłokę ochronną uzyskał, roztapiając na przynęcie stare negatywy fotograficzne.  

        Tą pierwszą przynętą był legnedarny Original Floating Minnow.

        Jeśli jeszcze nie zdecydowałeś, gdzie wybrać się na wędkarskie wakacje, to im bliżej lata, tym trudniej będzie znaleźć dobre miejsce w odpowiednim czasie.  

        Na pewno warto rozważyć wyprawę na jeziora północnego Ontario. Tysiąc a może i więcej kilometrów od Toronto.  

        W tym roku,  na początku lipca, po raz trzeci już wyruszamy na jezioro Esnagami w północno-zachodnim Ontario.  Jak na razie na jeziorze jest jeszcze lód. Otwarta jest tylko 1/3 jego powierzchni.

         W ośrodku Esnagami Wilderness Lodge od kilku dni trwają przygotowania do nowego sezonu.

        Pierwsi goście  przyjadą do lodge już pod koniec maja. Esnagami Lodge ma już swoją renomę i mnóstwo stałych klientów, powracających co roku od wielu lat. Ośrodek zasłużył sobie na uznanie ze względu na dobrą organizację, zakwaterowanie, wyśmienitą kuchnię i możliwości łowienia olbrzymich szczupaków, sandaczy i pstrągów w otoczeniu niezwykłych krajobrazów.

        Jeśli szukasz jeziora, gdzie można łowić sandacze przez cały dzień, i to niemal za każdym rzutem, i pięknie ubarwione pstrągi  źródlane - brook trout, 5 minut od ośrodka, to Esnagami jest tym miejscem na pewno.

        W Ontario znajdują się najlepsze łowiska pstrągów źródlanych na świecie. Najbardziej znane rzeki  na światowej klasy pstrągi źródlane to przede wszystkim Nipigon, Albany (rzeka Esnagami jest dopływem Albany), Dusey i Ogoki. Rzeki północno-zachodniego Ontario wpadające do James Bay lub Hudson Bay. Również na samym jeziorze Esnagami można złowić pstrągi i niekoniecznie trzeba płynąć na samą rzekę o tej samej nazwie.

        Więcej informacji na temat wypraw na Esnagami znajdziemy w Internecie pod adresem: www.esnagami.com lub www.flyfishingesnagami.com oraz na stronie: www.goniec.com. Zajrzyj też na Facebook.

Zawody PKZW

        Polsko-Kanadyjski Związek Wędkarski zaprasza na zawody w łowieniu szczupaków i sandaczy z łodzi, które odbędą się w niedzielę, 15 maja, na Little Lake, Barrie - Cedar Camp Grounds, 10 Little Lake Dr., tel. 1-705- 721-4691. Godzina zbiórki - 6.00.
        

Klasyfikacja PKZW po zawodach na sumy w Dunnville, 23 kwietnia 2016, pierwsza 10-tka:

     1. Roman Runo        132
     2. Wojciech Bak        97
     3. Waldemar Weselak        96
     4. Janusz Kawalec        83
     5. Krzysztof Arsiuta        77
     6. Stanisław Zapała        77
     7. Dariusz Hadziewicz        62
     8. Mirosław Arsiuta        61
     9. Marek Pastusze        57
   10. Wojciech Chańko        53

Karty wędkarskie

        Przed wyjazdem na ryby upewnij się, czy Twoja karta wędkarska jest ważna.

        Karty wędkarskie można kupić lub przedłużyć 24 godziny na dobę w Internecie, w punktach niektórych ServiceOntario  i  sklepach wędkarskich.  

        Kart nie należy trzymać w woreczkach foliowych, czy też laminować. Pod wpływem ciepła ulegają szybciej zniszczeniu i stają się nieczytelne.

        Jeśli na ryby zabierasz gościa z Polski, to ta osoba, aby łowić, też musi mieć ważną kartę wędkarską.

        Tutaj należy pamiętać o wyjątkach.  Osoby do lat 18 odwiedzające Ontario mogą łowić bez karty, ale w towarzystwie osoby, która posiada ważna kartę wędkarską. Lepiej też wiedzieć, ile ryb mogą złowić i zabrać wspólnie.

        Wszystkie złowione i zatrzymane ryby zaliczane są do limitu osoby, która posiada kartę. Tak więc gość z Polski (do lat 18), łowiący bez karty, nie może mieć swojego oddzielnego limitu.  

        Kolejna ważna informacja dotyczy obcokrajowców powyżej 65. roku życia. Osoby takie nie są zwolnione z posiadania karty wędkarskiej.